Ξηρασία

 Ο εργαζόμενος πρέπει να απολαμβάνει δικαιώματα. Έτσι γουστάρουν οι φιλεύσπλαχνοι καπιταλιστές. Να δουλεύει δηλαδή ακατάπαυστα. Τόσο που να μην αρκεί το οκτάωρο. Να ξεκινά αχάραγα και να τελειώνει μαύρα μεσάνυχτα. Κι άραχλα. Το ήλιο με ήλιο, που εφαρμοζόταν στα χωράφια των τσιφλικάδων, φαντάζει παρωχημένο. Να μην πληρώνεται, ασφαλώς, τις υπερωρίες. Να τον αποζημιώνει με το παραπάνω η χαρά της παραγωγής. Οι αργίες και οι εθνικές επέτειοι ταιριάζουν στους τεμπελχανάδες. Αργόσχολοι και λουφαδόροι διεκδικούν ξεκούραση τις Κυριακές. Πρόκειται για ρέμπελους αναρχοκομμουνιστές. Ζητούν ν’ απλώνουν ολόκληρη την έβδομη μέρα την αρίδα στον καναπέ και το καλοκαιράκι στη βεράντα, να γεύονται τάχα αχνιστό φαγητό με τη γυναίκα και τα παιδιά τους.
Αληθινό σπίτι κάθε εργάτη και υπαλλήλου δεν είναι άλλο από το εργοστάσιο, το γραφείο, το μαγαζί. Και γνήσια οικογένειά του, οι επιστάτες, οι προϊστάμενοι, το αφεντικό. Η πρωτοδεύτερη φορά Αριστερά με ολοένα πιο ενισχυμένες δόσεις Ακροδεξιάς πασχίζει να εξασφαλίσει πλουσιοπάροχα τα ως άνω δώρα στο σύνολο του λαού. Ωράρια δεν ισχύουν πια. Διευρύνονται κατά τα γούστα των εργοδοτών, οίτινες δεν καταβάλλουν, φυσικά, ούτε ευρώ επιμίσθια. Επινοούν, παρά ταύτα, ατομικές συμβάσεις που καταστρατηγούν πατροπαράδοτα εργασιακά δικαιώματα. Κατόπιν συνεννοήσεως με τους «θεσμούς» της δημοκρατικής Ευρώπης –ευφημισμός της άλλοτε τρισκατάρατης τρόικας–, το εθνοσωτήριο γκοβέρνο μετέτρεψε το «Ποτέ την Κυριακή» σε «Οπωσδήποτε την Κυριακή». Ταινία το ένα, θεατρικό έργο το άλλο· περί ορέξεως, κολοκυθόπιτα.
 Σατανικά πνεύματα οι δανειστές, δεν ικανοποιούνται με όλα τούτα. Τρώγοντας έρχεται η βουλιμία. Οταν ο ντεμέκ διαπραγματευτής απέναντί σου φέρεται σαν πειθήνιο γκαρσόν, λαχταράς τους πιο απίθανους μεζέδες και τους παραγγέλνεις αφειδώς. Από τρούφες με κρέμα γάλακτος πουλιών, μέχρι πετραχηλάτους λαγούς στιφάδο. Επ’ ευκαιρία της τρίτης αξιολογήσεως αξίωσαν από τους υπάκουους σερβιτόρους να περιορίσουν τις απεργίες. Διότι η εν λόγω μορφή αντίδρασης συνιστά ύβριν. Προς το κεφάλαιο, το σύστημα, το καθεστώς.
 Ημαρτον. Οι κουμουνδουριστές έστυψαν την κούτρα τους. Τόσα χρόνια υποστήριζαν τις εργατικές κινητοποιήσεις και τι κατάλαβαν; Αυξήθηκαν μισθοί, συντάξεις, επιδόματα και τα συναφή. Με ποιο όφελος; Μόλις θρονιάστηκαν στους θώκους, αναγκάστηκαν να τα κόψουν οι ίδιοι για να μη μας κυβερνούν οι εντολοδόχοι του νεοφιλελευθερισμού. Ματαιότης ματαιοτήτων. Έφεραν αμέσως στη Βουλή ντροπολογία που εξοβελίζει την απεργία στο πυρ το εξώτερον. Οχι τίποτ’ άλλο. Να διαλυθούν οι αυταπάτες. Να μεταβληθεί επιτέλους σε όαση το κακοτράχαλο τοπίο της αγοράς εργασίας. Υπολόγισαν, όμως, χωρίς τον ξενοδόχο της Κέρκυρας που φιλοξενεί πλήθος συριζαίων βολευτών. Αν το ΚΚΕ ζητούσε ονομαστική ψηφοφορία, θα έχαναν. Οπότε απέσυραν άρον άρον την ντροπολογία δίχως αιδώ. Θα την επαναφέρουν μολαταύτα οσονούπω. Βελτιωμένη. Το υπουργείο Υγρασίας εγγυάται παρατεταμένη περίοδο ξηρασίας εργασιακού μεσαίωνα.
 [Συντάκτης: Δημήτρης Νανούρης - Πηγή: efsyn]