Τετάρτη 30 Μαΐου 2018

"Τσουνάμι" απ' την Ιταλία - "Απάντηση" απ' την Ελλάδα


 Ο αντίκτυπος της πολιτικής αστάθειας στην Ιταλία είναι σαρωτικός. Ομόλογα, Χρηματιστήρια και το ευρώ βρίσκονται τις τελευταίες ώρες στη δίνη μίας κρίσης με επίκεντρο την Ρώμη, καθώς ο Ιταλός Πρόεδρος Ματαρέλλα έθεσε εκ νέου τη χώρα του σε τροχιά πρόωρων εκλογών. Στα χαμηλότερα επίπεδα από τον περασμένο Νοέμβριο το ευρωπαϊκό νόμισμα. "Βουτιά" στα χρηματιστήρια.
 Ισχυρές πιέσεις δέχονται από το πρωί τα ελληνικά ομολόγα στη δευτερογενή αγορά με αποτέλεσμα να καταγράφεται σημαντική αύξηση στις αποδόσεις τους.
 Ενδεικτικά πριν από λίγο η απόδοση του 10ετους ομολόγου είχε φθάσει το 4,8% με αποτέλεσμα το περιθώριο έναντι του αντίστοιχου γερμανικού τίτλου (με απόδοση 0,28%) να κυμαίνεται στο 4,52%.
 Στις αρχές του 2018 η απόδοση του ελληνικού 10ετούς ομολόγου είχε υποχωρήσει στο 3,7% και το περιθώριο έναντι των γερμανικών (0,58%) κυμαίνονταν στο 3,12%. Δηλαδή από τότε μέχρι σήμερα καταγράφεται μία αύξηση του περιθωρίου κατά 1,4%.
 Ανοδικά κινούνται και οι αποδόσεις των άλλων χωρών της ευρωπαϊκής περιφέρειας με αυτή του 10ετούς Πορτογαλικού τίτλου να κυμαίνεται στο 2,15% από 1,8% που ήταν στις αρχές του έτους.
 Ωστόσο το περιθώριο των Πορτογαλικών ομολόγων στο ίδιο διάστημα έχει αυξηθεί λιγότερο σε σχέση με των ελληνικών κατά μόλις 0,65% στο 1,87% από 1,22% αντιστοίχως.
 Οι εξελίξεις στις ευρωπαϊκές αγορές ομολόγων αποδίδονται στην πολιτική αστάθεια που έχει δημιουργηθεί στην Ιταλία. Στη Ρώμη η απόδοση του 10ετούς ομολόγου έχει εκτοξευτεί στο 3,1% από 1,9% που ήταν στις αρχές του έτους.
 "Σεισμός" στο ευρώ
 Οι φόβοι για την πολιτική και θεσμική κρίση στην Ιταλία αποδυναμώνουν το ευρώ, το οποίο υποχωρεί κάτω από τα 1,16 δολάρια για πρώτη φορά από τον Νοέμβριο.
 Η ισοτιμία του ευρωπαϊκού νομίσματος ήταν το πρωί στα 1,1586 δολάρια. Το χρηματιστήριο του Μιλάνου υποχωρούσε κατά 3% λίγο μετά την έναρξη των συναλλαγών.
 Το πετρέλαιο σημείωσε άνοδο στα 66,67 δολάρια το βαρέλι για συμβόλαια παράδοσης Ιουλίου και το Brent φτάνει τα 75,39 δολάρια το βαρέλι.
"Βουτιά" στα ευρωπαϊκά χρηματιστήρια
 Βουτιά σημειώνουν οι ευρωπαϊκές μετοχές σήμερα, για δεύτερη ημέρα, εν μέσω ανησυχιών για την ευρωζώνη καθώς η Ιταλία προχωρά προς μια νέα προεκλογική εκστρατεία, η οποία θα μπορούσε να αποκτήσει χαρακτήρα δημοψηφίσματος για την παραμονή στο ευρώ.
 Στις 11:40 ώρα Ελλάδας, ο βασικός δείκτης του χρηματιστηρίου του Μιλάνου παρέτεινε τις αρχικές του απώλειες, υποχωρώντας σε χαμηλό 10 μηνών και καταγράφοντας πτώση 3%. Οι ιταλικές τραπεζικές μετοχές υποχώρησαν κατά 4,8%, σε νέο χαμηλό 13 μηνών.
 Ο δείκτης οδεύει προς τη μεγαλύτερη ημερήσια πτώση των τελευταίων 21 μηνών καθώς η διαπραγμάτευση κάποιων τραπεζικών μετοχών ανεστάλη λόγω της μεγάλης πτώσης τους. Ο επικεφαλής της κεντρικής τράπεζας της χώρας δήλωσε ότι η όποια κίνηση έχει στόχο να αποδυναμώσει τα δημόσια οικονομικά της χώρας θα μπορούσε να υπονομεύσει την εμπιστοσύνη και χρόνια αξιόπιστων μεταρρυθμίσεων.
 Ο Ιταλός πρόεδρος έθεσε χθες τη χώρα σε τροχιά νέων εκλογών, ορίζοντας έναν πρώην αξιωματούχο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου ως μεταβατικό πρωθυπουργό με εντολή να προετοιμάσει τις πρόωρες εκλογές και να ψηφίσει τον επόμενο προϋπολογισμό.
 Οι επενδυτές φοβούνται ότι θα υπάρξει μια πολωμένη προεκλογική εκστρατεία, από την οποία θα μπορούσε να προκύψει μια ευρωσκεπτικιστική κυβέρνηση, απειλώντας τη συνοχή της ευρωζώνης. «Το ιταλικό πολιτικό ρίσκο μάλλον καθυστερεί παρά αίρεται» ανέφερε ο επικεφαλής επενδύσεων της UBS.
 Οι μετοχές των Intesa Sanpaolo, BPER Banca, Unicredit και UBI Banca σημείωσαν πτώση 4,4-5,8% ενώ η Poste Italiane κατέγραψε βουτιά 5,7%. Οι νέες ανησυχίες για την ευρωζώνη οδήγησαν τον δείκτη Sentix για το ενδεχόμενο διάλυσης της ευρωζώνης στο υψηλότερο επίπεδο από τον Απρίλιο του 2017, όταν υπήρχαν ανησυχίες για μια προεδρία της Λεπέν στη Γαλλία. Ο πανευρωπαϊκός δείκτης STOXX 600 σημείωσε πτώση 1,6%, με τις τράπεζες να σημειώνουν τις χειρότερες επιδόσεις.
 Ο τραπεζικός δείκτης της ευρωζώνης σημείωσε βουτιά 4,3% και οδεύει προς τη μεγαλύτερη μηνιαία πτώση του από την ψηφοφορία για το Brexit τον Ιούνιο του 2016. Η αναταραχή στην Ιταλία επηρέαζε και άλλες περιφερειακές αγορές της ευρωζώνης, με τις μετοχές ισπανικών και πορτογαλικών μετοχών να βρίσκονται στη γραμμή πυρός. Η Banco Comercial Portugues υποχώρησε νωρίτερα κατά 6,7% ενώ οι ισπανικές Santander και Sabadell σημείωσαν πτώση 5,9% και 6% αντίστοιχα. Η ισπανική χρηματιστηριακή αγορά σημείωσε νωρίτερα πτώση 2,9% και η πορτογαλική 2,7%.
 Handelsblatt: Θύελλα στις ευρωπαϊκές αγορές - Ο φόβος για "Italexit" αυξάνεται
Μετά την αποτυχία συγκρότησης κυβέρνησης συνασπισμού Λέγκας-Πέντε Αστέρων, η κατάσταση στην Ιταλία επιδεινώνεται, γράφει η γερμανική Handelsblatt.
 "Οι επενδυτές προτιμούν να αναζητούν ασφαλή καταφύγια και σε αυτά περιλαμβάνεται το ιαπωνικό γιεν, το οποίο κατέγραψε σήμερα κέρδη έναντι πολλών νομισμάτων. Το ευρώ είναι και παραμένει ένα πολιτικό πείραμα και μπορεί να αποτύχει πολιτικά εάν δεν επιτευχθούν τα αναμενόμενα οικονομικά οφέλη", σχολίασε ο Ούλριχ Λέουτσμαν, εμπειρογνώμονας της Commerzbank.
 Την ίδια ώρα και στην Ισπανία, το κλίμα είναι πολιτικά εκρηκτικό, σημειώνει η γερμανική εφημερίδα. Την Πέμπτη και την Παρασκευή θα συζητηθεί στη Βουλή πρόταση μομφής εναντίον του συντηρητικού πρωθυπουργού Μαριάνο Ραχόι. "Δεν περιμένω κρίση, αλλά η συνεχιζόμενη αβεβαιότητα είναι εφικτή", δήλωσε ο Ούλριχ Στέφαν, επικεφαλής οικονομολόγος της Deutsche Bank.                                      [Πηγή: http://www.news247.gr]










 Η ελληνική "απάντηση"...
 Είναι "ολοφάνερο" πια ότι το "μέλλον" της χώρας μας είναι το ευρώ και μόνο οι "αδαείς" υποστηρίζουν ότι το ευρώ είναι πείραμα...!!! Εμείς τα πειραματόζωα δε μασάμε... Τι μας ενδιαφέρουν εμάς τα Brexit ta Italexit και Ispanexit;;; Φαρμακοβιομήχανοι είμαστε;;
 Άλλωστε όταν "αερίζονται"  Άγγλοι, Γάλλοι, Πορτογάλοι, Ιταλοί και Ισπανοί (που λέει ο λόγος...) εμείς διπλασιάζουμε τις τιμές στα καύσιμα, "αυξάνουμε" μισθούς και συντάξεις με τη μέθοδο του "κόφτη" και αναπτυσσόμαστε ραγδαίως... Δε χρειάζεται περαιτέρω ανάλυση το αυτονόητο... Το "χρέος" θα μειωθεί...
 Η χώρα είναι τόσο θωρακισμένη που δεν έχει να φοβηθεί τίποτα και κανέναν... Ιδιαίτερα τώρα που σε συνεργασία με τον οίκο Gucci απέκτησε νέα αμυντική στολή "δια πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν", η οποία από μόνη της προσελκύει "επενδυτές" που ενδέχεται μεν να χάσουν λεφτά, αλλά κερδίζουν αγάπη...
 Αυτή είναι η "ελληνική απάντηση" στα "τσουνάμια" των αγορών... Η "στολή" κυκλοφορεί και σε διάφορες αποχρώσεις για να καλύψει και τα γούστα των συνταξιούχων...
 Δείτε τον τρόπο που "λειτουργεί".... Ε Δ Ω  
 Καλή"ανάπτυξη"......                                                                                                 [Κ.Φ.]

Κυριακή 27 Μαΐου 2018

Έτσι θα αυξηθεί ο κατώτατος μισθός


 "Ρητή αναφορά στην αύξηση του κατώτατου μισθού περιλαμβάνεται στο αναπτυξιακό σχέδιο της κυβέρνησης, τη συμφωνία περί του οποίου αποκάλυψε πρώτη η «Α» στο φύλλο της 15ης Μαΐου.
Το εργασιακό περιβάλλον της μεταμνημονιακής εποχής που αποτελεί τον πυρήνα του σχεδίου, παρουσίασε ο υπουργός Οικονομικών Ευκλείδης Τσακαλώτος στο Eurogroup της 27ης Απριλίου, ανοίγοντας τον δρόμο της αύξησης του κατώτατου μισθού από τον ερχόμενο Σεπτέμβριο, στα πρότυπα της Πορτογαλίας.
 Επιπλέον, αναφέρεται στην επαναφορά των βασικών αρχών των συλλογικών συμβάσεων και στον ανασχεδιασμό του προστίμου για την αδήλωτη εργασία ώστε να μειωθεί στο 5% το 2021, ενώ εμπεριέχει και την αναπροσαρμογή του συστήματος επιδότησης της ανεργίας λαμβάνοντας υπόψη τους δείκτες φτώχειας.
 Είναι γεγονός ότι με σχετική Πράξη Υπουργικού Συμβουλίου το 2012, ο κατώτατος μισθός στη χώρα μας μειώθηκε από 751 ευρώ σε 586 για όλους τους εργαζομένους, πλην των νέων έως 25 ετών, για τους οποίους προβλέφθηκε το... ιλιγγιώδες ποσό των 511 ευρώ, ενώ εν συνεχεία ο τρόπος καθορισμού του πέρασε από τα χέρια των κοινωνικών εταίρων σε αυτά του εκάστοτε υπουργού Εργασίας.
Κάν' το όπως η Πορτογαλία
 Επί της ουσίας, αυτό το οποίο προβλέπει το αναπτυξιακό σχέδιο είναι να υπάρξει ένα νέο σύστημα υπολογισμού του κατώτατου μισθού, σε σύνδεση με τις πραγματικές δυνατότητες της ελληνικής οικονομίας και τη στόχευση για την καταπολέμηση της ανεργίας, την αύξηση της απασχόλησης, αλλά και της παραγωγικότητας, όπως αναφέρεται.
 Άλλωστε, υπάρχει και το παράδειγμα της Πορτογαλίας, η οποία από το Πρόγραμμα Δημοσιονομικής Προσαρμογής έως σήμερα έχει ήδη προχωρήσει σε τρεις αυξήσεις του κατώτατου μισθού, με αποτέλεσμα από 530 ευρώ ο κατώτατος μισθός να αυξηθεί σε 557 το 2017 και να φτάσει τα 580 ευρώ το 2018, με στόχο να αγγίξει τα 600 ευρώ το 2019..." Ολόκληρη η είδηση Ε Δ Ω 


 Σχόλιο:  Όλοι αντιλαμβανόμαστε τη σπουδαιότητα αυτής της "είδησης"... Γιατί η "αύξηση" του κατώτατου μισθού (που σχεδόν ταυτίζεται με τον ανώτατο πια) θα επηρεάσει "θετικά" και τα "έσοδα" των ασφαλιστικών ταμείων και τις συντάξεις και την κατανάλωση... Η "οικονομία" θα πάρει μπροστά και όλα θα βαίνουν καλώς... Κι όλα αυτά με τη απλή μέθοδο "Κάν' το όπως η Πορτογαλία"... 
 Δηλαδή πώς;; Ας το δούμε συγκεκριμένα: Το 2012 ο βασικός από 751€ μειώθηκε στα 586... Τώρα θα αυξηθεί στα 586,90€ (μεικτά) και το 2019 θα αγγίξει τα 588,25€... Με το ρυθμό αυτό σύμφωνα με τις αναλογιστικές μελέτες το 4078 ο κατώτατος μισθός ενδέχεται (αν όλα πάνε κατ' ευχήν) να ξαναγίνει 751€ που ήταν το 2012..!!! Στην πραγματικότητα αυτό το "οικονομικό θαύμα" επιτυγχάνεται επειδή στηρίζεται στην επιτυχημένη μέθοδο που ακολουθήθηκε και στις συντάξεις όπως πολύ καλά γνωρίζουμε... Είναι η μέθοδος του "επανυπολογισμού" που οδήγησε σε "αύξηση" όλων των συντάξεων μέσω της παρατεταμένης συρρίκνωσης τους...
 Αν σε όλα αυτά προσθέσουμε τα συσσίτια που θα δίνονται σε ακόμα περισσότερους, αλλά και τα ειδικά μέτρα (πολύ συγκεκριμένα) για τους νέους όπως: Δίκαιη εκπαίδευση (σαν τη δίκαια δίκη), δημιουργία ειδικών πόλεων φιλικών προς τους νέους (εκεί θα τους μαζεύουν μέχρι να μεγαλώσουν υποθέτω), βελτίωση της ευημερίας και της υγείας των νέων (με νόμο μάλλον) κι άλλα παρόμοια και σαφέστατα μέτρα,  καταλήγουμε αβίαστα στο αντικειμενικό συμπέρασμα:  Η "ανάπτυξη" έρχεται, τα μνημόνια καπούτ....  Και γενικά καπούτ....
 Επειδή το "αναπτυξιακό σχέδιο" της κυβέρνησης που αφορά τη μεταμνημονιακή εποχή είναι όντως ανατριχιαστικό και πολύπλοκο για τον κοινό νου, μόνο αν το ακούσουμε από τον "ειδικό" μπορούμε να το προσεγγίσουμε επί της ουσίας... Δείτε και απολαύστε εξήγηση σε 55"... Ε Δ Ω                                                              

Κυριακή 20 Μαΐου 2018

"Υπάρχουν ακόμη δικασταί εις τας Αθήνας";


Η είδηση: Παραιτήθηκε ο πρόεδρος του ΣτΕ

" Τη στιγμή, όμως, αυτή η σκέψις μου στρέφεται στους απλούς πολίτες, που είναι τα θύματα των μνημονίων και της κλιμακούμενης επικυριαρχίας του οικονομικού παράγοντος επί του θεσμικού, οι αντοχές των οποίων συνεχώς δοκιμάζονται από τα αλλεπάλληλα οικονομικά μέτρα, που λαμβάνονται με την επίκληση του λεγομένου δημοσιονομικού συμφέροντος και που συνεπάγονται υπέρογκες γι αυτούς επιβαρύνσεις, λόγω του σωρευτικού τους χαρακτήρος.
 Ήδη, από την εποχή του πρώτου μνημονίου, ορισμένοι συνάδελφοί μου μεταξύ των οποίων και εγώ, είχαμε, με τις μειοψηφίες μας επισημάνει, τη μη συμβατότητα των ρυθμίσεων του μνημονίου με το Σύνταγμα και είχαμε, εγκαίρως, προειδοποιήσει, χωρίς δυστυχώς να εισακουστούμε, για την επερχόμενη πλήρη επικυριαρχία του οικονομικού επί του θεσμικού, που επηρέασε, καίρια, το σύνολο σχεδόν της κρατικής δράσεως και σηματοδότησε την συνακόλουθη υποχώρηση του Κράτους Δικαίου και του Κοινωνικού Κράτους.
 Τα χρόνια που ακολούθησαν, οι αντοχές όλων μας δοκιμάσθηκαν ακόμη περισσότερο από τα νεώτερα μνημόνια που επέβαλαν τη λήψη και νέων επώδυνων οικονομικών μέτρων, που συνοδεύθηκαν από τις συνεχείς μειώσεις μισθών και συντάξεων .....
  Σε αντίθετη περίπτωση, εκτιμούμε, ότι είναι πλέον ή ορατός ο κίνδυνος περαιτέρω μειώσεως του ύψους των απονεμομένων συντάξεων, με τελικό αποτέλεσμα την πλήρη εξαθλίωση όλων των συνταξιούχων....
 Επομένως, πρέπει όλοι να εξακολουθήσουμε να εμπιστευόμεθα την Δικαιοσύνη και τους λειτουργούς της, τελούντες πάντοτε εν πλήρη επιγνώσει του γεγονότος, ότι "Υπάρχουν ακόμη δικασταί εις τας Αθήνας"... Ολόκληρη η είδηση και οι "αντιδράσεις" τύπου "τρεις λαλούν και δυο χορεύουν"... Ε Δ Ω


Σχόλιο: " Οδηγοί τυφλοί, οίτινες διυλίζετε τον κώνωπα, την δε κάμηλον καταπίνετε."
(Κατά Ματθαίον 23:24
 Είναι απίστευτη η ευκολία με την οποία οι θεότυφλοι καταπίνουν τις "καμήλες"... Ούτε καν μπήκαν στον κόπο να ρωτήσουν (ρητορικά έστω): Μα τι είναι αυτά που λέτε Κε παραιτηθέντα, προφανώς επειδή τα γνώριζαν καλύτερα απ' τον παραιτηθέντα πρόεδρο του ΣτΕ...
 Αντί λοιπόν να "προβληματιστούν" τάχατες για την πλήρη επικυριαρχία του οικονομικού επί του θεσμικού, για την "κατάργηση του Συντάγματος", για την εξαθλίωση των απλών πολιτών και για την υποχώρηση του Κράτους Δικαίου και του Κοινωνικού Κράτους, αυτοί όλοι τους (συμπολίτευση, αντιπολίτευση, "συνάδελφοι" του παραιτηθέντος) έψαχναν τους "λόγους" για τους οποίους παραιτήθηκε....!!! Οι προηγούμενοι δεν ήταν "σοβαροί λόγοι" απ' ότι φαίνεται....
 Φυσικά δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω τον ακριβή αριθμό των δικαστών που υπάρχουν ακόμα εις τας Αθήνας, εις τας Πάτρας, εις τας Θεσσαλονίκας, εις τας Κυκλάδας... κ.λ.π. , αλλά προφανώς δεν επαρκούν για να αναχαιτίσουν αποτελεσματικά την κλιμακούμενη επικυριαρχία του οικονομικού παράγοντος επί του θεσμικού (καθότι μειοψηφία), που πρακτικά θα έχει ως τελικό αποτέλεσμα την πλήρη εξαθλίωση όλων των πολιτών ανεξαιρέτως....
 "Εντελώς συμπτωματικά" μάλλον κι ένας άλλος πρώην συνάδελφος του νυν παραιτηθέντος είπε ακριβώς τα ίδια και μάλιστα με αναλυτικότερο τρόπο (τον Ιούλιο του 2012 ενώπιον όλων των "θεσμικών" παραγόντων του τόπου), αλλά κατά "διαβολική σύμπτωση" μάλλον, δεν προβλημάτισε κανέναν από τους "προηγούμενους" θεότυφλους (χωρίς μάλλον).... Ε Δ Ω  
 Αλλά από τη στιγμή που η "πολιτική απατεωνιά" όχι μόνο δεν θεωρείται έγκλημα κατά των πολιτών, αλλά "επιβραβεύεται" κιόλας ως μαγκιά, τότε τα παντός τύπου αρπακτικά με όχημα τους Μαυρογιαλούρους θα λεηλατούν ανενόχλητα τον τόπο... Να τους χαιρόμαστε... Ε Δ Ω      [Κ.Φ.]

Παρασκευή 11 Μαΐου 2018

Οδυσσέας


Βασίλης Πετρίδης & οι Γκαϊλέ ... Ε Δ Ω 

Όλες οι μεγάλες ιδέες ξεκίνησαν απ' την Ελλάδα (1)



 Είναι γνωστόν τοις πάσι ότι όταν οι "άλλοι" έτρωγαν βελανίδια, "εμείς οι Αρχαίοι" καθόμασταν κάτω απ' τη βελανιδιά και "παράγαμε ιδέες, πολιτισμό και φώτα"... Μετά "εμείς οι Νεοέλληνες" δώσαμε και τα "φώτα" (μεταξύ των άλλων) και πορευόμαστε στο σκοτάδι, αλλά αυτό είναι από άλλο ανέκδοτο και το αφήνουμε προσωρινά στην άκρη...
 Τότε που "ήμασταν Αρχαίοι" διακριθήκαμε ιδιαιτέρως και στα μαθηματικά...
 "Οι Έλληνες είναι οι  πρώτοι μαθηματικοί που εξακολουθούν να  είναι "πραγματικοί" ακόμα και για μας σήμερα .Τα μαθηματικά της Ανατολής  μπορεί να προκαλούν το ενδιαφέρον, αλλά στα Ελληνικά βρίσκεται η ουσία του πράγματος .Οι  Έλληνες  ήταν  οι πρώτοι  που μίλησαν με μια μαθηματική γλώσσα  που μπορούν να την καταλάβουν οι σύγχρονοι μαθηματικοί .Όπως μου είπε κάποτε ο Littlewood , δεν πρόκειται  για έξυπνους μαθητές σχολείου ούτε για "υποψηφίους  υποτροφίας" , αλλά για "Εταίρους από ένα άλλο πανεπιστήμιο" .Έτσι, τα ελληνικά μαθηματικά είναι κάτι «μόνιμο» , πιο μόνιμο  και από την ελληνική λογοτεχνία .Τον Αρχιμήδη θα τον μνημονεύουν ακόμη και όταν  ο Αισχύλος θα έχει ξεχαστεί , επειδή οι γλώσσες πεθαίνουν ενώ οι μαθηματικές ιδέες όχι. Η αθανασία μπορεί να είναι μια ανόητη λέξη αλλά , κατά πάσα πιθανότητα , ένας μαθηματικός  έχει περισσότερες  ευκαιρίες  για ότι αυτή μπορεί να σημαίνει."
                                         
                                                                            Η απολογία ενός μαθηματικού
                                                                  G .H. Hardy  (7 February 1877 – 1 December 1947)

 Είναι γνωστό ότι σημαντική θέση στην εξέλιξη των μαθηματικών είχαν μεγάλοι Αρχαίοι Έλληνες Μαθηματικοί.
 Μεταξύ αυτών ο Θαλής, ο Πυθαγόρας , ο Ευκλείδης , ο Αρχιμήδης.
 Υπήρχαν όμως και γυναίκες, η πιο γνωστή από αυτές ήταν η Υπατία.   [Πηγή: http://eprl.korinthos.uop.gr]


 Όμως προς γενική κατάπληξη και τώρα που είμαστε "Νεοέλληνες", όχι μόνο διατηρήσαμε, σ' αυτόν τον τομέα, τα "πρωτεία", αλλά κάναμε και εντυπωσιακά βήματα προόδου. Χαρακτηριστικό παράδειγμα που σπάει κόκαλα, είναι η "αύξηση μισθών και συντάξεων" με επαναλαμβανόμενη συρρίκνωση, αλλά πάντα για "τελευταία φορά"...!!! Μάλιστα, στο συγκεκριμένο παράδειγμα, αναπτύχθηκαν 2 μέθοδοι... Η 1η (προ ΣΥΡΙΖΑ), στηριζόταν αποκλειστικά στην "πρόσθεση" αρνητικών ποσών... Έτσι είχαμε καμιά 15αριά διαδοχικές "αυξήσεις", αλλά πάντα για τελευταία φορά...
 Π.χ.: Έστω ότι είχαμε σύνταξη 1.500€ προ κρίσης... Με 15 συνεχόμενες "προσθέσεις" αρνητικών ποσών (-50€)  (για τελευταία φορά η κάθε μία) είχαμε μία "συρρίκνωση" (όχι μείωση πάντως όπως ισχυρίζονται οι εμπαθείς) κατά 750€, ως εξής: 1.500 + [(-50) Χ 15] = 750€ η νέα σύνταξη... !!!
 Η 2η μέθοδος (επί ΣΥΡΙΖΑ), βελτιώνει εντυπωσιακά την πρώτη και στηρίζεται αποκλειστικά στον πολλαπλασιασμό...!!! Ανακαλύφθηκε από τον σύγχρονο Νεοέλληνα "Μαθηματικό" Κατρούγκαλο, που είναι απόγονος του αρχαίου μαθηματικού Γαμίδι... (Και πολύ μεγάλο μάλιστα..)...
 Αυτό το ον, σκέφτηκε ότι μπορούσε να πετύχει το ίδιο αποτέλεσμα που πέτυχαν και τα προηγούμενα Γαμίδια (συγγενείς του Γαμίδι κι αυτοί, που είχε μεγάλο σόι..) κάνοντας μόνο πολλαπλασιασμό...!!! Π.χ. Αν τη σύνταξη των 1.500€ την πολλαπλασιάσουμε με το κλάσμα 1/2 τότε... 1.500 Χ 1/2 = 750€...!!!!  Απίστευτο...!!!!  Η παγκόσμια μαθηματική κοινότητα έχει μείνει άναυδη και έχουμε να δούμε απολογία μαθηματικού από την εποχή  του  G .H. Hardy  (7 February 1877 – 1 December 1947)....!!!!!!
 Εκτός από την παγκόσμια αναγνώριση όμως, "πετύχαμε" να προσθέσουμε δίπλα στην Υπατία και μία άλλη "γυναίκα" την Επαιτεία, η οποία σέρνεται ανάμεσα στα Ευρωπέη, παρέχοντας γη και ύδωρ, εκλιπαρώντας  να μας πιουν το αίμα μέχρι τελευταίας ρανίδας...
 Και μετά θα βγούμε απ' τα μνημόνια και θα' ρθει η ανάπτυξη.... Ε Δ Ω 
 Συνεχίζεται....


Πέμπτη 10 Μαΐου 2018

30 αποφθέγματα του Τζορτζ Μπέρναρντ Σω


 Ο Tζορτζ Μπέρναρντ Σω (Αγγλικά: George Bernard Shaw, 26 Ιουλίου 1856 – 2 Νοεμβρίου 1950) ήταν Ιρλανδός θεατρικός συγγραφέας που τιμήθηκε με το Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1925. «Δεν ξέρω αν γεννήθηκα τρελός ή ελαφρόμυαλος, η αλήθεια είναι ότι η βασιλεία μου, δεν ήταν του κόσμου τούτου. Ένοιωθα απόλυτα κύριος και αυτεξούσιος μόνο στο βασίλειο της φαντασίας μου και μόνο κοντά στους μεγάλους νεκρούς γνώρισα αληθινή φιλική ατμόσφαιρα».
 Έτσι είπε κάποτε αυτοχαρακτηριζόμενος ο μεγάλος Ιρλανδός που η γενιά του κρατούσε από τον Μακντώφ, όπως πίστευε, το γνωστό Σαιξπηρικό ήρωα του Μάκβεθ.
 Μερικά από τα πιο γνωστά του έργα είναι «Η Αγία Ιωάννα», «Το επάγγελμα της κυρίας Γουώρεν»και «O Πυγμαλίων» (που διασκευάστηκε για τον κινηματογράφο σε «Ωραία μου Kυρία»). Είναι ο μόνος που έχει τιμηθεί τόσο με το Νόμπελ λογοτεχνίας (1925) όσο και με Όσκαρ (1938, «Πυγμαλίων»).


 Το καυστικό του πνεύμα παρήγαγε πολλούς θαυμάσιους αφορισμούς. Ας δούμε μερικές από τις μεγαλύτερες φράσεις του που έχουν καταγραφεί:
 1. Το να μπορείς να αντέχεις τη μοναξιά και, επιπλέον, να την απολαμβάνεις, είναι μεγάλο προσόν.
 2. Η τιμωρία του ψεύτη δεν είναι ότι δεν τον πιστεύουν, αλλά ότι αυτός δεν μπορεί να πιστέψει κανέναν.
 3. Οι άνθρωποι που πάνε μπροστά σ’ αυτόν τον κόσμο, είναι αυτοί που σηκώνονται, αναζητούν τις συνθήκες που θέλουν, κι αν δεν τις βρουν, τις διαμορφώνουν μόνοι τους.
 4. Χορός είναι η κάθετη έκφραση οριζόντιων επιθυμιών.
 5. Το γεγονός ότι ένας πιστός είναι πιο ευτυχισμένος από έναν άθεο, δεν είναι πιο αξιόπιστο από το γεγονός ότι ένας μεθυσμένος είναι πιο ευτυχισμένος από έναν ξεμέθυστο.
 6. Η ζωή δεν έχει να κάνει με το να βρεις τον εαυτό σου, αλλά με το να τον επινοήσεις.
 7. Ελευθερία σημαίνει υπευθυνότητα. Γι’ αυτό πολλοί άνθρωποι τη φοβούνται
 8. Η σιωπή δεν κάνει λάθη.
 9. Είναι επικίνδυνο να είσαι ειλικρινής εκτός αν είσαι και ηλίθιος.
10. Δεν έχουμε δικαίωμα να καταναλώνουμε την ευτυχία, όταν δεν την παράγουμε.
11. Μερικοί άνθρωποι σκέφτονται τα πράγματα όπως είναι και ρωτάνε «γιατί». Εγώ τα ονειρεύομαι όπως θα ήθελα να είναι και σκέφτομαι «γιατί όχι».
12. Η αιτία των διαζυγίων που αποδέχεται η κοινωνία είναι γελοία, μιας και ο κακός χαρακτήρας είναι πολύ πιο σοβαρή αιτία από τη συζυγική απιστία.
13. Πατριωτισμός είναι η πεποίθηση πως αυτή η χώρα είναι ανώτερη απ’ όλες τις άλλες, επειδή γεννήθηκες εσύ σ’ αυτή.
14. Μη χάνετε τον καιρό σας με κοινωνικές έρευνες. Εκείνο που ενδιαφέρει το φτωχό, είναι η φτώχεια. Εκείνο που ενδιαφέρει τον πλούσιο, δεν μας ενδιαφέρει.
15. Μια ζωή που αναλώθηκε σε λάθη είναι πολύ πιο αξιέπαινη και πολύ πιο χρήσιμη από μια ζωή που αναλώθηκε κάνοντας τίποτα.
16. Λογικοί είναι αυτοί που προσπαθούν να προσαρμόσουν τον εαυτό τους στον κόσμο. Παράλογοι, αυτοί που προσπαθούν να προσαρμόσουν τον κόσμο στον εαυτό τους. Γι’ αυτό, το μέλλον της ανθρωπότητας εξαρτάται από τους παράλογους.
17. Όταν ένας άντρας σκοτώνει μια τίγρη, λέμε ότι κάνει σπορ. Όταν μια τίγρης σκοτώσει έναν άντρα, το λέμε αγριότητα.
18. Μην κάνετε στους άλλους αυτό που θα θέλατε να κάνουν σε σας. Τα γούστα τους μπορεί να διαφέρουν από τα δικά σας.
19. Στον ουρανό ένας άγγελος είναι ένα συνηθισμένο άτομο.
20. Ένας άντρας που έχει μυαλό και το ξέρει, μπορεί να νικήσει δέκα που δεν έχουν και δεν το ξέρουν.
21. Διαθέτω το δώρο της παρατηρητικότητας που ονομάζεται κυνισμός από κάποιους που το στερούνται.
22. Υπάρχουν δύο τραγωδίες στη ζωή: Η μία είναι η αποτυχία στην εκπλήρωση των επιθυμιών μας. Η άλλη είναι η εκπλήρωση όλων των επιθυμιών μας.
23. Όταν κάποιος κάνει κάτι για το οποίο ντρέπεται, διακηρύσσει πως έκανε το καθήκον του
24. Συγχωρέστε τον που πιστεύει ότι οι συνήθειες της φυλής του είναι νόμοι του σύμπαντος.
25. Το μητρικό ένστικτο κάνει τη γυναίκα να προτιμά το ένα δέκατο από έναν πρωτοκλασάτο άντρα, από την αποκλειστικότητα ενός άντρα τρίτης κατηγορίας.
26. Αν μια γυναίκα είναι ωραία, μιλήστε της για την ομορφιά της. Αν είναι άσχημη, μιλήστε της για την ασχήμια των άλλων γυναικών.
27. Αυτοί που δεν ξέρουν να ζουν, κάνουν καλά όταν πεθαίνουν.
28. Η γυναίκα μοιάζει με τη θάλασσα. Σε παρασέρνει με τα θέλγητρά της, για να σε βάλει σε φουρτούνες
29. Η ζήλια είναι παράσιτο του έρωτα.
30. Η ζωή είναι μια αρρώστια και η μόνη διαφορά ανάμεσα σ’ έναν άνθρωπο και σ’ έναν άλλο είναι το στάδιο της αρρώστιας στο οποίο καθένας τους βρίσκεται.
[Πηγή: www.tilestwra.com]

Τετάρτη 9 Μαΐου 2018

Η τέχνη να λέμε όχι


 Ποιες είναι οι λέξεις-κλειδιά που μας είναι αναγκαίες για να προσανατολιστούμε μέσα στη σύγχυση των καιρών μας; Το ερώτημα αυτό απηύθυνε ο συντάκτης της ιταλικής εφημερίδας «La Repubblica» Φράνκο Μαρκοάλντι στον μεγάλο κριτικό και στοχαστή Τζορτζ Στάινερ. Ακολουθεί ένα απόσπασμα από την απάντηση που έδωσε ο Στάινερ.

«Θα ξεκινούσα από μια από τις πιο απλές και πιο μικρές λέξεις του λεξιλογίου: τη λέξη "όχι". Έχουμε χάσει την τέχνη να λέμε "όχι". Όχι στην ωμότητα της πολιτικής, όχι στην τρέλα των οικονομικών αδικιών που μας περιβάλλουν, όχι στην εισβολή της γραφειοκρατίας στην καθημερινή μας ζωή. Όχι στην ιδέα ότι μπορούν να γίνονται αποδεκτοί ως φυσιολογικοί οι πόλεμοι, η πείνα, η παιδική σκλαβιά. Υπάρχει μια πελώρια ανάγκη να ξαναρχίσουμε να προφέρουμε αυτή τη λέξη. Κι όμως, είμαστε ανίκανοι γι' αυτό.
 Πιστέψτε με, τρομάζω μπροστά στην ενδοτικότητα τόσων καθώς πρέπει προσώπων, που έχουν μεταμορφωθεί σε πρωταθλητές της μοιρολατρίας. Που δηλώνουν ανοιχτά το σκεπτικισμό τους σχετικά με το ανώφελο της διαμαρτυρίας, λες και το να διαμαρτύρεται κανείς έχει γίνει κάτι το ενοχλητικό.
 Οι μεγαλύτερες όμως προσωπικότητες του καιρού μας, ο Νέλσον Μαντέλα, ο Βάτσλαβ Χάβελ, δεν ένιωσαν ποτέ αυτόν τον τύπο της ενόχλησης. Ωστόσο, η οικογένεια και το σχολείο, για να μη μιλήσουμε για όλο το σύστημα των μέσων μαζικής επικοινωνίας, μεταδίδουν συστηματικά αυτόν τον ιό. Μας προδιαθέτουν για τον πιο ολικό κομφορμισμό.
 Γι' αυτό είναι θεμελιώδες να ξαναρχίσουμε την αντίσταση ενάντια στα ψεύτικα είδωλα του καιρού μας. Ξεκινώντας από το κυριότερο: το χρήμα. Χρειάζεται να αντισταθούμε στο φασισμό του χρήματος. Μιλώ για φασισμό, γιατί δεν βρίσκω πιο κατάλληλο όρο για να περιγράψω την καταιγιστική διάδοση μιας λογοκριτικής και δεσποτικής εξουσίας. Σήμερα όλα μυρίζουν χρήμα.
 Η ίδια η πολιτική εξουσία βρίσκεται στα χέρια του χρήματος. Κάτι γνωρίζετε γι' αυτό εσείς στην Ιταλία. Αλλά και άλλα έθνη δεν είναι απρόσβλητα από τον κίνδυνο μιας τέτοιας παρέκκλισης. Σας αναφέρω ένα πρόσφατο παράδειγμα: Πρόσφατα είδαμε να κλείνουν τράπεζες και εργοστάσια. Είδαμε εκατοντάδες χιλιάδες πρόσωπα να χάνουν τη δουλειά τους και ταυτόχρονα παρακολουθήσαμε το επαίσχυντο θέαμα των διευθυντικών στελεχών που αποχωρούσαν εισπράττοντας πελώρια ποσά ως μπόνους.
 Δεν είναι απόλυτο αίσχος; Θα ευχόμουν μπροστά σε όλα αυτά να υψωνόταν ισχυρό από τους δρόμους και τις πλατείες το "όχι". Αντίθετα, όμως, κυριάρχησε η συνήθης θλιβερή παθητικότητα. Προφανώς το άτομο παραμένει παθητικό επειδή έχει την αίσθηση ότι βρίσκεται αντιμέτωπο με ένα σχηματισμό ανώνυμων δυνάμεων τόσο ισχυρό ώστε να παραλύει κάθε αντίδραση.
 Υπάρχει, όμως, και ένας άλλος παράγοντας που δεν πρέπει να τον λησμονάμε: η καταστροφή των ιδεολογιών του εικοστού αιώνα, ξεκινώντας από το μαρξισμό στις διάφορες πολιτικές εφαρμογές του, άφησε πίσω της καμένη γη. Και η καταστροφή δεν είναι μόνο πολιτική, είναι και πολιτισμική.
 Για να συνεννοούμαστε: η Ιταλία χωρίς τον Γκράμσι είναι μια ακρωτηριασμένη χώρα, μια αγνώριστη χώρα. Βλέπετε, όταν ήμουν νέος, οι άνθρωποι μπορούσαν ακόμα να κάνουν αυτά που εγώ αποκαλώ "δημιουργικά" λάθη. Επειδή στη ζωή ενός νέου είναι θεμελιώδες το να μπορεί να κάνει λάθη, για να δημιουργεί μιαν έντονη και παθιασμένη ζωή. Σήμερα αυτό δεν είναι πλέον δυνατό. Και είναι τρομερό να σκεφτούμε ένα δεκαοχτάχρονο που βλέπει να του αρνούνται κάθε ιδεολογικό και ουτοπικό ενθουσιασμό.
 Υπάρχει ένα μικρό επεισόδιο που για μένα αντιπροσώπευε ένα σημείο χωρίς επιστροφή. Ήμασταν στον καιρό του ανταρτοπόλεμου στη Λατινική Αμερική. Η συζήτηση με μιαν ομάδα φοιτητών μου προεκτάθηκε στον ισπανικό εμφύλιο. Τους ρώτησα αν θα πραγματοποιούσαν ποτέ επιλογές ανάλογες με εκείνες των γονέων τους, οι οποίοι είχαν πολεμήσει ή και είχαν σκοτωθεί για την ελευθερία αυτής της χώρας. Την επόμενη μέρα έλαβα μιαν επιστολή που έλεγε: "Αγαπητέ καθηγητή Στάινερ, στην τωρινή κατάσταση, οποιαδήποτε εμπλοκή σε διεθνείς μάχες για την ελευθερία θα μας μετέτρεπε αναπόφευκτα σε συνενόχους.

 Δέστε τι τρομερά πράγματα έκαναν οι κομμουνιστές, δέστε τι τρομερά πράγματα κάνει η CIA. Λυπούμαστε, εμείς δεν θέλουμε να εξαπατηθούμε άλλη μία φορά". Αν η μοναδική έγνοια είναι να μην εξαπατηθούμε, πού θα βρούμε τη δύναμη για να πραγματοποιήσουμε ένα άλμα της φαντασίας; Να σκεφτούμε κάτι πιο μεγάλο από τον εαυτό μας;

 Η δεύτερη λέξη είναι η "ιδιωτικότητα". Ήδη δεν υπάρχει πτυχή της ιδιωτικής ζωής, ακόμα και η πιο ιερή και η πιο μύχια, που να μην επιδεικνύεται και να μην εκτίθεται δημόσια. Σε όλα τα πεδία είναι σε δράση μια επεκτατική "βιομηχανία της διείσδυσης" (που συμπεριλαμβάνει την ψυχανάλυση, καθώς και τη γραφειοκρατία, το σύστημα των μέσων μαζικής επικοινωνίας καθώς και τις ιατρικές θεραπείες), η οποία αποβλέπει στο να απογυμνώσει την ανθρώπινη ύπαρξη από αυτό το αναπαλλοτρίωτο προσωπικό μυστικό.

 Ενώ η αληθινή δύναμη του καθενός εμπερικλείεται σε αυτό που μπορεί και πρέπει να κρατάει μέσα του. Όπως υπενθύμιζε ο Χάιντεγκερ, κανείς δεν μπορεί να πεθάνει "στη θέση σου". Και το μεγαλείο κάθε ανθρώπου έγκειται στην ικανότητά του να αντιμετωπίζει μέσα στη μοναξιά κάθε δύσκολη μετάβαση της ύπαρξής του, συμπεριλαμβανόμενων των αποτυχιών, των ασθενειών, των κακοτυχιών. Στον άνθρωπο υπάρχει ένα συναίσθημα ίσως ακόμα πιο ισχυρό από την αγάπη και το μίσος. Σκέφτομαι εκείνα τα "βαθιά πάθη", που είναι συχνά ανεξήγητα, για κάτι που στα μάτια μας προσλαμβάνει υπέρτατη αξία. Στο πεδίο του αληθινού πάθους κρίνεται η μοίρα μας (...)».
[Πηγή: http://www.enet.gr]

 Ο Φράνσις Τζορτζ Στάινερ (23 Απριλίου 1929) είναι Αμερικανός κριτικός λογοτεχνίας, δοκιμιογράφος, φιλόσοφος, μυθιστοριογράφος και παιδαγωγός. Έχει γράψει εκτενώς για τη σχέση μεταξύ της γλώσσας, της λογοτεχνίας και της κοινωνίας, και τις επιπτώσεις του Ολοκαυτώματος. Γεννήθηκε στο Παρίσι από Εβραίους γονείς αυστριακής καταγωγής. Η οικογένειά του μετανάστευσε στην Αμερική το 1940. Ήδη από τα πρώτα του παιδικά χρόνια μιλούσε τρεις γλώσσες· αργότερα σπούδασε στο Πανεπιστήμιο του Σικάγου, στο Χάρβαρντ και στην Οξφόρδη με υποτροφία Rhodes. Δίδαξε συγκριτική λογοτεχνία στα Πανεπιστήμια του Κέμπριτζ, της Γενεύης και της Οξφόρδης και συνεργάστηκε ως κριτικός λογοτεχνίας με τα μεγαλύτερα λογοτεχνικά περιοδικά και εφημερίδες του καιρού μας. Το πιο σημαντικό του έργο θεωρείται το Μετά τη Βαβέλ. Άλλα σημαντικά του έργα είναι: Ο θάνατος της τραγωδίας, Γλώσσα και σιωπή, Στο κάστρο του Κυανοπώγωνα: Σημειώσεις για τον επαναπροσδιορισμό της κουλτούρας, Περί δυσκολίας, Αντιγόνες, Αξόδευτα πάθη, η σύντομη αυτοβιογραφία του "Errata" και το μυθιστόρημα Τα βάθη της θάλασσας. [Πηγή: www.doctv.gr]

Σάββατο 5 Μαΐου 2018

Περί της «ανεξαρτησίας της Δικαιοσύνης»






















Σπύρος Πλασκοβίτης: «Δεν μπορεί να έχεις Δικαιοσύνη αποκομμένη από το κοινό περί δικαίου αίσθημα»

 Από συνέντευξη –πριν 40 χρόνια– του δικαστή και λογοτέχνη Σπύρου Πλασκοβίτη
«Πραγματικά, πολλά και εύκολα λέγονται για την “ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης”, αλλά και πολλά γίνονται κάτω από την επίκλησή της που δυστυχώς, δεν λέγονται, αν και ψιθυρίζονται ευρύτατα στους νομικούς κύκλους. Θα αναφερθώ ενδεικτικά και μόνο στο θέμα της σύνθεσης των δικαστηρίων. Ποιος την αποφασίζει; Με ποια κριτήρια; Με τίνος την εντολή; Με ποιες εγγυήσεις, προπάντων σε υποθέσεις “λεπτές”, με γενικότερο ενδιαφέρον ή με πολιτικές επιπτώσεις; Είναι ένα ερώτημα που απαιτεί μια απάντηση συγκεκριμένη και χωρίς υπεκφυγές. Γιατί ο λαός έχει υπόψη του το προηγούμενο της χούντας, κατά την εποχή της οποίας λειτούργησε η νοοτροπία του “section special”, με την κατ’ επανάληψη επιλογή ορισμένων δικαστών για υποθέσεις που την ενδιέφεραν ιδιαίτερα».
 Είναι ο Σπύρος Πλασκοβίτης (1917-2000), βραβευμένος λογοτέχνης και επί πολλά χρόνια δικαστής, μέλος του Συμβουλίου της Επικρατείας, διωκόμενος και εξόριστος από τη χούντα για την αντιστασιακή του δράση - μετέπειτα βουλευτής και ευρωβουλευτής. Και είναι από συνέντευξή του στον δημοσιογράφο και ποιητή Σπύρο Κατσίμη (Μάρτιος 1977, για την «Καθημερινή», που περιλαμβάνεται στο βιβλίο του «Αναζητώντας μια διέξοδο», εκδ. Σοκόλη, 2004). Και πάμε παρακάτω (οι υπότιτλοι δικοί μου):
  Περί δικαίου
«Ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης δεν σημαίνει καθόλου ανεξαρτησία από κάθε κριτική και έλεγχο, ιδίως από μέρους της κοινής γνώμης και του Τύπου, που εκφράζει το λαϊκό αίσθημα. Η ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης είναι έννοια ταυτόσημη με τη δημοκρατικότητά της. Και είναι γι’ αυτό απαράδεκτο να προσπαθούμε να δημιουργήσουμε οχυρώματα κατά του ελέγχου της, εν ονόματι της ανεξαρτησίας της, όταν ίσα ίσα το κοινό υποπτεύεται, δικαιολογημένα ή αδικαιολόγητα, την επιρροή της Εκτελεστικής Εξουσίας πάνω σ’ αυτήν. Ποιος τίμιος άνθρωπος, αλήθεια, ποιος πραγματικός δημοκράτης θα επιζητούσε ποτέ να επεμβαίνει ή να υπαγορεύει η Εκτελεστική Εξουσία τις δικαστικές αποφάσεις;
«Δεν μπορείς να έχεις Δικαιοσύνη αποκομμένη από το κοινό περί δικαίου αίσθημα και σε απόλυτη διάσταση των αποφάσεών της με την κοινή λογική. Σαν να πρόκειται για σκέψεις και αποφάσεις ανθρώπων που ανήκουν σε μια ειδική κατηγορία – πάνω κι έξω από τον τόπο που κατοικούν οι άλλοι Έλληνες. Κι αν τυχόν συμβαίνει αυτό, πώς εξηγείται; Και ποιος έχει το δικαίωμα –αν όχι ο λαός, η κοινωνία– να συζητήσει το θέμα, να βρει την αιτία μιας τέτοιας διάστασης; Όταν το κάνει αυτό, παραβιάζεται το Σύνταγμα;
 Το Σύνταγμα
«Για να δούμε: το άρθρο 93 του Συντάγματος καθιερώνει τη δημοσιότητα των συνεδριάσεων κάθε δικαστηρίου, την υποχρέωση να αιτιολογείται κάθε απόφαση και να δημοσιεύεται η γνώμη της μειοψηφίας. Το άρθρο 97 αναθέτει την εκδίκαση των κακουργημάτων και των πολιτικών εγκλημάτων στα μικτά ορκωτά δικαστήρια. Πλήθος άλλων διατάξεων της νομοθεσίας αναφέρονται στα δεδομένα της “κοινής πείρας”, στον “εύλογο χρόνο”, στην “κοινή περί των ηθών αντίληψη” κ.λπ. Τι σημαίνουν αυτά; Οτι μέσα στην έννοια του δημοκρατικού πολιτεύματος είναι ο διάλογος ανάμεσα στο κοινό και τον δικαστή, όχι ο μονόλογος των δικαστηρίων, σαν να πρόκειται για εσωτερική υπόθεσή τους, όχι η δικαστική αυθεντία που κανείς τρίτος μη δικαστής ή μη νομικός δεν μπορεί να ελέγξει.
«Η ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης δεν παραβιάζεται λοιπόν – κάθε άλλο – όταν η κοινή γνώμη και ο Τύπος παρακολουθούν με άγρυπνο ενδιαφέρον τον τρόπο που κρίνουν τα δικαστήρια, ιδιαίτερα σε υποθέσεις που αφορούν το σύνολο και που εύλογα η κοινή ευαισθησία, το κοινό περί δικαίου αίσθημα, τις ξεχωρίζει από τις υπόλοιπες ατομικές περιπτώσεις. Και είναι θλιβερό σύμπτωμα όταν βλέπει κανείς να υπάρχει αγεφύρωτη απόσταση ανάμεσα στη δικαστική κρίση και στην κοινή συνείδηση και λογική […] μια δημοκρατική πολιτεία δεν μπορεί να μην έχει Δικαιοσύνη και δικαστές με βαθύτατα εδραιωμένη δημοκρατική συνείδηση. Δεν πιστεύω ότι είναι δυνατό να υπάρξει δικαιοσύνη σε δημοκρατικό πολίτευμα με δικαστές φασιστικής, λόγου χάρη, νοοτροπίας».
 Στο πλαίσιο
«Πού είναι το κράτος;» η γνωστή κραυγή απόγνωσης από πληγέντες έπειτα από κάποια φυσική καταστροφή. Και πολύ σωστά. Ποια κρατική αρχή επέτρεψε -ανέχτηκε- να χτίζονται και να παρέχεται ρεύμα σε ρέματα και σε άλλες επισφαλείς περιοχές; Δεν μπορεί, κάποιοι είναι υπεύθυνοι. Κάποιοι επ’ αμοιβή ή με κάποιο πολιτικό αλισβερίσι. Και έστω, κάνε την παρανομία, αλλά όχι σε περιοχή που είναι ολοφάνερο ότι κάποια στιγμή θα χτυπηθεί. Και ο ένας υπεύθυνος να ρίχνει τις ευθύνες στον άλλο.
 Είναι οι ταλαίπωροι πολίτες, οι οποίοι προκειμένου να βάλουν κεραμίδι πάνω από το κεφάλι τους παρανομούν, είτε λόγω πενίας, είτε επειδή έχουν πάρει χαμπάρι ότι όντας παράνομοι έχουν λιγότερα προβλήματα απ’ ό,τι νόμιμοι, με άτυπους συναυτουργούς τις υπηρεσίες που τους παρέχουν τα περαιτέρω. Ειδικότερα σε προεκλογική περίοδο, οπότε όλα είναι χαλαρά. Παράνομος ο πολίτης, παράνομη, κυρίως, η πολιτεία. Με την Αθήνα, τη μοναδική πρωτεύουσα που δε τη διασχίζει ένα ποτάμι – μπαζωμένα όλα – Κηφισός, Ιλισός, Ηριδανός...
 Περί το ένα εκατομμύριο τα ανά την Ελλάδα αυθαίρετα, με το ένα τρίτο στην πρωτεύουσα – γίνεται να γκρεμιστούν; Κάποιες παράγκες, χαμόσπιτα, ναι. Τα άλλα -ακόμα και βίλες- ένα πρόστιμο και νόμιμο το παράνομο. Κι από κοντά οι καραμπινάτες παρανομούσες αρχές (άκου, δημοτικό αμαξοστάσιο στην κοίτη ποταμού!). Με αποτέλεσμα τις εφιαλτικές εικόνες των τελευταίων ημερών, με τα ρημαγμένα νοικοκυριά, τις λάσπες και τ’ αυτοκίνητα τα εκτιναγμένα ακόμα και στις στέγες σπιτιών – εικόνες που θα ζήλευαν κάποιοι σύγχρονοι εικαστικοί.

 ΚΑΙ… «Πεινάω», λέει ο επαίτης. Του δίνει κάτι. Σε λίγο, ξανά ο ίδιος: «Πεινάω». «Μα πριν δεν σου ’δωσα;» «Με συγχωρείς, δεν βλέπω από την πείνα».        [Πηγή: efsyn]


Αντί σχολίου... «Δεν μπορείς να έχεις Δικαιοσύνη αποκομμένη από το κοινό περί δικαίου αίσθημα και σε απόλυτη διάσταση των αποφάσεών της με την κοινή λογική. Σαν να πρόκειται για σκέψεις και αποφάσεις ανθρώπων που ανήκουν σε μια ειδική κατηγορία – πάνω κι έξω από τον τόπο που κατοικούν οι άλλοι Έλληνες.... » ... Αμέτρητα τα π.χ.... Να ένα "απαλό"... Ε Δ Ω 

Πέμπτη 3 Μαΐου 2018

Λύθηκε το "μυστήριο" της φυλής Bajau. Άλυτο το "μυστήριο" της φυλής Bajalo.


 Οι Bajau είναι μια ασυνήθιστη φυλή που ζει στη Νότιο Ασία. Ζουν όλη τους τη ζωή μέσα στη θάλασσα και μπορούν να κρατήσουν την αναπνοή τους για δεκάδες μέτρα ελεύθερης κατάδυσης. Το μυστικό τους για το πώς τα καταφέρνουν να βουτάνε τόσο βαθιά με μόνο μία ανάσα, αποκαλύφθηκε και τελικά έχει να κάνει με τη βιολογική εξέλιξη.
 Οι Bajau βουτάνε χωρίς συμβατικά καταδυτικά βοηθήματα. Αντ 'αυτού βασίζονται σε βάρη, χειροποίητα ξύλινα γυαλιά και μια μόνο ανάσα αέρα. Όμως, ενώ το ταλέντο τους είναι γνωστό εδώ και πολύ καιρό, δεν ήταν σαφές αν η δεξιότητα της κατάδυσης ήταν αποτέλεσμα πρακτικής.


 Τώρα οι επιστήμονες έχουν την εξής απάντηση: θεωρία της εξέλιξης! Με την πάροδο του χρόνου κάποια από τα γονίδιά τους άλλαξαν ενώ απέκτησαν μεγαλύτερη σπλήνα, που βοηθά τους Bajau να κρατούν την αναπνοή τους όταν βουτούν, για πολλή ώρα.
 Η ομάδα λέει ότι τα ευρήματα αυτά θα μπορούσαν ίσως να αποδειχθούν χρήσιμα σε ιατρικές έρευνες επιτρέποντας στους ειδικούς να εντοπίζουν ασθενείς που ενδέχεται να διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο θανάτου αν βιώσουν έλλειψη οξυγόνου, όπως για παράδειγμα κατά τη διάρκεια μιας χειρουργικής επέμβασης.
 Οι επιστήμονες αποκαλύπτουν στο περιοδικό Cell πώς οδηγήθηκαν σε αυτό το πόρισμα, ακολουθώντας το γεγονός πως διάφορα είδη φώκιας μπορούν να βουτούν για πολλή ώρα, αφού η μεγάλη τους σπλήνα αποθηκεύει κύτταρα του αίματος που μεταφέρουν οξυγόνο. Έτσι, χρησιμοποίησαν υπέρηχο σε 43 άτομα της φυλής Bajau και ανακάλυψαν πως και αυτοί, έχουν μεγαλύτερη σπλήνα από τον μέσο άνθρωπο και μάλιστα όχι λίγο αλλά κατά 50% μεγαλύτερη. «Φαίνεται ότι υπάρχουν πολλά να μάθουμε από τους Bajau και άλλους καταδυτικούς πληθυσμούς» δηλώνει η Δρ. Melissa Ilardo, συγγραφέας της σχετικής μελέτης στο Πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης. «Είναι σημαντικό το εύρημα διότι μπορεί να μας δώσει πληροφορίες για το πώς το ανθρώπινο σώμα είναι σε θέση να αντιδράσει στην στέρηση του οξυγόνου, το οποίο είναι ένα σημαντικό ιατρικό ζήτημα», [Πηγή: www.doctv.gr
  

 Άλυτο το "μυστήριο" της φυλής Bajalo
 Οι Bajalo είναι μια ασυνήθιστη φυλή που ζει σε μικρές "κλειστές ομάδες" σε ολόκληρο τον κόσμο. Ζουν όλη τους τη ζωή μέσα στην αναισθησία και στην κοσμάρα τους, δεν έχουν καμία επαφή με την πραγματικότητα. Μπορούν να κρατήσουν την αναπνοή τους για δεκάδες χρόνια ελεύθερης κατάδυσης στις τσέπες των "φορολογούμενων". Το μυστικό τους για το πώς τα καταφέρνουν να βουτάνε τόσο βαθιά με μόνο μία ανάσα, εικάζεται ότι τελικά έχει να κάνει με τη βιολογική τους αποσύνθεση και όχι σε απ' ευθείας τερατογένεση....
 Με την πάροδο του χρόνου κάποια από τα γονίδιά τους άλλαξαν ενώ απέκτησαν μεγαλύτερο απύθμενο θράσος, που βοηθά τους Bajalo να κρατούν την αναπνοή τους όταν ορμάνε με μανία εναντίον των φυσιολογικών ανθρώπων. Κατασπαράζουν με ιδιαίτερη βουλιμία μισθωτούς και συνταξιούχους... Είναι αδίστακτοι.... Πουλάνε αέρα κοπανιστό, Θεούς, Δαίμονες και φρούδες ελπίδες... Αγοράζουν ασταμάτητα όπλα με τα λεφτά των "άλλων" και γουστάρουν τα πολεμικά παιχνίδια με τα παιδιά των "άλλων"... Τα δικά τους παιδιά σε "ανώμαλες περιόδους" τα στέλνουν εξορία στο Παρίσι όπου μεταμορφώνονται σε "αντιστασιακά βρέφη" ή τα βάζουν να διαβάζουν 7 χρόνια (για να μην καταλαβαίνουν τις χούντες π.χ,) και μετά τα κάνουν έμπορους θεών και αγίους....
  Οι επιστήμονες αποκαλύπτουν στο περιοδικό "Coroido ftoxe" πώς οδηγήθηκαν σε αυτό το πόρισμα, ακολουθώντας το γεγονός πως διάφορα είδη φώκιας μπορούν να βουτούν για πολλή ώρα, αφού η μεγάλη τους σπλήνα αποθηκεύει κύτταρα του αίματος που μεταφέρουν οξυγόνο. Έτσι, χρησιμοποίησαν υπέρηχο σε 43.000 άτομα της φυλής Bajalo και ανακάλυψαν πως και αυτοί αποθηκεύουν ευρώ σε offshore επειδή έχουν μεγαλύτερη γαϊδουριά από τον μέσο άνθρωπο και μάλιστα όχι λίγο αλλά κατά 50% μεγαλύτερη. «Φαίνεται ότι υπάρχουν πολλά να μάθουμε από τους Bajalo και άλλους αρπακτικούς πληθυσμούς» δηλώνει η Δρ. Sfika, συγγραφέας της σχετικής μελέτης στο Πανεπιστήμιο της Καπερναούμ. «Είναι σημαντικό το εύρημα διότι μπορεί να μας δώσει πληροφορίες για το πώς το ανθρώπινο σώμα είναι σε θέση να αντιδράσει στην στέρηση του εγκεφάλου και των συναισθημάτων, το οποίο είναι ένα σημαντικό ιατρικό ζήτημα»...
 Η έλλειψη συναισθήματος, η απώλεια κάθε ίχνους συνείδησης και η ταχύτατη φθορά των εγκεφαλικών κυττάρων ευθύνονται για την γελοία εικόνα των Bajalo και τις αρλούμπες που εκτοξεύουν ασταμάτητα, σύμφωνα με τους "επιστήμονες"...
 Το μυστήριο της φυλής Bajalo, παραμένει ακόμα άλυτο και έχει καταστροφικές συνέπειες για την κοινωνία.
 Οι "επιστήμονες" στην προσπάθειά τους να ξυπνήσουν τους Αγαθοκλήδες που βαρέθηκαν να είναι γιδοπρόβατα, έφτιαξαν ένα "αντίδοτο" με στόχο τον περιορισμό των αρνητικών συνεπειών που έχει ο παρατεταμένος λήθαργος των Αγαθοκλήδων... Δείτε αναλυτικά ... Ε Δ Ω               [Κ.Φ.]