Δευτέρα 10 Δεκεμβρίου 2018

Μη μου τους "κύκλους" τάραττε....


 Στην Ελλάδα σήμερα μπορεί να είσαι καθαρίστρια που πλαστογράφησε το απολυτήριο μιας τάξης του Δημοτικού και να καταδικάζεσαι σε 10ετή φυλάκιση. Μπορεί όμως και να δηλώνεις γιατρός χωρίς πτυχίο ιατρικής και να τη γλιτώνεις με 18 μήνες φυλάκιση - που πιθανότατα θα μειωθεί στο Εφετείο ώστε να μην κάνεις ούτε μία μέρα φυλακή!
 Η απίστευτη αυτή ιστορία που φέρνει στο φως σήμερα η «Εφ.Συν.» αφορά τον στρατιωτικό Ε.Γ. (τα πλήρη στοιχεία του στη διάθεση της εφημερίδας). Ο Ε.Γ. διατηρεί ιατρείο, συνταγογραφεί, δίνει διαλέξεις σε δημοτικές αίθουσες, διατηρεί το προφίλ του άριστου μέλους της κοινωνίας και δηλώνει γιατρός αν και απόφοιτος της... Κτηνιατρικής Σχολής του ΑΠΘ. Μάλιστα, επί μια τριετία ήταν διευθυντής στο διαιτολογικό τμήμα του 401 ΓΣΝΑ, ενώ είχε ανοίξει και δύο ιατρεία, ένα στην Πάτρα και ένα στη Σπάρτη όπου δεχόταν ασθενείς.
 Ο εν λόγω αξιωματικός καταδικάστηκε πριν από λίγο καιρό από τη στρατιωτική Δικαιοσύνη σε ποινή φυλάκισης 18 μηνών, έπειτα από καταγγελία που είχε γίνει για τις δραστηριότητές του. Ο ίδιος έχει ασκήσει έφεση στην απόφαση. Σύμφωνα με πληροφορίες, ο κτηνίατρος αυτή την περίοδο σπουδάζει στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, προκειμένου να λάβει τον τίτλο που δεν έχει, αλλά που χρησιμοποιούσε κατά κόρον τα προηγούμενα χρόνια.


Το πλαστό έγγραφο δυνάμει του οποίου ο Ε.Γ. εργαζόταν στο 401 Στρατιωτικό Νοσοκομείο

 Και λέμε χρόνια, καθώς σύμφωνα με τα στοιχεία που έχουμε στη διάθεσή μας ήταν εγγεγραμμένος στον Ιατρικό Σύλλογο της Πάτρας από το 2011, ενώ είναι χαρακτηριστικό πως την άδεια άσκησης επαγγέλματος την πήρε από την Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας. Στην Πάτρα, για άγνωστους λόγους, δεν έμεινε για πολύ ως μέλος του τοπικού ιατρικού συλλόγου, ζήτησε τη διαγραφή του και στη συνέχεια έκανε αίτημα να ενταχθεί στον Ιατρικό Σύλλογο Λακωνίας, πράγμα το οποίο και έγινε. Μάλιστα, υπάρχουν έγγραφα με τα οποία απευθύνεται στον ιατρικό σύλλογο, υπογράφοντας ως στρατιωτικός γιατρός.
 Στο μεσοδιάστημα είχαν πυκνώσει οι μουρμούρες μέσα στο 401 ΓΣΝΑ από γιατρούς που γνώριζαν πως ο Ε.Γ. δεν έχει πτυχίο ιατρικής και κάπως έτσι ακολούθησαν οι σχετικές καταγγελίες και ξεκίνησε μια Ένορκη Διοικητική Εξέταση για να διαπιστωθεί του λόγου το αληθές.
Η διακωμώδηση
 Πηγές από το νοσοκομείο ανέφεραν στην «Εφ.Συν.» ότι παρουσιαζόταν στους συναδέλφους με το επιχείρημα «έχω τελειώσει Ιατρική», ενώ αρκετοί ήταν εκείνοι που στους διαδρόμους του 401 ΓΣΝΑ διακωμωδούσαν την κατάσταση λέγοντας πως έχουν τη μοναδική τύχη να εργάζονται παρέα με έναν «συνάδελφο», ο οποίος ήταν ταυτόχρονα κτηνίατρος, γιατρός και διατροφολόγος! Παράλληλα, υπήρχαν αιχμές και ως προς τη διοίκηση του Υγειονομικού του Στρατού, για την οποία ανέφεραν πως δεν είχε ελέγξει, ως όφειλε, τους τίτλους του αξιωματικού.
 Όπως αποδείχτηκε από την έρευνα της στρατιωτικής Δικαιοσύνης, το πτυχίο Ιατρικής το οποίο προσκόμιζε ο εν λόγω αξιωματικός, με ημερομηνία έκδοσης 26 Νοεμβρίου 2007 και βαθμό «Λίαν Καλώς - Επτά» ήταν πλαστό και δεν είχε εκδοθεί ποτέ από την Ιατρική Σχολή του ΑΠΘ. Με έγγραφό του στις 27 Φεβρουαρίου 2016 το ΑΠΘ ενημέρωνε την Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας πως το εν λόγω πιστοποιητικό αποφοίτησης «δεν έχει εκδοθεί ποτέ από την εν λόγω σχολή», με αποτέλεσμα η περιφέρεια να καλέσει τον «γιατρό» να επιστρέψει την άδεια άσκησης επαγγέλματος σε αυτήν.
 Μάλιστα, την απόφαση αυτή η περιφέρεια την κοινοποιούσε τόσο στον Πανελλήνιο Ιατρικό Σύλλογο, όπως επίσης και σε όλους τους ιατρικούς συλλόγους της χώρας.
 Μετά την απόφαση του στρατοδικείου ο Ε.Γ. έχει πάψει να δηλώνει γιατρός, τουλάχιστον στον ιστότοπο που διατηρεί και εμφανίζεται ως «κλινικός διαιτολόγος». Δηλώνει πως έχει αντιμετωπίσει περισσότερα από 3.600 περιστατικά στην καριέρα του, ωστόσο αξίζει να σημειωθεί ότι ορισμένες από τις μεθόδους αντιμετώπισης που περιγράφει, δεν γίνονται ούτε από διατροφολόγο ούτε από κτηνίατρο, αλλά από καταρτισμένο ιατρικό προσωπικό.
Δεδομένη η απόταξη
 Κύκλοι του υπουργείου Εθνικής Άμυνας με τους οποίους επικοινώνησε η «Εφ.Συν.» εκτιμούν ότι σε τέτοιες περιπτώσεις, η απόταξη από τον Στρατό είναι δεδομένη, ανεξαρτήτως του αν θα μειωθεί ή όχι η ποινή στο Εφετείο. Την κατάληξη μάλλον τη γνωρίζει και ο ίδιος ο Ε.Γ., ο οποίος εδώ και ενάμιση χρόνο ασχολείται με τους... συνεταιρισμούς, μετέχοντας μάλιστα και στην τελευταία έκθεση ΚΑΛΟ μέσω μιας αστικής μη κερδοσκοπικής εταιρείας που έχει ιδρύσει και η οποία ασχολείται με τη διατροφική υποστήριξη των καρκινοπαθών.
 Η περίπτωση του Ε.Γ. είναι το δεύτερο κρούσμα με «πειραγμένους» τίτλους σπουδών που συμβαίνει στο 401 ΓΣΝΑ το τελευταίο διάστημα. Υπενθυμίζεται ότι όπως αποκάλυψε η «Εφ.Συν.» πριν από λίγο καιρό, έπειτα από έρευνα του Σώματος Επιθεωρητών Υγείας στο νοσοκομείο, αποδείχθηκε ότι ένας από τους θωρακοχειρουργούς της διακλαδικής καρδιοχειρουργικής κλινικής που αποτελούσε μέλος της Ομάδας Καρδιάς για να πραγματοποιεί τις ειδικού τύπου επεμβάσεις TAVI δεν είχε τα απαιτούμενα προσόντα γι’ αυτήν.
 Η συγκεκριμένη υπόθεση ήταν επίσης γνωστή στους κύκλους του νοσοκομείου καθώς είχαν γίνει σχετικές αναφορές προς τη διοίκηση και όμως, η στρατιωτική Δικαιοσύνη είχε βάλει τότε την υπόθεση στο αρχείο...  [Πηγή: efsyn]


 Σχόλιο: ...Ζούμε "ιστορικές στιγμές"... Όχι μόνο συνηθίσαμε το "κτήνος" (που σαφώς έχει ανάγκη "κτηνιάτρου"), αλλά το υιοθετήσαμε κιόλας.. Έτσι δε διστάσαμε ουδόλως να αντικαταστήσουμε την κοινή λογική με το "πράσσειν άλογα" (πράττειν παράλογα) και να αναδείξουμε (με χαρακτηριστική άνεση) τα γεωμετρικά σχήματα ( κύκλους, τρίγωνα, τετράγωνα, τραπέζια και τραπεζίτες...) και τα γεωμετρικά στερεά (π.χ. πυραμίδες), σε θέσεις "κλειδιά".. Δηλαδή μετατρέψαμε τα εκκολαπτήρια διαφθοράς (που όλα τα γνωρίζουν κι όλα τα κουκουλώνουν) σε εξουσία και τώρα αναρωτιόμαστε, γιατί καθυστερούν άραγε τα "αναδρομικά" (Πρόοδος, Ανάπτυξη, Ευημερία, Δικαιοσύνη...);;;
... Εσείς γιατί λέτε;;; .... Ε Δ Ω  


Δευτέρα 3 Δεκεμβρίου 2018

Άλλη μια φάμπρικα…


 Αν υπάρχει κάποιος –μετά τον Καζαντζίδη– που μιλάει στην καρδιά όσων, για μια μικρή ή μεγάλη περίοδο, αναγκάστηκαν να πάρουν τον δρόμο της μετανάστευσης, αυτός είναι ο Λάκης Χαλκιάς. Πολύ πρόσφατα σε ένα μαγαζί, η ορχήστρα έπαιξε τη «Φάμπρικα». Ένα ζεϊμπέκικο που μας έδωσε ο Γιάννης Μαρκόπουλος μελοποιώντας τον Σκούρτη.
 Ωραίο ζεϊμπέκικο, λεβέντικο. Κι ας λέει πράγματα σκληρά. Το μαγαζί, φοιτητικό στέκι, ήταν γεμάτο νέα παιδιά. Το ξέραν το τραγούδι, το χόρεψαν κάνα δυο. Να ’ξερε άραγε πριν «φύγει» ο ποιητής πόσο το αγαπούν οι νέοι; Να ’ξερε με πόσο πάθος τραγουδούσαν το:
 Η φάμπρικα δε σταματά/ δουλεύει νύχτα μέρα/ και πώς τον λεν το διπλανό/ και τον τρελό τον Ιταλό/ να τους ρωτήσω δεν μπορώ/ ούτε να πάρω αέρα…
 Οι «Μετανάστες», δίσκος σταθμός στην ελληνική δισκογραφία, κυκλοφόρησε το 1974, με τις ανεπανάληπτες ερμηνείες του Λάκη Χαλκιά και της Βίκυς Μοσχολιού. Τι είναι αυτό το τόσο δυνατό που κάνει μια γενιά αλλιώς μεγαλωμένη να αγαπά αυτά τα τραγούδια; αναρωτιόμουν, όταν πριν από λίγες μέρες έμαθα την είδηση του θανάτου του Γιώργου Σκούρτη. Νομίζω ο ίδιος πόνος.
 Ο πόνος του ανθρώπου που δεν μπορεί να φτιάξει ρίζες στην πατρίδα του και φεύγει για να αναζητήσει ένα μέλλον σε άλλη χώρα. Και, ναι, αυτά τα παιδιά δεν μοιάζουν μ’ εκείνα του ’60. Ξέρουν δύο γλώσσες, έχουν πτυχία, και παίζουν την τεχνολογία στα δάχτυλα. Αλλά αφήνουν πίσω το σπίτι όπου μεγάλωσαν και τους δικούς τους ανθρώπους. Κάποια νύχτα ή κάποια μέρα, η νοσταλγία θα τους βρει, απρόσμενα και ξαφνικά. Εκεί θα θυμηθούν τον Καζαντζίδη να τραγουδά Βίρβο, εκεί κάποιος θα ανακαλύψει και τη «Φάμπρικα»:
 Κι εκεί στο πόστο μου σκυφτός/ ξεχνάω τη μιλιά μου/ είμαι το νούμερο οχτώ/ με ξέρουν όλοι με αυτό/ μα εγώ κρατάω μυστικό/ ποιο είναι τ’ όνομά μου…

 Στην πραγματικότητα, η φάμπρικα της μετανάστευσης δεν σταμάτησε ποτέ. Δουλεύει ακόμα νύχτα - μέρα. Θυμήθηκα τον Πάουλο Φρέιρε που σε ένα από τα εμβληματικότερα βιβλία της σύγχρονης φιλοσοφίας, «Η αγωγή του καταπιεζόμενου», προειδοποιούσε πως, αν σε έναν υπερκαταναλωτικό και υπερχειραγωγούμενο κόσμο η παιδεία είναι απλώς εξειδίκευση, τίποτα δεν θα αλλάξει από τις παλιότερες σκοτεινές εποχές. Αυτό καταφέραμε; Δημιουργήσαμε άλλη μια γενιά μεταναστών;
 Άλλη μια γενιά εμιγκρέδων; Θα ήθελα να ελπίζω πως όχι, αλλά όλο και περισσότεροι γονείς αποχαιρετούν τα παιδιά τους στα αεροδρόμια. Στο «εδώ και στο τώρα». Με την ίδια ελπίδα που αποχαιρετούσαν τα παιδιά τους κάποιοι άλλοι γονείς πολλά χρόνια πριν στις αποβάθρες των τρένων και των πλοίων. Την ελπίδα πως θα έχουν ένα καλύτερο μέλλον.
Αντίο, κ. Σκούρτη, η φάμπρικα δουλεύει ασταμάτητα, κι εμείς εδώ... ακούμε ακόμα τον ήχο των μηχανών και των αναστεναγμών. [Πηγή: efsyn]