Ένας φτωχός χωρικός ξεκίνησε με τα τρία γαϊδουράκια του ένα ταξίδι για να πάει στο παζάρι ώστε να πουλήσει τη σοδειά του. Το ταξίδι θα διαρκούσε αρκετές μέρες. Οπότε, το πρώτο βράδυ, αποφάσισε να κατασκηνώσει κοντά στο σπίτι ενός γέρου ερημίτη αλλά συνειδητοποίησε ότι δεν είχε τρίτο σκοινί για το τελευταίο του γαϊδουράκι και φοβήθηκε ότι αν δεν το έδενε, το γαϊδουράκι του θα έπαιρνε τα βουνά και θα το έχανε.
Έτσι, έσπευσε στον γέρο ερημίτη για να τον ρωτήσει μήπως του περίσσευε ένα σκοινί. «Δεν έχω σκοινί», είπε ο ερημίτης. «Αλλά, θα σου πω τι να κάνεις». «Γύρνα εκεί που κατασκήνωσες και, όπως κάθε μέρα, κάνε την κίνηση σαν να περνάς το σκοινί στον λαιμό του γαϊδάρου». «Κυρίως μην ξεχάσεις να κάνεις ό,τι θα έκανες αν τον έδενες σε ένα δέντρο».
Μην μπορώντας να κάνει κάτι άλλο, ο χωρικός ακολούθησε κατά γράμμα τη συμβουλή του ερημίτη και πήγε να κοιμηθεί. Μόλις ξύπνησε, έτρεξε να ελέγξει
αν το γαϊδουράκι του ήταν ακόμα εκεί. Και… Ω! Τι έκπληξη! Ήταν ακόμα εκεί! Αφού φόρτωσε τα τρία ζώα, αποφάσισε να συνεχίσει το δρόμο του. Αλλά ό,τι κι αν έκανε, τραβούσε το γάιδαρό του, τον έσπρωχνε, τίποτα! Απελπισμένος ο χωρικός πήγε πίσω στον ερημίτη και του διηγήθηκε τι είχε πάθει.
«Σκέφτηκες να βγάλεις το σκοινί;», τον ρώτησε ο ερημίτης. «Μα δεν υπάρχει σκοινί!», απάντησε ο χωρικός.
«Για σένα ναι, δεν υπάρχει, αλλά όχι για το γάιδαρό σου». Ο χωρικός γύρισε λοιπόν εκεί που είχε κατασκηνώσει και με μια θεαματική κίνηση βγάζει το σκοινί. Ο γάιδαρος τον ακολούθησε χωρίς να φέρει καμία αντίσταση!
Ας μη γελάσουμε με αυτό το γάιδαρο.
Μήπως κι εμείς δεν είμαστε δέσμιοι των πεποιθήσεών μας (φανταζόμαστε ότι «πρέπει να κάνουμε» αυτό ή το άλλο, ότι «πρέπει να είμαστε» έτσι ή αλλιώς, φοβόμαστε το βλέμμα των άλλων κ.λ.π.); Ακόμη χειρότερα, μήπως δεν είμαστε αλυσοδεμένοι από τις συνήθειες του μυαλού μας (φόβος, ζήλια, περηφάνια, επιθυμία κλπ.); Κι όμως, όλα αυτά βρίσκονται στη φαντασία μας, διότι τίποτα και κανένας δεν μας αναγκάζει για οτιδήποτε. Στην πραγματικότητα, εμείς αναγκάζουμε τον εαυτό μας να κάνει ορισμένα πράγματα. Για καθετί που κάνουμε έχουμε πάντα την επιλογή να το θέλουμε πραγματικά…
Αναρωτηθείτε, λοιπόν, ποιο σχοινί ή ποια σχοινιά σας εμποδίζουν να εκφραστείτε, να ζήσετε, να εξελιχθείτε και να προοδεύσετε…
Απόσπασμα από το βιβλίο «Νίκησε τη Γκρίνια» – Christine Lewicki – Εκδόσεις Πεδίο
[Πηγή: enallaktikidrasi]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου