Ο Καραμήτρος και ο Γκούντγιονσεν

 Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν και δεν είναι τώρα...
 Σε μια μακρινή "άγνωστη" Χώρα Ψαράδων ζούσε κι ένας Ψαράς ο Γκούντγιονσεν... Σε μια άλλη "πασίγνωστη" και πολύ κοντινή μας Χώρα ζούσε κι ένας "Ευρωπ(έ)ος μεγαλοκληρονόμος" ο Καραμήτρος...
 Κάποια στιγμή και τις δύο αυτές Χώρες τις χτύπησε η "Κρίση" των Διεθνών και Εγχώριων Αρπακτικών.. Οι Χώρες αυτές βρέθηκαν μπροστά στο ίδιο "πρόβλημα".. Τώρα τι κάνουμε;;
 Άκουσαν ότι κάπου υπάρχουν κάτι καλοί "Θεσμοί" που βοηθάνε τις Χώρες που έπεσαν θύματα λαμογιών... Αν και το "παραμύθι" φαινόταν πολύ παραμύθι απ' την αρχή, πάνω στην απελπισία τους σκέφτηκαν να το ψάξουν...

 Η Χώρα των Ψαράδων έστειλε για "έρευνα" τον Γκούντγιονσεν (που εκείνον τον καιρό είχε ρεπό απ' τη βάρκα) και η Χώρα των "Καραμήτρων" έστειλε για "έντιμο συμβιβασμό" (χωρίς ψάξιμο), τον Καραμήτρο που έτσι κι αλλιώς βρισκόταν σε παρατεταμένο ρεπό, όπως συμβαίνει με τους "μεγαλοκληρονόμους"...
 Οι δυο "διαπραγματευτές" συναντήθηκαν τυχαία στον προθάλαμο των "Θεσμών" και περίμεναν να τους φωνάξουν για το "ραντεβού"...
 Ο Ψαράς ντυμένος Ψαράς κι ο Καραμήτρος ντυμένος Ευρωπ(έ)ος με λουστρίν τσαρούχι και μεταξωτή φούντα...
 Στο διάστημα της αναμονής, ο Καραμήτρος κοιτούσε αφ' υψηλού τον Γκούντγιονσεν και σκεφτόταν: "Μωρέ τι πράμα είναι τούτο";;
 Ο Γκούντγιονσεν καθόταν σκεπτικός και τον απασχολούσε μόνο η Χώρα του...
 Μετά από λίγο εμφανίζεται στον προθάλαμο ο "εκπρόσωπος των Θεσμών" και λέει:
"Όποιος έχει Χώρα να περάσει μέσα πρώτος"
 Πετάγεται σαν ελατήριο πρώτος ο Καραμήτρος και με έπαρση κάνει να κινηθεί προς τους "Θεσμούς"....
 Τότε ακούει τον "εκπρόσωπο" να λέει (με οίκτο): "Πού πας ωρέ Καραμήτρο;;; Πού πας;;;;..."
 Μια φορά κι έναν καιρό ήταν δυο Χώρες που τις χτύπησε η "Κρίση των Απατεώνων"...
 Σήμερα έμεινε όρθια μόνο η πραγματική Χώρα, η Χώρα των Πτσαράδων.... Ε Δ Ω 

 Η άλλη Χώρα, η Χώρα των Καραμήτρων, η Χώρα των Nemertea βολοδέρνει στους προθαλάμους των "Θεσμών" κι εκλιπαρεί για "επιγονατίδες"...
 Στη Δίκη του Λουντέμη έγινε ο εξής διάλογος ανάμεσα στον Πρόεδρο του Δικαστηρίου και στον "Κατηγορούμενο":
 Πρόεδρος: «Απορώ … πώς δεν υπογράψατε μια δήλωση για να σώσετε από τη δοκιμασία εσάς και το παιδί σας…».
 Και ο Λουντέμης απαντά: «Χρειάστηκαν εκατομμύρια χρόνια για να γίνουν τα τέσσερα πόδια δύο. Δεν θα τα κάμω πάλι τέσσερα εγώ!»
 Διαβάστε για την "Δίκη;" του Λουντέμη .... Ε Δ Ω   
 Σήμερα θεωρούμε "σώσιμο" τις "επιγονατίδες"... Γυρίσαμε με χαρακτηριστική άνεση στα τέσσερα..
 Χλευάζουμε και αναθεματίζουμε όσους προσπαθούν να αντισταθούν στην απόλυτη ξεφτίλα.. Θεωρούμε "ρήξη" την οποιαδήποτε υγιή αντίδραση και αδημονούμε να "φορέσουμε" καινούριες  ενισχυμένες "επιγονατίδες"...
 Γίναμε  "Των Ευρωπαίων Περίγελα και των Αρχαίων Παλιάτσοι" που έλεγε κι ο Ποιητής...