Η αξία του χρόνου και της στιγμής

Πότε έγινε ενοχή το να μην κάνεις τίποτα; Πότε σταματήσαμε να απολαμβάνουμε το χώρο και τον ελεύθερο χρόνο, χωρίς να σκεφτόμαστε έστω και για λίγα λεπτά; Πότε ξεχάσαμε το πόσο σημαντικό είναι το να λιάζεσαι στον ήλιο; Ένα animation βίντεο μας καλεί να σταματήσουμε για λίγο τα σχέδιά μας και να απολαύσουμε τη στιγμή. Ε Δ Ω 
 [Πηγή: www.doctv.gr]

10 «άτακτες» συμπεριφορές των παιδιών που στην πραγματικότητα είναι φυσιολογικές

Στο παρόν άρθρο παρουσιάζονται 10 συνθήκες κατά τις οποίες τα παιδιά μπορεί να φανεί ότι φέρονται «άτακτα», αλλά στην πραγματικότητα αυτό δεν ισχύει. Όταν αναγνωρίσουμε τις ομολογουμένως ανεπιθύμητες αυτές συμπεριφορές ως αντιδράσεις σε περιβαλλοντικές καταστάσεις, αναπτυξιακές φάσεις ή σε δικές μας πράξεις, θα μπορέσουμε να δράσουμε προληπτικά και με μεγαλύτερη βεβαίως ενσυναίσθηση.
10 συμπεριφορές των παιδιών που στην πραγματικότητα δεν είναι και τόσο «κακές»

1. Αδυναμία ελέγχου των παρορμήσεων
 Πολλές φορές λέμε στο παιδί μας «μην το πετάξεις αυτό!», αλλά εκείνα το πετούν έτσι κι αλλιώς. Οι έρευνες υποδεικνύουν ότι οι περιοχές του εγκεφάλου που εμπλέκονται στον αυτοέλεγχο είναι ανώριμες μετά τη γέννηση και δεν έχουν αναπτυχθεί πλήρως μέχρι και το τέλος της εφηβείας. Αυτό εξηγεί το γιατί η ανάπτυξη του αυτοελέγχου είναι μια τόσο αργή και μακρόχρονη διαδικασία. Οι περισσότεροι γονείς υποθέτουν ότι τα παιδιά τους μπορούν να κάνουν πράγματα σε πρωιμότερες ηλικίες από εκείνες που όντως μπορούν. Υπενθυμίζοντας στους εαυτούς μας ότι τα παιδιά δεν μπορούνε πάντα να διαχειρίζονται τις παρορμήσεις τους (επειδή ο εγκέφαλός τους δεν είναι πλήρως ανεπτυγμένος) μπορεί να συμβάλλει στο να έχουμε μαλακότερες αντιδράσεις στη συμπεριφορά τους.

2. Υπερδιέγερση
 Πηγαίνουμε τα παιδιά μας στην παιδική χαρά, στο σούπερ μάρκετ, επίσκεψη σε συγγενείς μέσα σε μια μόνο μέρα και αναπόφευκτα καταλήγουν να έχουν υπερδιέγερση, να καταρρέουν ή να γίνονται γκρινιάρικα. Αυτό το φορτωμένο πρόγραμμα αποτελεί πια σήμα κατατεθέν μιας σύγχρονης οικογενειακής ζωής. Έχουμε μεταδώσει μέχρι και στα παιδιά μας τους γρήγορους ρυθμούς μας. Τα παιδιά βιώνουν μια «αθροιστική στρεσογόνα απόκριση» από τα πολλά ερεθίσματα, τις δραστηριότητες, τις επιλογές και τα παιχνίδια. Όμως, χρειάζονται ισορροπία χρόνου. Όταν δημιουργούμε συνθήκες για λίγο χρόνο ηρεμίας και ξεκούρασης, η συμπεριφορά των παιδιών βελτιώνεται δραματικά.

3. Βασικές ανάγκες
 Έχετε ποτέ καταλήξει νευριασμένοι ή νευρικοί εξαιτίας της πείνας ή της έλλειψης ύπνου; Τα μικρά παιδιά επηρεάζονται δέκα φορές περισσότερο από την έλλειψη αυτών των βασικών αναγκών, λόγω της κούρασης, της πείνας ή δίψας ή της αρρώστιας. Η ικανότητα των παιδιών να χειριστούν συναισθήματα και συμπεριφορές μειώνεται κατά πολύ, όταν είναι κουρασμένα. Πολλοί γονείς επίσης παρατηρούν μια απότομη αλλαγή στη συμπεριφορά των παιδιών τους περίπου μία ώρα πριν τα γεύματα, αν ξυπνήσουν στη μέση της νύχτας ή αν αρρωστήσουν. Τα παιδιά δεν μπορούν πάντα να επικοινωνήσουν τις ανάγκες τους, ότι για παράδειγμα θέλουν νερό, ένα σνακ ή λίγη ξεκούραση.

4. Έκφραση έντονων συναισθημάτων
 Ως ενήλικες, έχουμε διδαχθεί να τιθασεύουμε και να αποκρύπτουμε τα έντονά μας συναισθήματα, συχνά απωθώντας τα, αντικαθιστώντας τα ή στρέφοντας αλλού την προσοχή μας. Τα παιδιά όμως δεν το κάνουν ακόμα αυτό. Όταν εκφράζουν δυνατά συναισθήματα όπως κλάμα ή φωνές, προτείνεται οι γονείς να αφήνουν τα παιδιά τους ελεύθερα να το κάνουν, χωρίς να τα τιμωρούν ή τα επιπλήττουν κάθε φορά.

5. Αναπτυξιακή ανάγκη για κίνηση
«Μείνε ακίνητη», «Μην κυνηγάς τον αδερφό σου γύρω από το τραπέζι», «Μη χτυπάς συνέχεια αυτή τη μπάλα», «Μη χοροπηδάς πάνω στον καναπέ»! Τα παιδιά έχουν μια έντονη αναπτυξιακή ανάγκη να κινούνται. Έχουν μεγάλη ανάγκη να περάσουν χρόνο έξω, να κάνουν ποδήλατο και skate, να παίξουν με το χώμα, να κυλιστούν κάτω από διάφορα πράγματα και να τρέξουν. Αντί να χαρακτηρίζουμε «κακό» ένα παιδί επειδή είναι δραστήριο, ίσως είναι καλύτερο να οργανώσουμε μια σύντομη επίσκεψη στην παιδική χαρά. Η κίνηση είναι απαραίτητο στοιχείο της ανάπτυξης τους.

6. Προγραμματισμένα να αντιστέκονται και να δρουν ανεξάρτητα
 Μια ζεστή μέρα μπορεί να προκαλέσει μέχρι και καυγά μέσα σε μια οικογένεια. Ο μαθητής της δευτέρας δημοτικού θα υποστηρίξει ότι έχει αρκετή ζέστη και θέλει να φορέσει σορτς, ενώ η μητέρα θα επιμείνει στο παντελόνι. Το θεωρητικό μοντέλο του Erik Erikson (1963) υποστηρίζει ότι τα νήπια προσπαθούν μόνα τους να κάνουν πράγματα και ότι παιδιά προσχολικής ηλικίας παίρνουν την πρωτοβουλία να δράσουν μόνα τους. Αν και είναι ενοχλητικό κάτι τέτοιο, γιατί προφανώς θα κάνουν και λάθη, αυτά κάνουν ό,τι υποτίθεται ότι πρέπει να κάνουν – τα δικά τους σχέδια, τις δικές του αποφάσεις και χτίζουν την ανεξαρτησία τους.

7. Ικανότητες που τα μπερδεύουν
 Όλοι διαθέτουμε κάποιες ιδιαίτερες ικανότητες, κάποια χαρακτηριστικά που όμως σε κάποιες περιπτώσεις μας παγιδεύουν. Ίσως μπορούμε να συγκεντρωθούμε τέλεια, αλλά δυσκολευόμαστε να επανέλθουμε στην πραγματικότητα. Ίσως είμαστε ευαίσθητοι, αλλά επηρεαζόμαστε και αρνητικά αρκετά εύκολα. Τα παιδιά λειτουργούν παρομοίως: μπορεί να είναι πολύ καλοί μαθητές, αλλά όταν κάνουν κάπου λάθος, να εκνευρίζονται πολύ. Μπορεί να είναι προσεκτικά, αλλά αυτό να τους εμποδίσει κάποιες φορές να εμπλακούν σε νέες δραστηριότητες. Αν αναγνωρίσουμε πότε οι ανεπιθύμητες συμπεριφορές τους αποτελούν μια άλλη έκφανση των δυνατών τους σημείων, θα μπορέσουμε να αντιδράσουμε με μεγαλύτερη κατανόηση.

8. Έντονη ανάγκη για παιχνίδι
 Το παιδί σας πασαλείβει το πρόσωπο του με γιαούρτι, θέλει να παίξετε κυνηγητό όταν εσείς κάνετε δουλειές ή σας κρύβει τα ρούχα. Αυτές οι φαινομενικά «κακές» συμπεριφορές είναι στην ουσία κάλεσμα για παιχνίδι. Τα παιδιά λατρεύουν να κάνουν χαζομάρες και αστεία. Χαροποιούνται με τη σύνδεση που έρχεται μέσω του γέλιου, της έκπληξης και του ενθουσιασμού. Το παιχνίδι σίγουρα απαιτεί κάποιο χρόνο και γι’ αυτό συγκρούεται με το καθημερινό φορτωμένο πρόγραμμα των ενηλίκων. Όταν όμως οι γονείς βρίσκουν συγκεκριμένο χρόνο για παιχνίδι μέσα στη μέρα, τα παιδιά δεν χρειάζεται να εκλιπαρούν γι’ αυτό.

9. Αντίδραση στη διάθεση των γονέων
 Πολυάριθμες είναι οι έρευνες πάνω στην συναισθηματική μετάδοση που δείχνουν ότι χρειάζονται χιλιοστά του δευτερολέπτου για να περάσουν από το ένα άτομο στο άλλο, συναισθήματα όπως ο ενθουσιασμός, η χαρά, η λύπη, ο φόβος και ο θυμός· και αυτό συνήθως συμβαίνει χωρίς συνειδητοποίηση. Τα παιδιά επηρεάζονται σημαντικά από τη διάθεση των γονιών τους. Αν είμαστε στρεσαρισμένοι, προβληματίζονται κι εκείνα. Αν είμαστε ήρεμοι και προσγειωμένοι, ακολουθούν και τα παιδιά.

10. Απόκριση σε αντικρουόμενα όρια
 Στη μία βόλτα, τους αγοράζετε καραμέλες. Στην επόμενη τους το αρνείστε γιατί δεν θα φάνε το βραδινό τους. Και ύστερα εκείνα φωνάζουν και χτυπιούνται. Το ένα βράδυ διαβάζετε στα παιδιά σας πέντε παραμύθια, αλλά το επόμενο ισχυρίζεστε ότι έχετε χρόνο μόνο για ένα και εκείνα παρακαλούν για περισσότερα. Όταν οι γονείς είναι ασυνεπείς ως προς αυτά που λένε, είναι φυσικό τα παιδιά να μπερδευτούν και να αρχίζουν να φωνάζουν και να κλαίνε. Όπως ακριβώς και οι ενήλικες, έτσι και τα παιδιά θέλουν να γνωρίζουν τι να περιμένουν. Η ρουτίνα και το καθημερινό πρόγραμμα βελτιώνουν κατά πολύ τη συμπεριφορά των παιδιών.
 Αν και κατανοούμε τη συμπεριφορά των παιδιών, χρειαζόμαστε ακόμα περαιτέρω διερεύνηση. Ο καθορισμός σαφών ορίων θα συμβάλει στην ανάπτυξη πιο θετικών συμπεριφορικών μοτίβων. Και ίσως έτσι όταν σκεφτόμαστε αυτούς τους παράγοντες, να μπορούμε να αποφύγουμε να αποκαλούμε συνεχώς τα παιδιά μας «άτακτα». Αντί αυτού να θεωρούμε ότι ανταποκρίνονται σε συνθήκες, στην εξέλιξη και στην επεξεργασία στοιχείων του εγώ τους, όπως ακριβώς και οι ενήλικες.
[enallaktikidrasi]

Ήλιος Θεός

Βασίλης Σκουλάς... Ε Δ Ω 

Σε εξέλιξη ο έκτος μαζικός αφανισμός ειδών

 SOS από την επιστημονική κοινότητα. Μελέτη αποκαλύπτει ότι δισεκατομμύρια ζώα έχουν χαθεί τις τελευταίες δεκαετίες. Δυσοίωνες οι προβλέψεις για το μέλλον του ανθρώπινου είδους.
 Το καμπανάκι του κινδύνου κρούουν επιστήμονες, καθώς ο "βιολογικός αφανισμός" της άγριας ζωής τις τελευταίες δεκαετίες δείχνει ότι ο έκτος κατά σειρά μαζικός αφανισμός στην ιστορία της Γης βρίσκεται σε εξέλιξη και είναι πιο σοβαρός απ' ότι περίμεναν.
 Μετά από έρευνα κοινών αλλά και σπάνιων ειδών, διαπιστώθηκε ότι έχουν χαθεί δισεκατομμύρια περιφερειακοί ή τοπικοί πληθυσμοί άγριων ζώων. Οι επιστήμονες κατηγορούν τον ανθρώπινο υπερπληθυσμό και την υπερκατανάλωση για την κρίση και προειδοποιούν ότι απειλείται η επιβίωση του ανθρώπινου πολιτισμού ενώ υπάρχει λίγος χρόνος για να γίνουν ενέργειες που θα "σώσουν" την κατάσταση.
 Στην εν λόγω μελέτη, που δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό Proceedings of the National Academy of Sciences, η μαζική απώλεια της άγριας πανίδας αποκαλείται "βιολογικός αφανισμός" που αποτελεί "φοβερή επίθεση στα θεμέλια του ανθρώπινου πολιτισμού".
 Προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει ότι τα είδη εξαφανίζονται με ταχύτερο ρυθμό απ' ότι πριν από εκατομμύρια χρόνια αλλά ο αφανισμοί ήταν σπάνιοι, κάτι που έδινε την εντύπωση μιας σταδιακής απώλειας της βιοποικιλότητας. Η νέα έρευνα όμως δείχνει ότι πολλά κοινά είδη χάνουν τους πληθυσμούς τους σε όλο τον κόσμο. Οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι το 1/3 των χιλιάδων ειδών που χάνουν τους πληθυσμούς τους, δεν θεωρούνται σήμερα απειλούμενα και ότι το 50% όλων των ζώων έχει χαθεί τις τελευταίες δεκαετίες.
 Στοιχεία για τα χερσαία θηλαστικά δείχνουν ότι σχεδόν τα μισά από αυτά έχουν χάσει το 80% των περιοχών τους τον περασμένο αιώνα. Οι επιστήμονες βρήκαν δισεκατομμύρια θηλαστικά, πτηνά, ερπετά και αμφίβια να έχουν χαθεί σε όλο τον πλανήτη, οδηγώντας τους στο συμπέρασμα ότι ο έκτος μαζικός αφανισμός έχει ήδη προχωρήσει.
 "Η προκύπτουσα βιολογική εξαφάνιση προφανώς θα έχει σοβαρές οικολογικές, οικονομικές και κοινωνικές συνέπειες. Η ανθρωπότητα θα πληρώσει τελικά ένα πολύ υψηλό τίμημα για την αποικοδόμηση του μοναδικού συνόλου ζωής που γνωρίζουμε στο σύμπαν. Όλα τα σημάδια δείχνουν όλο και πιο ισχυρές επιθέσεις στη βιοποικιλότητα τις επόμενες δύο δεκαετίες, σκιαγραφώντας μια θλιβερή εικόνα για το μέλλον της ζωής, συμπεριλαμβανόμενης της ανθρώπινης", καταλήγει η μελέτη.
 Η άγρια ζωή εξαφανίζεται εξαιτίας της καταστροφής των οικοτόπων, της υπερβολικής ρύπανσης, της τοξικής ρύπανσης, της εισβολής ξένων ειδών και της κλιματικής αλλαγής. Αλλά η αιτία όλων αυτών των παραγόντων είναι "ο ανθρώπινος υπερπληθυσμός και η υπερκατανάλωση, ιδίως από τους πλουσίους", υποστηρίζουν οι επιστήμονες.
 Οι πέντε προηγούμενοι μαζικοί αφανισμοί
443 εκατ. χρόνια πριν
Δριμεία περίοδος παγετώνων οδήγησε σε πτώση της στάθμης της θάλασσας κατά 100 μέτρα, εξαλείφοντας το 60-70% όλων των ειδών που ζούσαν στους ωκεανούς.
360 εκατ. χρόνια πριν
Ένα νέο μακρόχρονο γεγονός αλλάζει και πάλι το κλίμα, "χτυπώντας" ξανά τη ζωή στις θάλασσες. Σκοτώνεται το 70% των ειδών, συμπεριλαμβανομένων σχεδόν όλων των κοραλλιών.
250 εκατ. χρόνια πριν
Η πλειονότητα του άνω του 95% των ειδών που χάθηκαν, συμπεριλαμβανομένων των τριλοβιτών και των γιγαντιαίων εντόμων, συνδέεται στενά με μαζικές ηφαιστειακές εκρήξεις στη Σιβηρία, οι οποίες προκάλεσαν μεγάλη υπερθέρμανση του πλανήτη.
200 εκατ. χρόνια πριν
Τα 3/4 των ειδών χάθηκαν, πάλι πιθανότατα εξαιτίας μιας τεράστιας ηφαιστειακής έκρηξης.
65 εκατ. χρόνια πριν
Ένας τεράστιος αστεροειδής πέφτει στο Μεξικό, μετά από μεγάλες ηφαιστειακές εκρήξεις στην Ινδία, οδηγώντας στον αφανισμό τους δεινόσαυρους και τους αμμωνίτες.
Πηγή: news247 - Guardian

Οι Ηριάννες χαλάνε την πιάτσα

 Το έδειξαν πρωτόδικα, το έδειξαν και τώρα. Ορισμένοι δικαστές δεν γουστάρουν τις Ηριάννες αυτού του κόσμου.
 Δεν γουστάρουν αυτά που λένε, αυτά που εκπροσωπούν.
 Όπου τις βρίσκουν θα τις τσακίζουν.
 Θα ήταν επιεικείς αν είχαν να κάνουν με εμπόρους ναρκωτικών, με εγκληματίες του λευκού κολάρου, με κρατικούς αξιωματούχους που έβαλαν τα χέρια τους μέχρι τους αγκώνες στο μέλι, με ακροδεξιούς που δολοφονούν μετανάστες, με εργοδότες που αφήνουν απλήρωτους τους εργαζόμενους, με επίορκους πολιτικούς.
 Οι Ηριάννες όμως χαλάνε την πιάτσα.  [efsyn]

 ...Αντί σχολίου ... Ωστόσο, πιο προκλητική φαντάζει η σημερινή άρνηση των δικαστών για χορήγηση αναστολής σε αυτήν την υπόθεση, τη στιγμή που η δικαιοσύνη έχει σταθεί πιο ελαστική σε άλλες, έτι «βαρύτερες» υποθέσεις.
 Στο γεγονός αυτό επικεντρώθηκαν οι συνήγοροι της Ηριάννας, υπενθυμίζοντας μεταξύ άλλων πως ο εισαγγελέας της συγκεκριμένης υπόθεσης ήταν αυτός που χορήγησε αναστολή για τα δομημένα ομόλογα με καθείρξεις 23 χρόνια.
«Το ίδιο κάνατε κ. εισαγγελέα σε ληστές με καλάζνικοφ και με ποινή 15 χρόνια. Το δικαστήριο έδωσε αναστολές», υπογράμμισε επίσης συνήγορος της νεαρής κοπέλας.
 Ωστόσο, παρά τις παραπάνω διαπιστώσεις, το δικαστήριο έκρινε ότι πρέπει η 28χρονη και ο 33χρονος να παραμείνουν στη φυλακή. Όπως φαίνεται, στην ελληνική δικαιοσύνη οι αναστολές δεν προορίζονται για τις Ηριάννες αυτού του τόπου. ... [efsyn] 

Ταξίμι

Αργύρης Λούλατζης ... Ε Δ Ω 

Προσκυνούν ένα κάστανο που έβρασε ο Όσιος Παΐσιος

Στη φωτογραφία το κάστανο | agrinioreport.com

 "Και όχι μόνο αυτό, αλλά έκαναν και αγρυπνία «δίπλα στον πλάτανο στον οποίο ο Όσιος Γέροντας Παΐσιος καθόταν συχνά και προσευχόταν, ως στρατιώτης στο Αγρίνιο».
 Στο Αγρίνιο όλα αυτά και όπως διαβάζουμε στο agrinioreport.com, «οι πιστοί που προσέρχονταν προσκυνούσαν την εικόνα του Οσίου και Θεοφόρου Πατρός Παϊσίου του Αγιορείτου, λείψανα του Αγίου Ιωάννου Βραχωρίτη καθώς και ένα κάστανο το οποίο όπως ο ίδιος ο πατήρ Κων/νος Καντάνης είπε, είχε δοθεί εδώ και 27 χρόνια με την ευλογία του Αγιορείτου Παϊσίου στον ίδιο, όταν τον είχε επισκεφθεί ως φοιτητής το 1990».
 Σκεφτείτε να πήγαινε κανένας από τους πιστούς και να το έκανε μία χαψιά το κάστανο πόσο θα άγιαζε και ο ίδιος.
«Αξίζει να σημειώσουμε», γράφει το site (και δεν αλλάζουμε λέξη ούτε ορθογραφία), «πως το κάστανο μετά από 27 χρόνια παραμένει ως είχε  στην αρχική του κατάσταση όπως διαπιστώνεται και μέσα από τον φακό του agrinioreport.com».
 Στη φωτογραφία το κάστανο. Φωτογραφία του πλάτανου δεν έχουμε. [efsyn]

Σχόλιο: Χρειάζεται;;;;   ... Ε Δ Ω 

Τα νοσηρά ευρήματα των δημοσκόπων

 Περιστασιακές δουλειές πολεμούσα στα φοιτητικά μου χρόνια. Αναίμακτες μάχες. Στη χειρότερη έτρωγα πόρτα, εξασφαλίζοντας, έστω με δυο καρούμπαλα στο μέτωπο, ένα αξιοπρεπές ημερομίσθιο. Με μια τσάντα ερωτηματολόγια κρεμασμένη στον ώμο βόμβιζα τα κουδούνια των σπιτιών, προκειμένου να ταλαιπωρήσω τους ενοίκους με άσχετα θέματα επί παντός του επιστητού. Στην αρχή δεν άνοιγε κανείς. Κι αν παρ’ ελπίδα κάποιος στεκόταν διστακτικά στη χαραμάδα, την έκλεινε ερμητικά, ακούγοντας τις αμήχανες εξηγήσεις μου. Χτυπούσα τσατισμένος την επόμενη εξώθυρα για να εισπράξω ηχηρότερο «όχι».
 Οσο μεγάλωνε η ζοχάδα τόσο πολλαπλασιάζονταν οι αρνήσεις. Εκατοντάδες συνάδελφοι εγκατέλειψαν άδοξα το επάγγελμα από τα αποδυτήρια, κατά το κοινώς λεγόμενο. Οι υπόλοιποι δοκιμάζαμε τη μέθοδο του Διογένη του Κυνικού, ο οποίος συνήθιζε να ζητά ελεημοσύνη από τους ανδριάντες. Αποστόμωνε όποιους ρωτούσαν γιατί επιμένει, εφόσον δεν πρόκειται να λάβει το παραμικρό, με τη στερεότυπη φράση: «Μελετώ αποτυγχάνειν». Ετσι κι εμείς, εξασκούμαστε στο να μας διώχνουν. Η εκγύμναση ωφελεί. Σε μικρό διάστημα μοστράραμε στα κατώφλια των νοικοκυριών με ύφος χιλίων απολωλότων υιών που επιστρέφουν στην οικογενειακή εστία έπειτα από πολυετή απουσία στην ξενιτιά.
 Ρούγες και στενά απ’ την Κοκκινιά, τον Κορυδαλλό και το Κερατσίνι ίσαμε τα Νέα Λιόσια, την Παλατιανή και την Πετρούπολη κι από τον Εύοσμο, τη Σταυρούπολη και την Πολίχνη ώς το Τρίλοφο, την Περαία και τους Νέους Επιβάτες –το Μπαξέ Τσιφλίκι του Τσιτσάνη– με προσφωνούσαν με το υποκοριστικό. Προτιμούσα τις λαϊκές και προσφυγικές περιοχές με τους προσηνείς, ευπροσήγορους και φιλόξενους κατοίκους. Παρότι διδασκόμουν Στατιστική σε κάθε έτος του Οικονομικού Νομικής, όπου φοιτούσα, πρωί κι απόγευμα σπούδαζα στην πραγματικότητα ψυχολογία της μάζας. Παρατηρούσα ότι ένα κρίσιμο ποσοστό των συνεντευξιαζομένων ταυτιζόταν μαζί μου, μοιραζόταν τον κόπο του μεροκάματου και εις ένδειξιν αλληλεγγύης επαινούσε ενυδατικές κρέμες, λεπίδες ξυρίσματος, αποσμητικά και λογής λογής προϊόντα που ουδέποτε είχε χρησιμοποιήσει. Είμαστε ακατανόητα αισιόδοξος λαός, φύσει συμπονετικός και γαλαντόμος.
 Το παραπάνω χούι μάς ακολουθεί δυστυχώς και στην κάλπη, όταν επιλέγουμε κυβερνήσεις. Θυμάμαι ότι στις δημοσκοπήσεις κατά το «βρόμικο ’89» το 20% έως 25% των ερωτώμενων είχε να πει μόνο καλά λόγια και για τον Ανδρέα και για τον Ψηλό – εξακολουθώ να μην αναφέρω επώνυμο, καθότι προληπτικός. Εφοδιασμένος με τις μνήμες αυτές και οπωσούν υποψιασμένος, φυλλομέτρησα τις πρόσφατες «τάσεις της MRB». Παραβλέποντας τα τετριμμένα μεγέθη, όπως «πρόθεση ψήφου», «παράσταση νίκης» και «μετακινήσεις ψηφοφόρων», τα οποία τροφοδοτούν την αντιπαράθεση των κομμάτων, κοντοστάθηκα σε δευτερεύουσες παραμέτρους, αποκαλυπτικές της ψυχοσύνθεσής μας.
 Ανάμεσά τους, η δημοτικότητα των πολιτικών αρχηγών. Ο Κούλης παραμένει ο δημοφιλέστερος, ίσως για τα τσακίρικα, γουρλωτά του μάτια. Καταγράφει, μολαταύτα, 60% μη ευνοϊκές γνώμες. Αν προσθέσουμε και το επίμαχο 25% της μεγαλοθυμίας των Ελλήνων, απορρίπτεται από το 85% του πληθυσμού. Ο ΘΑλέξης συγκεντρώνει 71,4% μη θετικές γνώμες, τουτέστιν 96,4%. Τους επικροτούν, πά’ να πει το 15% και 3,6% αντιστοίχως. Υπερβολικά φιλεύσπλαχνους μας βρίσκω. Το 90,6% νιώθει οργή, ντροπή και φόβο, το 92,4% πιστεύει ότι τα πράγματα στη χώρα πάνε χάλια και το 93,9% κρίνει κάκιστη την οικονομική κατάσταση. Το 0,7% τη θεωρεί πολύ καλή ή έστω καλή. Οπτιμισμός στο έπακρο. Το τραγικό είναι ότι το 85% θα ξαναψηφίσει τους ίδιους. Ευήθεια, διανοητική ένδεια και ανεμοκεφαλιά στο μη περαιτέρω.      [ΜΕΤΕΩΡΟΣ]

Νίκησε το Φόβο

 Ο αντίποδας της Αγάπης είναι ο φόβος. Πώς μπορούμε να τον νικήσουμε;
 Από τον Γρηγόρη Βασιλειάδη...
 Ένας από τους μεγάλους εχθρούς του ανθρώπου είναι ο φόβος. Όσο λιγότερο φόβο έχει κανείς, τόσο περισσότερο υγεία και ψυχική αρμονία θα βιώνει στη ζωή του. Το ουσιαστικό πρόβλημα της ανθρωπότητας είναι να απαλλαγεί απ’ τον φόβο.
  Όταν δεν νιώθεις φόβο για μια κατάσταση, τότε αυτή δεν μπορεί να σε βλάψει. Πρέπει βέβαια να θυμάσαι ότι πολύ συχνά σε καταλαμβάνει ο φόβος με υποσυνείδητο τρόπο, χωρίς δηλαδή να τον αντιλαμβάνεσαι. Αυτό που δεν πρέπει να ξεχνάς είναι ότι ο φόβος «μπλοφάρει». Αν τον αντιμετωπίσεις με βάση αυτήν την ενθύμηση, τότε ο φόβος διαλύεται.
 Ο φόβος δημιουργείται συνήθως ως προσπάθεια του νου να ελέγξει το μέλλον, το μέλλον για το οποίο το μόνο που ξέρουμε είναι ότι… δεν υπάρχει. Αφού το παρελθόν μόνο υπήρξε -δηλαδή δεν υπάρχει σήμερα- και το μέλλον δεν έχει έρθει ακόμα, ο μοναδικός χρόνος, στον οποίο ζούμε την ζωή μας είναι το παρόν.
 Ο καλύτερος τρόπος να αντιμετωπίσετε τους ψυχολογικούς σας φόβους και τα προβλήματα που εκπηγάζουν απ’ αυτούς, είναι να καλλιεργήσετε μεθοδικά την επίγνωση, και την επαφή σας με τον εσωτερικό σας παρατηρητή. Στην ουσία, όλοι μας γνωρίζουμε, πως ό,τι κι αν κάνουμε, ότι κι αν αισθανθούμε, ό,τι κι αν σκεφτούμε, υπάρχει κάτι μέσα μας, «κάποιος» που παρατηρεί τα πάντα. Αν ο νους μας, αντί να προσπαθεί να ελέγξει μια σκέψη μας με άλλες σκέψεις -που σχεδόν πάντα αφορούν το παρελθόν και το μέλλον, δηλαδή χρονικές περίοδοι που δεν υφίστανται στην ουσία της ζωής μας- μετακινηθεί σ’ αυτόν τον «παρατηρητή», τότε θα δούμε ότι η ατμόσφαιρα του φόβου εξαφανίζεται, και τη στιγμή που ο φόβος παύει να είναι παρών, σταματάει και η ανάγκη μας για έλεγχο.
 Κάποιοι πιστεύουν ότι το αντίθετο συναίσθημα της Αγάπης είναι το μίσος. Αυτό δεν είναι αλήθεια: Ο αντίποδας της Αγάπης είναι ο φόβος! Φανταστείτε τον εαυτό σας σαν ένα άδειο μπουκάλι. Αν επιλέγετε κατά τη διάρκεια της ζωής σας να γεμίζετε το «μπουκάλι» σας με φόβο, τότε δεν θα περισσεύει καθόλου χώρος για την Αγάπη.
 Αντίθετα, εάν «ανοίξετε» το «μπουκάλι» σας και το γεμίζετε, σε κάθε ευκαιρία, με Αγάπη, τότε δεν θα υπάρχει καθόλου χώρος μέσα σας για να αναπτυχθεί ο φόβος!   O Dr. Γρηγόρης Βασιλειάδης, είναι ψυχολόγος –ψυχοθεραπευτής. [Πηγή: www.doctv.gr]

Περιοδική έκθεση «εmotions, ένας κόσμος συναισθημάτων»

 Το Μουσείο Ακρόπολης, σε μια σπάνια και σημαντική σύμπραξη, συναντά το Ίδρυμα Ωνάση, που μετρά 42 χρόνια προσφοράς στον Πολιτισμό και την Παιδεία. Αποτέλεσμα της συνεργασίας αυτής είναι η συνδιοργάνωση της έκθεσης «εmotions, ένας κόσμος συναισθημάτων», που παρουσιάστηκε με μεγάλη επιτυχία στο Ωνάσειο Πολιτιστικό Κέντρο Νέας Υόρκης.
 Πρόκειται για μια αφηγηματική έκθεση που διηγείται και φωτίζει το αθέατο σύμπαν των συναισθημάτων στην προσωπική, κοινωνική και πολιτική ζωή του αρχαίου κόσμου. Εκθέματα από τα σπουδαιότερα μουσεία του κόσμου αφηγούνται τα συναισθήματα στην αρχαία ελληνική τέχνη, μέσα από τη ματιά του Μουσείου Ακρόπολης.... [Πηγή; Μουσείο Ακρόπολης]

Η Βέρα

Σωκράτης Μάλαμας ... Ε Δ Ω 

Νοητικός παλιμπαιδισμός και μεταχριστιανική ηθική

 «Δεν περιφρονώ του πιστούς, δεν τους θεωρώ ούτε γελοίους, ούτε αξιολύπητους, απελπίζομαι όμως όταν προτιμούν τις καθησυχαστικές μυθοπλασίες των παιδιών από τις σκληρές βεβαιότητες των ενηλίκων. Καλύτερα η πίστη που καθησυχάζει, παρά η λογική που ανησυχεί – ακόμη και με τίμημα έναν ισόβιο νοητικό παλιμπαιδισμό».
 Με αυτόν τον ειρωνικό τρόπο ανοίγει το βιβλίο του «Πραγματεία περί αθεολογίας» (Εξάντας, 2006) ο Γάλλος φιλόσοφος Μισέλ Ονφρέ, στάση που με βρίσκει απολύτως σύμφωνο, αφού το ανθρώπινο ζώο τείνει σταθερά να προτιμά την ασφάλεια από την ελευθερία – είτε αυτό αφορά το σημερινό πεδίο της δημοκρατίας είτε εκείνο των πνευματικών αναζητήσεων.
 Αυτή η διαπίστωση βέβαια δεν πρέπει να μας κάνει να καταθέτουμε τα όπλα, αλλά να προσπαθούμε περισσότερο να αναδείξουμε τη γνωσιμότητα του κόσμου μέσω της σταδιακής και ατέρμονης εξέλιξης της επιστήμης και της φιλοσοφίας.
 Και αυτό γιατί η θρησκεία παίζει τον φιλοσοφικό ρόλο της νοσταλγίας (ο «χαμένος παράδεισος», η υπόσχεση της μετά θάνατον ζωής κ.λπ.), ενώ η φιλοσοφία τον ρόλο της μελλοντικότητας (πώς μπορούμε με τη δράση μας να φτιάξουμε μια ανθρώπινη κοινωνία επί της γης, έναν ου-τόπο σε σχέση με το σήμερα).
 Οι σκέψεις αυτές γίνονται με αφορμή τη νέα διελκυστίνδα για το μάθημα των Θρησκευτικών μεταξύ της Εκκλησίας και της Πολιτείας. Σ’ αυτό το πεδίο η συνολική πορεία της κυβέρνησης έχει καταγράψει δεινότερες ήττες από εκείνες στο πεδίο των μνημονίων, όπως έχουμε ξαναπεί στο παρελθόν.
 Για την ακρίβεια, ο εξαναγκασμός στην υπογραφή των μνημονίων από τους δανειστές αφορά το υλικό πεδίο, ενώ η άτακτη υποχώρηση μπροστά στη σύγκρουση με την ιεραρχία το πνευματικό.
 Και ίσως η πικρή εμπειρία και η διάλυση των αυταπατών για τις δυνατότητες νίκης επί του αντιδημοκρατικού διευθυντηρίου της Ε.Ε. να λειτούργησε αποτρεπτικά και προληπτικά, ώστε η κυβέρνηση να μην προσπαθήσει καν να δώσει τη μάχη με το εκκλησιαστικό, συντηρητικό, ακροδεξιό και μισαλλόδοξο κατεστημένο της χώρας.
 Εννοείται ότι ο «νοητικός παλιμπαιδισμός» των πιστών δεν επηρεάζει μόνο το πεδίο των μεταφυσικών αναζητήσεων, αλλά και τα θέματα της δημοκρατικής συμμετοχής και των επιλογών τού καθενός, αφού το μυαλό «φορμάρεται» με τέτοιο τρόπο που να αναζητά τον εύκολο και γνώριμο δρόμο και να απορρίπτει το άγνωστο, το ρίσκο και την ευθύνη.
 Αυτός είναι «ο φόβος μπροστά στην ελευθερία», όπως είναι και ο ομώνυμος τίτλος του βιβλίου του σπουδαίου Εριχ Φρομ. Θα μου πείτε ότι δεν είναι ανάγκη να είναι κάποιος πιστός για να είναι πολιτικά αλλοτριωμένος και σ’ αυτό δεν θα διαφωνήσω.
 Σίγουρα όμως το «πίστευε και μη ερεύνα» δεν είναι ο καλύτερος οδηγός κριτικής σκέψης, την οποία τα παιδιά μας, σε μια εποχή σύγχυσης και ισοπέδωσης, έχουν ανάγκη περισσότερο από οτιδήποτε άλλο.
 Τι πρέπει να γίνει; Ο Ονφρέ το συνοψίζει θαυμάσια: «Πρέπει να δημιουργήσουμε στη Δύση τις προϋποθέσεις για μια πραγματική μεταχριστιανική ηθική, όπου το σώμα παύει να αποτελεί τιμωρία, η γη κοιλάδα των δακρύων, η ζωή μια καταστροφή, η απόλαυση αμαρτία, οι γυναίκες κατάρα, η ευφυΐα αλαζονεία και η ηδονή καταδίκη στην αιώνια κόλαση». Αμήν!         [πηγή; efsyn]