Κυριακή 31 Δεκεμβρίου 2017

Χρόνια πολλά και Καλή Χρονιά
































                                               .... "Βγαίνουμε απ' τα μνημόνια".....

































                                                      ... Η "Ανάπτυξη καλπάζει".............


.... Έρχονται "καλύτερες μέρες".... 


 Καλή χρονιά ....... Ε Δ Ω 









Πέμπτη 28 Δεκεμβρίου 2017

Σαρτρ: Επιμένω στην παιδική αυταπάτη


«Το μέλλον σας είναι προσχεδιασμένο, ένα μέλλον που έφτιαξαν άλλοι για σας». Αυτή είναι η κόλαση...
  Αποσπάσματα από τη συνέντευξη του Ζαν-Πωλ Σαρτρ που περιλαμβάνεται στο βιβλίο του, Ο υπαρξισμός είναι ανθρωπισμός (εκδ. Ρούγκα).
 «Η ΚΟΛΑΣΗ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ»: Οι άλλοι άνθρωποι αποτελούν την κόλαση από την άποψη ότι από την στιγμή που γεννιέστε βρίσκεστε σε μια κατάσταση στην οποία είστε αναγκασμένος να υποταχτείτε. Γεννιέστε σαν γιος ενός πλουσίου, ή ενός Αλγερινού, ή ενός γιατρού, ή ενός Αμερικανού. Και το μέλλον σας είναι αυστηρά προσχεδιασμένο, ένα μέλλον που έφτιαξαν άλλοι για σας. Δεν το δημιούργησαν άμεσα, αλλά αποτελούν ένα μέρος μιας κοινωνικής τάξεως που κάνουν αυτό που είσθε. Όλα αυτά σωριάστηκαν πάνω σας από άλλους ανθρώπους. Κι η σωστή περιγραφή της υπάρξεως αυτής είναι κόλαση.
 Η ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ το έργον ανθρώπων που βλέπουν ξεκάθαρα και που παίρνουν υπόψη τους το σύνολο της ανθρωπότητας. Η λογοτεχνία θα πρέπει να παραδεχτεί ότι υπάρχει σ’ ένα κόσμο όπου παιδιά πεθαίνουν της πείνας. Η λογοτεχνία θα πρέπει να καταλάβει ότι είναι μέσα στο μέτρο των δυνατοτήτων μας, σαν συγγραφέων και ανθρώπων, να κάνουμε κάτι για τους άλλους και οι άλλοι μπορούν να κάνουν κάτι για μας.
 ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΝΟΜΙΖΟΥΝ ΠΩΣ ΜΙΑ ΩΡΑΙΑ ΠΡΩΙΑ μπορεί κανείς, τη στιγμή που θα φοράει τις κάλτσες του, ν’ αποφασίσει: «Χμ! σήμερα θ’ ανακαλύψω έναν κώδικα ηθικής». Μα ένας κώδικας ηθικής δεν είναι δυνατό να «εφευρεθεί». Σήμερα δεν υπάρχει ένα αληθινό ηθικό σύστημα, κι αυτό γιατί λείπουν οι συνθήκες που θα έκαναν έναν ηθικό κώδικα άξιο του ονόματός του. Οι άνθρωποι δεν μπορούν να δουν ο ένας τον άλλον. Πάρα πολλές μηχανές, όπως έλεγα, και κοινωνικά οικοδομήματα παρεμποδίζουν την ορατότητα. Είναι αδύνατο να μιλάμε σήμερα για ένα αληθινό ηθικό σύστημα:
Μπορούμε να μιλάμε μόνο για ηθικούς κώδικες συγκεκριμένων τάξεων που αντανακλούν τις ειδικές τους συνήθειες και συμφέροντα. Λείπουν οι βασικοί όροι που θα ‘καναν τους ανθρώπους  ικανούς να έχουν μια νέα κοινωνική τάξη. Σε μια κοινωνία σαν τη δική μας είναι αναπόφευκτο το πλήθος των κοινωνικών οικοδομημάτων -για να μην αναφέρουμε τις προσωπικές υποχρεώσεις, την ατομική μοίρα- να δημιουργούν εμπόδια στην αμοιβαία κατανόηση. Κι έτσι βαδίζετε μαζί με την προσωπική σας μοίρα και συναντάτε ένα Νέγρο, ή έναν Άραβα, που ο καθένας του έχει τη δική του τύχη και οποιαδήποτε πραγματική σχέση μαζί τους γίνεται εξαιρετικά δύσκολη. Ή θα πρέπει να ανήκετε σε κάποια «κίνηση» στην οποία αποξενώνεστε ολοκληρωτικά, με οτιδήποτε βρίσκεται έξω απ’ αυτήν, για να συνδεθείτε, ας πούμε με τον αγώνα των Αλγερινών. Και σ’ αυτή όμως την περίπτωση -παρ’ όλες τις καλές προθέσεις- δεν θα πετύχετε την πλήρη αλληλεγγύη. Ο άνθρωπος με τον οποίο θα έρθετε σ’ επαφή δεν θα είναι γα σας ένας εντελώς άνθρωπος, θα είναι ένα «πράγμα». Το να μεταχειριστούμε όμως έναν άνθρωπο σαν άνθρωπο, σαν μια ανθρώπινη ύπαρξη, αυτό αποτελεί ζήτημα αρχής, μιας αρχής που δεν πρέπει ποτέ να εγκαταλείψουμε.
  ΘΕΡΑΠΕΥΤΗΚΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ ΤΗΣ ΝΙΟΤΗΣ ΜΟΥ, από την αυταπάτη πως ένας αστός συγγραφέας είναι υποχρεωμένος να είναι απαισιόδοξος, ότι είναι καταδικασμένος στη μοναξιά από το γεγονός ότι σήκωσε κάποτε τα όπλα κατά της κοινωνίας. Στις «Λέξεις» περιγράφω πώς έφθασα στο σημείο να είμαι μέλος της κοινωνίας - μιας κοινωνίας που βρίσκεται σε κίνηση. Κι επειδή έχω απαλλαγεί από τις αυταπάτες της νιότης πιστεύω πως έχω γίνει αισιόδοξος.
 ΕΧΩ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΑΡΚΕΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΠΟΣΑ χρημάτων για ξόδεμα. Αλλά έχω και πολλές υποχρεώσεις. Και είναι γεγονός πως το αίσθημα της κατοχής μού είναι μισητό. Μου φαίνεται πως μας κατέχουν τα πράγματα που έχουμε στη διάθεσή μας. Είτε είναι αυτά χρήματα ή πράγματα τα οποία μπορούμε ν’ αγοράσουμε μ’ αυτά. Όταν κάτι μού αρέσει, θέλω πάντα να το δίνω σε κάποιον άλλον. Δεν πρόκειται για γενναιοδωρία. Είναι γιατί θέλω μόνο και μόνο να σκλαβωθούν άλλοι από τα αντικείμενα, κι όχι εγώ. Κι ευχαριστιέμαι από τη σκέψη πως κάποιος άλλος θα ευχαριστηθεί από το αντικείμενο που θα του δώσω.
 ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΩ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ ΟΤΙ ΕΧΩ ΓΡΑΨΕΙ μερικά βιβλία, αλλά το θεωρώ καθήκον μου να υπερασπιστώ τις ιδέες που εκφράζονται στα βιβλία αυτά, κι αν ακόμη τα πράγματα αλλάξουν, και τότε πια δεν είμαι ο εαυτός μου, θα γινόμουν το θύμα των βιβλίων μου. Δεν νομίζω πως θα έπρεπε κανένας να κάνει αυτό που έκανε ο Ζιντ, να ξεκόβει συστηματικά από το παρελθόν του. Θέλω όμως να είμαι πάντα προσιτός στην αλλαγή. Δεν νιώθω τον εαυτό μου δεσμευμένο από οτιδήποτε έχω γράψει. Από την άλλη όμως πλευρά και δεν αποκηρύττω ούτε μια λέξη απ’ αυτά.  ΠΑΝΤΑ ΤΟ ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΟ ΤΩΡΑ είναι ένας όρος που τον θεωρώ προσωρινό και που επιθυμώ να τον αφήσω πίσω. Επιμένω σε μια παιδική αυταπάτη: την αυταπάτη πως ένας άνθρωπος μπορεί να βελτιώσει τον εαυτό του.
 ΕΡΩΤΗΣΗ: ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΔΕΧΘΗΚΑΤΕ ΤΟ ΒΡΑΒΕΙΟ ΝΟΜΠΕΛ; - Σαρτρ: Καλύτερα να μη μιλήσω γι’ αυτό. - Γιατί; -Σαρτρ: Γιατί δεν νομίζω πως μία ακαδημία ή ένα βραβείο μπορεί να έχει καμιά σχέση μαζί μου. Εκείνο που θεωρώ για μεγαλύτερη τιμή είναι να με διαβάζουν.
 Ο Ζαν-Πωλ Σαρτρ (Jean-Paul Charles Aymard Sartre, 21 Ιουνίου 1905 - Παρίσι 15 Απριλίου 1980), ήταν Γάλλος φιλόσοφος, λογοτέχνης και κριτικός, ο γνωστότερος εκπρόσωπος του υπαρξισμού. Σπούδασε Φιλοσοφία και κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου ανέπτυξε έντονη αντιστασιακή δραστηριότητα. Μετά τη λήξη του, ίδρυσε μαζί με τον Μορίς Mερλό Ποντί το περιοδικό «Σύγχρονοι Καιροί». Σύντροφος της ζωής του υπήρξε η Σιμόν ντε Μποβουάρ, αν και δεν παντρεύτηκαν ποτέ. Θεωρούσε ότι οι διανοούμενοι πρέπει να παίζουν ενεργό ρόλο στην κοινωνία και ο ίδιος στήριζε τις αριστερές πολιτικές επιλογές του με τη ζωή του και το έργο του. Ο Σαρτρ υποστήριζε ένα νέο ουμανισμό, σ’ ένα κόσμο χωρίς την ανάγκη θεού. Τις ιδέες του κατόρθωσε να τις περάσει και μέσα από τα μυθιστορήματα και τα θεατρικά του έργα. Λόγω της αθεϊστικής στάσης του, όλα τα βιβλία του τοποθετήθηκαν από την καθολική εκκλησία στη λίστα των απαγορευμένων. Αποστρεφόταν τις επίσημες τελετές και τα αξιώματα και για αυτό το λόγο, αρνήθηκε να παραλάβει το βραβείο Νόμπελ λογοτεχνίας το 1964. Τα δύο πιο σημαντικά φιλοσοφικά του έργα θεωρούνται «Το είναι και το μηδέν» (1943) και η «Κριτική της διαλεκτικής λογικής» (1960).
[Πηγή: www.doctv.gr]
  

Κυριακή 24 Δεκεμβρίου 2017

'Είναι δίκαιο και μας αξίζει' - Το μήνυμα του πρωθυπουργού για τα Χριστούγεννα


 Με ένα σύντομο βίντεο στέλνει τις ευχές του για τα Χριστούγεννα, από το λογαριασμό του στο twitter, ο πρωθυπουργός. "Μέσα σε δύο χρόνια έχουν προχωρήσει από το φόβο στην ψυχραιμία" αναφέρει το βίντεο με χριστουγεννιάτικες εικόνες και συνεχίζει. "Από το ανήθικο στην εντιμότητα" και από την "αντάρα στην κανονικότητα" ενώ ενδιάμεσα παρακολουθούμε τα κάλαντα στο Μέγαρο Μαξίμου, 'όπως τα τραγούδησαν στον πρωθυπουργό μαθητές το πρωί του Σαββάτου.
 Στο τέλος του βίντεο ο Αλέξης Τσίπρας εμφανίζεται να δηλώνει: 'Είναι δίκαιο και μας αξίζει'
 Δείτε το βίντεο: Ε Δ Ω 


 Σχόλιο: Το ότι αυτά τα "εξωγήινα όντα" ζουν στην κοσμάρα τους και δεν έχουν καμία επαφή με την πραγματικότητα, το γνωρίζουμε όλοι πια... Λάδια όμως από πού χάνουν;;; Η "επιστήμη" αδυνατεί να απαντήσει σ' αυτό το μυστηριώδες ερώτημα...
 Πότε περάσαμε απ' το ανήθικο στην εντιμότητα;;; Μπήκε κανένα λαμόγιο στη φυλακή και δεν το πήραμε είδηση;; Οι λίστες των "ληστών" σε ποιο υπόγειο εξαφανίστηκαν;; Οι "παρθένοι" και οι "παρθένες" πλήρωσαν το "αντίτιμο" των "Παραδείσων" τους;;;
 Την "κανονικότητα" με τι προβολείς ομίχλης μπορούμε να τη δούμε;; Η απάθεια από πότε μεταφράζεται σε ψυχραιμία;;;
 Η συνεχιζόμενη εξαθλίωση των λαϊκών στρωμάτων είναι δείγμα αξιοπρέπειας;;; 
 Το ότι "μας αξίζει" αυτό που ζούμε δε χωράει καμία αμφιβολία, αφού κανένας δεν είναι άμοιρος των ευθυνών του... Ο κάθε λαός έχει ακριβώς τους 'εξωγήινους ηγέτες" που του αξίζουν...
 Όσο για το "δίκαιο" που επικαλείται, καλύτερα να συνεννοηθεί απ' ευθείας με το ΠιΠί του Κου Κούλογλου ... Ε Δ Ω  
 Λίγη ντροπή δε βλάπτει........                                                                         [Κ.Φ.]

Σάββατο 23 Δεκεμβρίου 2017

Καλά Χριστούγεννα και καλές γιορτές


Μια πολύ όμορφη κάρτα power point που μπορείτε να αποθηκεύσετε και να τη στείλετε σε φίλους και αγαπημένους σας... Οι διαφάνειες αλλάζουν μόνες τους, αλλά και με αριστερό κλικ... Είναι εξαιρετική παρουσίαση.. Καλές γιορτές με υγεία και αγάπη εύχομαι σε όλους σας.
Πατήστε  Ε Δ Ω  και κατεβάστε το αρχείο.... 

Τετάρτη 20 Δεκεμβρίου 2017

Αστεροειδής σαν πούρο ή καμουφλαρισμένο διαστημόπλοιο;




Το πρόγραμμα αναζήτησης εξωγήινης ζωής Breakthrough Listen γνωστοποίησε ότι για πρώτη φορά
θα χρησιμοποιήσει ένα μεγάλο τηλεσκόπιο, του Γκριν Μπανκ στη Δυτική Βιρτζίνια των ΗΠΑ, για να ελέγξει μήπως υπάρχουν κάποιες ενδείξεις εξωγήινης τεχνολογίας, όπως εκπομπές ραδιοσημάτων, στον μυστηριώδη μακρόστενο αστεροειδή Οουμουαμούα που έχει σχήμα πούρου (και κάποιοι υποψιάζονται προφανώς ότι δεν είναι παρά ένα καμουφλαρισμένο διαστημόπλοιο...).
 Ο εν λόγω πολύ σκοτεινός αστεροειδής είναι ένας περαστικός «επισκέπτης» από το διαστρικό χώρο ή από κάποιο άλλο ηλιακό σύστημα, ο οποίος έγινε αντιληπτός για πρώτη φορά τον Οκτώβριο από το τηλεσκόπιο Pan-Starrs στη Χαβάη (εξ ου και το χαβανέζικο όνομά του που σημαίνει «αγγελιοφόρος»).
 Αφού πέρασε κοντά από τον Ήλιο, πλέον απομακρύνεται από τη Γη.
 Το τηλεσκόπιο θα αρχίσει την παρατήρηση του αστεροειδούς αύριο (Τετάρτη) και θα χρησιμοποιήσει τέσσερις διαφορετικές ραδιοσυχνότητες. Αν και ο Οουμουαμούα βρίσκεται σε διπλάσια απόσταση από τη Γη από ό,τι από τον Ήλιο, το αμερικανικό ραδιοτηλεσκόπιο, ένα από τα μεγαλύτερα του κόσμου, μπορεί να «πιάσει» σήματα τόσο αδύναμα όσο αυτά ενός κινητού τηλεφώνου.
«Το πιθανότερο είναι ότι έχει φυσική προέλευση, αλλά επειδή είναι τόσο παράξενος θα θέλαμε να τον "τσεκάρουμε" μήπως έχει οποιοδήποτε σημάδι τεχνητής προέλευσης, όπως ραδιοεκπομπές», δήλωσε ο καθηγητής Αστρονομίας Άβι Λόεμπ του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ και σύμβουλος του προγράμματος Breakthrough.
 Πολλοί αστρονόμοι τον θεωρούν τον πρώτο αστεροειδή που «τρύπωσε» στο ηλιακό μας σύστημα και έχουν ξενιστεί από το ασυνήθιστα επίμηκες σχήμα του, που έχει μήκος περίπου 400 μέτρα και πλάτος μόνο 40.          [Πηγή: efsyn]


Σχόλιο: Κάποιοι υποψιάζονται ότι ο Οουμουαμούα είναι καμουφλαρισμένο διαστημόπλοιο και πολλοί αστρονόμοι έχουν ξενιστεί από το "ασυνήθιστα επίμηκες" σχήμα του... Από πίσω και οι υπεύθυνοι του προγράμματος αναζήτησης εξωγήινης ζωής στο διάστημα...
Είμαστε σοβαροί;;; Κατασπαταλώνται τόσοι πολύτιμοι "οικονομικοί πόροι" χωρίς λόγο;...
 Γιατί δεν στρέφουν το ραδιοτηλεσκόπιο προς το "Λευκό Οίκο" και προς τα "Κ(υ)νοβούλια" των "Αναπτυγμένων";;;
 Εκεί υπάρχουν ολόκληρες αποικίες γεμάτες από "αμελέτητα" εξωγήινα όντα...
 Τέτοια αποικία έχουμε κι εμείς.. Βρίσκεται ακριβώς στην "κορυφή" της Πλατείας Συντάγματος... Κατοικείται από την εξωγήινη φυλή "Ουι μάναμ τι ζλάπια είν' αυτά"..
 Τα τελευταία χρόνια μάλιστα και συγκεκριμένα απ' το 2010, "κυκλοφορούν" με ένα  ασυνήθιστα μακρόστενο και εντυπωσιακά επίμηκες "διαστημόπλοιο" σε σχήμα πούρου που το ονομάζουν "ανάπτυξη" και χρησιμοποιεί ως "καύσιμο" αποκλειστικά μισθούς και συντάξεις.... Έχουν ρημάξει τον τόπο και δεν καταλαβαίνουν τίποτα...
 Το μόνο "αξιόλογο" που κάνουν (όπως ισχυρίζονται οι ίδιοι) είναι να χέζονται μεταξύ τους και να ζητάνε επιμόνως καβαλίκεμα... Ορίστε... Ε Δ Ω                                               [Κ.Φ]

Δευτέρα 11 Δεκεμβρίου 2017

Happiness...


 Το κυνήγι της "ευτυχίας" στη σύγχρονη κοινωνία, μας οδηγεί στο απόλυτο τίποτα, σε μια "παγίδα" ανθρωποποιημένων αρουραίων...
 Το "κυνήγι της ουράς" μας. Βία, εξαντλητικοί ρυθμοί, καταναλωτισμός, αποξένωση, κατάθλιψη...
 Η φάρμα των "ζώων"...
 Ένα εξαιρετικό animation από τον Steve Cutts....

Happiness from Steve Cutts on Vimeo.

Τετάρτη 6 Δεκεμβρίου 2017

Ξηρασία


 Ο εργαζόμενος πρέπει να απολαμβάνει δικαιώματα. Έτσι γουστάρουν οι φιλεύσπλαχνοι καπιταλιστές. Να δουλεύει δηλαδή ακατάπαυστα. Τόσο που να μην αρκεί το οκτάωρο. Να ξεκινά αχάραγα και να τελειώνει μαύρα μεσάνυχτα. Κι άραχλα. Το ήλιο με ήλιο, που εφαρμοζόταν στα χωράφια των τσιφλικάδων, φαντάζει παρωχημένο. Να μην πληρώνεται, ασφαλώς, τις υπερωρίες. Να τον αποζημιώνει με το παραπάνω η χαρά της παραγωγής. Οι αργίες και οι εθνικές επέτειοι ταιριάζουν στους τεμπελχανάδες. Αργόσχολοι και λουφαδόροι διεκδικούν ξεκούραση τις Κυριακές. Πρόκειται για ρέμπελους αναρχοκομμουνιστές. Ζητούν ν’ απλώνουν ολόκληρη την έβδομη μέρα την αρίδα στον καναπέ και το καλοκαιράκι στη βεράντα, να γεύονται τάχα αχνιστό φαγητό με τη γυναίκα και τα παιδιά τους.
Αληθινό σπίτι κάθε εργάτη και υπαλλήλου δεν είναι άλλο από το εργοστάσιο, το γραφείο, το μαγαζί. Και γνήσια οικογένειά του, οι επιστάτες, οι προϊστάμενοι, το αφεντικό. Η πρωτοδεύτερη φορά Αριστερά με ολοένα πιο ενισχυμένες δόσεις Ακροδεξιάς πασχίζει να εξασφαλίσει πλουσιοπάροχα τα ως άνω δώρα στο σύνολο του λαού. Ωράρια δεν ισχύουν πια. Διευρύνονται κατά τα γούστα των εργοδοτών, οίτινες δεν καταβάλλουν, φυσικά, ούτε ευρώ επιμίσθια. Επινοούν, παρά ταύτα, ατομικές συμβάσεις που καταστρατηγούν πατροπαράδοτα εργασιακά δικαιώματα. Κατόπιν συνεννοήσεως με τους «θεσμούς» της δημοκρατικής Ευρώπης –ευφημισμός της άλλοτε τρισκατάρατης τρόικας–, το εθνοσωτήριο γκοβέρνο μετέτρεψε το «Ποτέ την Κυριακή» σε «Οπωσδήποτε την Κυριακή». Ταινία το ένα, θεατρικό έργο το άλλο· περί ορέξεως, κολοκυθόπιτα.
 Σατανικά πνεύματα οι δανειστές, δεν ικανοποιούνται με όλα τούτα. Τρώγοντας έρχεται η βουλιμία. Οταν ο ντεμέκ διαπραγματευτής απέναντί σου φέρεται σαν πειθήνιο γκαρσόν, λαχταράς τους πιο απίθανους μεζέδες και τους παραγγέλνεις αφειδώς. Από τρούφες με κρέμα γάλακτος πουλιών, μέχρι πετραχηλάτους λαγούς στιφάδο. Επ’ ευκαιρία της τρίτης αξιολογήσεως αξίωσαν από τους υπάκουους σερβιτόρους να περιορίσουν τις απεργίες. Διότι η εν λόγω μορφή αντίδρασης συνιστά ύβριν. Προς το κεφάλαιο, το σύστημα, το καθεστώς.
 Ημαρτον. Οι κουμουνδουριστές έστυψαν την κούτρα τους. Τόσα χρόνια υποστήριζαν τις εργατικές κινητοποιήσεις και τι κατάλαβαν; Αυξήθηκαν μισθοί, συντάξεις, επιδόματα και τα συναφή. Με ποιο όφελος; Μόλις θρονιάστηκαν στους θώκους, αναγκάστηκαν να τα κόψουν οι ίδιοι για να μη μας κυβερνούν οι εντολοδόχοι του νεοφιλελευθερισμού. Ματαιότης ματαιοτήτων. Έφεραν αμέσως στη Βουλή ντροπολογία που εξοβελίζει την απεργία στο πυρ το εξώτερον. Οχι τίποτ’ άλλο. Να διαλυθούν οι αυταπάτες. Να μεταβληθεί επιτέλους σε όαση το κακοτράχαλο τοπίο της αγοράς εργασίας. Υπολόγισαν, όμως, χωρίς τον ξενοδόχο της Κέρκυρας που φιλοξενεί πλήθος συριζαίων βολευτών. Αν το ΚΚΕ ζητούσε ονομαστική ψηφοφορία, θα έχαναν. Οπότε απέσυραν άρον άρον την ντροπολογία δίχως αιδώ. Θα την επαναφέρουν μολαταύτα οσονούπω. Βελτιωμένη. Το υπουργείο Υγρασίας εγγυάται παρατεταμένη περίοδο ξηρασίας εργασιακού μεσαίωνα.
 [Συντάκτης: Δημήτρης Νανούρης - Πηγή: efsyn]

Δευτέρα 4 Δεκεμβρίου 2017

Τα πουλιά, το γέλιο, η θλίψη, τα μνημόνια


 Σε ένα ολιγοσέλιδο αλλά ζουμερό δοκίμιό του ο μεγάλος Ιταλός ποιητής και φιλόσοφος,Τζιάκομο Λεοπάρντι (1798 - 1837), με τίτλο «Εγκώμιο των πουλιών», εκδόσεις «Αγρα», δοξάζει θα έλεγα την ύπαρξή τους -μία απολαυστική περιήγηση στην ελευθερία τους και την εσωτερικότητά τους, στην αέναη κίνηση και την πανοπτικότητά τους.
 Συμπεραίνει λοιπόν ότι η φύση των πουλιών είναι τελειότερη έναντι της φύσης των υπολοίπων πλασμάτων (των ανθρώπων συμπεριλαμβανομένων φυσικά). Ισχυρίζεται ακόμη, και αυτό νομίζω έχει τεράστιο ενδιαφέρον, όχι βέβαια κατηγορηματικά αλλά υποθετικά, ότι «κατά κάποιο τρόπο τα πουλιά μοιράζονται με τους ανθρώπους το προνόμιο του γέλιου». Δεν συνεχίζει την εικασία του αλλά κάνει μία θαυμάσια παρέκκλιση για να αναφερθεί στη μοναδική ιδιότητα των ανθρωπίνων πλασμάτων να γελάμε, ιδιότητα ξένη σε κάθε άλλο ζωντανό τούτου του πλανήτη.
 Όχι πως δεν έχουν γραφεί πραγματείες για το γέλιο (Λουκιανός π.χ., Μπερξόν, ο δικός μας Παπαγιώργης) αλλά ξεχωρίζει η κοινωνικότητα την οποία του προσδίδει, η οποία ταιριάζει γάντι με την τελευταία δεκαετία στη χώρα μας. Λέει περίπου ότι σε δύσκολες, στενάχωρες καταστάσεις, σε τρομερά γεγονότα ή όταν οι άνθρωποι βρίσκονται σε τεράστια θλίψη ή όταν χάνουν κάθε ενδιαφέρον για τη ζωή, βεβαιωμένοι για τη ματαιότητά της, ανίκανοι για οποιαδήποτε χαρά, χωρίς καμιά ελπίδα δεν παύουν εντούτοις να γελούν.
 Και σχολιάζει: «Στα πολιτισμένα έθνη το γέλιο διατηρεί μία θέση και ασκεί ένα έργο αναπληρώνοντας κατά κάποιο τρόπο ό,τι σε αλλοτινούς καιρούς κάλυπταν η αρετή, η δικαιοσύνη, η τιμή και τα παρόμοια· σε πολλές περιπτώσεις μάλιστα τιθασεύει και απομακρύνει τους ανθρώπους από κακές πράξεις».
 Όπως η μέθη (την οποία θεωρεί ως πρώτη αφορμή και αιτία για το γέλιο), διακόπτει για λίγο ή μειώνει την αίσθηση και τη συνείδηση των βασάνων των ανθρώπων -αναμφισβήτητα αυτό είναι ένα όφελος, μία ανάσα. Παίρνει δηλαδή ως δεδομένο (και μάλλον έχει δίκιο) ότι οι άνθρωποι είμαστε οι πλέον δυστυχείς μεταξύ όλων των υπολοίπων πλασμάτων· με το ξέσπασμα του γέλιου εισερχόμαστε στη λήθη του εαυτού μας, αναστέλλουμε κατά κάποιον τρόπο τη θλιβερή ζωούλα μας, δεν μας παίρνει εντελώς από κάτω, βρε αδερφέ.
 Σαν τα πουλιά που δεν προλαβαίνουν να πλήξουν (δεν γνωρίζουν τι θα πει παρατεταμένη από πόνο και απελπισία ανία) έτσι και οι γελαστοί άνθρωποι: ξεφεύγουν από τα οχληρά κάτω στρώματα της σωματοψυχής και πετάνε έστω για λίγο στα υψηλά, εκεί όπου υπάρχει κρύος, δροσερός, αναζωογονητικός άνεμος. Προς θεού, το γέλιο δεν υποκαθιστά τη ζωή και δεν λειτουργεί δίκην κάποιου ναρκωτικού. Δεν είναι εύκολο να εμφανιστεί έτσι κι αλλιώς με τόσες σκοτούρες, αλλά να, αν εμφανιστεί, μόνο καλό προσφέρει στους ανθρώπους -το ξέρουμε κι εμείς αλλά στα σκοτεινά σημεία της συνείδησης και όχι στους στόχους ζωής που ο καθείς βάζει (όταν και αν μπορεί...).
 Με το γέλιο κόντρα στα μνημόνια λοιπόν -αυτό βεβαίως απαιτεί καλή παρέα, γνώση της απαισιόδοξης πλευράς των πραγμάτων και, ως εκ τούτου, προσπάθεια να ξεπεραστούν τα θλιβερά που μας περικυκλώνουν. Όχι χάσκακες, γελαστά ζώα, απλώς.    [Πηγή: efsyn]


Σχόλιο: ...Άλλο χάχασκες (κοινώς γιδοπρόβατα) κι άλλο γελαστά ζωάκια... Από αρχαιοτάτων χρόνων η διαφορά ήταν εμφανής δια γυμνού οφθαλμού.. Την είχε επισημάνει με απόλυτη σαφήνεια και ο σοφός Σωκράτης στην "απολογία" του... Ε Δ Ω