Τρίτη 11 Ιουνίου 2019

Εδουάρδο Γκαλεάνο: Το δικαίωμα στο παραλήρημα


 "Τα κράτη δεν ασχολούνται πλέον με τη διοίκηση και αφοσιώνονται στην αστυνόμευση... Οι πρόεδροι μετατρέπονται σε διαχειριστές ξένων εταιριών... Οι Υπουργοί Οικονομικών είναι καλοί διερμηνείς... Οι βιομήχανοι μετατρέπονται σε εισαγωγείς... Οι πολλοί εξαρτώνται ολοένα περισσότερο από τα περισσεύματα των λίγων.. Οι εργαζόμενοι χάνουν τις δουλειές τους... Οι αγρότες χάνουν τη γη τους... Τα παιδιά χάνουν την παιδική τους ηλικία... Οι νέοι χάνουν την επιθυμία να πιστεύουν... Οι ηλικιωμένοι χάνουν τη σύνταξή τους... "Η ζωή είναι λαχείο" ισχυρίζονται όσοι κερδίζουν... "
 "Κάθε άνθρωπος είναι τόσο μικρός όσο ο φόβος που αισθάνεται και τόσο μεγάλος όσο ο εχθρός που επιλέγει"        Εδουάρδο Γκαλεάνο                                                    [Πηγή: characters]



  Στην απίθανη περίπτωση που δεν γνωρίζετε ισπανικά... ενεργοποιήστε τους υπότιτλους.... 😉

Σχόλιο: Το δικό μου παραλήρημα πιστεύω ακράδαντα ότι αν έμπαινε σε ψηφοφορία θα "σάρωνε", επειδή είναι σαφέστατα πιο σαφές κι απόλυτα κατανοητό στους "συντηρητικούς" κύκλους, ημικύκλια και τετραγωνισμένα τρίγωνα... Γιατί εγώ πιστεύω ότι τα μωρά τα φέρνουν οι πελαργοί και τα άλλα περί συνουσιών είναι του διαβόλου πράγματα... Πιστεύω ακράδαντα ότι οι θεάνθρωποι γεννιούνται από παρθένες που "μυρίζουν" κρίνα στους αγρούς, ενώ όσες "μυρίζουν" παπαρούνες γεννάνε 'ημίθεους" και όσες σνιφάρουν σκόνη Noor1 "γεννάνε" Προέδρους-Πρωθυπουργούς ή στη χειρότερη Μπέηδες... Πιστεύω (ακράδαντα πάντα..) στους Μπάμπηδες, στους Αδώνηδες, στους Βορίδηδες, στους Μπογδάνους, στους Σκαλούμπακες... στις offshore company...   
 Όμως κυρίως πιστεύω μετά μανίας στη μεταθανάτια ζωή και ως εκ τούτου (μετά μανίας πάντα) πιστεύω ότι ο Κούλης θα φέρει την ανάπτυξη και θα εξαφανίσει τον "ορίζοντα" για πάντα...                                                                                                                                                                   [Κ.Φ.]

Δευτέρα 10 Ιουνίου 2019

Από τον Βορίδη στον Σκαλούμπακα


 Μπορεί να υιοθετήθηκε ως προεκλογικό σύνθημα ακόμα και από το ΚΙΝ.ΑΛΛ. ο στόχος της Δεξιάς για μια «στρατηγική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ», αλλά κανείς δεν μπορεί να στερήσει την πατρότητα της ιδέας από τον Μάκη Βορίδη.
 Το ηγετικό στέλεχος της Ν.Δ., μπορεί να μην είναι πλέον γραμματέας της Νεολαίας του δικτάτορα Παπαδόπουλου, ούτε στενός συνεργάτης του Καρατζαφέρη, αλλά καθώς φαίνεται δεν έχει αλλάξει ιδέες ούτε έχει πάψει να μεταφέρει στα καθ’ ημάς τα διδάγματα του Ζαν-Μαρί Λεπέν, τον οποίο επί χρόνια πρακτόρευε στη χώρα μας το Ελληνικό του Μέτωπο.
 Ο κ. Βορίδης είχε εδώ και δύο χρόνια προβάλει τον στόχο να αντιμετωπίζεται η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ ως οιονεί εσωτερικός εχθρός: «Εκείνο που πρέπει να συζητήσουμε σήμερα είναι κατά πόσο η συγκεκριμένη κυβέρνηση αλλά και γενικότερα αυτό, το οποίο στην Ελλάδα ονομάζουμε Αριστερά στην πραγματικότητα αντιπροσωπεύει έναν κίνδυνο για τη θεσμική λειτουργία του πολιτεύματός μας» (23.10.2017).
 Λίγους μήνες αργότερα, ο κ. Βορίδης είχε αναπτύξει ακόμα περισσότερο τη θέση του: «Η Αριστερά πρέπει να ηττηθεί, πρέπει να χάσει την ιδεολογική ηγεμονία της. Δεν αγωνιζόμαστε λοιπόν απλώς για μια εκλογική νίκη. Αγωνιζόμαστε για τις ψυχές μας, την πατρίδα μας, την ιστορία μας, το έθνος μας» (26.4.2018).
 Η τελική διατύπωση, εδώ και ένα χρόνο, προκάλεσε σάλο, γιατί περιλάμβανε και μέτρα που πρέπει να ληφθούν κατά της Αριστεράς, κάτι που είχαμε να το ακούσουμε από την εποχή της δικτατορίας: «Πρέπει να υπάρξει στρατηγική ήττα των ιδεών της Αριστεράς, για να μην ξαναβρεθεί στην εξουσία με οποιαδήποτε μορφή της. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης πρέπει να κάνει παρεμβάσεις στο κράτος και στους θεσμούς για να μην ξαναέρθει η Αριστερά στην εξουσία, γιατί οι ιδέες της είναι ελαττωματικές» (22.8.2018).

Ρεβανσισμός
 Άθελά του εδώ ο κ. Βορίδης προδιαγράφει τους όρους επανόδου της Δεξιάς στην εξουσία και αφήνει ανοιχτό τον δρόμο για «παρεμβάσεις» εναντίον των πολιτικών αντιπάλων της, γεγονός που είχαμε ξεχάσει από την περίοδο της Μεταπολίτευσης. Το κακό είναι ότι αυτές οι θέσεις υιοθετήθηκαν σιωπηλά από την ηγεσία του κόμματος χάρη και στην ιδιότυπη συγκατοίκηση του νεοφιλελεύθερου Κυριάκου Μητσοτάκη με τον ρεβανσιστή Αντώνη Σαμαρά και τον ελάχιστα καλυμμένο ακροδεξιό αντισημίτη Αδωνι Γεωργιάδη.
 Η Ν.Δ. πολιτεύτηκε λοιπόν με τη γραμμή Βορίδη. Και νίκησε γιατί κατόρθωσε να αναβιώσει φοβικά σύνδρομα περασμένων δεκαετιών και να κινητοποιήσει παλιά εμφυλιοπολεμικά πάθη που νομίζαμε όλοι αφελώς ότι έχουν για πάντα εκλείψει.
 Δεν είναι βέβαια πρωτόγνωρο για την κομματική αντιπαράθεση των τελευταίων δεκαετιών (προ κρίσης) η εξακόντιση υπερβολών, ακόμα και απειλών εκατέρωθεν από τους δύο μονομάχους του δικομματισμού. Ούτε συμβαίνει για πρώτη φορά να θεωρείται βασικός στόχος κάποιου να ηττηθεί ο αντίπαλος και όχι να κερδίσει αυτός. Μόνο που αυτή τη φορά η Ν.Δ. εμφανίζεται ως εκφραστής ενός «καθεστώτος», το οποίο κινδυνεύει όχι από ένα κόμμα, αλλά από μια «παράταξη», την Αριστερά, και τις ιδέες της.
 Για να βρούμε κάτι παρόμοιο στην πρόσφατη ελληνική ιστορία θα πρέπει να γυρίσουμε πολύ πίσω, το 1958, όταν το έφερε η συγκυρία να αναδειχτεί για πρώτη φορά μετά τον εμφύλιο πόλεμο η Αριστερά με την ΕΔΑ κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Γνωρίζουμε τη συνέχεια: μόλις τρία χρόνια αργότερα οργανώθηκαν οι μαύρες εκλογές βίας και νοθείας του 1961, ακριβώς για να ανακοπεί το ανερχόμενο δημοκρατικό και αριστερό κίνημα. Μια δεύτερη, πιο ήπια, επάνοδο της Δεξιάς στο ίδιο επιχείρημα «προστασίας του καθεστώτος» ζήσαμε το 1981, τις παραμονές της θριαμβευτικής επικράτησης του ΠΑΣΟΚ.
 Αλλά σήμερα όσοι μιλούν για κίνδυνο «αλλοίωσης του πολιτεύματος» από την Αριστερά δεν μπορούν να επικαλεστούν άγνοια. Ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται στην κυβέρνηση τεσσεράμισι χρόνια και οι παρεμβάσεις του σταθεροποίησαν τη δημοκρατία, αποκατέστησαν την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας και απομάκρυναν τον κίνδυνο απομόνωσής της. Μπορεί να μην έχουν ακόμα γευτεί οι λαϊκές τάξεις τις ευεργετικές συνέπειες της εξόδου από την κρίση, αλλά έχουν ήδη δοθεί δείγματα αυτού που ονομάζει η κυβέρνηση «ταξική μεροληψία», με τα μέτρα ανακούφισης των ασθενέστερων.
 Αλλά γι’ αυτά δεν νοιάζεται η Ν.Δ. Στόχος της είναι να επικαλεστεί έναν φανταστικό κίνδυνο για τη δημοκρατία, τη θρησκεία και τα μεσαία στρώματα, προκειμένου να αποφύγει την αναφορά στο πραγματικό της πρόγραμμα και να εμφανίσει τον αγώνα της ως «εθνική ανάγκη» για την προστασία του καθεστώτος. Κατά σύμπτωση τα τρία προπαγανδιστικά φυλλάδια που είχε εκδώσει το 1960 η ΚΥΠ, τις παραμονές των εκλογών του 1961, έφεραν τους τίτλους «Η δημοκρατία και ο κομμουνισμός», «Η θρησκεία και ο κομμουνισμός» και «Τα μεσαία στρώματα και ο κομμουνισμός».
 Είδαμε έτσι τη Ν.Δ. να επιτίθεται ακόμα και στον Αρχιεπίσκοπο, προκειμένου να ναυαγήσει η συμφωνία του με τον πρωθυπουργό, είδαμε τα μέσα ενημέρωσης Μαρινάκη - Μητσοτάκη να ξιφουλκούν εναντίον των υποτιθέμενων θεσμικών παρεμβάσεων της κυβέρνησης στη Δικαιοσύνη και είδαμε βέβαια την κινδυνολογία για τα μεσαία στρώματα να φτάνει στο απόγειό της, την ίδια ώρα που η Ν.Δ. ετοιμάζει τις ακραίες νεοφιλελεύθερες «λύσεις» της οι οποίες θα πλήξουν ακριβώς αυτά τα στρώματα.

Επαναφορά του διχασμού
 Η ταύτιση της Ν.Δ. με τις πιο ακραίες φωνές για το Μακεδονικό εξυπηρετούσε ακριβώς αυτή τη στρατηγική: την επαναφορά δηλαδή των διχαστικών μετεμφυλιοπολεμικών χρόνων. Αν διαβάσει κανείς τις αγορεύσεις των βουλευτών της Ν.Δ. για τη Συμφωνία των Πρεσπών, με πρώτη εκείνη του Αντώνη Σαμαρά, θα διαπιστώσει μια ολική επαναφορά στην εποχή που η Ελλάδα χωριζόταν σε «εθνικόφρονες» και «μιάσματα».
 Ας μην παραξενεύεται λοιπόν κανείς με τα φαινόμενα τύπου Σκαλούμπακα. Οσο κι αν έσπευσε η ηγεσία της Ν.Δ. να διαγράψει το στέλεχός της που απειλούσε πως θα κάνει στα «ανθελληνικά καθίκια ό,τι δεν σας έκανε ο πατέρας μου το ’47-’48», το μόνο που έκανε ο γιος του αρχιβασανιστή της Μακρονήσου ήταν να κάνει πράξη τα λόγια των κομματικών του ανωτέρων. Αποκάλυψε δηλαδή ποιες είναι αυτές οι «θεσμικές παρεμβάσεις» με στόχο την Αριστερά, στις οποίες αναφερόταν ο κ. Βορίδης.
 Όπως έχει αποκαλύψει η Ελενα Ακρίτα, το στέλεχος της Ν.Δ. εξηγούσε ως εξής τη νέα γραμμή του κόμματος: «Τη Δεξιά που ξέρατε να την ξεχάσετε. Η Ν.Δ. θα πάρει 40% και αυτή τη φορά θα γαμήσει κομμουνιστικές κωλοτρυπίδες».
 Η γραμμή Βορίδη σε εκλαϊκευμένη μορφή, με ολίγη από Παναγιώταρο. Μ’ αυτήν πορεύεται η σημερινή Ν.Δ. και γι’ αυτό αποφεύγει ο αρχηγός της την ευθεία αντιπαράθεση σε ντιμπέιτ με τον Αλέξη Τσίπρα. Αφήνει να τα λένε οι Σκαλούμπακες.  [Πηγή: efsyn - Δημήτρης Ψαρράς]


Υ.Γ. ... "Σπουδές" περί... Σκαλούμπακα... Ε Δ Ω 

Σάββατο 8 Ιουνίου 2019

Τι σημαίνει η φράση; "Έρχεται ο Κούλης"


 "Έρχεται ο Κούλης":... Απ' τα πρώτα πράγματα που μας έρχονται ακαριαία στο μυαλό είναι: "Ραγδαία Ανάπτυξη", "κατακόρυφη μείωση φόρων", "πολλές δουλειές με μισθούς δ/ντη", "πάταξη της διαφθοράς",  "αξιοκρατία", "ποιοτική υγειονομική περίθαλψη  δωρεάν για όλους", "αύξηση των συντάξεων" ... κ.λ.π.  Αν από αυτά εξαιρέσουμε τα "γενικά και αόριστα" (που περιλαμβάνονται άλλωστε και στις επιστολές του Ιησού μας Χριστού, που έστειλε στον Βελόπουλο) όπως "ανάπτυξη", "δουλειές", "πατάξεις διάφορες", "τάξη και ηθική".. τότε μένουν κάποια πολύ συγκεκριμένα όπως: Μισθοί, Συντάξεις και Υγεία... Γι΄αυτά ΔΕΝ έγραψε γράμμα ακόμα ο Χριστούλης, έγραψε όμως ο Χερουβίμ Στουρνάρας κι εξηγεί το σχέδιο του Κούλη...

..Για τις συντάξεις:
 «Αυτό το πλαίσιο εκτυλισσόμενων περικοπών στις συντάξεις δείχνει ότι ένα επαρκές και, ταυτόχρονα, βιώσιμο «αμιγώς κοινωνικοασφαλιστικό» σύστημα δεν είναι οικονομικά εφικτό υπό τις παρούσες συνθήκες στην Ελλάδα. Η οικειοποίηση των μεταρρυθμιστικών προσπαθειών είναι δύσκολη, αλλά μπορεί να ενισχυθεί με πολιτικές που αυξάνουν το εισόδημα των συνταξιούχων στο μέλλον, παρέχοντας έτσι ένα κατάλληλο κοινωνικό δίχτυ ασφαλείας και μετριάζοντας τις κοινωνικοπολιτικές αντιδράσεις ή τον κίνδυνο αντιστροφής των μεταρρυθμίσεων. Οι πολιτικές αυτές περιλαμβάνουν την παράταση του εργασιακού βίου και την αύξηση της απασχολησιμότητας των εργαζομένων μεγαλύτερης ηλικίας, την ενθάρρυνση της ιδιωτικής αποταμίευσης ή, η μέθοδος που είναι συνηθέστερη και πιο πρόσφορη, τη συμπλήρωση των συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων που συσσωρεύονται στο πλαίσιο των δημόσιων συστημάτων του πρώτου πυλώνα με συστήματα επαγγελματικής ασφάλισης του δεύτερου πυλώνα και με προσωπικά συνταξιοδοτικά προϊόντα του τρίτου πυλώνα», δήλωσε ο Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας, μιλώντας σε συνέδριο του Economist για την ιδιωτική ασφάλιση. ...
...Για την Υγεία:
 Αίσθηση προκάλεσε, όμως η παρέμβαση του Γ. Στουρνάρα και όσον αφορά στο κόστος του Προϋπολογισμού για τις δαπάνες Υγείας. «Αναπόφευκτα ο ιδιωτικός τομέας αναμένεται να διαδραματίσει ολοένα σημαντικότερο ρόλο στην κάλυψη των αναγκών των πολιτών για υπηρεσίες υγείας. Αν η πρώτη προτεραιότητα είναι η παροχή υπηρεσιών σε όλους, τότε δεν μπορούν να παρέχονται όλες οι υπηρεσίες υγείας. Μια αποδεκτή, αλλά μικρότερου εύρους, προσέγγιση θα ήταν να γίνεται διάκριση μεταξύ αφενός «αναγκών», και σ’ αυτή την κατεύθυνση να επιδιωχθεί η παροχή υπηρεσιών υψηλής ποιότητας στους πολίτες, και αφετέρου «επιθυμιών», που μπορεί να αφορούν ιατρικές ή και μη ιατρικές υπηρεσίες, οι οποίες, παρότι οι ασθενείς τις θεωρούν σημαντικές, συμβάλλουν μόνο έμμεσα στην υγεία του πληθυσμού», τόνισε χαρακτηριστικά ο Διοικητής της ΤτΕ, συμπληρώνοντας ότι ο σχεδιασμός ενός συστήματος υγείας απαιτεί αναπόφευκτα την επιλογή του αν αυτό θα έχει δημόσιο ή ιδιωτικό χαρακτήρα ή ένα συνδυασμό των δύο, ιδίως όσον αφορά τη χρηματοδότηση. ...
...Για τις φυσικές καταστροφές:
Το... κερασάκι στην τούρτα ήταν οι παρεμβάσεις του Κεντρικού τραπεζίτη στο θέμα του κόστους κάλυψης των φυσικών καταστροφών. «Αναμφίβολα, το κράτος πρέπει να μεριμνά για την προστασία των πολιτών του. Αλλά η πατερναλιστική στήριξη προς τους πολίτες που έχουν ανάγκη θα πρέπει να παρέχεται με τρόπο που να προστατεύει τους φορολογούμενους. Ένας από τους πιο αποτελεσματικούς τρόπους για να επιτευχθεί αυτό είναι η δημιουργία μιας επαρκώς ρυθμιζόμενης αγοράς ιδιωτικής ασφάλισης για αυτούς τους κινδύνους, στην οποία η συμμετοχή θα είναι υποχρεωτική», σημείωσε χαρακτηριστικά. ...
Αναλυτικά ολόκληρο το κείμενο δείτε το στην πηγή του.......      [Πηγή: iefimerida.gr]

 Ειδικά για τις "φυσικές καταστροφές" που έρχονται μαζί με τον Κούλη δείτε και μόνοι σας....

Πέμπτη 6 Ιουνίου 2019

Παραμύθι για "χρυσόψαρα": Οι "καλοί λύκοι" ψάχνουν "αθώες κοκκινοσκουφίτσες"


 1. Γιατί γιαγιά έχεις μεγάλα δόντια;; Ρώτησε η αθώα κοκκινοσκουφίτσα... Για να σε κάνω χαμμμ.... είπε η γιαγιά ζόμπι ....



 2. .. Για όλα όμως φταίει ο "Γερμανός", ο Κος Alzheimer που εξαναγκάζει πολλά "χρυσόψαρα" να ξεχνάνε τα αξέχαστα...



  3. Και μόλις οι "αθώες κοκκινοσκουφίτσες" συγκεντρώθηκαν όλες μαζί στο "δάσος", τσουπ πλάκωσαν τα "Πουλιά"... Ε Δ Ω 

 4. Κι έζησαν αυτοί καλά κι εμείς;;;.... ξεχάστε μας.....                                                 [Κ.Φ.]

Κυριακή 2 Ιουνίου 2019

"Γηράσκω δ' αεί πολλά διδασκόμενος": Η πολιτική και οι πολιτικοί


 Η διακυβέρνηση της πολιτείας υποχρέωση των άξιων πολιτών

[Σωκράτης:] Γι' αυτόν λοιπόν, τον λόγο, είπα εγώ 1, οι άξιοι άνθρωποι 2 δεν επιδιώκουν την εξουσία 3 ούτε για τα χρήματα ούτε για τη δόξα 4· γιατί ούτε πληρωμένοι θέλουν να χαρακτηριστούν, εισπράττοντας φανερά μισθό για το αξίωμά τους, ούτε κλέφτες, αποκομίζοντας κρυφά κέρδος από αυτό. Ούτε πάλι για τη δόξα· γιατί δεν είναι φιλόδοξοι.   Πρέπει λοιπόν να υπάρχει κάποιος αναγκασμός γι' αυτούς και κάποια τιμωρία προκειμένου να θελήσουν να ασκήσουν εξουσία – έτσι που σχεδόν να θεωρείται ντροπή να αναλάβει κανείς με τη θέλησή του κυβερνητικό αξίωμα προτού να εξαναγκαστεί να το πράξει 5 – κι η πιο μεγάλη τιμωρία εδώ είναι να τον εξουσιάζει κάποιος χειρότερός του 6, αφού ο ίδιος δε θα έχει τη διάθεση να κυβερνά. 
 Από φόβο γι' αυτήν ακριβώς την τιμωρία 7 δέχονται κατά τη γνώμη μου να ασκήσουν εξουσία οι άξιοι άνθρωποι, όταν καμιά φορά συμβεί να πάρουν εξουσία στα χέρια τους, και αναλαμβάνουν τότε να κυβερνήσουν όχι με την ιδέα ότι τους περιμένει εκεί κάτι καλό ή ότι θα καλοπεράσουν αλλά σαν να προχωρούν σε κάτι που είναι ανάγκη να το πράξουν και που δεν έχουν κάποιους καλύτερούς τους ή έστω όμοιούς τους για να τους το αναθέσουν.

(Πλάτων, Πολιτεία, Α, 347 b-d)
[Πηγή: Ανθολόγιο Φιλοσοφικών Κειμένων (Γ Γυμνασίου) - Βιβλίο Μαθητή (Εμπλουτισμένο)

 Σχόλιο: Βέβαια από τότε μέχρι τώρα έχουν παραμορφωθεί όλα... Έτσι στις μέρες μας οι λέξεις, οι σκέψεις, τα οράματα και οι ελπίδες για μια καλύτερη κοινωνία ανθρώπων δεν έχουν περιεχόμενο ουσιαστικό... Για παράδειγμα τότε η λέξη "πολίτης" ήταν τίτλος τιμής και η λέξη "ιδιώτης" ήταν βαριά βρισιά, χειρότερη ακόμα κι απ' το ηλίθιος...
 Σήμερα όμως η λέξη "πολίτης" σημαίνει κορόιδο, υποζύγιο, τεκμήριο φορολόγησης και η λέξη "ιδιώτης" σημαίνει "επενδυτής", αξιοσέβαστος καταχραστής του δημόσιου αγαθού, "επιτυχημένος μάγκας" που τα κονόμησε με την καπατσοσύνη του, δαιμόνιος "έμπορος" που διακινεί τόνους σκόνης για "πλυντήρια" παντός τύπου κι όχι μόνο miezens...
 Τότε έψαχναν τρόπους να αναδείξουν στην εξουσία τον ανιδιοτελή, το σοφό, τον άξιο άνθρωπο, σήμερα ψάχνουμε τρόπους να αναδείξουμε τους σφετεριστές της εξουσίας, το απόλυτο τίποτα, τους κουτοπόνηρους και τους ιδιοτελείς... 
 Από τότε μέχρι τώρα πέρασαν 2.500 χρόνια κι αντί να κάνουμε έστω κι έναν πόντο μπροστά κάναμε χιλιόμετρα πίσω... Κι αυτό το πετύχαμε ακολουθώντας παρατεταμένα τη μίζερη λογική: "Το μη χείρον βέλτιστον"...
Όμως με αυτή την πρακτική, είναι πιο λογικό να ελπίζει κάποιος στην ανάσταση νεκρών και στη μεταθανάτια ζωή, παρά στο "βέλτιστο"...  Έτσι καταλήξαμε στο "χείριστο"....               [Κ.Φ.]