Απ' τη Σκύλλα στη Χάρυβδη

"Η Σκύλλα και η Χάρυβδη ήταν δυο φοβερά τέρατα της θάλασσας. Οι θαλασσινοί έβαζαν με το νου τους πως δεν επρόκειτο απλώς για δυνατό άνεμο και για θεόρατα κύματα. Πίστευαν ότι κάτι περισσότερο κρύβεται πίσω απ' όλα αυτά, κάποιο πλάσμα κακό στην ψυχή και τρομερό στην όψη, που γύρευε το χαμό τους· αυτό προκαλούσε όλη τη φοβερή αναταραχή και η κακοκαιρία δεν ήταν τυχαία".... (πηγή: εδώ ) 

 ... Και μια μέρα - εντελώς ξαφνικά - τα μυθολογικά τέρατα ζωντάνεψαν και άρχισαν να πολλαπλασιάζονται με διαίρεση όπως οι αμοιβάδες... Γέμισε ο τόπος τέρατα... Μαζί τους ξύπνησαν και οι εφιάλτες, γιατί όταν ο άγριος μύθος γίνεται πραγματικότητα, τότε η ζωή γίνεται παραμύθι με "κακό λύκο"... Μαζί με τους θαλασσινούς και οι στεριανοί αυτού του τόπου άρχισαν να αντιλαμβάνονται (έστω και αμυδρά) ότι η "κακοκαιρία" δεν είναι καθόλου τυχαία, αλλά είναι έργο αυτών των "μοχθηρών πλασμάτων" ...

 " Δεν χρειάζεται να είναι κάποιος σπλαχνοσκόπος για να αντιληφθεί τα σημάδια κατάρρευσης γύρω μας, Η γη τρέμει κάτω απ’ τα πόδια της κοινωνίας και του κράτους. Κάθε μέρα που ξημερώνει κακά νέα προστίθενται (καλά νέα πλέον είναι τα μη νέα) και νέα μέτρα βαραίνουν τον βίο μας."... Ε Δ Ω