"Γηράσκω δ' αεί πολλά διδασκόμενος": Η πολιτική και οι πολιτικοί

 Η διακυβέρνηση της πολιτείας υποχρέωση των άξιων πολιτών

[Σωκράτης:] Γι' αυτόν λοιπόν, τον λόγο, είπα εγώ 1, οι άξιοι άνθρωποι 2 δεν επιδιώκουν την εξουσία 3 ούτε για τα χρήματα ούτε για τη δόξα 4· γιατί ούτε πληρωμένοι θέλουν να χαρακτηριστούν, εισπράττοντας φανερά μισθό για το αξίωμά τους, ούτε κλέφτες, αποκομίζοντας κρυφά κέρδος από αυτό. Ούτε πάλι για τη δόξα· γιατί δεν είναι φιλόδοξοι.   Πρέπει λοιπόν να υπάρχει κάποιος αναγκασμός γι' αυτούς και κάποια τιμωρία προκειμένου να θελήσουν να ασκήσουν εξουσία – έτσι που σχεδόν να θεωρείται ντροπή να αναλάβει κανείς με τη θέλησή του κυβερνητικό αξίωμα προτού να εξαναγκαστεί να το πράξει 5 – κι η πιο μεγάλη τιμωρία εδώ είναι να τον εξουσιάζει κάποιος χειρότερός του 6, αφού ο ίδιος δε θα έχει τη διάθεση να κυβερνά. 
 Από φόβο γι' αυτήν ακριβώς την τιμωρία 7 δέχονται κατά τη γνώμη μου να ασκήσουν εξουσία οι άξιοι άνθρωποι, όταν καμιά φορά συμβεί να πάρουν εξουσία στα χέρια τους, και αναλαμβάνουν τότε να κυβερνήσουν όχι με την ιδέα ότι τους περιμένει εκεί κάτι καλό ή ότι θα καλοπεράσουν αλλά σαν να προχωρούν σε κάτι που είναι ανάγκη να το πράξουν και που δεν έχουν κάποιους καλύτερούς τους ή έστω όμοιούς τους για να τους το αναθέσουν.

(Πλάτων, Πολιτεία, Α, 347 b-d)
[Πηγή: Ανθολόγιο Φιλοσοφικών Κειμένων (Γ Γυμνασίου) - Βιβλίο Μαθητή (Εμπλουτισμένο)] 

 Σχόλιο: Βέβαια από τότε μέχρι τώρα έχουν παραμορφωθεί όλα... Έτσι στις μέρες μας οι λέξεις, οι σκέψεις, τα οράματα και οι ελπίδες για μια καλύτερη κοινωνία ανθρώπων δεν έχουν περιεχόμενο ουσιαστικό... Για παράδειγμα τότε η λέξη "πολίτης" ήταν τίτλος τιμής και η λέξη "ιδιώτης" ήταν βαριά βρισιά, χειρότερη ακόμα κι απ' το ηλίθιος...
 Σήμερα όμως η λέξη "πολίτης" σημαίνει κορόιδο, υποζύγιο, τεκμήριο φορολόγησης και η λέξη "ιδιώτης" σημαίνει "επενδυτής", αξιοσέβαστος καταχραστής του δημόσιου αγαθού, "επιτυχημένος μάγκας" που τα κονόμησε με την καπατσοσύνη του, δαιμόνιος "έμπορος" που διακινεί τόνους σκόνης για "πλυντήρια" παντός τύπου κι όχι μόνο miezens...
 Τότε έψαχναν τρόπους να αναδείξουν στην εξουσία τον ανιδιοτελή, το σοφό, τον άξιο άνθρωπο, σήμερα ψάχνουμε τρόπους να αναδείξουμε τους σφετεριστές της εξουσίας, το απόλυτο τίποτα, τους κουτοπόνηρους και τους ιδιοτελείς... 
 Από τότε μέχρι τώρα πέρασαν 2.500 χρόνια κι αντί να κάνουμε έστω κι έναν πόντο μπροστά κάναμε χιλιόμετρα πίσω... Κι αυτό το πετύχαμε ακολουθώντας παρατεταμένα τη μίζερη λογική: "Το μη χείρον βέλτιστον"...
Όμως με αυτή την πρακτική, είναι πιο λογικό να ελπίζει κάποιος στην ανάσταση νεκρών και στη μεταθανάτια ζωή, παρά στο "βέλτιστο"...  Έτσι καταλήξαμε στο "χείριστο"....               [Κ.Φ.]