Ενός λεπτού κραυγή και δώρο το τελευταίο γκάλοπ....

Ενός λεπτού κραυγή

 Θα ’θελα να ’μουν άνεργος

δίχως στον ήλιο μοίρα

Κι εσύ, του Ψηλορείτη γιος,

του ριζικού μας λύρα!

Θα ’θελα να ’μουν άστεγος

τροφή για τραπεζίτες

Και συ να τάζεις προσφορές

απ’ όμορφες σουίτες

 

Θα ’θελα να ’μουν δάσκαλος

σε φτωχικά σχολεία

Και να μου κάνεις δίδαγμα

δίχως ντροπή καμία

 

Θα ’θελα να ’μουν άρρωστος

Και να ’σαι εσύ θεούλης

Μαύρες γραμμούλες να τραβάς

ωσάν σωστός Χαρούλης... εννοώ, γιατρούλης!

 

Να είμαι μειονότητα

Να είσαι εσύ η Ντόρα

να έρχεσαι να μου μιλάς

το δάχτυλο να μου κουνάς

και τρόμο γύρω να σκορπάς

 

Θα ’θελα να ’μουν πρόσφυγας

σε βάρκα στοιβαγμένος

κι εσύ πρωθυπουργός τρανός

σαραντοψηφισμένος

 

Σαράντα να ’χεις ποσοστό

και αυτοδυναμία!

Κανένα Σύνταγμα εσύ

να ’χεις έγνοια - καμία!

 

Σαράντα σήμαντρα για σε

ολημερίς να κρούνε

Και οι παπάδες στη σειρά

να σε χειροκροτούνε

 

Γιατί σαράντα; ’ξήντα δυο!

Κι άλλοι τόσοι παπάδες

Κι όλοι οι μπάτσοι στον χορό,

κι ας γίνουν όλα ρημαδιό

 

Θα ’θελα να ’μουν εκλεκτός

των Μητσοτάκηδων υιός

Με θέση έτοιμη εκεί

για πάντα μέσα στη Βουλή

 

Ο,τι αν πεις, εγώ εκεί

Πάντα θα σε πιστεύω

 

Κι αν έχεις κάνει υποκλοπές

Κι αν έκοψες συντάξεις

Κι αν πάει το ρεύμα στον Θεό

Και η μπετζίνα στον γκρεμό

Και οι μισθοί στον διάολο

Και ’μείς πιότερο πέρα

Κι αν πήρες μίζες στα Ραφάλ

Κι αν τα κανάλια σ’ αγαπάν

Κι αν κάτι δυστυχήματα

γίναν εκεί σαπέρα

Κι αν ο κοσμάκης πέθανε

σαν το σκυλί στ’ αμπέλι

Δίχως γιατρούς, με δίχως ΜΕΘ

χωρίς ασθενοφόρα

Να ψάχνω για τα φάρμακα

και να με πιάνει μπόρα

Κι αν την Υγεία εσύ μπορείς

να ιδιωτικοποιήσεις

Κι αν την Παιδεία πιο καλά

να χιλιομαγαρίσεις

Μονάχα εσένα θέλουμε

να βγάζεις τη λουρίδα!

Να μας χτυπάς ολημερίς

κι εμείς, μόνο γελάκια

Κάλπη θα γίνουμε για σε

τίγκα στα ψηφαλάκια!

 

Κι αν όλα αυτά χειρότερα

σίγουρα θα γενούνε

Εσύ αρκεί πρωθυπουργός

να βγεις, κι εμείς ας μην μπορούμε

να δούμε την αλήθεια μας.

Ο φόβος είναι δάσκαλος

Εσύ τον διορίζεις

Και ’μείς πειθήνιοι μαθητές

Κι ας μας κακοκαρδίζεις

 

Την αλλαγή φοβόμαστε

Το δίκαιο σκιαζόμαστε

Τρέμουμε την ανατροπή

Στο μάταιο κρατιόμαστε

 

Μη σώσει κι έρθει άλλος κανείς

ποτέ ποτέ στα πράγματα!

Να μείνουμε εσύ κι εμείς

Και κάτι ακόμα σάβανα

 

Αριστερά δεν θέλουμε

εμείς να διαφεντεύει

Και 20 που δώσαμε

κι αυτό τής περισσεύει

 

Ευημερία λεν αυτοί

για όλους πως θα φέρουν

Ρωτήσανε όμως εμείς

αν θέλουμε; Πώς ξέρουν;

 

Θέλουνε λεν Πολιτισμό

Υγεία και Παιδεία

Δημόσια να ’ν’ όλα αυτά

Θε’ μου - τι πλεμπαρία!

 

Δεν πά’ να λένε και να λεν

Εμείς εκεί: στουρνάρια!

Εσέ λιγουρευόμαστε...

 

...Μονάχα ενός λεπτού κραυγή

θα ’θελα να κρατήσω.

Των πεθαμένων τις ψυχές

να μην αλησμονήσω...

 

Στην κάλπη όμως σαν θα μπω

(μη νοιάζεσαι)

ΕΣΕΝΑ θα τιμήσω.

ΠΗΓΗ: n.ralli@efsyn.gr

Και το Δώρο.... ΕΔΩ