Τα Γίδια και οι "Στιγματισμένοι" Ποιητές

 Ένας και δυο;;; Σ' αυτή τη χώρα όλοι όσοι σκέπτονται είναι "στιγματισμένοι λαπάδες" κι αιθεροβάμονες...
 Διάλεξα όμως δυο "στιγματισμένους" επίτηδες, επειδή είναι εξωφρενικά επίκαιροι... Κι αυτοί ή ήταν ξαδέρφια του Νοστράδαμου ή είχαν μυαλό οπότε ήταν "λαπάδες"...
 Ο ένας, πασίγνωστος "λαπάς", ο Γ. Σουρής έγραψε:

        ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ

-Απόστασε το χέρι μου από το να μουντζώνω

και σάλιο δεν μου έμεινε από το φτύσε φτύσε,

αλλ’ έως τώρα τίποτε μ’ αυτά δεν κατορθώνω,

και σύ, Ευρώπη, μας γελάς και πάντα ίδια είσαι.

Και απορώ, μα το σταυρό, πώς ως αυτή την ώρα

και άλλα δεν μας έστειλες εδώ Θωρακοφόρα.

-Προθύμως σας εκάμαμεν εκείνο που ζητείτε

και άν δεν μας πιστεύετε, κοπιάσετε να δήτε

ποία ειρήνη κατ’ αυτάς στο κράτος βασιλεύει

και πώς καθένας ήσυχα γλεντά και χουζουρεύει.

Ήλθε το άντε στάτους κβο με τόσας αναπαύσεις

και άρχισαν να γίνονται διορισμοί και παύσεις.  

-Λοιπόν, τί άλλο από μας, Ευρώπη, απαιτείς

κι ακόμη από το λαιμό πιασμένους μας κρατείς;

Θέλεις λοιπόν να ζήσωμε χωρίς πολιτικήν

και ως στρατόν να έχωμε την χωροφυλακήν

κι ουδέ ο ρήτωρ Κωνσταντής ν’ ακούγεται παρλάρων

διά το πραξικόπημα εκείνο των Βουλγάρων;

-Εσύ, βρε καγκελλάριε των σαχλο-Γερμανών

σύ εναντίον μας κινείς και γην και ουρανόν

εσύ, διαόλου αλεπού, που ψόφος δεν σε πιάνει

εσύ κρατάς κατάκλειστο το κάθε μας λιμάνι,

και όλα τα καράβια σου εις τα νερά μας στέλλεις,

διότι έτσι αγαπάς, διότι έτσι θέλεις.

- Εσύ, βρε καγκελλάριε, εσύ, βρε Μαμελούκε,

εσύ, πανευγενέστατε της Δύσεως Τραμπούκε,

παίζεις και πάλι πρόστυχο και βρώμικο παιχνίδι

και του κυρίου Γλάδστωνος του πάει ριπιπίδι

κι αισθάνεται το βάρος σου ο σβέρκος κάθε ράχης...

αλλ’ έστι δίκης οφθαλμός, που κακό ψόφο νάχεις. 

 Ο άλλος "στιγματισμένος", ο Μικρασιάτης πρόσφυγας Φώτης Αγγουλές (1911 - 1964), που μεγάλωσε στη Χίο, έγραψε: 

ΜΑΚΑΡΙΣΜΟΣ

Μακάριος ο Μπουνταλάς

που σέβεται τα κόμματα

χωρίς να ξέρει πως αυτά

τσακώνονται στα ψόμματα.

Κι αν τη ζωή του χάνει αυτός

για κείνα … πέρα βρέχει,

Μακάριος ο Μπουνταλάς

που τόση γνώση έχει.

Μακάριος ο Μπουνταλάς

που δέχεται τα κόμματα

ν’ ανοίγουνε στη ράχη του

λησταρχικά προχώματα

και συμμετάσχει και αυτός

στο ψεύτικο τους τσάκωμα

χωρίς να ξέρει, ο καυγάς,

πως είναι …. για το πάπλωμα.

 Το πρώτο γράφτηκε το 1886 και το δεύτερο το 1932... Ούτε συνεννοημένοι να 'τανε...  Σήμερα, φαντάζομαι, θα το πήγαιναν κάπως έτσι το "ποίημα"...

Τα Γίδια

Τα γίδια και τα πρόβατα

"αγαθά" τα λένε,

στις "αγορές" τα βγάζουν το πρωί 

το βράδυ πάντα κλαίνε

"Ανάπτυξη" τους έταξαν

στις "αγορές" των Λύκων

και τώρα που τα σφάζουν

αυτά μυαλό δεν βάζουν

Μια ζωή ψηφίζουν τα ίδια και τα ίδια

πώς και δε βαρέθηκαν 

να είναι πάντα γίδια;;