Τρίτη 26 Σεπτεμβρίου 2017

Καστοριάδης: Έτσι θα έρθει η Αναγέννηση


 Το ιταλικό φιλολογικό περιοδικό «Lettera Ιnternazionale» πρωτοδημοσίευσε αυτό το άγνωστο δοκίμιο του φιλόσοφου Κορνήλιου Καστοριάδη.
 Υπάρχει κάτι αμεσότερο για όσους πιστεύουν ότι ζουν σε μια δημοκρατική κοινωνία, από το να διερωτηθούν σχετικά με τον ρόλο που διαδραματίζει ο πολιτισμός στην κοινωνία στην οποία ζουν; Και ειδικά σε μια περίοδο όπου παρατηρούμε μια άνευ προηγουμένου διάδοση αυτού που ονομάζουμε «πολιτισμό»;
 Για περισσότερο από δύο αιώνες υποστηριζόταν ότι ο ειδικός ρόλος του πολιτισμού σε μια δημοκρατική κοινωνία- σε αντίθεση με ό,τι συνέβαινε στις μη δημοκρατικές κοινωνίες εντοπίζεται στο ότι ο πολιτισμός είναι για όλους και δεν απευθύνεται μόνο σε μια συγκεκριμένη ελίτ. Αυτό σημαίνει ότι ο πολιτισμός πρέπει να είναι στη διάθεση όλων, όχι μόνο «νομικά» (πράγμα που δεν συνέβαινε, για παράδειγμα, στην Αίγυπτο των Φαραώ), αλλά επίσης κοινωνιολογικά, με την έννοια της πραγματικής πρόσβασης. Ας εξετάσουμε την αμιγώς σύγχρονη περίοδο του δυτικού κόσμου, δηλαδή από τις μεγάλες επαναστάσεις του τέλους του 18ου αιώνα (δημοκρατικές και με κύριο χαρακτηριστικό την εκκοσμίκευση και την απομάκρυνση από τον Χριστιανισμό) ως περίπου το 1950, ενδεικτική χρονολογία από την οποία θεωρώ ότι γεννάται μια νέα κατάσταση.
 Ο δημιουργός αναζητεί ξεκάθαρα μια νόρμα που φέρει ένα νέο νόημα. 
 Από τη σκοπιά του δημιουργού μπορούμε να μιλήσουμε για έντονο αίσθημα ελευθερίας και εκπληκτική μέθη που τη συνοδεύει. Μέθη όσον αφορά την εξερεύνηση καινούργιων μορφών και της ελευθερίας να τις δημιουργήσει. Αυτή η ελευθερία είναι συνδεδεμένη με ένα αντικείμενο: είναι κυρίως η αναζήτηση και η αναπαλαίωση ενός νοήματος. ΄Η, ορθότερα, ο δημιουργός αναζητεί ξεκάθαρα μια νόρμα που φέρει ένα νέο νόημα. Η σύγχρονη τέχνη, ακόμη και αν δεν ικανοποιεί το «λαϊκό αίσθημα», είναι δημοκρατική και επομένως απελευθερώνει.
 Το κοινό, από την πλευρά του, συμμετέχει «per procura» (με πληρεξούσιο), δηλαδή μέσω του καλλιτέχνη, σε αυτή την ελευθερία. Ουσιαστικά κυριεύεται από το καινούργιο νόημα του έργου τέχνης, και αυτό διότι, παρά την αδράνεια, τις καθυστερήσεις, τις αντιστάσεις και τις αντιδράσεις, πρόκειται για ένα κοινό που γίνεται το ίδιο δημιουργός. Η πρόσληψη ενός μεγάλου καλλιτεχνικού έργου δεν είναι ποτέ και δεν μπορεί να είναι ποτέ- μια απλή παθητική αποδοχή, αλλά αποτελεί επίσης συν-δημιουργία. Και οι δυτικές κοινωνίες, από το τέλος του 18ου αιώνα ως τα μισά τού 20ού αιώνα, υπήρξαν οι ίδιες αυθεντικοί δημιουργοί. Σήμερα, επικρατεί άραγε η ίδια κατάσταση; Όσον αφορά την πραγματική κοινωνική λειτουργία η «λαϊκή εξουσία» αποτελεί προκάλυμμα της εξουσίας των χρημάτων, της τεχνογνωσίας, της γραφειοκρατίας, των πολιτικών κομμάτων, του κράτους και των μέσων ενημέρωσης. Όσον αφορά το ίδιο το άτομο, παρατηρείται μια νέα αναδίπλωση για την οποία ευθύνεται ο γενικευμένος κομφορμισμός. 
 Πρεσβεύω ότι ζούμε στην πιο κομφορμιστική εποχή της σύγχρονης Ιστορίας. Λένε ότι κάθε άτομο είναι «ελεύθερο». Ωστόσο στην πραγματικότητα ο καθένας προσλαμβάνει παθητικά το μοναδικό νόημα που οι θεσμοί και η κοινωνία τού προτείνουν και του επιβάλλουν: τον «τηλεκαταναλωτισμό», ήτοι τον ψεύτικο καταναλωτισμό μέσω της τηλεόρασης. Θα σταθώ για λίγο στο θέμα της «ευχαρίστησης» τού σύγχρονου τηλεκαταναλωτή. Αντίθετα από τον θεατή, τον ακροατή ή τον αναγνώστη ενός έργου τέχνης, η συγκεκριμένη αυτή ευχαρίστηση περιλαμβάνει την ελάχιστη μετουσίωση. Πρόκειται για ικανοποίηση που υποκαθίσταται από τους παλμούς που προκαλεί η πράξη της ηδονοβλεψίας, για μια δυσδιάστατη «βιολογική ευχαρίστηση» η οποία συνοδεύεται από τη μέγιστη παθητικότητα. Οτιδήποτε παρουσιάζει η τηλεόραση, «καλό» ή «κακό» αφεαυτού, εκλαμβάνεται παθητικά στο πλαίσιο της αδράνειας και του κομφορμισμού.
 Ο θρίαμβος του ατομικισμού μεταφράζεται γενικώς ως «θρίαμβος της δημοκρατίας». Αυτός όμως ο ατομικισμός δεν είναι και δεν μπορεί ποτέ να είναι κενή έννοια, σύμφωνα με την οποία τα άτομα «κάνουν ό,τι θέλουν». Όσον αφορά την πολιτιστική δημιουργία, τομέας όπου η κριτική είναι πιο ασαφής και υπόκειται σε αμφισβητήσεις, είναι δύσκολο να υποτιμήσουμε την αύξηση του εκλεκτισμού της σύνθεσης ετερόκλητων στοιχείων, του δουλοπρεπούς συγκρητισμού. Και κυρίως ότι δεν επισημαίνεται η απώλεια του νοήματος, η οποία συμβαδίζει με την εγκατάλειψη της αναζήτησης της φόρμας- μιας φόρμας που είναι πάντα κάτι περισσότερο από απλή φόρμα, διότι, όπως έλεγε ο Ουγκό, αυτή είναι το «πραγματικό νόημα» που ανεβαίνει στην επιφάνεια.
 Η σημερινή εξέλιξη του πολιτισμού σχετίζεται άμεσα με την κοινωνική και πολιτική αδράνεια καθώς και την παθητικότητα που χαρακτηρίζουν τον σύγχρονο κόσμο. Η πολιτιστική αναγέννηση- αν συμβεί- θα είναι συνδεδεμένη με ένα καινούργιο και μεγάλο κοινωνικοϊστορικό κίνημα το οποίο θα θέσει εκ νέου σε λειτουργία τη δημοκρατία και θα της δώσει νέα μορφή και περιεχόμενο. Ανησυχούμε για την αδυναμία να οραματισθούμε επακριβώς το περιεχόμενο μιας τέτοιας δημιουργίας, τη στιγμή που ακριβώς αυτό αποτελεί την ομορφιά κάθε δημιουργίας.
  Ο Κλεισθένης και οι σύντροφοί του δεν μπορούσαν, ούτε όφειλαν να «προβλέψουν» τη γέννηση της αρχαίας ελληνικής τραγωδίας και την ανέγερση του Παρθενώνα, όπως και τα μέλη της Συνταγματικής Εθνοσυνέλευσης της Γαλλικής Επανάστασης ή οι Πατέρες της Αμερικανικής Δημοκρατίας δεν μπορούσαν να φαντασθούν την εμφάνιση του Σταντάλ, του Μπαλζάκ, του Φλομπέρ, του Ριμπό, του Μανέ, του Προυστ ή του Πόε, του Μελβίλ, του Γουίτμαν και του Φόκνερ.  Η φιλοσοφία καταδεικνύει ότι θα ήταν παράλογο να πιστέψουμε ότι έχουμε εξαντλήσει πλέον οτιδήποτε νοητό, πραγματοποιήσιμο και μορφοποιήσιμο. Όπως θα ήταν παράλογο και το να θέσουμε περιορισμούς στη δυνατότητα της μορφοποίησης, δυνατότητα που πάντα εντοπίζεται στην ψυχική φαντασία και στο συλλογικό κοινωνικοϊστορικό φαντασιακό φαινόμενο. Αν παραδεχθούμε ότι όσοι διατηρούν μια σχέση άμεση και ενεργή με τον πολιτισμό μπορούν να συμβάλουν ώστε η περίοδος του λήθαργου να διαρκέσει το δυνατόν λιγότερο, αυτό θα γίνει εφικτό μόνο αν η προσπάθειά τους μείνει πιστή στις αρχές της ελευθερίας και της υπευθυνότητας.
 [Πηγή: www.doctv.gr]

Πέμπτη 21 Σεπτεμβρίου 2017

Κελαηδιστής


Γιώργος Μιχαήλ... Ε Δ Ω 

DOWNLOAD: 50 Σημαντικά βιβλία



Σπάνια, κλασσικά, αγαπημένα. Βιβλία, κόμιξ και χρήσιμα λεξικά που μπορούμε να κατεβάσουμε ...

 Μ. Φουκώ – Η κοινωνία τιμωρός. 
 Ο Μισέλ Φουκώ, υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους Γάλλους μεταμοντέρνους φιλοσόφους. Από το 1970 έως το 1984 κατείχε έδρα στο Collège de France στην οποία έδωσε το όνομα «Ιστορία των συστημάτων σκέψης». Απεβίωσε τον Ιούνιο του 1984. Το παρακάτω κείμενο αποτελεί εναρκτήριο μάθημα του στο College de France της ακαδημαϊκής χρονιάς 72-73 αφιερωμένο στην υπόθεση Πιερ Ριβιέρ. Πρόκειται για μια σύντομη ιστορία της φυλακής…
 Μπορείτε να το κατεβάσετε εδώ.

 Ρ. Μούζιλ – Περί βλακείας.
 Ο Ρόμπερτ Μούζιλ το 1931 προσπάθησε να ορίσει τη βλακεία μέσα από μικρά αφοριστικά κείμενα. Τελικά, έδωσε στους αφορισμούς του τη μορφή δοκιμίου.  Στις 11 Μαρτίου του 1937 παρουσίασε το δοκίμιό “Περί βλακείας” σε μια διάλεξη στη Αυστριακή Εργατική Ένωση με τόση επιτυχία ώστε η διάλεξη επαναλήφθηκε μια εβδομάδα αργότερα. Μπορείτε να το κατεβάσετε εδώ. 

 Κ. Μαρξ – Το κεφάλαιο ως manga.
 Το Κεφάλαιο, σε εικονογραφημένη διασκευή σε μάνγκα. Μια εύκολη εκδοχή του κεφαλαίου το Μαρξ σε μορφή κόμιξ. Μπορείτε να το κατεβάσετε εδώ

 Φ. Νίτσε – Ζαρατούστρα.
 Στο Έτσι μίλησε ο Ζαρατούστρα, ο Φ. Νίτσε συγκεντρώνει ιδέες και απόψεις που ήταν μέχρι τότε διάσπαρτες στο υπόλοιπο έργο του. Τα νοήματα είναι πυκνά, ιδιαίτερα για την εποχή του. Ο ίδιος είχε απόλυτη συναίσθηση του γεγονότος ότι είχε γράψει ένα έργο που θα γινόταν κατανοητό μετά από πολλές γενιές. Μπορείτε να το κατεβάσετε εδώ.

 Ο μαρξισμός για αρχάριους (κόμιξ).
 Το βιβλίο «Μαρξ για αρχάριους» αποπειράται να παρουσιάσει τις γενικές έννοιες της θεωρίας του Μαρξ. Η εικονογράφηση είναι του Στάθη. Μπορείτε να το κατεβάσετε εδώ. 

 Η φιλοσοφία του Επίκουρου.
 Μια συλλογή βιβλίων για τον σημαντικό αρχαίο φιλόσοφο, γραμμένα από τους Ίρβιν Γιάλομ μέχρι τον Καρλ Μαρξ. Μπορείτε να το κατεβάσετε εδώ.

Gustave Le bon – Η ψυχολογία των μαζών.
 Η Ψυχολογία των μαζών του Gustave Le Bon, ένα βιβλίο που εκδόθηκε το 1895 στη Γαλλία, είναι ο γενέθλιος τόπος των «μαζών». Πριν από το βιβλίο αυτό, αν εξαιρέσουμε τις σύγχρονες σχεδόν αιχμές του Friedrich Nietzsche, δεν υπήρχαν «μάζες». Το κείμενο και ο συγγραφέας του υπήρξαν αντικείμενο σκληρής κριτικής. Έγιναν, έτσι, το υπόβαθρο ανάπτυξης της κοινωνικής ψυχολογίας, όπως την ξέρουμε σήμερα. Η ψυχολογία των μαζών, ο υποτιθέμενος αυτός καταγωγικός τόπος ιδεολογικών σκληρύνσεων ολοκληρωτικού χαρακτήρα, βρίθει από σημαντικές ιστορικές αφηγήσεις, τολμηρές ιστορικές και ιστορικής σημασίας ερμηνείες, ενδιαφέρουσες ψυχολογικές αναλύσεις. Μπορείτε να το κατεβάσετε εδώ.

Κ.Π. Καβάφης – Άπαντα.
 Ολόκληρη η ποιητική παραγωγή του συγκεντρωμένη. Ποιήματα δημοσιευμένα και αναγνωρισμένα από τον ίδιο, αλλά και αποκηρυγμένα, φυλαγμένα στο αρχείο, ανέκδοτα και ατελή, μεταφράσεις. Μπορείτε να το κατεβάσετε εδώ.

11 βιβλία του Α. Γκράμσι.
 Επιλεγμένη βιβλιογραφία του Ιταλού φιλόσοφου, συγγραφέα, πολιτικού και πολιτικού επιστήμονα. Μπορείτε να το κατεβάσετε εδώ.

29 λεξικά. 
 Πάσης φύσεως λεξικά: από νέα μέχρι αρχαία ελληνικά, σημειολογικά, θεατρικά, λογοτεχνικά, οικονομικά, θρησκευτικά, ξένων γλωσσών. Μπορείτε να το κατεβάσετε εδώ.
 [Πηγή: www.doctv.gr]

Δευτέρα 18 Σεπτεμβρίου 2017

Όταν μεγαλώσω θα γίνω εφοπλιστής!


 Όλες αυτές οι μικρές (εκατοντάδες) εφοπλιστικές εταιρείες διαφόρων επιχειρηματιών, που ξαφνικά μπήκαν στο χώρο του εφοπλισμού, και ενώ πολλοί από αυτούς ήταν ακόμα και οικονομικά κατεστραμμένοι, έχουν κατά καιρούς απασχολήσει τον Τύπο.
 Άλλοτε με τα παράνομα φορτία που κουβαλάνε, άλλοτε με τα σαπιοκάραβα που βουλιάζουν ξαφνικά σε διάφορες θάλασσες, άλλοτε με τα φτηνά και ανεκπαίδευτα πληρώματα (λόγω σημαιών ευκαιρίας) αλλά συχνότατα και λόγω των φιλικών διασυνδέσεών τους με πολιτικά πρόσωπα και ισχυρούς οικονομικούς παράγοντες.
 Πολλές μάλιστα από αυτές τις εταιρείες διαθέτουν και άλλες θυγατρικές εργολαβικές εταιρείες, που δραστηριοποιούνται σε τομείς της ναυτιλίας σε όλο το εύρος της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης.
 Μάθαμε κάποιες από αυτές όταν οι ιδιοκτήτες τους προσπάθησαν κι έστησαν μαζί με την φιλοεφοπλιστική Χρυσή Αυγή σωματείο προκειμένου να αλληλοδιευκολύνονται στις φτηνές και χαλαρές εργασιακές σχέσεις.
 Τώρα μαθαίνουμε ότι και οι εταιρείες απορρύπανσης συνδέονται κι αυτές με διάφορους τρόπους με συμφέροντα στον ευρύτερο χώρο των λιμανιών και μάλιστα «κονταροχτυπήθηκαν» αρκετή ώρα μέχρι να αποφασιστεί το ποια θα αναλάβει τον κερδοφόρο καθαρισμό του Σαρωνικού.
 Πολλά επίσης ακούγονται εδώ και χρόνια και για τις αιτίες που οι μεγάλοι και μικροί εφοπλιστές επιμένουν να είναι ξεχωριστή υπηρεσία ενστόλων το λιμενικό και να υπάγεται σε ξεχωριστό Υπουργείο.
 Όλα αυτά ακούγονται, συχνά καταγγέλλονται, βγαίνουν καμιά φορά στο φως λόγω κάποιου συμβάντος αλλά λίγο αργότερα θάβονται ανεξέλεγκτα στον πάτο της μολυσμένης ή της καθαρής θάλασσας.
 Το κουβάρι δεν ξετυλίγεται ποτέ ενώ η χώρα συνεχίζει να διατηρεί στη νομοθεσία της 56 φοροαπαλλαγές για όσους είναι ή δηλώνουν εφοπλιστές.
 Αφορολόγητα τα κέρδη από τα πλοία, οι εταιρείες που συνδέονται με αυτά, οι αγοραπωλησίες, οι αποζημιώσεις από ασφαλιστικές, οι φόροι κληρονομιάς, τα δάνεια και οι καταθέσεις, οι ειδικοί φόροι κατανάλωσης, οι αγορές χωρίς ΦΠΑ κ.ο.κ.
 Μη ξεχνάμε ακόμα και τα μεγάλα ονόματα εφοπλιστών που διέφυγαν με τα δις στο εξωτερικό στην αρχή της οικονομικής κρίσης και που δημοσιεύτηκαν κυρίως στο διεθνή αλλά και στον ελληνικό Τύπο χωρίς να κουνηθεί φύλλο.
«Οι ευρωπαίοι εταίροι τους γνωρίζουν με τα μικρά τους ονόματα και κάνουν πλάκα στους Έλληνες πολιτικούς» έγραφαν οι ξένες εφημερίδες και μετέδιδαν τα πρακτορεία το 2011.
 Για όλους αυτούς τους παραπάνω λόγους λοιπόν όλα οδηγούν σε μία και μόνη επιλογή: επάγγελμα εφοπλιστής!         [Πηγή: efsyn]


 Σχόλιο: ...Άλλα 'προσοδοφόρα" επαγγέλματα (εξίσου αποδοτικά) είναι επίσης: Έμπορος Θεού, ιδιοκτήτης ΟΠΑΠ, λαθρέμπορος, "ποδοσφαιρικός παράγων", ιδιοκτήτης τηλεοπτικού σταθμού χωρίς άδεια, κομματόσκυλο, "κουμπάρος", γλείφτης κατουρημένων ποδιών, "Έμπορος" Προσφύγων, Offshore-ίστας, καταθέτης σε παρθένους νήσους, επαγγελματίας φοροκλέφτης, διεφθαρμένος "αξιωματούχος", "τυφλός με ζυγαριά" που γέρνει, φασίστας (γενικά..), πολιτικός απατεώνας, Χριστοφοράκος, "Θεσμικός" Πρόεδρος Ανεξάρτητης Αρχής (τύπου ΕΛΣΤΑΤ), ... και (το κορυφαίο όλων) ηλίθιος.....
 Μακριά κι αλάργα απ' όλα τα "ζημιογόνα" κι "άκρως αντιπαραγωγικά" επαγγέλματα όπως: Αγρότης, Εργάτης, Ψαράς, Κτηνοτρόφος, Τεχνίτης, Μηχανικός, Αρχιτέκτονας, Δάσκαλος, Καθηγητής, Μισθωτός, Επιστήμονας.... και ειδικά ποιητής...!!! Δείτε γιατί... Ε Δ Ω 
 Εξυπακούεται ότι "το μαρτύριο της σταγόνας" ακολουθεί κατά πόδας ΚΑΙ τους συνταξιούχους των "αντιπαραγωγικών επαγγελμάτων" έως να εκπνεύσουν οριστικά και αμετάκλητα...
 [Πηγή σχολίου: Εμμανουήλ Ροΐδης]                                                                         Κ.Φ.

Πέμπτη 7 Σεπτεμβρίου 2017

Καλή Σχολική Χρονιά: Γ+Α=ΓΑ, Τ+Α=ΤΑ...


 
 Το "Νέο Σχολείο" ουδεμία σχέση έχει με το παλιό... Αν σ' αυτό το "εκπληκτικό γεγονός" προσθέσουμε και το "πασίγνωστο δεδομένο" ότι, με πορδές δε βάφονται αυγά, τότε οι "ευχές" παύουν να έχουν εθιμοτυπικό χαρακτήρα... Αποτελούν πια τη δεύτερη (και τελευταία δυστυχώς) σανίδα σωτηρίας, μετά την "ιλιγγιώδη ανάπτυξη", που φέρνουν οι θεσμοί με τον Σόιμπλε...
 Γι' αυτό εύχομαι ολοψύχως:
 Καλή σχολική χρονιά σε όλους τους μαθητές, τους γονείς και τους εκπαιδευτικούς...
 Υγεία, δύναμη και αστείρευτη υπομονή...
 Τι θα μας βρει και δεν θα το περάσουμε... Ε Δ Ω