Τέχνη και "ακραία καιρικά φαινόμενα"

 Στη "μακρινή" Ισλανδία, τη χώρα των ψαράδων - όπως την αποκαλούν υποτιμητικά οι "προηγμένοι"  Έλληνες και λοιποί ΕυρωΠΕΗ - οι άνθρωποι έχουν μια εντελώς διαφορετική κουλτούρα και αντίληψη για τη ζωή... Απ' τα πιο απλά, ως τα πιο δύσκολα.... Όταν για παράδειγμα αντιμετώπισαν τη χρεοκοπία της χώρας τους αποφάσισαν να κλείσουν στη φυλακή τους υπαίτιους Τραπεζίτες και να αφήσουν τις Τράπεζες να χρεοκοπήσουν και το λαό να ζήσει...!!!
 Καταπληκτική "ψαράδικη" αντίληψη, γιατί εδώ στην "προηγμένη πνευματικά και οικονομικά" Ελλάδα, οι κρατούντες αποφάσισαν με απανωτούς "έντιμους συμβιβασμούς" να σώσουν τις Τράπεζες και τους υπαίτιους, να θάψουν το λαό και να παραδώσουν τη διακυβέρνηση της Χώρας στις "κατοχικές δυνάμεις", γνωστές σ' εμάς και ως "Θεσμοί"...
 Στη "μακρινή Χώρα των Ψαράδων" οι άνθρωποι ζουν σε "αγαστή συνεργασία" με τα "ακραία καιρικά φαινόμενα" και προσπαθούν να ομορφύνουν το περιβάλλον με τη δημιουργική τους φαντασία... Κοιτάξτε τι σκέφτηκαν....
 " Οι αρχιτέκτονες Choi and Shine ανέλαβαν να φτιάξουν κάτι διαφορετικό. Οι πυλώνες που σχεδίασαν μοιάζουν με γιγάντιες ανθρώπινες φιγούρες και δημιουργούν μια εντυπωσιακή αίσθηση."... Δείτε...  Ε Δ Ω  

 Στην "προηγμένη" Ελλάδα τα πράγματα ακολουθούν κι εδώ αντίθετη πορεία... Οι άνθρωποι ανέχονται με καταπληκτική υπομονή απίστευτες καταστάσεις...
 Βρέχει και (οι άνθρωποι) πνίγονται καταμεσής του δρόμου, αλλά παραδόξως αυτό θεωρείται φυσιολογικό και αποτέλεσμα "ακραίων καιρικών φαινομένων"... Δρόμοι εξαφανίζονται, σπίτια παρασέρνονται απ' τα νερά κι αυτά θεωρούνται αποτελέσματα "ακραίων καιρικών φαινομένων"... Έτσι κανένας δεν ευθύνεται για τίποτα και όλα "βαίνουν καλώς"... Κανένας "υπεύθυνος" δεν αναρωτήθηκε ποτέ (έστω από περιέργεια) πώς "φύτρωσαν" το σπίτια μέσα στο ρέμα;;; Ποιοι χάραξαν τους δρόμους στις κοίτες των χειμάρρων;;
 Ποιοι καίνε δάση και λαγκάδια ασταμάτητα και μετά σπέρνουν "σπίτια και βίλες" πάνω στα αποκαΐδια;;
 Κάθε χρόνο με τις πρώτες ψιχάλες της βροχής ζούμε τις ίδιες τραγικές καταστάσεις με τις ίδιες ακριβώς εικόνες... Λες και είμαστε εγκλωβισμένοι σε μια δίνη του χρόνου και η ζωή μας επαναλαμβάνεται μονότονα... Ε Δ Ω