Ενός λεπτού σιγή

                                                   

                                                         ΕΝΟΣ ΛΕΠΤΟΥ ΣΙΓΗ
                                            Εσείς που βρήκατε τον άνθρωπό σας
                                            κι έχετε ένα χέρι να σας σφίγγει τρυφερά,
                                            έναν ώμο ν’ ακουμπάτε την πίκρα σας,
                                            ένα κορμί να υπερασπίζει την έξαψή σας,
                                            κοκκινίσατε άραγε για την τόση ευτυχία σας,
                                            έστω και μια φορά;
                                            Είπατε να κρατήσετε ενός λεπτού σιγή για τους απεγνωσμένους;

                                                                    ΕΡΩΤΑΣ
                                           Να σου γλείψω τα χέρια, να σου γλείψω τα πόδια
                                           -η αγάπη κερδίζεται με την υποταγή.
                                           Δεν ξέρω πώς αντιλαμβάνεσαι εσύ τον έρωτα.
                                           Δεν είναι μόνο μούσκεμα χειλιών,
                                           φυτέματα αγκαλιασμάτων στις μασχάλες,
                                           συσκότιση παραπόνου,
                                           παρηγοριά σπασμών.
                                           Είναι προπάντων επαλήθευση της μοναξιάς μας,
                                           όταν επιχειρούμε να κουρνιάσουμε σε δυσκολοκατάχτητο κορμί.

                                                               ΜΕ ΚΑΤΑΝΥΞΗ ‘
                                          Έλα να ανταλλάξουμε κορμί και μοναξιά.
                                          Να σου δώσω απόγνωση, να μην είσαι ζώο,
                                          να μου δώσεις δύναμη, να μην είμαι ράκος.
                                          Να σου δώσω συντριβή, να μην είσαι μούτρο,
                                          να μου δώσεις χόβολη, να μην ξεπαγιάσω.
                                          Κι ύστερα να πέσω με κατάνυξη στα πόδια σου,
                                          για να μάθεις πια να μην κλωτσάς.

                                                          ΟΤΑΝ ΣΕ ΠΕΡΙΜΕΝΩ
                                           Όταν σε περιμένω και δεν έρχεσαι,
                                           ο νους μου πάει στους τσαλακωμένους,
                                           σ’ αυτούς που ώρες στέκονται σε μια ουρά,
                                           έξω από μια πόρτα ή μπροστά σ’ έναν υπάλληλο,
                                           κι εκλιπαρούν με μια αίτηση στο χέρι
                                           για μια υπογραφή, για μια ψευτοσύνταξη.
                                           Όταν σε περιμένω και δεν έρχεσαι,
                                           γίνομαι ένα με τους τσαλακωμένους.

                                                             Η ΘΑΛΑΣΣΑ (1962) ... Ε Δ Ω 
                                            Η θάλασσα είναι σαν τον έρωτα:
                                            μπαίνεις και δεν ξέρεις αν θα βγεις.
                                            Πόσοι δεν έφαγαν τα νιάτα τους
                                           -μοιραίες βουτιές, θανατερές καταδύσεις,
                                           γράμπες, πηγάδια, βράχια αθέατα,
                                           ρουφήχτρες, καρχαρίες, μέδουσες.
                                           Αλίμονο αν κόψουμε τα μπάνια
                                           Μόνο και μόνο γιατί πνίγηκαν πεντέξι.
                                           Αλίμονο αν προδώσουμε τη θάλασσα
                                           Γιατί έχει τρόπους να μας καταπίνει.
                                           Η θάλασσα είναι σαν τον έρωτα:
                                           χίλιοι τη χαίρονται -ένας την πληρώνει.

                                           ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΠΩ ΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ (1956)
                                           Εγκαταλείπω την ποίηση δε θα πει προδοσία,
                                           δε θα πει ανοίγω ένα παράθυρο για τη συναλλαγή.
                                           Τέλειωσαν πια τα πρελούδια,
                                           ήρθε η ώρα του κατακλυσμού. ‘
                                           Όσοι δεν είναι αρκετά κολασμένοι πρέπει επιτέλους να σωπάσουν,
                                           να δουν με τι καινούριους τρόπους μπορούν να απαυδήσουν τη ζωή.
                                           Εγκαταλείπω την ποίηση δε θα πει προδοσία.
                                           Να μη με κατηγορήσουν για ευκολία, πως δεν έσκαψα βαθιά,
                                           πως δε βύθισα το μαχαίρι στα πιο γυμνά μου κόκαλα.
                                           όμως είμαι άνθρωπος κι εγώ,
                                           επιτέλους κουράστηκα, πως το λένε,
                                           κούραση πιο τρομαχτική από την ποίηση υπάρχει;
                                           Εγκαταλείπω την ποίηση δε θα πει προδοσία.
                                           Βρίσκει κανείς τόσους τρόπους να επιμεληθεί την καταστροφή του.

Ο Ντίνος Χριστιανόπουλος γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη (20 Μαρτίου 1931). Είναι Έλληνας ποιητής, διηγηματογράφος, δοκιμιογράφος, μεταφραστής, ερευνητής, λαογράφος, εκδότης και βιβλιοκριτικός. Το πραγματικό όνομά του είναι Κωνσταντίνος Δημητριάδης. Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί σε αρκετές γλώσσες. Το 2011 αρνήθηκε να παραλάβει το Κρατικά Βραβεία Λογοτεχνίας 2011. «Δε θέλω ούτε τα βραβεία ούτε τα λεφτά τους». Η απάντησή του έκανε μεγαλύτερο θόρυβο από το ίδιο το βραβείο σε μια κοινωνία που δεν ακούει πια τους ποιητές της. [Πηγή: www.doctv.gr]