Η φτώχεια των ανθρώπων, ο πλούτος των εθνών

 «Άριστη δημοκρατία είναι εκείνη που δεν έχει ούτε πάρα πολύ πλούσιους ούτε πάρα πολύ φτωχούς πολίτες.»
Θαλής ο Μιλήσιος, 643-548 π.Χ., Αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος
«Ο πιο αποτελεσματικός τρόπος για να καταστήσεις ακίνδυνους τους φτωχούς είναι να τους εκπαιδεύσεις να θέλουν να μιμούνται τους πλούσιους.»
Carlos Ruiz Zafón, 1964 -, Ισπανός συγγραφέας

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

 Παρακολουθoύσαμε την ταινία Lion, του Garth Davis. Ο δεκάχρονος Τηλέμαχος σοκαρισμένος έβλεπε πώς ζουν οι άνθρωποι στην Ινδία.
«Είναι πολύ φτωχή χώρα η Ινδία;» με ρώτησε.
«Η Ινδία είναι ένα απ’ τα ισχυρότερα κράτη του πλανήτη», του είπα. «Έχει διαστημικό πρόγραμμα, έχει πυρηνικά, έχει τεράστιο πλούτο, σε έκταση είναι το ένα τρίτο ολόκληρης της Ευρώπης και σε πληθυσμό η δεύτερη μεγαλύτερη, μετά την Κίνα.»
«Εδώ δείχνουν ότι είναι φτωχή!»
«Οι άνθρωποι είναι φτωχοί, οι πολλοί. Το κράτος είναι πλούσιο».
«Πώς γίνεται αυτό;»

~~

Πώς γίνεται αυτό, αλήθεια;
 Μια πρόσφατη έρευνα έδειξε ότι οι φτωχοί (οι ανασφάλιστοι, οι άστεγοι) στις ΗΠΑ, το πιο ισχυρό κράτος του πλανήτη τα τελευταία 100 χρόνια, είναι πολλοί περισσότεροι (αναλογικά) απ’ ό,τι στην Νορβηγία ή στη Νέα Ζηλανδία.
 Το ίδιο ισχύει και στην Κίνα, με χειρότερους όρους.
 Στην Ενωμένη Ευρώπη τα ισχυρά κράτη ποντάρουν στη φτωχοποίηση των ανίσχυρων, προκειμένου να μπορέσουν να ανταγωνιστούν τις άλλες μεγάλες οικονομίες.
 Μοιάζει να είναι θέσφατο, δοσμένο απ’ τους θεούς: Για να δημιουργήσεις μια ισχυρή οικονομία, πρέπει να δημιουργήσεις οικονομικές ανισότητες.
 Και η συνέπεια: Όσο φτωχαίνουν οι πολλοί τόσο αυξάνεται ο πλούτος των ελάχιστων.
 Το είδαμε σ’ αυτό που τα media αποκαλούν Οικονομική Κρίση –προσπαθώντας να μας κάνουν να πιστέψουμε ότι είναι κάτι περαστικό και τυχαίο.
 Τα τελευταία χρόνια οι περιουσίες των μεγιστάνων (Ελλήνων, Αμερικάνων, Ινδών, Κινέζων, Γερμανών, ο πλούτος δεν γνωρίζει εθνικότητες) πολλαπλασιάστηκαν.
 Από πού τα πήραν αυτά τα χρήματα; Απ’ τους πολλούς. Τους μεσαίους, τους μικρούς, τους ανύπαρχτους.

~~

 Για να δημιουργηθούν ισχυρές αυτοκρατορίες – οικονομίες πρέπει να καταστραφούν πολλοί άνθρωποι (και ζώα-δάση-εδάφη-θάλασσες).
 Οι άνθρωποι, εμείς, είμαστε το καύσιμο των «Μεγάλων Πολιτισμών», είτε είναι το Χόλιγουντ είτε είναι το Μπόλιγουντ.
 Ο πλούτος δεν επιτρέπεται να μοιράζεται σε όλους. Αυτό αποδυναμώνει την ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΑΓΟΡΑ (με κεφαλαία το απόλυτο θέσφατο της εποχής μας).
 Το νεοφιλελεύθερο δόγμα (που είναι η θρησκεία του 21ου αιώνα) διακηρύσσει ότι ο καθένας αμοίβεται σύμφωνα με τις ικανότητες του. Πλουτίζουν οι άξιοι και μένουν φτωχοί οι ανάξιοι.
 Οπότε άνθρωποι σαν τον πεντάχρονο Ινδό, που μεγαλώνουν στην ένδεια, δεν καταφέρνουν να γίνουν μεγιστάνες επειδή δεν ήταν αρκετά άξιοι.
 Οι αρχικές συνθήκες δεν έχουν καμιά σημασία για τον νεοφιλελευθερισμό, που είναι τόσο επιστημονικός όσο και η αστρολογία.

~~

 Πώς πείθονται οι άνθρωποι, οι πολλοί άνθρωποι, να υπηρετούν αυτό το δόγμα που τους θέλει ανύπαρχτους;
 Πρώτα εξαναγκάζονται.
 Όταν είσαι στα όρια της φτώχειας-λιμοκτονίας θα κάνεις τα πάντα για ένα κομμάτι ψωμί. Το μόνο που σκέφτεσαι είναι πώς θα επιβιώσεις άλλη μια μέρα, εσύ και τα παιδιά σου (όπως ακριβώς έκαναν οι μελλοθάνατοι στα στρατόπεδα συγκέντρωσης των Ναζί).
 Στην απόλυτη φτώχεια δεν υπάρχει μόρφωση, δεν υπάρχει έλεγχος γεννήσεων, δεν υπάρχει καμία προοπτική, πέρα απ’ την επιβίωση.
 Γιατί δεν επαναστατούν οι φτωχοί; Γιατί έχουν κάτι πολύ πιο σημαντικό να καταφέρουν: Την επιβίωση.

~~

 Και στα δυτικά κράτη, όπως οι ΗΠΑ, η Γαλλία, η Ελλάδα, γιατί δεν επαναστατούν οι φτωχοί, οι μεσαίοι, οι πολλοί;
 Όσοι τολμάνε να το κάνουν αντιμετωπίζουν τη φυλάκιση -και τον θάνατο κάποιες φορές. Κι όσο η επανάσταση είναι θέμα εκατό-χιλίων ανθρώπων, δεν είναι επανάσταση, είναι επεισόδια.

~~

 Οι υπόλοιποι, οι πολλοί, πώς πείθονται να υπομένουν;
 Καταρχήν πιστεύουν ότι αυτή είναι η φυσική τάξη. Την φτώχεια δεν τη δίνει ο θεός (όπως στις κάστες των Ινδών), αλλά τη δίνει η φύση.
 Κάποιοι γεννιούνται ικανοί, κάποιοι ανίκανοι (για τον πλούτο).
 Αλλά -αυτό είναι το πιο σημαντικό κομμάτι του μύθου- ο καθένας μπορεί να γίνει πλούσιος, διάσημος, πετυχημένος.
 Τα media αγαπούν να αναπαράγουν αυτόν τον μύθο, της ατομικής ανέλιξης. Κι οι φτωχοί ελπίζουν σε κάτι τέτοιο.

~~

 Ο μαύρος που μεγάλωσε στο γκέτο, αλλά έγινε μπασκεμπολίστας και είναι πλέον διάσημος -και πλούσιος.
 Η άνεργη που ήταν στα πρόθυρα της αυτοκτονίας, αλλά έγραψε τον Χάρι Πόττερ, κι είναι πλέον πιο πλούσια απ’ τη βασίλισσα.
 Ο φοιτητής που παράτησε το πανεπιστήμιο, έφτιαξε ένα social media κι έγινε δισεκατομμυριούχος.
 Το άσημο κορίτσι που πήγε σε talent show, τη λάτρεψε ο κόσμος, κι έγινε διάσημη (παύλα πλούσια).
 Ο άσχημος τραγουδιστής που όλοι τον κορόιδευαν όταν ήταν παιδί, αλλά έγινε είδωλο (και πλούσιος).
 Η γυναίκα που αισθανόταν άσχημα για τον εαυτό της στο λύκειο, αλλά τελικά έγινε μοντέλο (και πλούσια).
 Το πεντάχρονο παιδί που ζούσε στους δρόμους, το υιοθέτησε μια οικογένεια πλούσιων Αυστραλών, σπούδασε, έγραψε βιβλίο κι έγινε ακόμα πιο πλούσιος.

~~

 Όμως για κάθε μαύρο του γκέτο που πέτυχε, υπάρχουν εκατομμύρια άλλοι που απέτυχαν.
 Για κάθε άνεργη που έγινε best-seller υπάρχουν εκατομμύρια άλλες που αυτοκτόνησαν.
 Για κάθε φοιτητή που παράτησε το πανεπιστήμιο κι έγινε Ζούκεμπεργκ υπάρχουν εκατομμύρια άλλοι που δεν πήγαν ποτέ πανεπιστήμιο και δουλεύουν στα Μακντόναλντς.
 Για κάθε κορίτσι που έγινε μοντέλο, για κάθε τραγουδιστή που έγινε είδωλο, υπάρχουν εκατομμύρια άλλοι που δεν τα κατάφεραν.
 Και για κάθε παιδί του δρόμου που γλίτωσε απ’ τη φτώχεια υπάρχουν δισεκατομμύρια άλλα που λιμοκτονούν.

~~

 Σκεφτείτε το! Ακόμα κι οι ιστορίες που έχουν να κάνουν με κάποιον πλούσιο χρηματιστή-κλπ που αφήνει τα πάντα για να βρει τον εαυτό του, καταλήγουν μ’ εκείνον να γίνεται καλλιτέχνης-κλπ, και να είναι πάλι πλούσιος και επιτυχημένος.
 Ουσιαστικά αναπαράγουν το ίδιο μοντέλο: Αν κάποιος είναι άξιος θα γίνει διάσημος και πλούσιος.  Ό,τι κι αν του τύχει.
 Οπότε, πρώτον, φταις εσύ αν δεν είσαι διάσημος-πλούσιος. Και δεύτερον, ποτέ δεν ξέρεις, μπορεί να τα καταφέρεις να γίνεις -ή έστω να το κάνουν τα παιδιά σου.
 Αλλά μπορείς να το κάνεις ΕΣΥ, μόνο εσύ, η επιτυχία δεν συμπεριλαμβάνει άλλους πέρα απ’ τον εαυτό σου.
 Ο σώζων εαυτόν σωθήτω!

~~

 Για να καταλάβεις μια κοινωνία, έλεγε ο Λεβιστρός, πρέπει να μελετήσεις τους μύθους της. Κι η σύγχρονη μυθολογία αποτυπώνεται στον κινηματογράφο.
 Ο σύγχρονος παγκόσμιος μύθος λέει ότι μόνο ο πλούτος έχει σημασία (ο θεός πέθανε, ο Γκάντι πέθανε, ο Κάστρο πέθανε, κάθε ιδεολογία πέθανε).
 Ο σύγχρονος παγκόσμιος μύθος λέει ότι όσοι αξίζουν πλουτίζουν (και ανάποδα: Αυτοί που πλούτισαν ήταν άξιοι).
 Ο σύγχρονος παγκόσμιος μύθος λέει ότι όλοι (αλλά ο καθένας μόνος του) μπορούν να γίνουν πλούσιοι.
 Ο σύγχρονος παγκόσμιος μύθος ξεχνάει να μας πει ότι ελάχιστοι είναι αυτοί που θα γίνουν πλούσιοι. Κι ότι όλοι οι άλλοι μοναχά θα επιβιώνουν -και αν.    [Πηγή: sanejoker]

Λιλή Ζωγράφου: Οι μάζες φοβούνται τη λευτεριά

«Τι θα πει ελευθερία; Μα η αθωότητα να μη γνωρίζεις την ασκήμια των ανθρώπων. Μόνο ως τότε είσαι λεύτερος».
 «Οι μάζες φοβούνται τη λευτεριά. Απεγνωσμένα ψάχνουν (όταν όλα έχουν καταρρεύσει) για έναν καινούργιο θεό ή τον εκπρόσωπό του που θα τους την στερήσει, αλλά που στην πραγματικότητα θα τις απαλλάξει από την ευθύνη του εαυτού τους».
 «Πόσες φορές βρέθηκε ο άνθρωπος κοντά στην υποψία ότι δεν είναι οι θεοί που πρέπει ν αλλάξουν αλλά το σύστημα;».
 «Οι μάζες εκπαιδευμένες να είναι άτολμες και δορυφορικές, καθηλώνονται ανίκανες και ν’ αντικρίσουν ακόμα το κενό. Ειδικά διαμορφωμένες έτσι, περιμένουν, προσφέροντας με την ανημποριά τους, το πρόσχημα. Αυτή είναι η στιγμή του καπάτσου ή αλλιώς του ηγέτη. Όταν οι παλιοί θεοί αποσύρονται, οι θρόνοι αναζητούν διάδοχο. Και μ ένα καλό χειρισμό ή δίχως καν χειρισμό, σχεδόν κάθε άχρηστο σακί κόκαλα μπορεί ν αναρριχηθεί στην άδεια θέση».
 «Μία κοινή πίστη σώζει πάντα τις μάζες από την ανυπόφορη μοναξιά του ατόμου. Αλλά όσο δύσκολο είναι να τις ενώσεις κάτω από μια καινούργια προοδευτική ιδέα, τόσο εύκολο είναι να τις συνδέσεις μ ένα κοινό μίσος. Εναντίον ποιανού; Μα η μετριότητα βλέπει γύρω της τόσους εχθρούς! Γι αυτό η μάζα είναι πρόθυμη να υποστηρίξει μια θεότητα ή μια εξουσία που υπόσχεται το διωγμό της αδικίας και την αποκατάσταση της ισότητας. Το κακό είναι πως δεν ελέγχει ποιος της τα υπόσχεται όλα τούτα. Της αρκεί η πλάνη πως οι πάντες θα ισοπεδωθούν στο ανάστημα της δικής της μετριότητας. Και πως και οι άλλοι θα στερηθούν εκείνο που η ίδια φοβάται: την ελευθερία να ψηλώσουν».
 Η Λιλή Ζωγράφου (17 Ιουνίου 1922-1998) ήταν Ελληνίδα δημοσιογράφος και συγγραφέας. Γεννήθηκε στην Κρήτη. Ο πατέρας της ήταν εκδότης εφημερίδας «Ανόρθωση», με ιδιαίτερα φιλελεύθερες ιδέες για την εποχή του. Σπούδασε φιλολογία στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής και ενώ ήταν έγκυος, φυλακίστηκε για αντιστασιακή δράση και γέννησε στη φυλακή την κόρη της, μετέπειτα ποιήτρια Ρένα Χατζηδάκη. Μετά την απελευθέρωση, εργάστηκε ως δημοσιογράφος σε περιοδικά και εφημερίδες, ταξιδεύοντας παράλληλα στην Ευρώπη και στις Ανατολικές χώρες. Πρωτοεμφανίστηκε στη βιβλιογραφία το 1949, με τη συλλογή από νουβέλες με τίτλο «Αγάπη». 'Εγινε ευρύτερα γνωστή 10 χρόνια αργότερα, με το βιβλίο της για τον Νίκο Καζαντζάκη, «Νίκος Καζαντζάκης, ένας τραγικός». Kατά τη διάρκεια της δικτατορίας δημοσίευε άρθρα στο δεκαπενθήμερο περιοδικό ΓΥΝΑΙΚΑ. Τα άρθρα εκείνα έδωσαν μια πνοή ελευθερίας στον Τύπο και έγιναν σημεία αναφοράς και ελπίδας για ένα καλύτερο μέλλον.
 [Πηγή: www.doctv.gr]

Ο ήλιος και ο χάροντας

Γιώργος Μιχαήλ... Ε Δ Ω 

Γλώσσα τυράννων, χύδην λαός

 Βεβαίως και θα συμφωνήσω με τον Βαρουφάκη όταν λέει πως «όπως κάθε τυραννία έτσι και η τρόικα έχει δημιουργήσει τη δική της φρασεολογία για να μην πω γλώσσα, ώστε να αμπαλάρει τα ανακοινωθέντα της ως ανθρωπιστικές, λογικά αναπόφευκτες, αποφάσεις που προαναγγέλλουν θετικές εξελίξεις» («Εφ.Συν. Σαββατοκύριακο», 24-25/6/2017).
 Δεν είναι απλή φρασεολογία μήτε ίδρυση καινούργιας γλώσσας αυτό που κάνουν οι εξουσίες-τυραννίες· είναι μια ολόκληρη «φιλοσοφία» που βασίζεται σε πολιτικούς ελιγμούς, σε διπλωματική επινόηση, σε εξονυχιστική ανάλυση της ελαστικότητας των ερμηνειών που διακρίνει φοβισμένες κυρίως κοινωνίες, σε εκμετάλλευση της αδράνειας που μαστίζει αυτές τις κοινωνίες -όπως αντιλαμβάνεται και ο πλέον αδαής τούτη η «φιλοσοφία» είναι στυγερή αντιστροφή της πραγματικότητας και δημιουργία μιας καινούργιας, που ταιριάζει με τους σκοπούς και την επίτευξή τους από τις εξουσίες-τυραννίες.
 Είναι η αρχαία στρεψοδικία (και όχι σοφιστεία, όπως πολλοί αβίαστα αποκαλούν), η μετάθεση των κατηγοριών σε διαφορετικά θέματα υπερασπιστικά όμως για τους κατηγορουμένους. Κατηγορείσαι λ.χ. για αυταρχισμό και συ μεταθέτεις το κέντρο βάρους σε «κακά» παιδιά, ή στις εγκληματικές ομάδες που ταλανίζουν την κοινωνία (γιατί υπάρχουν «κακά» παιδιά ή γιατί οργιάζει η εγκληματικότητα δεν ενδιαφέρει τους κυρίους της εξουσίας). Το ότι δεν μπορούν να διοικήσουν παρά μόνο με αυταρχικό τρόπο παύει να είναι μομφή, δείχνει μάλιστα ότι ενδιαφέρεται (η εξουσία) για την ασφάλεια των πολιτών.
 Είναι το σημερινό «πολιτικώς ορθόν», στο οποίο έχουν αριστεύσει οι Βορειοαμερικανοί και οι γι’ αυτόν τον λόγο πλουσιοπάροχα πληρωμένοι αναλυτές τους. Πώς θα κάνουν το άσπρο μαύρο; Αυτό. Σημειώνουν απίστευτα αληθοφανείς αποδόσεις, τόσο ώστε το πόπολο να μένει με ανοιχτό το στόμα και οι ευαίσθητες τάχα «κοινωνίες των πολιτών» να επικροτούν ασμένως και υπερηφάνως, γιατί πλέον εκλείπει ο λαϊκισμός και η αχαλίνωτη αγένεια των άξεστων και βάρβαρων ανθρώπων του χύδην λαού, της απεχθούς πλέμπας. Τίποτα δεν τους εμποδίζει πια να συνεχίσουν ανενόχλητοι και απρόσκοπτα το τυραννικό τους έργο.
 Διακοσμημένα ψεύδη, αυτή είναι η γλώσσα των ισχυρών και των τυράννων - κεκοσμημένα τίποτα. Αυτή η γλώσσα, όμως, τους νομιμοποιεί να δρουν μακροπρόθεσμα, αφού πλέον παράγουν μόνοι τους νοήματα και πλασάρουν δικές τους γραμματικές και συντακτικά· εν πολλοίς κωμικά όλα αυτά, αλλά ποιος νοιάζεται αφού και οι περισσότεροι άνθρωποι των γραμμάτων αμέσως κάνουν χρήση και κατάχρηση της ψευδούς και επικίνδυνης για τους λαούς αυτής γλώσσας; Νομίζουν οι τελευταίοι ότι ίσως, χρησιμοποιώντας τη γλώσσα της εξουσίας, θα κυβερνήσουν και αυτοί κάποτε -τους καψερούς... που όσο πάνε και πολλαπλασιάζονται εντούτοις...
 Ο Τσίπρας και η «παρέα» του μέσα στον στίβο της ευρωπαϊκής πολιτικής είναι υποχρεωμένοι να παίξουν τον ρόλο του κομπάρσου και του υποτελή, να αρκεστούν σε περιθωριακές-περιφερειακές θέσεις εξουσίας - και αυτό συμβαίνει σκύβοντας μπροστά στα ευρωπαϊκά μεγαθήρια ή σερνόμενοι μπροστά στους κυρίαρχους. Πώς ανέχονται κάτι τέτοιο, ένας πολύπλοκος Θεός μόνο ξέρει. Ο Θουκυδίδης ήξερε τι κινεί την ανθρώπινη φύση: η φιλαρχία και η πλεονεξία.  
[Πηγή: efsyn]

Σε κίνδυνο φτώχειας το 35,6% των Ελλήνων το 2016

Το 35,6% του πληθυσμού της χώρας ή 3.789.300 άτομα βρίσκονταν πέρυσι σε κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικό αποκλεισμό, παρουσιάζοντας μικρή μείωση σε σχέση µε την προηγούμενη χρονιά (3.828.500 άτομα που αντιστοιχούσαν στο 35,7% του πληθυσμού), σύμφωνα με έρευνα της ΕΛΣΤΑΤ.
 Το κατώφλι της φτώχειας ανέρχεται στο ποσό των 4.500 ευρώ ετησίως ανά άτομο και σε 9.450 ευρώ για νοικοκυριά µε δύο ενήλικες και δύο εξαρτώμενα παιδιά ηλικίας κάτω των 14 ετών, ενώ το µέσο ετήσιο διαθέσιμο εισόδημα των νοικοκυριών της εκτιμάται σε 14.932 ευρώ.
 Σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ, ο κίνδυνος φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού είναι υψηλότερος στην περίπτωση των ατόμων ηλικίας 18-64 ετών (39,7%) και εκτιμάται για τους Έλληνες σε 38% και για τους αλλοδαπούς που διαμένουν στην Ελλάδα σε 59,7%.
 Τα νοικοκυριά που βρίσκονται σε κίνδυνο φτώχειας εκτιµώνται σε 832.065 σε σύνολο 4.168.784 νοικοκυριών και τα µέλη τους σε 2.262.808 στο σύνολο των 10.651.929 ατόµων του πληθυσμού της χώρας.
Διευρύνεται η εισοδηματική ανισότητα
 Παράλληλα, κατά 6,6 φορές μεγαλύτερο ήταν πέρυσι το μερίδιο του εισοδήματος του πλουσιότερου 20% του πληθυσμού της χώρας σε σχέση με εκείνο του φτωχότερου πληθυσμού.
 Η οικονοµική ανισότητα μεταξύ των ατόµων ηλικίας 65 ετών και άνω μειώθηκε κατά 0,2 µονάδες σε σχέση με το 2015 και διαμορφώνεται στο 3,9 (4,1 το 2015), ενώ μεταξύ των ατόµων κάτω των 65 ετών διαμορφώνεται στο 7,5 παρουσιάζοντας µικρή άνοδο σε σχέση µε το 2015, που ήταν στο 7,4.
 Από το 1994, έτος κατά το οποίο άρχισε η έρευνα, η συνολική ανισότητα µειώθηκε κατά 3,1 ποσοστιαίες µονάδες (37,4% το 1994).
 Σύμφωνα επίσης με την ΕΛΣΤΑΤ, τα στοιχεία της κατανοµής του εισοδήµατος σε τεταρτηµόρια εκφράζουν το ποσοστό του συνολικού εθνικού εισοδήµατος που κατέχει κάθε ένα από τέσσερα (ίσα) τµήµατα του πληθυσµού. Συγκεκριµένα, από τη συγκεκριμένη κατανομή προκύπτουν τα εξής:

► το 25% του πληθυσµού στο 1ο τεταρτηµόριο, µε το χαµηλότερο εισόδηµα, κατέχει το 8,9% του συνολικού εθνικού διαθέσιµου εισοδήµατος, ποσοστό αµετάβλητο σε σχέση µε το 2015.

► το 25% του πληθυσµού στο 4ο τεταρτηµόριο, µε το υψηλότερο εισόδηµα, κατέχει το 47,2% του συνολικού εθνικού διαθέσιµου εισοδήµατος, ποσοστό αµετάβλητο σε σχέση µε το 2015.

► το 50% του πληθυσµού στο 2ο και 3ο τεταρτηµόριο, µε µεσαία εισοδήµατα, κατέχουν το 43,9% του εθνικού διαθέσιµου εισοδήµατος, ποσοστό αµετάβλητο σε σχέση µε το 2015.

► το υψηλότερο ατοµικό ετήσιο εισόδηµα για το 1ο τεταρτηµόριο ανέρχεται σε 4.930 ευρώ.

► το χαµηλότερο ατοµικό ετήσιο εισόδηµα για το 4ο τεταρτηµόριο ανέρχεται σε 11.000 ευρώ.

Στέρηση βασικών αγαθών και σε μη φτωχούς

 Όχι μόνον στον φτωχό πληθυσμό, αλλά και σε μέρος του μη φτωχού πληθυσμού της χώρας αφορούσε πέρυσι η στέρηση βασικών αγαθών και υπηρεσιών (δυσκολία ικανοποίησης έκτακτων οικονοµικών αναγκών, αδυναµία κάλυψης εξόδων για διακοπές µίας εβδοµάδας το χρόνο, αδυναµία διατροφής που να περιλαµβάνει κάθε δεύτερη ηµέρα κοτόπουλο, κρέας ή ψάρι, αδυναµία πληρωµής για ικανοποιητική θέρµανση της κατοικίας, έλλειψη βασικών αγαθών όπως πλυντήριο ρούχων, έγχρωµη τηλεόραση, τηλέφωνο, αυτοκίνητο, αδυναµία αποπληρωµής δανείων ή αγορών µε δόσεις, δυσκολίες στην πληρωµή πάγιων λογαριασµών).
 Συγκεκριµένα, το ποσοστό του πληθυσµού που αντιµετωπίζει οικονοµικές δυσκολίες µε αποτέλεσµα να στερείται, τουλάχιστον, τέσσερις από τις εννέα συνολικά διαστάσεις της υλικής στέρησης ανέρχεται σε 22,4% το 2016, ενώ το ποσοστό αυτό ήταν 22,2% το 2015, 21,5% το 2014, 20,3% το 2013, 19,5% το 2012 και 11% το 2009.
 Η αύξηση του ποσοστού το 2016 σε σχέση με το 2015 είναι µεγαλύτερη στην περίπτωση των παιδιών ηλικίας έως και 17 ετών (1 ποσοστιαία µονάδα) συγκριτικά µε τις υπόλοιπες ηλικιακές οµάδες. Η υλική στέρηση των παιδιών ηλικίας έως και 17 ετών ανέρχεται για το 2016 σε 26,7%, ενώ το 2009 ήταν 11,9%. Για τα άτοµα ηλικίας 65 ετών και άνω, το ποσοστό στέρησης το 2016 ανήλθε σε 15,2% και παρέµεινε αµετάβλητο σε σχέση µε το 2015, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό το 2009 ήταν 12,1%. Στα άτοµα ηλικίας 18 έως 64 ετών το ποσοστό όσων στερούνται βασικών αγαθών και υπηρεσιών το 2016 ανέρχεται σε 23,7%.
 Τα νοικοκυριά που αντιµετωπίζουν ελλείψεις βασικών ανέσεων στην κύρια κατοικία κατατάσσονται, κατά καθεστώς ιδιοκτησίας, ως εξής:

• 5,5% των νοικοκυριών µε ιδιόκτητη κατοικία µε οικονοµικές υποχρεώσεις (δάνειο, υποθήκη, κλπ.)

• 5,5% των νοικοκυριών µε ιδιόκτητη κατοικία χωρίς οικονοµικές υποχρεώσεις (δάνειο, υποθήκη, κλπ.)

• 8,2% των νοικοκυριών σε ενοικιασµένη κατοικία

• 10,2% των νοικοκυριών σε παραχωρηµένη δωρεάν κατοικία

 Το ποσοστό του πληθυσµού που διαβιεί σε κατοικία µε στενότητα χώρου ανέρχεται σε 28,7% για το σύνολο του πληθυσµού, σε 25,1% για τον µη φτωχό πληθυσµό και σε 42,2% για τον φτωχό πληθυσµό.
 Το 53,2% των φτωχών νοικοκυριών δηλώνει ότι στερείται διατροφής που περιλαµβάνει κάθε δεύτερη ηµέρα κοτόπουλο, κρέας, ψάρι ή λαχανικά ίσης θρεπτικής αξίας, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό των µη φτωχών νοικοκυριών εκτιµάται σε 1,8%.
 Το ποσοστό των νοικοκυριών που δηλώνουν οικονοµική αδυναµία να έχουν ικανοποιητική θέρµανση τον χειµώνα ανέρχεται σε 29,2%, ενώ είναι 51,6% για τα φτωχά νοικοκυριά και 23,6% για τα µη φτωχά νοικοκυριά.
 Το 80,7% των φτωχών νοικοκυριών και το 47,6% των µη φτωχών δηλώνει οικονοµική δυσκολία να αντιµετωπίσει έκτακτες, αλλά αναγκαίες δαπάνες ύψους, περίπου, 384 ευρώ.
 Περιβαλλοντικά προβλήµατα από παρακείµενη βιοµηχανία ή προβλήµατα από την κυκλοφορία αυτοκινήτων δηλώνει ότι αντιµετωπίζει το 20% των νοικοκυριών, ενώ ποσοστό 12,2% των νοικοκυριών αναφέρει ως πρόβληµα τους βανδαλισµούς και την εγκληµατικότητα στην περιοχή του.
 [Πηγή: efsyn]

Σχόλιο: ..Για να έρθει η "ανάπτυξη" που θα μας πάει άτα στις "αγορές" και θα "εξαφανίσει" τη φτώχεια (δια παντός) απαιτούνται κάποιες μικροθυσίες (ακόμα..) για να "κλείσει και η 3η αξιολόγηση"...
 Η εξέλιξη θα είναι "ακριβώς" αυτή: Στην αρχή, το "αντιστασιακό βρέφος, το κος Κούλης θα κάνει "μεγάλη αντίσταση" (όπως τότε στο Παρίσι) με αιχμή του δόρατος τον "σοσιαλΗστή" και λάτρη των ασθενέστερων λαϊκών στρωμάτων (αιτιατική) τον  Άδωνι, (γενική) του Αδώνιδος...
 Όμως το "αριστερότσεπο", το κος Αλέξης, εφαρμόζοντας τη γνωστή "αύξηση μισθών και συντάξεων" μέσω εξαντλητικής συρρίκνωσης (Κατρουγκάλειος  μέθοδος) θα προβεί σε μια τελευταία (εννοείται) 16η "αύξηση" που θα 'ναι και η μακρύτερη μέχρι την επόμενη 17η τελευταία (εννοείται)....
 Ύστερα θα πάει το κος Τσακαλώτος στη Γερμανία (..μας αγαπάνε οι Γερμανοί) και θα δει τον "Ευρωπαϊστή" και "φιλέλληνα" Σόιμπλε... Αυτός "συγκινημένος" (ιδιαίτερα) απ' τις θυσίες του ελληνικού λαού, θα κάνει τον αγκυλωτό σταυρό του και με δάκρυα στα μάτια θα βάλει στη μερσεντές (τη μεταχειρισμένη) τον Τσακαλώτο και την "ανάπτυξη" με ένα σκασμό λεφτά (για τις τράπεζες).. Όταν φτάσουν στην Ελλάδα, η "ανάπτυξη" θα πει στο συγκεντρωμένο "πλήθος" που θα πανηγυρίζει: Έλα Λόλα, να ένα αγγούρι.....  Και μετά θα βγούμε στις "αγορές"....                [Κ.Φ.]

Τα Δαγκωμένα Μήλα

 Νίκος Καρακαλπάκης ... Ε Δ Ω 

Είμαστε όλοι Αφρικανοί!

"Στη μακρόχρονη και δυστυχώς ανεπαρκώς τεκμηριωμένη από παλαιοντολογικά ευρήματα ιστορία του ανθρώπινου γένους υπάρχουν δύο τουλάχιστον καίριες «στιγμές», κατά τη διάρκεια των οποίων πραγματοποιήθηκαν τα πιο αποφασιστικά, και ταυτόχρονα τα πιο αινιγματικά, εξελικτικά άλματα.
 Το πρώτο άλμα έλαβε χώρα στην Αφρική πριν από περίπου 2 εκατομμύρια χρόνια και σηματοδοτεί το πέρασμα από τους ανθρωποειδείς πιθήκους στους πρωτανθρώπους (Homo erectus).
 Αυτό το πρώτο εξελικτικό άλμα περιλαμβάνει όχι μόνο την όρθια βάδιση, με όλες τις ανατομικές μεταβολές που αυτή συνεπάγεται, αλλά και τη σταδιακή διόγκωση του εγκεφάλου, που είχε πολύ πιο δραστικές συνέπειες για την ανατομία, τη φυσιολογία και κυρίως τη συμπεριφορά του οργανισμού.
 Το δεύτερο αποφασιστικό βήμα συνέβη πριν από περίπου 300 χιλιάδες χρόνια και οδήγησε στην εμφάνιση, πάντα στην Αφρική, των πρώτων σύγχρονων ανθρώπων.
 Ωστόσο, η δυναμική είσοδος του ανατομικά σύγχρονου ανθρώπου (Homo sapiens) στην ιστορία του πλανήτη θα αρχίσει μόνο μετά την έξοδό του από την Αφρική.
 Το διαθέσιμο σήμερα αρχείο των απολιθωμάτων, καθώς και κάποιες γενετικές αναλύσεις αφ’ ενός του μιτοχονδριακού DNA των γυναικών και αφ’ ετέρου του χρωμοσώματος Υ των ανδρών, φαίνεται να επιβεβαιώνουν την κοινή αφρικανική προέλευση όλων των σύγχρονων ανθρώπων."... Ε Δ Ω 

 Σχόλιο: ...Ούτε Homo erectus, ούτε Homo sapiens... Κανένα "εξελικτικό άλμα" δεν έλαβε χώρα πριν από 2 εκατομμύρια χρόνια στην Αφρική... Απ' την αρχή το είδος μας ήταν ένα και μοναδικό, το Homo Sapioi.... Πιο σάπιοι δε γίνεται... Εξέλιξη μηδέν.... Ε Δ Ω    (Επιλέξτε "ελληνικούς υπότιτλους απ' το "τριγωνάκι" κάτω αριστερά).......                                        [Κ.Φ.]

Ουκ αν λάβοις παρά του μη δίδοντος

 Έχει αμετάκλητα καταστεί αυτοάνοσο νόσημα το «ελληνικό πρόβλημα χρέους και δανειοδότησης» στο πλαίσιο της ευρωζώνης;
 Γιατί τόσοι σπουδαίοι «εγκέφαλοι» της Ε.Ε., της ευρωζώνης και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ) αδυνατούν να λύσουν το πρόβλημα χρέους ενός κράτους-μέλους, επί οκτώ ολόκληρα χρόνια;
 Στον δημόσιο διεθνή διάλογο εκτέθηκαν ποικίλες ερμηνείες για το δυσεπίλυτο ή το «άλυτο» αυτό πρόβλημα, το οποίο ξεκληρίζει την ελληνική κοινωνία.
 Περιώνυμοι αναλυτές απεφάνθησαν για τη βιωσιμότητα του αστρονομικού πλέον δημόσιου χρέους και κυρίως για το αντίθετο, επιστρατεύοντας οικονομικά μοντέλα.
 Άλλοι δημοσιολόγοι επικεντρώθηκαν στα ενδοκρατικά εθνικά εμπόδια.
 Φέτος βρεθήκαμε ενώπιον πολλαπλών εκλογικών αναμετρήσεων στα κράτη-μέλη. Σκοντάφτουμε ήδη για δεύτερη φορά σε γερμανικές εκλογές!
 Η άρνηση λύσης στο χρέος εξαιτίας των εκλογών «συνεπάγεται» ότι οι Γερμανοί ψηφοφόροι αναδεικνύονται για δεύτερη φορά ρυθμιστές για τη ζωή (ή τον θάνατο) της ελληνικής οικονομίας.
 Αντιθέτως, οι εκλογικές επιλογές των Ελλήνων ακυρώνονται de facto, ενίοτε βάναυσα, όπως το 2015.
 Το στοιχείο της πολιτικής υποτέλειας νεοφιλελεύθεροι αναλυτές το παρασιωπούν.
 Συνηγορώντας μεροληπτικά υπέρ της γερμανικής γραμμής «μη επίλυσης» του ελληνικού δημόσιου χρέους, επιχειρηματολογούν: «Μα, τι μπορεί να πράξει η γερμανική ηγεσία εν όψει εκλογών; Αδυνατούν τώρα».
 Εννοούν πως δρώντας αναπόφευκτα λαϊκιστικά και επιδιώκοντας τα ψηφοθηρικά λάφυρα η κυβέρνηση «οφείλει» να κοροϊδέψει τους Γερμανούς ψηφοφόρους πως δεν (εν-)δίδει τίποτε στους «άσωτους» Ελληνες.
 Το επιχείρημα εδράζεται βέβαια στον αντιευρωπαϊσμό. Προβλήθηκαν επίσης προσωπικές ιδιοτροπίες, πείσματα, ψυχολογισμοί: σαδιστικές, τιμωρητικές ή ρατσιστικές στάσεις που εκδηλώνονται όντως στη Γερμανία και αλλού.
 Κατά το πλείστον, τέτοιες ερμηνείες είναι αποσπασματικές. Διότι δεν εξηγούν τη δομή των κυρίαρχων οικονομικών σχέσεων εξουσίας.
 Ωραιοποιούν καταστάσεις περιστασιακά ή κουκουλώνουν σκοπιμότητες.
 Εδώ και δύο χρόνια οι ερμηνευτικές εικασίες επικεντρώνονται στη γριφώδη «κόντρα ΔΝΤ – Γερμανίας».
«Μαζί δεν κάνουνε και χώρια δεν μπορούνε» οι δύο, θανάσιμα εναγκαλισμένοι έναντι της Ελλάδος, θεσμοί.
 Ωστόσο, αφού τραβάει υπερβολικά σε μάκρος η «διένεξή» τους, χωρίς λύση μα και χωρίς διαζύγιο, εικάζουμε συμπαιγνία των δύστροπων δανειστών. Ή επίκληση προφάσεων εκατέρωθεν.
 Η μακρόσυρτη και σουρεαλιστική διελκυστίνδα τους κοστίζει ζωές και μαζική φυγή πολιτών από τη χώρα, παρακωλύοντας τη συμφωνία τoυς υπέρ της «οριστικής λύσης», παρ' ότι η ελληνική πλευρά συμμορφώθηκε, δίνοντάς τα όλα.
 Στα κυρίαρχα ΜΜΕ απουσιάζει μια ερμηνεία πολιτικής οικονομίας, η οποία απασχολεί, ωστόσο, πολλούς δεινοπαθούντες Ελληνες, όπως και οξυδερκείς διεθνείς παρατηρητές.
«Η λύση είναι το πρόβλημα»¹. Αυτό τεκμαίρεται καθώς η ισχύουσα δομική λογική του κατακτητικού νεοφιλελεύθερου ανταγωνισμού εφαρμόζεται με αδυσώπητη σκληρότητα.
 Το «ακλόνητο δόγμα» συνεπάγεται ότι ο νικητής, ο άριστος τα παίρνει όλα, ενώ ο ηττημένος, ακαμάτης τα χάνει όλα.
 Αυτή είναι η διακηρυγμένη ιδεολογία και η διαχρονική στρατηγική και πράξη των συγκεκριμένων δρώντων και τώρα δανειστών μας.
 Βάσει του ίδιου μισάνθρωπου δόγματος, το 2009, η ΕΚΤ, επί Ζαν-Κλοντ Τρισέ, πυροδότησε την κρίση χρέους και δανειοδότησης της χώρας, αντί να την αποσοβήσει, ως όφειλε καταστατικά ² και όπως σίγουρα μπορούσε.
 Τα συνεχιζόμενα στρατηγικά προτάγματα συνεπάγονται ότι η γερμανική ηγεσία ασκεί μια στυγνά ιμπεριαλιστική οικονομική πολιτική εντός της Ε.Ε., η οποία εκτυλίσσεται ενώπιον κατάπληκτων, αλλά αφελώς φιλοευρωπαίων Ελλήνων, επί ζημία τους. Αυτό καταδεικνύουν οι αθρόες, συχνά εκβιαστικές, εξαγορές δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας με εξευτελιστικά τιμήματα (αεροδρόμια, λιμάνια, ενέργεια, ΟΤΕ, ΟΠΑΠ, σιδηρόδρομοι, ξενοδοχειακές μονάδες, ακίνητα κ.λπ.).
 Εδώ ακριβώς έγκειται το «αυτοάνοσον» του «παραγνωρισμένου» προβλήματος.
 Ενώ οι δανειστές αναβάλλουν σχεδιασμένα διαρκώς την «τελική λύση», προφανώς μέχρι να περατώσουν το πρόγραμμα της ολοκληρωτικής εξαγοράς των οικονομικών υποδομών και του πλούτου της χώρας, οι ιθύνοντες της Ελλάδας εμφανίζονται «προσκολλημένοι» σε μια ιδεολογία που είναι αυταπόδεικτα νεκρή στην Ε.Ε.
 Ομιλούν για «ευρωπαϊκό σύστημα αξιών», για «ευρωπαϊκή αλληλεγγύη». Είναι συμβατή οποιαδήποτε αλληλεγγύη με βάναυσους κατακτητικούς ανταγωνισμούς;
 Με τη στρατηγική του «πάρ' τα όλα», που υλοποιεί ακάθεκτα η Γερμανία; Οι δύο προσεγγίσεις είναι φύσει ασύμβατες.
 Ωστόσο, κάποιοι συνεχίζουν καταχρηστικά να εξορκίζουν την αλληλεγγύη.
 Εκλιπαρούν τη νομιμότητα και τη συνέπεια των δανειστών, παραβλέποντας τις ατελείωτες απάτες τους και τα σκάνδαλα ολκής. Επικαλούνται το «κοινό ευρωπαϊκό δημόσιο συμφέρον».
 Την ώρα που οι αντίπαλοι παίζουν «παίγνιο μηδενικού αθροίσματος».
 Διχασμένες, διεθνοπολιτικά και οικονομικά ανίσχυρες, οι ελληνικές ηγεσίες επικαλούνται τον ορθολογισμό, ενώ «σφάζονται» μεταξύ τους.
 Αναδεικνύουν τα αφόρητα όρια της ανθρωπιστικής κρίσης στην Ελλάδα. Δυστυχώς, παίζουν εν ου παικτοίς.
 Τα «ανθρώπινα δικαιώματα» ελάχιστα συγκινούν τους έχοντες και κατέχοντες.
 Αντιμετωπίζουμε οργανωμένο οικονομικό πόλεμο· λεηλασία των ελληνικών περιουσιών.
 Γίνεται οι κυβερνώντες να αντιπαρατάσσουν ευσεβείς πόθους, ξόρκια και ευχολόγια; Ουκ αν λάβοις παρά του μη δίδοντος και του άρπαγος.

(1) Kaitatzi-Whitlock Sophia, (2014), «Greece, the Eurozone Crisis and the Media: the Solution Is the Problem», Javnost / The Public, Vol. 21 (2014) No 4.
(2) Piketty Thomas, (2014), «Capital in the Twenty – First Century», (p. 649, n. 26). Belknap-Harvard University Press London.
*Δρ, καθηγήτρια Πολιτικής Επιστήμης και Πολιτικής Επικοινωνίας, Τμήμα Δημοσιογραφίας και Μέσων Μαζικής Επικοινωνίας ΑΠΘ            [Πηγή: efsyn]

 Αντί σχολίου:..... Ε Δ Ω 

Μα εγώ ζητούσα θάλασσες

Αλέξανδρος Μπελλές ... Ε Δ Ω 

"Ατιμώρητος" ο "Φοβιτσιάρης", λόγω "αμελούς συμπεριφοράς"

«Ατιμώρητος» κρίθηκε ομόφωνα από το Τριμελές Πλημμελειοδικείο ο πρώην υπουργός Οικονομικών Γκίκας Χαρδούβελης, που κάθισε στο εδώλιο, κατηγορούμενος για παράλειψη υποβολής δήλωσης περιουσιακής κατάστασης για το διάστημα 2011-2012, κατά το οποίο ήταν υπόχρεος ως σύμβουλος επί οικονομικών θεμάτων του πρώην πρωθυπουργού Λουκά Παπαδήμου.
 Ο Γκ. Χαρδούβελης υποστήριξε στο δικαστήριο τόσο με την απολογία του όσο και με τις θέσεις που διατύπωσε ο συνήγορος του Παναγιώτης Κουρελέας, ότι δεν είχε ενημερωθεί πως είναι υπόχρεος σε υποβολή δήλωσης ως προϊστάμενος γραφείου πρωθυπουργού το επίδικο διάστημα και ότι όταν ενημερώθηκε, υπέβαλε αμέσως.
 Σύμφωνα με τον συνήγορο του κατηγορούμενου, η περίπτωσή του δεν αναφέρεται ρητά στον νόμο. Όπως είπε ο κ. Κουρελέας, ο εντολέας του κατείχε τη θέση του συμβούλου για πέντε μήνες, από τον Ιανουάριο έως και τον Μάιο του 2012, ενώ τόνισε πως επειδή η σύζυγος του κ. Χαρδούβελη είναι Αμερικανίδα πολίτης, είναι υποχρεωμένος να κάνει φορολογική δήλωση στην Αμερική και επομένως «δεν του ήταν τίποτα, αν το ήξερε, να υποβάλει δήλωση και Ελλάδα».
 Απαντώντας σε ερώτηση του προέδρου, ο συνήγορος διευκρίνισε στο δικαστήριο πως ο εντολέας του έσπευσε να υποβάλει δήλωση οικονομικής κατάστασης αμέσως μόλις «βγήκε ένα δημοσίευμα το 2015, που έλεγε ότι ίσως ήταν υπόχρεος και δεν είχε υποβάλει δήλωση. Αμέσως μετά ακολουθήθηκε η γνωστή πορεία». Είπε επίσης, πως ο κ. Χαρδούβελης είχε υποβάλει δήλωση το 2014 ως υπουργός Οικονομικών.
 Στο δικαστήριο κατέθεσε, ως μάρτυρας υπεράσπισης, ο εκπρόσωπος του Ποταμιού Δημήτρης Τσιόδρας, ο οποίος είπε πως το επίμαχο διάστημα που ο ίδιος ήταν προϊστάμενος του γραφείου Τύπου του Πρωθυπουργού, δεν υπήρξε καμία ειδοποίηση ότι «πρέπει να υποβάλουμε δήλωση "πόθεν έσχες"». Ο μάρτυρας διευκρίνισε: «Εγώ υποβάλλω δήλωση ως δημοσιογράφος».
 Ο Γκ. Χαρδούβελης ρωτήθηκε από τον πρόεδρο αν τον ενημέρωσε σχετικά ο προκάτοχος του στην θέση του συμβούλου και απάντησε: «Παραλάβαμε χάος. Μου ζήτησε ο κ. Παπαδήμος να αναλάβω και δέχθηκα. Δεν είχαμε καν τελετή παράδοσης και παραλαβής. Εγώ στην κυβέρνηση πήγα με διάθεση να βοηθήσω».
 Πρόεδρος: Μεγάλα καράβια, μεγάλες φουρτούνες.
 Η απόφαση του δικαστηρίου ήταν σύμφωνη και με την πρόταση του εισαγγελέα, ο οποίος ζήτησε «να κηρυχθεί ατιμώρητος» ο κ. Χαρδούβελης καθώς «δεν υπήρχε δόλια προαίρεση, αλλά αμελής συμπεριφορά».    [Πηγή: efsyn]

 Σχόλιο: Δόλια προαίρεση και "σαφέστατη ενημέρωση" που αναφέρεται "ρητά και κατηγορηματικά στο νόμο" έχουν μόνο τα δεκαπεντάχρονα που κάνουν καταλήψεις στις αυλές των σχολείων... Εκεί ο "πέλεκυς πέφτει βαρύς"... Α ν ε λ έ η τ ο ς .... 

 Φυσικά ο Κος Χαρδούβελης αμέσως μόλις "ενημερώθηκε" (μετά από 3 χρόνια) κατατσακίστηκε να κάνει δήλωση...

  Άλλωστε ο Κος Χαρδούβελης ουδεμία σχέση είχε (ούτε έχει) με τον "άλλον" Κο Χαρδούβελη (τον φοβιτσιάρη) που "έκανε ότι έκαναν και οι άλλοι ... υπουργοί Οικονομικών"... «Τον Ιούνιο του 2012 φοβήθηκα και εγώ, όπως φοβήθηκε τότε όλη η Ελλάδα. Και εγώ όπως και πολλοί Έλληνες μετέφερα κάποια από τα χρήματα μου, για να μπορώ να συντηρήσω τα παιδιά μου, φοβήθηκα πως μπορεί να καταρρεύσει η χώρα» παραδέχτηκε, επαναλαμβάνοντας ότι «τα χρήματα είναι δηλωμένα και φορολογημένα». ... Ε Δ Ω  

 Επίσης ουδεμία σχέση (υποθέτω) έχει και με τον "άλλον Χαρδούβελη" που έκανε "επενδύσεις" σε παραθαλάσσια οικόπεδα του Δημοσίου... Ε Δ Ω  

 Τελικά τα τρία Χαρδούβελα έχουν ελάχιστα κοινά στοιχεία: 1. Δεν έχουν "δόλια προαίρεση".. 2. Αγαπάνε 'υπερβολικά τα παιδιά τους" όπως όλοι οι "υπουργοί"... 3. Δεν έχουν επαρκή ενημέρωση... 

και 4....  Έχουν "αμελή συμπεριφορά"... 

 Οπότε: Μεγάλα καράβια, μεγάλες φουρτούνες.... Ε Δ Ω  

Μέρη που σας πληρώνουν για να ζήσετε εκεί

 Πολλοί άνθρωποι αναζητούν τρόπους για να ταξιδέψουν ή να μεταναστεύσουν στο εξωτερικό, να εξερευνήσουν νέους τόπους και να υιοθετήσουν ένα νέο τρόπο ζωής. Για όσους επιθυμούν να δοκιμάσουν κάτι διαφορετικό, αλλά δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα, υπάρχει μία άλλη επιλογή... Υπάρχουν χώρες που θα σας πλήρωναν για να μετακομίσετε εκεί...
 Δείτε ποιες περιοχές του κόσμου στηρίζουν όσους προχωρούν σε ένα νέο ξεκίνημα ζωής....ΕΔΩ

Γερόλυκος

Αλέξανδρος Μπελλές ... Ε Δ Ω 

Τελικά μήπως κερδίζονται όλα με τα χρήματα;

 Ήταν 7 Μαΐου όταν ο Βηματοδότης έκανε μία ευθεία επίθεση στην εφημερίδα «Ελευθερία του Τύπου» και στον Βαγγέλη Μαρινάκη, τον «μέγα ζάπλουτο πρόεδρό τους».
 Αφορμή το γεγονός πως η «Ελευθερία του Τύπου» αντέγραψε τα ΝΕΑ τις καθημερινές και το Βήμα τις Κυριακές. «Ορισμένοι εκ των ανταγωνιστών μας δεν έχουν κανένα όριο, κανέναν φραγμό ή ενδοιασμό. Ειδικά οι Πειραιώτες δεν έχουν τον Θεό τους...» έγραφε στη σελίδα του ο Βηματοδότης στο σχόλιο με τίτλο «Προς Πειραιώτες». Και συνέχιζε:
«Κατηγορούν, οι αθεόφοβοι, τους απλήρωτους εργαζομένους του ΔΟΛ ότι, άκουσον- άκουσον, κάνουν αθέμιτο ανταγωνισμό στον μέγα ζάπλουτο πρόεδρό τους. Δικαίως πάντως αγανακτούν, γιατί απέτυχαν ως αντιγραφείς και έχασαν τη μάχη της κυκλοφορίας, παρά το διπλό σομπρέρο που φορούν».

 Τώρα, πια, ο Βαγγέλης Μαρινάκης αγόρασε τον ΔΟΛ. Οπότε η κατακλείδα του κειμένου του Βηματοδότη μοιάζει πλέον εκτός τόπου και χρόνου και δεν ήταν διόλου προφητική: «Δεν κερδίζονται όλα με τα χρήματα, απαιτούνται και άλλες ιδιότητες...» έγραφε. Όντως; Είναι σίγουρος ακόμα;   [Πηγή: efsyn]

 ... Αντί σχολίου... 

  Χρέη: ΔΟΛ 243.000.000 ευρώ, Mega 200.000.000 ευρώ. Διαγωνισμός τηλεοπτικών αδειών: Οφελος για το Δημόσιο: 246.000.000. Εξαγορά ΔΟΛ: 22.892.600 ευρώ. Εξαγορά ακινήτων ΔΟΛ: 3.780.000.
 Οι τράπεζες είχαν ανακοινώσει στον Ιβάν Σαββίδη ότι δεν υπάρχει περίπτωση να «κουρευτούν» τα δάνεια του ΔΟΛ στο 70% με 80% που είχε προτείνει ο επιχειρηματίας.
 Τελικά με βάση τα χθεσινά ποσά εξαγοράς (28 εκατ. συν 3,7 εκατ.) το «κούρεμα» πραγματοποιήθηκε χωρίς «κιχ» (μέχρι στιγμής), τα εκατοντάδες εκατομμύρια δανείων έγιναν καπνός μαζί με τις οφειλές στους εργαζόμενους και ο ΔΟΛ αμόλυντος και άσπιλος παραδίδεται στον νέο ιδιοκτήτη του με μποναμά και το ποσοστό του υπερχρεωμένου Mega.

Ποιοι πλήρωσαν και πληρώνουν τα υπερ-δάνεια; Βρείτε το! Ο χρόνος μετράει από τώρα μέχρι και την επόμενη ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών.        [Πηγή: efsyn]...