Δημόσιες ανάγκες - Ιδιωτικά όνειρα

 Σε καιρούς «ειρηνικούς» το λοιδορείς και το απαξιώνεις επαναλαμβάνοντας τις κατηγορίες που εξαπολύουν εναντίον του οι επαγγελματίες συνήγοροι του μικρού ή μεγάλου Ιδιωτικού Συμφέροντος, οι φανεροί ή συγκαλυμμένοι ιεροφάντες της Αγοράς, οι ανήκοντες στα προνομιούχα ιερατικά γένη που υπηρετούν με το αζημίωτο τη Θεά χρησμοδοτώντας σε ημερήσιες και βραδινές τηλεοπτικές τελετές, σε έντυπα, κονκλάβια και πανίσχυρες αμφικτιονίες.
 Σε καιρούς «ειρηνικούς» φωνάζεις σαν μαινόμενος παπαγάλος ότι πρέπει να συρρικνωθεί, να γίνει ελάχιστο, αμελητέο προς όφελος της Ιδιωτικής Πρωτοβουλίας και Προκοπής. Το κατηγορείς για τους όρους και τα όρια που κάποτε θέτει στην Ανάπτυξή της, στο απεριόριστο και ανεμπόδιστο Κέρδος της οποίας κάπου ονειρεύεσαι τον εαυτό σου κι εσύ. Επιχαίρεις για την υπονόμευσή του από κυβερνήσεις που υπόσχονται δημόσια, ενεργούν όμως ιδιωτικά.
 Μα σε καιρούς «ανωτέρας βίας» (σεισμοί, λιμοί, καταποντισμοί) αλλά και ανθρώπινης (κρίσεις, πόλεμοι, δυστυχήματα, εμπρησμοί) θυμάσαι ξανά το Δημόσιο, αυτό δηλαδή που δεν ανήκει στον έναν αλλά στον καθέναν, αυτό που φροντίζει όχι για τους λίγους αλλά για τους πολλούς.
 Σε αυτούς τους βίαιους καιρούς το περιμένεις οργανωμένο και ισχυρό, ικανό να επιβληθεί και να παρέμβει με όλα τα μέσα για να σε σώσει.
 Τότε, όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με τη δύναμη του μικρού ή μεγάλου Ιδιωτικού Συμφέροντος που ξεσπά με ορμή πάνω σου, είναι που περιμένεις το υπονομευμένο Δημόσιο να γκρεμίζει τους μαντρότοιχους της θανατικής καταδίκης και όχι να παραχωρεί άδειες για να υψωθούν, να χαράζει δρόμους και μονοπάτια που να μην ανήκουν μόνο στον Ιδιώτη-Ιδιοκτήτη αλλά στον Πολίτη-Άνθρωπο, να χτίζει και να συντηρεί ανθεκτικές, ασφαλείς γέφυρες κι όχι να παραδίδει την κατασκευή και τη φύλαξή τους σε κερδοσκοπικές εταιρείες, να ελέγχει την ποιότητα της τροφής εμποδίζοντας όσους τη δηλητηριάζουν, να ανοίγει ρέματα που ο Ιδιώτης για το μικροσυμφέρον του έχει μπαζώσει, να εξασφαλίζει γιατρούς που νοιάζονται και έχουν στη διάθεσή τους τα μέσα για να σε φροντίσουν χωρίς φακελάκι, να εγγυάται ποιοτική και δίκαιη μόρφωση για τα παιδιά και τα εγγόνια σου.
 Μα ξανάρχονται οι «ειρηνικοί» καιροί και βουίζουν στ’ αυτιά σου οι φωνές των ιερατείων που διαχειρίζονται τους «μύθους» και τις «αλήθειες» σου.
 Και ο Ιδιώτης παίρνει ξανά κεφάλι σε βάρος του Πολίτη που αποκοιμιέται συρρικνωμένος μέσα σου ακόμα μια φορά. Και η εύθραυστη, βραχύβια μνήμη σου σε προδίδει και πάλι και ξεχνάς ότι μπορεί κάποτε να τρέχεις κι εσύ πάνω σε μια γέφυρα που θα διαλυθεί κάτω απ’ τα πόδια σου, γιατί ένα Ιδιωτικό Συμφέρον θα έχει «ξεχάσει» τη συντήρησή της, αφού το Δημόσιο υπονομευμένο ή εξαγορασμένο δεν θα του έχει επιβληθεί!     [Πηγή: efsyn]

 Σχόλιο: 
 ...Σε καιρούς "ειρηνικούς" ο "Ιδιώτης" παίρνει ξανά κεφάλι σε βάρος του "Πολίτη"...ΕΔΩ 
και ο "σύγχρονος πολιτικός λόγος" μας θυμίζει την "καταγωγή" του είδους μας... ΕΔΩ ....