Επικοινωνία

  

 Το επόμενο στάδιο είναι το... "ουγκ"....   Ε Δ Ω 

Σημαδεμένος απ' την αγάπη

Βασίλης Λέκκας ... Ε Δ Ω 

Πετρόπουλος: Αγαπώ τα τσογλάνια

 «Δυστυχώς οι μικροαστοί χαράσσουν την μοίρα της Ελλάδος. Αυτά τα αήττητα κνώδαλα ήταν, είναι και θα είναι ανεπίδεκτα αισθητικής διαπαιδαγωγήσεως» 
 «ΑΓΑΠΩ ΤΑ ΤΣΟΓΛΑΝΙΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΧΑΣΙΚΛΕΣ, τους κλέφτες, τις πουτάνες, τους ρεμπέτες και τους πούστηδες γιατί μάχονται κάθε μορφή εξουσίας και τους αγαπώ πιο πολύ γιατί τα καταφέρνουν και επιζούν κόντρα στην αστυνομία, κόντρα στον ποινικό νόμο, κόντρα στην απαίσια ηθική των μικροαστών, κόντρα στον φλογερό εαυτό τους».
 «ΣΤΟΝ ΚΑΙΡΟ ΜΑΣ ΠΙΑ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ ΟΤΙ ΟΛΑ ΓΡΑΦΟΝΤΑΙ, αφού όσο καθαρότερα βλέπουμε τόσο αγνότερα ζούμε. Οι μετριοπαθείς είναι ψεύτες. Οι ριζοσπαστικές ιδέες οι μόνες ιδέες. Κατέχω σημαίνει ψυχορραγώ. Εκείνοι, που λόγω αρμοδιότητος, διώκουν τους συγγραφείς ας μάθουν, επιτέλους, να τους βλέπουνε με προοπτική μερικών δεκαετιών. Εξάλλου, ποιος συγγραφεύς δέχεται άλλην εξουσίαν έξω από την εξουσία της καρδιάς του; Οι συγγραφείς γνωρίζουν κάλλιστα πως θεωρούνται περιττοί. Ακριβώς γι αυτό ταυτίζουν τα ιδεώδη με τα πεπρωμένα τους. Εκάς οι ηθικολόγοι».
  «ΟΙ ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ, ΤΩΡΑ ΠΙΑ, ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΡΑΦΟΥΝ ΟΜΟΡΦΑ, αλλά σκληρά. Δυστυχώς οι μικροαστοί χαράσσουν την μοίρα της Ελλάδος. Αυτά τα αήττητα κνώδαλα ήταν, είναι και θα είναι ανεπίδεκτα αισθητικής διαπαιδαγωγήσεως. Κι έτσι στην αλλοπρόσαλλη χώρα μας, ων Έλλην, πρέπει διαρκώς να πείθεις ότι είσαι όντως Έλλην. Οι άνθρωποι με τα επίχρυσα μανικετόκουμπα ωθούν τους συγγραφείς στην αυτοκτονία. Των μικροαστών το πνεύμα διέβρωσε την πατρίδα. Η φύτρα και η φύση του Έλληνος απέβη ολοκληρωτική. Φασίστριες πρωταρχικές οι μανάδες μας. Οι Έλληνες αγνοούν την κριτική, άρα τον διάλογο. Ανέκαθεν ο λαός υφίσταται για να χρησιμοποιείται.»
 «Ο ΚΥΝΙΣΜΟΣ ΔΕΝ ΑΠΟΚΛΕΙΕΙ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ. Επιζείς στην Ελλάδα μόνον αν σε κατέχει ο διάβολος. Οι συμπατριώτες μου καθεύδουν όταν η χώρα δημοπρατείται. Επαγγελματίες Έλληνες υπεραμύνονται της ιδέας του ελληνισμού. Λησμονούν πως ο ελληνισμός είναι η ευρύτερη έννοια της Ελλάδος, εδώ και αιώνες. Στον καιρό μας, περισσότερο από ποτέ, είναι χρήσιμα τα πλήγματα κατά των Ελλήνων, όπου μόνο βρίζουν ή χειροκροτούν και ποτέ δεν σκέφτονται. Η αιτιολογία του γεγονότος της 21-4-67 αρχίζει να διαφαίνεται. Δέξου αυτό το γεγονός και ήδη έκανες ένα βήμα. Όποιος μαχαιρώνει τους ρομιούς εκδήλως τους ευεργετεί. Πάντως, επί του παρόντος, προτιμώ να μένω φιλέλλην, παρά Έλλην».
 «ΕΜΕΙΣ, ΟΛΟΙ ΜΑΣ, ΑΠΟ ΤΟΥ ΠΑΡΕΛΘΟΝΤΟΣ ΑΙΩΝΟΣ, υφιστάμεθα έναν ασταμάτητο και εντεινόμενο πνευματικό βιασμό. Η γνώση σώζει. Αλλά ακόμη δεν εγράφη η ιστορία της νεοελληνικής τέχνης. Ούτε της νεοελληνικής μουσικής. Η δε τιμή του Αλεξάνδρου Παπαδιαμάντη επιμόνως διασύρεται. Ευλογητή η ιερή αλήθια. Οι Έλληνες, σαν λαός γνησίων χατζαϊβάτηδων, είθισται να πρεσβεύουν αλλότριες ιδέες. Παιδιόθεν, συμπιέζουν στην κεφαλή μας τους ενάριθμους Λουδοβίκους και Ερίκους και Ναπολέοντες. Τίποτα, όμως, δεν μας εδίδαξαν για τους σουλτάνους, που, χθες ακόμη, τύποις και ουσία, εβασίλευαν στον τόπο μας. Και τίποτα δεν μάθαμε για τον μαγικό περσικό πολιτισμό και τον ισάξιό του πολιτισμό των αράβων.»
 «Η ΛΕΓΟΜΕΝΗ ΕΘΝΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΛΕΟΝ ΑΝΑΓΚΑΣΜΕΝΗ να καθιερώσει την εδελεχή διαδασκαλία της τουρκικής ιστορίας. Αν, φυσικά, επιθυμούμε να εφαρμόσουμε το δελφικό γνώθι σεαυτόν. Ή, τουλάχιστον, να μάθουμε να ξεχωρίζουμε έναν αναρχικό από έναν χαφιέ». Αποσπάσματα από την εισαγωγή στα «Καλιαρντά» του Ηλία Πετρόπουλου, εκδ. Νεφέλη.
 Ο Ηλίας Πετρόπουλος (26 Ιουνίου 1928- 3 Σεπτεμβρίου 2003) ήταν συγγραφέας, ποιητής, μουσικολόγος και ο πρώτος λαογράφος στην Ελλάδα που ασχολήθηκε με το περιθώριο. Έγινε γνωστός στο πλατύ κοινό με το βιβλίο του Το εγχειρίδιο του καλού κλέφτη που εκδόθηκε στην Αθήνα το 1979 από τον εκδοτικό οίκο Νεφέλη ενώ αναμφισβήτητη είναι και η αξία της πρώτης ρεμπετολογικής μελέτης στην Ελλάδα (τα Ρεμπέτικα τραγούδια, 1968), που ακόμα και σήμερα αποτελεί σημείο αναφοράς για τη μελέτη του ρεμπέτικου-τρόπου ζωής του περιθωρίου. Ο Ή. Πετρόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1928. Σπούδασε νομικά και πολιτικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και τουρκολογία στο Παρίσι, όπου έζησε μετά το 1975. Δημοσίευσε περίπου ογδόντα βιβλία και σχεδόν χίλια άρθρα. Τα βιβλία του έχουν συχνά τη μορφή της μελέτης ή της μονογραφίας ενώ πολλά αποτελούν συλλογές άρθρων παρεμφερούς θεματικής, είτε αδημοσίευτων, είτε δημοσιευμένων σε περιοδικά και εφημερίδες της εποχής. Σύμφωνα με τη διαθήκη του, το πτώμα του αποτεφρώθηκε και οι στάχτες του πετάχτηκαν στον υπόνομο.
   [Πηγή: www.doctv.gr] 

Σαν να λειώνει μέσα μας

 Βρίσκουμε ανυπόφορα γλυκό το πόσο διαχρονικό είναι το κείμενο που έγραψε ο Πλούταρχος για τον Έρωτα δύο χιλιάδες χρόνια πριν...  
 «Ο ΕΡΩΤΑΣ ΟΥΤΕ ΓΕΝΝΙΕΤΑΙ ΚΑΙ ΟΛΟΚΛΗΡΩΝΕΤΑΙ ΜΟΝΟΜΙΑΣ, όπως ο θυμός, ούτε περνάει και φεύγει γρήγορα, παρόλο που λένε πως έχει φτερά. Αντίθετα, φουντώνει σιγά-σιγά, σχεδόν σαν να λειώνει μέσα μας. Και από τη στιγμή που αγγίξει την ψυχή, μένει εκεί για πολύ καιρό, και σε μερικούς ανθρώπους δεν ησυχάζει ούτε κι όταν γεράσουν, αλλά παραμένει ακμαίος, φρέσκος και θαλερός, ακόμη κι αν ασπρίσουν τα μαλλιά τους.
 ΑΝ ΠΑΛΙ ΣΒΗΣΕΙ ΚΑΙ ΔΙΑΛΥΘΕΙ, ΕΠΕΙΔΗ ΜΑΡΑΘΗΚΕ από το χρόνο ή ύστερα από λογικές σκέψεις, δεν εγκαταλείπει ούτε τότε ολότελα την ψυχή, αλλά αφήνει μέσα της καμένο υλικό και θερμά αποτυπώματα, όπως ακριβώς οι κεραυνοί αφήνουν πίσω τους φωτιά που σιγοκαίει. Η ΛΥΠΗ,  ΟΤΑΝ ΠΑΨΟΥΜΕ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΛΥΠΗΜΕΝΟΙ, δεν αφήνει κανένα σημάδι στην ψυχή, ούτε η άγρια οργή μας όταν υποχωρήσει, η έξαψη της επιθυμίας, όσο βίαια κι αν μας συγκλονίζει, επίσης καταλαγιάζει.
 ΑΝΤΙΘΕΤΑ ΟΙ ΛΑΒΩΜΑΤΙΕΣ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ, ακόμη κι αν απομακρυνθεί το θηρίο, δεν χάνουν το κεντρί τους, αλλά προκαλούν πρήξιμο στα κομμάτια της ψυχής. Και κανείς δεν ξέρει τι ήταν, πως ξεκίνησε και από πού εφόρμησε εναντίον της ψυχής».
 Επιλογή από το έργο του Πλούταρχου, εκδ. Στιγμή μετάφραση: Τάσος Νικολαϊδης.

 Ο Πλούταρχος (45μ.Χ. - 120μ.Χ.) ήταν Έλληνας ιστορικός, βιογράφος και δοκιμιογράφος. Γεννημένος στη μικρή πόλη της Χαιρώνειας, στη Βοιωτία, πιθανώς κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Ρωμαίου αυτοκράτορα Κλαύδιου, ο Μέστριος Πλούταρχος ταξίδεψε πολύ στον μεσογειακό κόσμο της εποχής του και στη Ρώμη. Είχε φίλους Ρωμαίους με ισχυρή επιρροή, ανάμεσα στους οποίους ξεχωρίζουν ο Soscius Senecio και ο Fundanus, και οι δύο σημαντικοί Συγκλητικοί, στους οποίους ήταν αφιερωμένα ορισμένα από τα ύστερα κείμενά του. Έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στη Χαιρώνεια, όπου λέγεται ότι μυήθηκε στα μυστήρια του Απόλλωνα. Ήταν πρεσβύτερος των ιερέων του Απόλλωνα στο Μαντείο των Δελφών όπου ήταν υπεύθυνος για την ερμηνεία των χρησμών της Πυθίας, αξίωμα που κράτησε για 29 έτη έως τον θάνατό του. Έζησε μια ιδιαίτερα δραστήρια κοινωνική και πολιτική ζωή, κατά τη διάρκεια της οποία παρήγαγε ένα απίστευτο σώμα κειμένων, που επιβίωσαν ως την εποχή μας.                 [Πηγή: www.doctv.gr]

Πέρδικά μου

Νίκος Ζιώγαλας .... Ε Δ Ω 

Ντενί Ντιντερό: Ελευθερία σημαίνει το τέλος του ιερέα και του βασιλιά

 Στις 31 Ιουλίου 1784 πεθαίνει ο μεγάλος Γάλλος Διαφωτιστής, Ντενί Ντιντερό. Ο πολυμαθής φιλόσοφος επηρεασμένος, όπως όλοι οι υλιστές του 18ου αιώνα από τον Βάκωνα, πίστευε πως η γνώση -εμπειρική στην προέλευσή της- δεν έχει σκοπό να φτάσει στην αφηρημένη αλήθεια, αλλά να τελειοποιήσει και να αυξήσει τη δύναμη του ανθρώπου. «Προκλητικά» προοδευτικός μιλούσε για την ομορφιά του κακού, τις χαρές του κοινωνικού παρασιτισμού και το δικαίωμα να αναζητεί κανείς τον εαυτό του όπως επιθυμεί. Το έργο του, λίγο μετά τον θάνατό του θεωρήθηκε αιρετικό. Σήμερα τιμάται για τον σημαίνοντα φιλοσοφικό του ρόλο στη διανοητική χειραφέτηση από τις δεδομένες αυθεντίες, είτε θρησκευτικές είτε κοινωνικές.
Ο Ντιντερό ήταν, από κοινού με τον Ζαν Νταλεμπέρ, ένα από τα κυριότερη μέλη των Εγκυκλοπαιδιστών στη Γαλλία, ονομασία που τους αποδόθηκε λόγω της συμβολής τους στη συγγραφή της Εγκυκλοπαίδειας, η οποία αποσκοπούσε να αποτελέσει μια πλήρη επιτομή της φιλοσοφικής και επιστημονικής γνώσης της εποχής.
Ο φιλόσοφος δεν σκότωσε ποτέ κανέναν ιερέα, όμως ο ιερέας έχει σκοτώσει πάρα πολλούς φιλοσόφους.

 Συμφωνούσε με τον ρασιοναλισμό και τον φιλελευθερισμό του Βολταίρου. Όπως έλεγε χαρακτηριστικά «οι άνθρωποι δεν πρόκειται να ελευθερωθούν προτού ο τελευταίος βασιλιάς στραγγαλιστεί με τα έντερα του τελευταίου παπά».
-Τα συγκρατημένα πάθη κάνουν συνηθισμένους ανθρώπους.
-Τα πάθη ανυψώνουν τον άνθρωπο σε ανώτερα επίπεδα.
 Ο διάσημος εκπρόσωπος του γαλλικού υλισμού, ξεκίνησε από τον ηθικό ιδεαλισμό και τον ντεϊσμό για να φτάσει πανηγυρικά στον υλισμό και τον αθεϊσμό. Τα φιλοσοφικά του έργα που γράφτηκαν από το 1740 ως το 1750 αντικατοπτρίζουν αυτήν ακριβώς την εξελικτική πορεία της σκέψης του. Στα κατοπινά του έργα (Ο ανεψιός του Ραμό, Συνομιλία του ντ’ Αλαμπέρ και του Ντιντερό, Το όνειρο του ντ’ Αλαμπέρ) ιστορεί τη θεωρία του υλισμού.
 Ο Θεός των χριστιανών είναι ένας πατέρας που δημιουργεί μεγάλο θέμα για τα μήλα του και δεν προσπαθεί πολύ για να βοηθήσει τον γιο του.
 Παράλληλα, ανέπτυξε ένα εκτενές έργο σχετικά με ζητήματα που αφορούν στην τέχνη, την αισθητική και την τεχνοκριτική. Στα Salons του, στην αλληλογραφία του με το Φαλκόν, στα «Παράδοξα του ηθοποιού», ανέπτυξε τη νέα αισθητική του ρεαλισμού και την όρθωσε αντιμέτωπη στις θεωρίες των επιγόνων του κλασικισμού και στη νατουραλιστική αντίληψη για την αλήθεια. Αυτές τις θεωρητικές αρχές της αισθητικής ο Ντιντερό προσπάθησε να τις εφαρμόσει στα λογοτεχνικά του δημιουργήματα, στα μυθιστορήματα και τα δράματα.
 Τον φανατισμό από τη βαρβαρότητα τον χωρίζει μόνο ένα βήμα.
 Όπως και οι άλλοι εκπρόσωποι του γαλλικού υλισμού, ο Ντιντερό ξεκινάει από τη θέση πως η φύση είναι αιώνια και άπειρη. Η φύση δεν δημιουργήθηκε από κανέναν εκτός από τη φύση. Έξω από τον κόσμο δεν υπάρχει τίποτα. Στην υλιστική διδασκαλία για τη φύση προσέφερε μερικά στοιχεία διαλεκτικής. Τις απόψεις του, δε, για την οργανική φύση τις χαρακτηρίζει η αντίληψη πως όλα βρίσκονται σε εξελικτική πορεία, πως οι φυσικοί τύποι μεταβάλλονται αιώνια και οι διάφορες λειτουργίες στη φύση αλληλοδένονται η μία με την άλλη.
 Καταπίνουμε με απληστία κάθε ψέμα που μας κολακεύει, αλλά την αλήθεια που μας φαίνεται πικρή την παίρνουμε με μικρές γουλιές.
 Ένα ιδιαιτέρως σημαντικό στοιχείο, που συνδέεται με τον αθεϊσμό του Ντιντερό, είναι το γεγονός πως έσπασε τα στενά πλαίσια της μεταφυσικής: Όλα αλλάζουν, όλα χάνονται και το μόνο που μένει είναι το σύνολο. Ο κόσμος γεννιέται και πεθαίνει ασταμάτητα, την κάθε στιγμή βρίσκεται σε κατάσταση γένεσης και φθοράς. Αλλά ο κόσμος ούτε υπήρξε ποτέ ούτε θα υπάρξει.
 Τι είναι ο κόσμος μας; Μια σύνθετη οντότητα που υπόκειται σε ξαφνικές αλλαγές, οι οποίες αναδεικνύουν μια τάση προς την καταστροφή. Μια γρήγορη διαδοχή όντων που ακολουθούν το ένα μετά το άλλο, στηρίζουν τους εαυτούς τους και εξαφανίζονται. Μία φευγαλέα συμμετρία, μια στιγμιαία τάξη.
 Ασχολήθηκε, ακόμη, επισταμένα, με το ζήτημα της υλιστικής ερμηνείας των αισθημάτων. Με ποιο τρόπο η μηχανική κίνηση των υλικών μορίων μπορεί να γεννήσει το ειδολογικό περιεχόμενο των αισθημάτων; Για τον Ντιντερό, στο ερώτημα αυτό μπορούν να δοθούν δύο απαντήσεις: Ή το αίσθημα εμφανίζεται σε ορισμένο στάδιο εξέλιξης της ύλης σαν κάτι ποιοτικά νέο ή πάλι πρέπει να παραδεχτούμε πως κάποια δυνατότητα, ανάλογη με την ικανότητα των αισθημάτων, είναι ιδιότητα της κάθε ύλης ανεξάρτητα από τη μορφή του υλικού σώματος και από το στάδιο όπου έχει φτάσει στην εξελικτική του πορεία η οργάνωσή του. Σύμφωνα με την τελευταία άποψη, η οργάνωση της ύλης καθορίζει μόνο το είδος της αίσθησης, όχι όμως και την ίδια την ποιότητα της αίσθησης. Η ποιότητα ανήκει στην ύλη, αφού είναι ιδιότητα της ύλης.
 Προσέξτε αυτόν που λέει ότι τα πράγματα πρέπει να μπουν σε τάξη! Το να βάζεις πράγματα σε τάξη σημαίνει επίσης να θέτεις άλλους ανθρώπους υπό τον έλεγχό σου.
 Για τον Ντιντερό, ανάμεσα στα περισσότερα αισθήματα και τις αιτίες τους υπάρχουν λιγότερες ομοιότητες από ό, τι ανάμεσα στις παραστάσεις που έχουμε από τα αισθήματα και τις ονομασίες τους. Μαζί με τον Λοκ και όλους τους μηχανιστές υλιστές του 17ου και 18ου αιώνα, διέκρινε στα αντικείμενα ποιότητες πρωταρχικές, που υπάρχουν ήδη στα ίδια τα αντικείμενα και δεν εξαρτώνται από τις σχέσεις της συνείδησής μας προς αυτά, και ποιοτικά «δευτερότερες» που υπάρχουν μόνο στις σχέσεις του αντικειμένου με τα άλλα αντικείμενα ή με τον ίδιο τον εαυτό του. Στη δεύτερη περίπτωση οι ποιότητες ονομάζονται αισθητηριακές.
 Η απλότητα είναι μία από τις βασικές ιδιότητες της ομορφιάς, είναι αναπόσπαστη ένδειξη της υψηλοφροσύνης. 
 Οι αισθητηριακές ποιότητες, κατά τον Ντιντερό, δεν μοιάζουν με τις παραστάσεις που δημιουργούνται γι’ αυτές. Αντίθετα ωστόσο από τον Λοκ, υπογραμμίζει πως οι «δευτερότερες» ποιότητες έχουν χαρακτήρα αντικειμενικό, είναι δηλαδή σύμφυτες στα ίδια τα αντικείμενα του εξωτερικού κόσμου και υπάρχουν ανεξάρτητα από τη συνείδηση του υποκειμένου που τις δέχεται.

 Δεν υπάρχει κανένα είδος παρενόχλησης, που ένας άντρας δεν μπορεί να κάνει σε μία γυναίκα χωρίς να παραμείνει ατιμώρητος σε πολιτισμένες κοινωνίες.
 Όμως, η κληρονομιά που άφησε ο Ντιντερό στον σύγχρονο ευρωπαϊκό και παγκόσμιο πολιτισμό έγκειται κυρίως στο ότι δίδασκε, στο πνεύμα του Διαφωτισμού, το δικαίωμα του ατόμου να καθορίζει την πορεία της ζωής του. Βέβαια, το είδος της ελευθερίας που περιέγραψε διαφέρει σημαντικά από τη σημερινή κατανόηση της ελευθερίας. Το μήνυμά του αφορούσε στην διανοητική χειραφέτηση από τις δεδομένες αυθεντίες (θρησκευτικές, πολιτικές, κοινωνικές) και κυρίως υπέρ  του γενικότερου συμφέροντος της κοινωνίας.

 Ακόμη  περισσότερο από τον Ζαν Ζακ Ρουσό και τον Βολταίρο, ο Ντιντερό ενσάρκωνε την πιο προοδευτική πτέρυγα της σκέψης του Διαφωτισμού, μια θέση που προερχόταν από την πεποίθησή του ότι ο σκεπτικισμός για όλα τα θέμα «είναι το πρώτο βήμα προς την αλήθεια.»
 Καταδίκαζε απερίφραστα την υποδούλωση Αφρικανών, προκαλούσε τις αντιλήψεις της εποχής περί θρησκευτικής αγαμίας και επιβεβλημένης αφιέρωσης στον Θεό, ενώ διασκέδαζε με την πιθανότητα ο υλισμός να αρνούταν τελικά την ελεύθερη βούληση.
 Εξάλλου, ως ένθερμος εμπειριστής, αμφέβαλε και για τις δικές του πεποιθήσεις. Ένας από τους πιο αξιομνημόνευτους εκκεντρικούς ολόκληρης της λογοτεχνίας, μιλούσε προκλητικά για την ομορφιά του κακού, τις χαρές του κοινωνικού παρασιστισμού και το δικαίωμα να αναζητεί κανείς τον εαυτό του όπως επιθυμεί.
  Εν ζωή ο Ντιντερό φυλακίστηκε για ορισμένα βιβλία του ενώ αμέσως μετά τον θάνατό του το μεγαλύτερο μέρος του έργου καλύφθηκε από σκοτάδι καθώς χαρακτηρίστηκε ως αιρετικό και προκλητικό.
 Η αμφιβολία είναι το πρώτο βήμα στον δρόμο της φιλοσοφίας.
 [Πηγή: tvxs] 

«Έχουμε νευρώσεις με τον ερωτισμό»

«Oι παπάδες έχουμε νευρώσεις με τον ερωτισμό». Ο πατήρ Φιλόθεος Φάρος μιλάει και μας κάνει να ελπίζουμε ... 
 ΓΙΑ ΤΟ ΣΥΜΦΩΝΟ ΣΥΜΒΙΩΣΗΣ: «Πολλοί μητροπολίτες αφήνουν να εννοηθεί πως θα πρέπει να επιβληθούν πνευματικές κυρώσεις σε βάρος όσων προχωρήσουν στη σύναψη Συμφώνου Συμβίωσης. Ο Χριστός όμως ήταν σαφής όταν είπε πως δεν ήρθε να κρίνει αλλά να σώσει τον κόσμο. Μην κρίνετε ίνα μην κριθείτε. Αντιθέτως, καταδικάζει ξεκάθαρα συγκεκριμένες συμπεριφορές όπως την υποκρισία. Μιλώντας στους Φαρισαίους, οι οποίοι έκαναν όσα κάνουμε εμείς οι κληρικοί σήμερα, στηλίτευσε το ενδιαφέρον τους για τα περίτεχνα κοσμήματα, τα περίλαμπρα άμφια, την επιδίωξή τους να κάθονται στις πρώτες θέσεις των δείπνων αλλά και την εκμετάλλευση φτωχών ανθρώπων. Ο Χριστός συνεχώς καταδικάζει την υποδούλωση στα υλικά αγαθά, τη χλιδή και την πολυτέλεια. Όλα αυτά αφορούν εμάς τους παπάδες. Ζούμε ζωή πριγκιπική, μετακινούμεθα με τις κράισλερ και τις μερσεντές, μας υπηρετεί ένα σωρό κόσμος, φορτωνόμαστε όλα αυτά τα χρυσά και έχουμε και την απόλυτη εξουσία στην ψυχή των ανθρώπων. Είναι ανατριχιαστικά πράγματα, αν σκεφτείτε ότι γίνονται στο όνομα του Χριστού που περπατούσε ξυπόλητος και δεν είχε πού την κεφαλήν κλίναι. Ε, λοιπόν, είμαστε ανακόλουθοι με όσα δίδαξε ο Χριστός. Και επομένως το λιγότερο που θα περίμενε κάποιος από εμάς είναι να μην πετάμε πέτρες στους άλλους. Οι δικές μας αμαρτίες είναι εκείνες που κυρίως καταδίκασε ο Ιησούς Χριστός. Πώς να το κάνουμε· δεν μίλησε για τις προγαμιαίες σχέσεις, αλλά είπε ξεκάθαρα πως δεν γίνεται να υπηρετεί κάποιος δύο Κυρίους, τον Θεό και τον Μαμωνά. Είπε επίσης πως όποιος έχει δύο χιτώνες, να δίνει τον ένα».
 ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΡΩΤΙΣΜΟ: «Εμείς οι παπάδες έχουμε πολλές νευρώσεις σχετικά με τον ερωτισμό. Και πολλά από αυτά που λέμε μπορεί να είναι συνέπεια των νευρώσεών μας. Πιστεύω ότι οι αυστηρότεροι από εμάς τους κληρικούς στα θέματα της σεξουαλικής ηθικής είναι είτε πιο νευρωτικοί σε σχέση με τον ερωτισμό, είτε κρύβουν τα περισσότερα και θέλουν να έχουν ένα άλλοθι. Εμφανίζονται δηλαδή αυστηροί για να μην επιτρέψουν στον απλό άνθρωπο να σκεφθεί πως αυτοί μπορεί να έχουν μια έντονη προσωπική ζωή, σχετική με αυτό που εξίσου έντονα καταδικάζουν. Αναμφισβήτητα, πάντως, όταν κάποιος ελέγχει τον ανθρώπινο ερωτισμό, έχει στα χέρια του αλυσοδεμένους τους ανθρώπους».
 ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑ: Εμείς οι παπάδες οδηγούμε τα παιδιά στους ψυχιάτρους. Όταν ακούω ψυχίατρο παπά να λέει ότι έχει θεραπεύσει ομοφυλοφίλους, ξέρω ότι έχει αποπειραθεί να τους κάνει ψυχολογική λοβοτομή. Και τους έχει παραδώσει σε τρομερά βασανιστήρια και ενοχικά σύνδρομα. Ο διεθνούς κύρους κατάλογος της ψυχοπαθολογίας που εκδίδει η Αμερικανική Ψυχιατρική Εταιρεία εδώ και 50 χρόνια δεν θεωρεί την ομοφυλοφιλία αρρώστια. Υπάρχουν όμως Έλληνες παπάδες που τη θεωρούν αρρώστια. Και πιστεύω πως εκείνος που προσπαθεί να θεραπεύσει έναν ομοφυλόφιλο είναι ο ίδιος άρρωστος, που χρησιμοποιεί ταλαίπωρους ανθρώπους για να δώσει τη δική του νευρωτική μάχη».
 Ο ΘΕΟΣ: «Στις μέρες μας ο Θεός είναι νεκρός. Τον έχουμε σκοτώσει και είμαστε ορφανοί. Τα λόγια που λέμε, τα μεγάλα, τα επουράνια, τα πνευματικά, όχι μόνο δεν ακτινοβολούν πίστη, αλλά φανερώνουν την αγωνία μας να καλύψουμε την έλλειψη της πίστεώς μας. Γιατί η πίστη δεν μεταδίδεται με μπλα μπλα, αλλά ακτινοβολεί. Δεν λες εγώ πιστεύω, αλλά ο τρόπος που ζεις δείχνει ότι πιστεύεις. Σήμερα ο τρόπος ζωής όλων μας δείχνει ότι δεν πιστεύουμε. Προσεγγίζουμε την πίστη σαν ένα καταναλωτικό αγαθό. Έχουμε από αυτό, από εκείνο, τα έχουμε όλα και λέμε άντε τώρα να εξασφαλίσουμε και ένα οικοπεδάκι στον παράδεισο».
 ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΟΚΡΑΤΙΑ: «Η Πολιτεία ορθώς πράττει και προωθεί το Σύμφωνο. Το ερώτημα όμως είναι αν η Ελλάδα είναι μια κοινοβουλευτική δημοκρατία ή μια θεοκρατία τύπου ‘‘Χομεϊνί’’. Φαίνεται πως σε ένα πολύ μεγάλο ποσοστό η Ελλάδα είναι θεοκρατία. Είναι χαρακτηριστικό πως υποψήφιοι βουλευτές, δήμαρχοι και άλλοι πολιτευόμενοι πριν ξεκινήσουν την προεκλογική τους εκστρατεία, πρέπει να περάσουν να φιλήσουν το χέρι του Δεσπότη. Και θα φροντίσουν οι κάμερες να το απαθανατίσουν αυτό, για να τους δουν οι ψηφοφόροι τους, γιατί αλλιώς δεν έχουν ελπίδες».  ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΡΩΤΙΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ: «Οι κανόνες, σύμφωνα με την Πενθέκτη Οικουμενική Σύνοδο, είναι φάρμακα και παιδαγωγικά μέτρα που χρησιμοποιούνται κατά την κρίση του πνευματικού. Δεν είναι νόμοι. Ο Χριστός άλλωστε ήρθε για να αλλάξει το καθεστώς της ιουδαϊκής παράδοσης και ιδιαίτερα της φαρισαϊκής. Και ζητάει την επιδίωξη της εσωτερικής αναπτύξεως. Όχι την αντιμετώπιση του κακού με μια νομική και αστυνομική αντίληψη. Όμως μέσα στη ζωή της Εκκλησίας το ιουδαϊκό φαρισαϊκό πνεύμα έχει εισχωρήσει από πολύ νωρίς. Ο Χριστός λέει ότι πορνεία και άλλα κακά πράγματα έρχονται από την καρδιά του ανθρώπου. Δεν καταδικάζει κανέναν αμαρτωλό. Μόνο τον υποκριτή. Το πνεύμα του Χριστού δεν είναι νομικό, αλλά προσπαθεί να δείξει ποια είναι η ουσία της αμαρτίας. Δεν είναι μια εξωτερική συμπεριφορά. Για παράδειγμα φόνος για τον Χριστό είναι η απόρριψη του άλλου. Συνεπώς στη διδασκαλία του δεν χωράει η “αυτοδικαίωση”. Κανείς δεν μπορεί να λέει εγώ είμαι ενάρετος και να κατηγορεί κάποιον άλλο σαν αμαρτωλό».
 Ο π. Φιλόθεος Φάρος σπούδασε πολιτικές επιστήμες στην Πάντειο Σχολή, Νομικά στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, Θεολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και Ποιμαντική Ψυχολογία στις ΗΠΑ. Χειροτονήθηκε διάκονος και ιερέας το 1962 στην Ελλάδα. Στη συνέχεια υπηρέτησε ως εφημέριος στις ΗΠΑ. Δίδαξε Ποιμαντική Ψυχολογία στην Ορθόδοξη Θεολογική Σχολή του Τιμίου Σταυρού στη Βοστώνη από το 1969 έως το 1976. Υπηρέτησε ως ιερέας-σύμβουλος στο νοσοκομείο J.B. Thomas Day Care παρέχοντας ποιμαντική υποστήριξη σε νεαρά ζευγάρια που τα παιδιά τους αντιμετώπιζαν σοβαρές ασθένειες καθώς επίσης και ως προϊστάμενος του τμήματος Οικογενειακής Στήριξης στην πρότυπη ψυχιατρική κλινική Human Resource Institute στη Βοστώνη από το 1970 μέχρι το 1976. Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα το 1976, ασχολήθηκε συστηματικά με το συγγραφικό έργο καθώς επίσης, μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του ’90, με το Συμβουλευτικό Κέντρο Νεότητας της Αρχιεπισκοπής Αθηνών. Σήμερα, συνταξιούχος πλέον, λειτουργεί κάθε Κυριακή στον Άγιο Νικόλαο Ραγκαβά της Πλάκας. Πάντοτε μετά τη λειτουργία συζητάει με νέα ζευγάρια και νέους για τα θέματα που αντιμετωπίζουν στην καθημερινότητά τους. *Μέρος από τη συνέντευξη που δόθηκε στον Νίκο Παπαχρήστου για την Καθημερινή.     [Πηγή: www.doctv.gr]

Αργά το βράδυ

Λιζέτα Καλημέρη ... Ε Δ Ω 

Αθλητές του Ηρακλή κατά των «βρωμερών σκουληκιών» στο Ωραιόκαστρο

 Επιθετική ανακοίνωση εξέδωσε το τμήμα τζούντο του Ηρακλή, αναφερόμενο στα κρούσματα ρατσισμού στο Ωραιόκαστρο.
 Υπενθυμίζεται πως πρόσφατα οι σύλλογοι γονέων και κηδεμόνων τριών Δημοτικών Σχολείων της περιοχής απείλησαν με καταλήψεις στην περίπτωση που καθίσουν προσφυγόπουλα, στα θρανία που κάθονται τα παιδιά τους, ενώ πριν από μία εβδομάδα ο δήμαρχος Αστέριος Γαβότσης συγκάλεσε έκτακτο δημοτικό συμβούλιο που αποφάσισε κατά πλειοψηφία ότι «δεν μπορεί να δεχθεί τη χρήση σχολικών μονάδων για τη διδασκαλία αυτών των παιδιών»!
 Με την ανακοίνωσή του, το τμήμα τζούντο του «Γηραιού» κάνει αναδρομή στο παρελθόν, χαρακτηρίζει ως «βρωμερά σκουλήκια» τα άτομα που είχαν τη συγκεκριμένη συμπεριφορά στο Ωραιόκαστρο, επισημαίνει τα δύο πράγματα που δεν διαλέγει ένα παιδί όταν αρχίζει το ταξίδι της ζωής του και καταλήγει με την προσφορά να διδάξουν οι ίδιοι ιθύνοντες του τμήματος τζούντο, δωρεάν, τα προσφυγόπουλα.
 Η ανακοίνωση έχει ως εξής: 
«ΓΚΟΒΟΤΣΗΣ ΟΠΩΣ ΣΤΕΡΓΙΑΔΗΣ
“Καλύτερα να μείνουν εδώ να τους σφάξη ο Κεμάλ, γιατί αν πάνε στην Αθήνα θα ανατρέψουν τα πάντα”.
 Αριστείδης Στεργιάδης (ύπατος αρμοστής Σμύρνης), καλοκαίρι 1922
“Απαίσιοι πραγματικώς είναι οι εδώ Ελληνες, εκτός ελαχίστων. Επικρατεί Βενιζελισμός ογκώδης. Θα ήξιζε πράγματι να παραδώσωμεν την Σμύρνην εις τον Κεμάλ διά να τους πετσοκόψη όλους αυτούς τους αχρείους”.
 ΑΝΔΡΕΑΣ ΓΛΥΞΜΠΟΥΡΓΚ
Θεσσαλονίκη 14-9-2016

 Πέρασαν 94 χρόνια και οι απόγονοι των γουρουνιών ακόμα βρωμάνε. Είσαι εσύ Έλληνας γιατρός που έδωσες και τον όρκο του Ιπποκράτη. Ένα γουρούνι είσαι σαν τον Στεργιάδη.
 Ακούστε βρωμερά σκουλήκια εκεί στο Ωραιόκαστρο που έχετε παιδιά και το παίζετε Ορθόδοξοι Χριστιανοί.
 Δύο πράγματα δεν διαλέγει ένα παιδί όταν αρχίζει το ταξίδι της Ζωής του, να γεννηθεί με αναπηρία ή να ξεριζωθεί από την γειτονιά του να γίνει πρόσφυγας.
 Εμείς που είμαστε απόγονοι προσφύγων σας στέλνουμε να πάτε στον Διάολο. Ως τμήμα τζούντο του Ιστορικού συλλόγου δεχόμαστε να διδάξουμε στα προσφυγόπουλα το Άθλημα μας στο ντότζο μας τιμώντας έτσι την Μνήμη των προγόνων μας, την Μνήμη του Παύλου Φύσσα που τον δολοφόνησαν τα κόπρανα του Χίτλερ πριν 3 χρόνια».            [Πηγή: efsyn]

 Σχόλιο: Αμφιλεγόμενη "προσωπικότητα" ο Στεργιάδης;; Το δρόμο όμως για να λακίσει πριν τη σφαγή στη Σμύρνη τον πέτυχε με τη μία κι αυτό δεν είναι καθόλου "αμφιλεγόμενο".. Όπως και πολλά άλλα...
 "Η μαρτυρία-κλειδί και οι εντολές της Αθήνας
Ο Γ. Παπανδρέου, λίγες μέρες πριν από την καταστροφή, βρέθηκε στη Σμύρνη και ως απεσταλμένος του Κόμματος των Φιλελευθέρων, συζητά με τον Στεργιάδη, προκειμένου να ενημερωθεί για την κατάσταση.
«Ο αρμοστής Στεργιάδης, με τον κυνισμόν που τον εχαρακτήριζεν, είχεν είπει:
-Βλέπω την κατάρρευσιν.
-Και γιατί δεν ειδοποιείς τον κόσμον να φύγη;
-Καλύτερα να μείνουν εδώ να τους σφάξη ο Κεμάλ, γιατί, αν πάνε στην Αθήνα, θα ανατρέψουν τα πάντα...».
Η μαρτυρία παρατίθεται από τον συντηρητικό ιστορικό Γρ. Δαφνή και αποτελεί το κλειδί για την ακατανόητη, κατά τ άλλα στάση, του Στεργιάδη.
Βεβαίως, δεν πρόκειται για εκτίμηση προσωπική, αφού από άλλες πηγές προκύπτει, με σαφήνεια, ότι αυτή ακριβώς ήταν η κυβερνητική επιλογή. Τις παραμονές της κατάρρευσης οι εντολές από την Αθήνα ήταν κατηγορηματικές:
-Αποφύγετε δημιουργία Προσφυγικού Ζητήματος (τηλεγράφημα Γούναρη προς Στεργιάδη στις 18 Αυγούστου 1922).
Άλλωστε, ένα ακριβώς μήνα νωρίτερα η βασιλική κυβέρνηση Πρωτοπαπαδάκη - Γούναρη είχε θεσπίσει νόμο, χωρίς συζήτηση στη Βουλή (ν. 2878 της 16ης Ιουλίου 1922), με τον οποίο απαγορευόταν η είσοδος στη χώρα όσων δεν είχαν διαβατήρια. Επομένως και των προσφύγων!
 Η πράξη αυτή κρίθηκε τόσο εγκληματική, ώστε αποτέλεσε ενοχοποιητικό στοιχείο «εσχάτης προδοσίας» στη δίκη, καταδίκη και εκτέλεση των έξι τον Νοέμβριο του 1922 από το επαναστατικό δικαστήριο.".... Η συνέχεια  Ε Δ Ω   και σε βίντεο... Ε Δ Ω  
 Για τα Γλυξμπούργκια δεν έχω απορίες...
 Γενικά θα έλεγα ότι έχω μόνο μια απορία, σχετική με την εξέλιξη του ανθρωπίνου εγκεφάλου... Πώς είναι δυνατόν τα Χουντοβασιλοκωλοφάσιστα να αναπαράγονται σαν φωτοτυπίες εις τους αιώνας των αιώνων και να έχουν εγκεφαλογράφημα "ευθεία γραμμή";;; Η "γενετική αυτή ανωμαλία" παραβιάζει πράγματι τους νόμους της φύσης...                                                  [Κ.Φ.]

Ένα πλεόνασμα... βόμβα

 Ποια είναι η μεγαλύτερη δημοσιονομική «βόμβα» στην Ευρώπη; Οχι, δεν είναι το δημόσιο χρέος της Ελλάδας, της Ιταλίας και των άλλων χωρών του Νότου: πολλοί ανεξάρτητοι οικονομολόγοι -ειδικά ο Τζόζεφ Στιγκλιτς έχει... βαρεθεί να το γράφει- συμφωνούν πως το πιο επικίνδυνο νούμερο είναι το τεράστιο γερμανικό πλεόνασμα τρεχουσών συναλλαγών, δηλαδή κατά βάση η διαφορά μεταξύ εξαγωγών και εισαγωγών.
 Ένα πλεόνασμα-μαμούθ, που σύμφωνα με τις χθεσινές ανακοινώσεις του ινστιτούτου Ifo θα σημειώσει φέτος νέο ρεκόρ όλων των εποχών και θα (ξανα)γίνει το μεγαλύτερο στον κόσμο ξεπερνώντας και αυτό της Κίνας – μιας χώρας με σχεδόν εικοσαπλάσιο πληθυσμό!
 Για την ακρίβεια, το Ifo λέει πως το πλεόνασμα θα φτάσει φέτος τα 278 δισεκατομμύρια ευρώ, κυρίως λόγω της ισχυρής ζήτησης από άλλες ευρωπαϊκές χώρες, αλλά και της χαμηλότερης του αναμενόμενου εσωτερικής ζήτησης στη Γερμανία. Το ινστιτούτο ανακοίνωσε πως το γερμανικό πλεόνασμα θα ισοδυναμεί με περίπου το 8,9% του ΑΕΠ, πράγμα που σημαίνει ότι θα παραβιάσει και πάλι το ανώτατο όριο του 6% που συνιστά η Ευρωπαϊκή Επιτροπή.
 Τι ζητούν από το Βερολίνο
 Ως γνωστόν τόσο η Κομισιόν όσο και η Ουάσινγκτον αλλά και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο έχουν επανειλημμένως ζητήσει από το Βερολίνο να πράξει τα δέοντα για να αυξήσει την εγχώρια ζήτηση και τις εισαγωγές, ώστε να μειωθούν οι οικονομικές ανισορροπίες στο εσωτερικό της ευρωζώνης, αλλά και παγκοσμίως, και να ενισχυθεί η αναιμική παγκόσμια ανάπτυξη.
 Όμως το αυτί των Γερμανών και ιδιαίτερα του Βολφγκανγκ Σόιμπλε δεν ιδρώνει, καθώς η συγκεκριμένη οικονομική «ανωμαλία» αποτελεί στρατηγική επιλογή της χώρας στην προσπάθειά της να μετατρέψει την οικονομική ηγεμονία σε πολιτική – αφού στην πράξη το πλεόνασμα τροφοδοτείται από τα ελλείμματα των φτωχότερων εταίρων της, με αποτέλεσμα η Γερμανία να «μαζεύει όλο το χαρτί» και να επιβάλει τους όρους της!
 Γι’ αυτό και το Βερολίνο επιμένει να απορρίπτει τις επικρίσεις λέγοντας πως έχει ήδη κάνει ό,τι μπορεί για να αυξήσει την εγχώρια ζήτηση, αυξάνοντας τον κατώτατο μισθό και τις συντάξεις: χθες μάλιστα, μιλώντας στη γερμανική Βουλή όπου ξεκίνησε η συζήτηση για τον επόμενο προϋπολογισμό, ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών επέμεινε πως όχι μόνο αυξάνει τις κρατικές δαπάνες, αλλά εφαρμόζει και όλα τα άλλα μέτρα που διαθέτει για να τονώσει την εγχώρια ζήτηση!
«Καμία άλλη χώρα στην Ευρώπη δεν δαπανά περισσότερα για επενδύσεις απ’ ό,τι η Γερμανία (...) Επειδή κάποιες χώρες στην Ευρώπη αναλαμβάνουν περισσότερο χρέος, αυτό δεν σημαίνει ότι επενδύουν περισσότερα» υποστήριξε ο εμμονικός κ. Σόιμπλε. Η μόνη «υποχώρηση» που έκανε ήταν να δηλώσει ότι «υπάρχει κάποιο περιθώριο» για περικοπές φόρων, αλλά κι αυτό μετά τις ομοσπονδιακές εκλογές του 2017...
 Η πραγματικότητα βέβαια είναι πολύ διαφορετική: η Γερμανία εδώ και δεκαπέντε χρόνια έχει ουσιαστικά «παγώσει» (με την περιβόητη «Ατζέντα 2010») μισθούς και συντάξεις, ενώ η θρησκευτική σχεδόν προσήλωσή της στους ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς βάζει «ταβάνι» στις κρατικές δαπάνες και τελικά συμπιέζει -σε συνδυασμό πάντα με τις πολύ χαμηλές παραγωγικές επενδύσεις από πλευράς των γερμανικών επιχειρήσεων και των «λεφτάδων» της ελίτ, που προτιμούν να «παρκάρουν» τα δισεκατομμύριά τους σε εξωτικά παράγωγα και φορολογικούς παραδείσους αντί να τα ξαναρίχνουν στην αγορά- την καταναλωτική δύναμη του μέσου Γερμανού εργαζόμενου.
 Άλλωστε τα επιχειρήματα του κ. Σόιμπλε καταρρίπτονται από τα ίδια τα στοιχεία που παρουσίασε χθες το υπουργείο του, από τα οποία προκύπτει ότι η εγχώρια ζήτηση μειώθηκε τον Ιούλιο κατά 0,3%, ενώ αντίθετα οι ξένες παραγγελίες αυξήθηκαν κατά 2,5%, με την (πολιτικά αποκαλυπτική) ζήτηση από τα κράτη-πελάτες της ευρωζώνης να αυξάνεται μάλιστα κατά 5,9%...
 [Πηγή: efsyn- Γιώργος Τσιάρας]
 Σχόλιο: Όποιος "βλέπει" ανάπτυξη να σηκώσει το χέρι... Εξαιρείται ο Κούλης που έχει αναπτυξιακό σχέδιο. Θα μειώσει 30% τον ΕΝΦΙΑ  που "έβαλε" και θα γίνει της κακομοίρας απ' τον πακτωλό χρήματος που θα "αναστήσει" τις αγορές... Για τόσο αγοραίο (σχεδιαστή και σχέδιο) μιλάμε....  [Κ.Φ.]

Ο φόβος του «τέλους» στοιχειώνει τους G20

 Είναι η 11η συνάντηση ηγετών του G20 και η πρώτη που φιλοξενείται στην Κίνα. Ο λόγος για τη σύνοδο κορυφής των 20 ισχυρότερων ανεπτυγμένων και αναπτυσσόμενων οικονομιών του κόσμου που θα πραγματοποιηθεί αύριο και μεθαύριο στο Χανγκτσόου της ανατολικής Κίνας, πρωτεύουσα της επαρχίας Τσετσιάνγκ.
 Η σύνοδος βρίσκει την παγκόσμια οικονομία και το σύνολο της ανθρωπότητας σε μια ιδιαίτερα κρίσιμη περίοδο. Σε λίγες ημέρες συμπληρώνονται 8 χρόνια από την κατάρρευση της αμερικανικής επενδυτικής τράπεζας Lehman Brothers και την έναρξη της χειρότερης οικονομικής κρίσης στον κόσμο από τη δεκαετία του 1930.
 Η κρίση αυτή -όπως δείχνουν οι οικονομικές εξελίξεις και τα θεμελιώδη μεγέθη απ’ όλες τις γωνιές του πλανήτη- δεν έχει ακόμη ξεπεραστεί.
 Αντίθετα, εξελίσσεται σταδιακά σε μια νοσηρή στασιμότητα, εκτοξεύοντας ακόμη ψηλότερα τις οικονομικές και κοινωνικές ανισότητες, τροφοδοτώντας όλο και μεγαλύτερες εντάσεις σε εθνικό και διεθνικό επίπεδο. Πόλεμοι εμφύλιοι, εμπορικοί και νομισματικοί μαίνονται ήδη σε αρκετά σημεία του κόσμου, ενώ η ρητορική του προστατευτισμού, του κοινωνικού διαχωρισμού, του ρατσισμού κυριαρχεί στους λόγους αρκετών πολιτικών.
 Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, θεματοφύλακας της παγκοσμιοποίησης, προειδοποίησε με έκθεση που δημοσιοποίησε την περασμένη Πέμπτη τους ηγέτες του G20 ότι η χαμηλή οικονομική ανάπτυξη και οι μεγάλες οικονομικές ανισότητες υποδαυλίζουν τα θεμέλια του ελεύθερου εμπορίου και των ανοιχτών αγορών.
 Το Ταμείο υπογραμμίζει ότι, παρά τα ιστορικά χαμηλά επιτόκια των κεντρικών τραπεζών, οι επενδύσεις συνεχίζουν να απογοητεύουν, αντικατοπτρίζοντας την αναιμική ζήτηση, το υψηλό χρέος των επιχειρήσεων και τους αδύναμους ισολογισμούς του χρηματοπιστωτικού τομέα σε αρκετές χώρες.
«Αν εστιάσουμε στις προοπτικές για την οικονομική ανάπτυξη και την παραγωγικότητα, οι ενδείξεις δεν είναι καλές. Πιθανότατα θα υποβαθμίσουμε ξανά τις προβλέψεις για την ανάπτυξη φέτος», τονίζει η γενική διευθύντρια του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρντ.
 Το ΔΝΤ πρόκειται να αναθεωρήσει προς τα κάτω τις εκτιμήσεις στην επόμενη έκθεσή του για την παγκόσμια οικονομία στις αρχές Οκτωβρίου, λίγο πριν από τη φθινοπωρινή του σύνοδο. Η υποβάθμιση θα είναι η έκτη συνεχόμενη στους τελευταίους 18 μήνες.
 Το Ταμείο, επικαλούμενο το αποτέλεσμα του βρετανικού δημοψηφίσματος τον περασμένο Ιούνιο, ψαλίδισε τελευταία τις εκτιμήσεις του για την παγκόσμια ανάπτυξη το 2016 σε 3,1% και για το 2017 σε 3,4%.
 Η Λαγκάρντ κάλεσε το G20 να υιοθετήσει μια προσέγγιση 4 αξόνων για μεγαλύτερη τόνωση της οικονομίας, διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, δέσμευση εκ νέου στο ελεύθερο εμπόριο και για δικαιότερη κατανομή των καρπών της οικονομικής ανάπτυξης.
«Θέλει πολιτικό θάρρος για να εφαρμοστεί αυτή η ατζέντα», τονίζει η Λαγκάρντ συμπληρώνοντας ότι «η αδράνεια ενισχύει τον κίνδυνο ανατροπής της παγκόσμιας οικονομικής ολοκλήρωσης και διακοπής της λειτουργίας μιας μηχανής η οποία για δεκαετίες δημιούργησε πλούτο σε όλον τον κόσμο». «Αυτό το ρίσκο είναι πολύ μεγάλο για να το πάρει κανείς», καταλήγει.
 Αυτό που φοβάται βέβαια η Λαγκάρντ -και τα ισχυρά οικονομικά συμφέροντα που εκπροσωπεί- είναι το τέλος. Φοβάται το τέλος της παγκοσμιοποίησης, το τέλος του νεοφιλελευθερισμού, το τέλος μιας εποχής που, αντίθετα με όσα ισχυρίζεται, εκτόξευσε τις οικονομικές ανισότητες και την αδικία στα ύψη.
 Το τέλος αυτό όμως δεν οδηγεί αναγκαστικά τον πλανήτη σε έναν άλλο εφιάλτη. Η ανθρωπότητα μπορεί να οραματιστεί ένα διαφορετικό μέλλον από αυτό που διαβλέπουν τα νοσηρά μυαλά.
 [Πηγή: efsyn- Μπάμπης Μιχάλης]

 Σχόλιο: Δε χρειαζόταν η "έκθεση του ΔΝΤ" για να αντιληφθούμε ότι η κρίση δεν είναι οικονομική, αλλά πολιτική... Δεν είναι δηλαδή μια κρίση, αλλά ένα σχέδιο για να επιστρέψει η ανθρωπότητα στην εποχή του Μεσαίωνα.. Τα "νοσηρά μυαλά" ονειρεύονται ένα εφιαλτικό μέλλον, αφού τα "υγιή μυαλά" μολύνθηκαν απ' τα νοσηρά... Κάτι σαν ζομποποίηση φανταστείτε... Η παρατεταμένη αδράνεια των "υγιών" αποθράσυνε εντελώς τους "νοσηρούς" που δεν έχουν κανένα απολύτως πρόβλημα να ομολογούν Δημόσια τους στόχους τους...  "Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, θεματοφύλακας της παγκοσμιοποίησης, προειδοποίησε με έκθεση που δημοσιοποίησε την περασμένη Πέμπτη τους ηγέτες του G20 ότι η χαμηλή οικονομική ανάπτυξη και οι μεγάλες οικονομικές ανισότητες υποδαυλίζουν τα θεμέλια του ελεύθερου εμπορίου και των ανοιχτών αγορών." ... Και τι προτείνει ο "θεματοφύλακας";;; "Θάρρος" ... Θάρρος για να δώσουν ψίχουλα στο γάιδαρο του Χότζα, επειδή θα ψοφήσει και μετά θα κινδυνέψουν οι γαμημ@νες αγορές τους...  Χέστηκαν για το γάιδαρο... Το μεγάλο πρόβλημα είναι να αντιληφθεί ο "γάιδαρος" ότι χωρίς αυτόν θα ψοφήσουν και οι αγορές και να αρχίσει να γκαρίζει απειλητικά και όχι να περιμένει σωτηρία από Λαγκάρντες και ΚουλοΤσίπρηδες... Ε Δ Ω                                          [Κ.Φ.]

Άιντε στη γη τα μάτια σου

Λιζέτα Καλημέρη... Ε Δ Ω 

Μητέρα Τερέζα. Η σκοτεινή πλευρά μιας 'Αγίας'

  

 Γιατί το θέμα της αγιοποίησης της Μητέρας Τερέζας προκαλεί αντιδράσεις και αρνητικά σχόλια. Ένα ντοκιμαντέρ για τη "σκοτεινή" πλευρά της (Vid) ...   Ε Δ Ω 

 Σχόλιο: Αν εξαιρέσουμε ότι συναναστρεφόταν συστηματικά με φασίστες, δικτάτορες και απατεώνες με πατέντα, δεν μπορούμε να παραβλέψουμε και τις άγιες απόψεις της για την ειρήνη... "Η Μητέρα Τερέζα κατά την απονομή του Νόμπελ Ειρήνης, όταν είχε "παγώσει" την κοινή γνώμη: "ο μεγαλύτερος καταστροφέας σήμερα είναι το κλάμα του αθώου και αγέννητου παιδιού, όταν μια μητέρα μπορεί να δολοφονήσει το δικό της παιδί στη μήτρα της τότε τι έμεινε για εσάς και για μένα να σκοτώσουμε μεταξύ μας". ... Έλα ντε, άμα τα σκοτώνουν αγέννητα, τι θα σκοτώνουν μετά αναμεταξύ τους;;;;
 Επίσης "άγια" τοποθετήθηκε και στην τραγωδία της Μποπάλ :"Όταν οι Ινδοί βγήκαν στο δρόμο αντιδρώντας στα ελλιπή μέτρα ασφαλείας της πολυεθνικής εταιρείας Union Carbide, η Μητέρα Τερέζα τους ζήτησε να "συγχωρέσουν την πολυεθνική" η οποία ήταν υπεύθυνη για το μεγαλύτερο βιομηχανικό δυστύχημα της ανθρωπότητας. Η Union Carbide, δεν τιμωρήθηκε ποτέ και από κανέναν."... Είναι πασιφανές ότι η μικρή Τερέζα δεν πάτησε στο τέζα, γι' αυτό μεγάλωσε κι έγινε "αγία"...
 Αν όμως λάβουμε υπόψη μας την έκθεση της UNISEF, τότε μάλλον η μεγάλη Τερέζα που γλίτωσε απ' το teza, δικαιώνεται στο θέμα των εκτρώσεων... Γιατί φανταστείτε (με πιάνει σύγκρυο και μόνο στη σκέψη) τι θα γινόταν αν "αυτά τα παιδιά".... Ε Δ Ω ..  δεν είχαν γεννηθεί...
 Πού θα πούλαγαν τη "συμπόνοια" και την "φιλανθρωπία" οι Τερέζες;;; Και τι θα είχαν οι Κανίβαλοι να σκοτώνουν;;; Είναι ανατριχιαστικό και μόνο που το σκέφτεσαι... Γι' αυτό γίνονται οι πόλεμοι και δε βλέπουμε "προκοπή και ανάπτυξη", οι εκτρώσεις φταίνε... Ε Δ Ω   

Μαγαζιά... αγωνία

 Λατρεύω την Αθήνα. Δεν κουράζομαι να το επαναλαμβάνω στις συναναστροφές, όταν γνωστοί και φίλοι μεμψιμοιρούν για τις συνθήκες στο κέντρο και τις συνοικίες της. Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί οι Αθηναίοι κατατάσσουν πάντοτε τελευταία και καταϊδρωμένη την πόλη τους σε σχετικές πανευρωπαϊκές έρευνες. Σύμφωνοι! Είναι κομμάτι ανορθόγραφη η δόμησή της, όχι μόνο από άποψη κτιρίων, ωστόσο τούτη η αναιδής αναρχία αποδεικνύεται συχνά απελευθερωτική.

 Ουδαμού στη Γηραιά Ηπειρο δεν θα συναντήσεις τραπεζάκια έξω χειμώνα-καλοκαίρι, ούτε μαγαζιά σφύζοντα από ζωή ίσαμε τα πρώτα χαράματα. Ολοφύρονται για την άθλια, τάχα μου, καθημερινότητά τους οι συμπολίτες μας, αφού προηγουμένως έχουν καταβάλει εργώδεις προσπάθειες να την υποβαθμίσουν οι ίδιοι. Κατατρύχονται αναντιρρήτως από το σύμπλεγμα του επαρχιώτη που τον στενεύει η πολιτεία και τον απωθεί η ευρυχωρία της υπαίθρου.

 Υποχόνδριοι και υστερικοί, υποκρίνονται τα ανυπεράσπιστα θύματα. Εγώ εξακολουθώ να τη βρίσκω στην πρωτεύουσα. Από το 2007 που μετακόμισα στο τωρινό μου σπίτι βιώνω τις αρετές της σε όλη τους την ένταση και την έκταση. Το σημείο είναι απόκεντρο και συνάμα κέντρο. Σε ακτίνα διακοσίων μέτρων από την πόρτα μου υπάρχουν τα πάντα. Συρρικνώνονται βέβαια στα χρόνια του Μνημονίου, μολαταύτα η περιοχή παραμένει βολική.

 Κάποτε είχα εφτά ψιλικατζίδικα τριγύρω. Τώρα απέμειναν τρία. Βγαίνω πάντως για τσιγάρα και εφημερίδα το πρωί και μαθαίνω χαρτί και καλαμάρι τα νέα της γειτονιάς. Τα δύο σουπερμάρκετ άλλαξαν φίρμα κάμποσες φορές το καθένα, όμως λειτουργούν απρόσκοπτα. Τρία-τέσσερα κρεοπωλεία και καταστήματα με κρητικά και ναξιακά προϊόντα έβαλαν λουκέτο προ πολλού, ωστόσο το καλό τυρί, το αγνό μοσχάρι κι η ρακή δεν μας λείπουν.

 Εξόχως παρηγορητικό το ότι από τους τρεις φούρνους γκρεμίστηκε μόνο ο ένας. Συνεργεία αυτοκινήτων και μοτοσικλετών, βουλκανιζατέρ, στερεοφωνικάδικα τροχοφόρων, σχολές οδηγών, χρυσοχοεία, δωράδικα, είδη κιγκαλερίας, κουζίνας, επιπλάδικα και λοιπά γραφεία έπεσαν υπέρ πίστεως στην άνιση πάλη τους με τη μαρμάγκα· τουτέστιν τα κατάπιε αμάσητα. Τις βιτρίνες τους κοσμούν αραχνιασμένα ενοικιαστήρια. Οι ιδιοκτήτες ρίχνουν το μίσθωμα και μουστερή δεν σταυρώνουν.

 Τα τέσσερα υποδηματοπωλεία περιορίστηκαν σε ένα. Ο καταστηματάρχης δεν μας έγραψε στα παλιά του τα παπούτσια και κάνει χρυσές δουλειές επιδιορθώνοντας τα δικά μας. Απ' τα άφθονα ρουχάδικα υπάρχουν μόνο δυο στοκατζίδικα της συμφοράς. Αν είσαι τυχερός και προλάβεις τις νέες παραλαβές μπορεί να κονομήσεις παντελονιά, πουκαμισιά και μπουφανιά σε εξευτελιστικό αντίτιμο, αλλιώς θα τη βολέψεις με τα περσινά.

 Άλλωστε απ' τις τρεις μοδίστρες διασώθηκε η μία, αφού προηγουμένως μείωσε στο μισό τις τιμές. Σταθερά στη θέση τους παραμένουν τα πέντε υποκαταστήματα τραπεζών, τα τρία φαρμακεία και τα δύο γραφεία τελετών. Αντιθέτως τα έξι κομμωτήρια έγιναν εννιά. Τεκμήριο των καιρών της παρακμής. Αντί να φροντίσουμε να βελτιώσουμε το κεφάλι μας απ' τη μέσα μεριά, πασχίζουμε να το κάνουμε εντυπωσιακότερο απ' την απέξω. Για ύπουλη αντιπολίτευση βλέπω να με κατηγορούν πάλι οι συριζαίοι και για «μαύρη προπαγάνδα», όπως έκαναν με τη ΓΣΕΒΕΕ η οποία επιβεβαίωσε την εικόνα σε πρόσφατη έκθεσή της. Ας είναι! Η Αθήνα συνεχίζει να μ' αρέσει.
 [Πηγή: efsyn - Δημήτρης Νανούρης] 

«Χαμένη κλαῖς τήν ἱερή σου πόλη»...

 Η Ελλάδα πτωχεύει και ο Παλαμάς γράφει πικραμένος στην θεά Αθηνά : «χαμένη κλαῖς τὴν ἱερή σου πόλη»...
 Το ανάγλυφο της Αθηνάς βρέθηκε το 1888 στον αρχαιολογικό χώρο της Ακρόπολης νότια του Παρθενώνα και χρονολογικά κατατάσσεται στους τελευταίους χρόνους του πρώτου ήμισυ του 5ου π.Χ. αιώνα. Είναι ένα από τα διασημότερα έργα που εκτίθενται στο Μουσείο της Ακρόπολης και αποτυπώνει την Αθηνά με μελαγχολία ή λύπη. Πιθανόν επειδή η στήλη είναι επιτύμβιο μνημείο πεσόντων στρατιωτών των Μηδικών πολέμων προς υπεράσπιση της πατρίδας.

 Λίγα χρόνια μετά την σπουδαία αρχαιολογική ανακάλυψη, η Αθηνά εμπνέει τον Κωστή Παλαμά, οποίος ζει σε μια Ελλάδα που ήδη έχει πτωχεύσει (1893)  και λίγο αργότερα ηττάται στον ελληνοτουρκικό πόλεμο (1897) με αποτέλεσμα να βρεθεί υπό τον ασφυκτικό κλοιό των μεγάλων δυνάμεων για το χρέος έναντι των ξένων. Η θεά Αθηνά μέσα από τα μάτια του ποιητή, αντιλαμβάνεται την φρικτή δοκιμασία και μελαγχολεί.  Σ’ αυτήν μιλάει ο Παλαμάς και της γράφει:

Πῶς ἀκούμπησες ἄπραγα τὸ δόρυ; 
Τὴ φοβερή σου περικεφαλαία 
βαριὰ πῶς γέρνεις πρὸς τὸ στῆθος, Κόρη; 
Ποιὸς πόνος τόσο εἶναι τρανός, ὦ Ἰδέα, 

γιὰ νὰ σὲ φτάση! Ὀχτροὶ κεραυνοφόροι 
δὲν εἶναι γιὰ δικά σου τρόπαια νέα; 
Δὲν ὁδηγεῖ στὸ Βράχο σου τὴν πλώρη 
τοῦ καραβιοῦ σου πλέον πομπὴ ἀθηναῖα; 

Σὲ ταφόπετρα βλέπω νὰ τὴν ἔχη 
καρφωμένη μία πίκρα τὴν Παλλάδα. 
Ὤ! κάτι μέγα, ἀπίστευτο θὰ τρέχη … 


                                                                 Χαμένη κλαῖς τὴν ἱερή σου πόλη
                                                                 ἢ νεκρὴ μέσ᾿ στὸ μνῆμα καὶ τὴν ὅλη 
                                                                 τοῦ τότε καὶ τοῦ τώρα, ὠιμένα! Ἑλλάδα;

                                                                «Τῆς Ἀθηνᾶς ἀνάγλυφο» K.ΠΑΛΑΜΑΣ

 Όπως παρατηρεί πολύ εύστοχα η Εύα Γαλατσάνου στο grammata24, το μυθικό πρόσωπο της θεάς Αθηνάς στέκει άπραγο και αποκαρδιωμένο πάνω στο ανάγλυφο που έχει φτιαχτεί γι’ αυτήν.
 Ο πόνος είναι τόσο μεγάλος που αποκαρδιώνει, εκφράζεται έτσι η παρακμή της Ιδέας. Η Αθήνα ταυτίζεται με την Ελλάδα και βρίσκεται νεκρή στο μνήμα. Αποτελεί τον καθρέφτη της και αντικατοπτρίζει τον φόβο της για την ζωή των ανθρώπων της, την δυστυχία τους, τους πόνους τους, την οργή τους».
  Η θεά Αθηνά πικραμένη παρατηρεί τον απόηχο της κρίσης που τεμαχίζει την κοινωνία και βασανίζει τους ανθρώπους της.
 Ο Παλαμάς με το ποίημά του στοχάζεται, προβληματίζεται, κρίνει και αναιρεί. Μέσα από αυτό το έργο φιλοσοφεί, καυτηριάζει την πραγματικότητα και ακριβώς επειδή χρησιμοποιεί τις μεγαλειώδεις εικόνες της θεάς Αθηνάς στο ομώνυμο μνημείο να θρηνεί, η κατάρριψη της πραγματικότητας είναι ακόμα πιο έντονη και βίαιη.
 Τα αισθήματα του αναγνώστη είναι το δέος αλλά και η λύπη. Ωστόσο ο ίδιος ο ποιητής παρά τις ιστορικές περιπέτειες της ιερής του πόλης, έζησε μια «ασάλευτη ζωή» σε αυτήν».
 Διαβάζοντας τα παραπάνω θα έλεγα ότι δεν υπάρχει καμία αμφιβολία. Οι γνώστες της ιστορίας, οι πνευματικοί άνθρωποι και οι ποιητές «διαβάζουν» ταχύτερα το μέλλον και είναι ένα μάθημα για όλους μας. Γιατί όσα περιέγραψε ο Παλαμάς τα ζούμε σήμερα το ίδιο έντονα και ταυτιζόμαστε με την σκεπτόμενη Αθηνά. Τουλάχιστον τότε η πόλη είχε κάποιον να στεναχωριέται για αυτήν…
 [Πηγή: Μηχανή Του Χρόνου - Χρίστος Βασιλόπουλος]

Γιατί ο εισαγγελέας ζητάει προφυλάκιση Μαρινάκη

 Την προσωρινή κράτηση του Βαγγέλη Μαρινάκη για την υπόθεση των στημένων παιχνιδιών στο ποδόσφαιρο ζητά ο εισαγγελέας Εφετών Σταμάτης Δασκαλόπουλος με παραπεμπτική σε δίκη πρότασή του προς το Συμβούλιο Εφετών.
 Ο εισαγγελέας προτείνει να παραπεμφθεί σε δίκη ο πρόεδρος του Ολυμπιακού και συγκατηγορούμενοί του στην υπόθεση για σωρεία κακουργηματικών πράξεων, που αφορούν τη «δράση εγκληματικής οργάνωσης» στην υπόθεση «στημένων αγώνων».
 Συγκεκριμένα ο κ. Μαρινάκης κατηγορείται για:
1) ένταξη και διεύθυνση σε εγκληματική οργάνωση
2) ηθική αυτουργία σε απόπειρα εκβίασης με απειλή βλάβης δραστηριότητας που ασκεί ο εξαναγκαζόμενος από υπαίτιο που διαπράττει τέτοιες πράξεις από συνήθεια, κατ’ επάγγελμα και κατ’ εξακολούθηση
3) ηθική αυτουργία σε έκρηξη από την οποία μπορούσε να προκύψει κίνδυνος για άνθρωπο
4) ηθική αυτουργία σε κατά συναυτουργία και κατ’ εξακολούθηση δωροδοκία-δωροληψία για αλλοίωση αποτελέσματος αγώνα που περιλαμβάνεται σε στοιχηματικές διοργανώσεις, από την οποία επιτεύχθηκε ο σκοπός που επιδίωκε ο δράστης και
5) απάτη κατά συναυτουργία και κατ’ εξακολούθηση.
 Ο εισαγγελέας θεωρεί πως ο κ. Μαρινάκης ήλεγχε «ηγεμονικά και διευθυντικά» την «εγκληματική οργάνωση» που δρούσε στον χώρο του ποδοσφαίρου.
 Στην πρόταση του ο κ. Δασκαλόπουλος τονίζει ότι ο πρόεδρος της ΠΑΕ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ παραβίασε τον περιοριστικό όρο της απαγόρευσης ενασχόλησης με το ποδόσφαιρο που του επιβλήθηκε καθώς -όπως αναφέρει ο εισαγγελέας- «...αποδείχτηκε κατά τρόπο αναμφίβολο ότι ο κ. Μαρινάκης και μετά την έκδοση της ανακριτικής απόφασης συνέχισε αδιακόπτως να ασκεί ο ίδιος προσωπικά τη διοίκηση, διαχείριση και εκπροσώπηση της ΠΑΕ.»
 Συνέχισε να ασκεί την πραγματική διοίκηση της ομάδας προσλαμβάνοντας ο ίδιος παίκτες, προπονητές και εκπροσωπώντας την ΠΑΕ κάθε στιγμή προς την κοινωνία, με δηλώσεις του στα Μέσα Ενημέρωσης, αποδεικνύοντας εξακολουθητικώς ότι παραμένει όχι μόνο τυπικά πρόεδρος αλλά και ουσιαστικά, ασκώντας στο ακέραιο όλες τις σημαντικές αρμοδιότητες που περικλείονται στο προεδρικό αξίωμα.
 Όλες αυτές οι δηλώσεις και ενέργειες του κ. Μαρινάκη που έγιναν γνωστές από όλους (κοινές τοις πάσι) ήταν και είναι απολύτως απαγορευμένες σύμφωνα με το περιεχόμενο του επιβληθέντος σε αυτόν περιοριστικού όρου. … Βάσει όλων των ανωτέρω εκτεθέντων δεν καταλείπεται η παραμικρή αμφιβολία ότι έχουμε ενώπιον μας μία σοβαρή παράβαση τόσο της ΠΑΕ όσο και του προέδρου της.»
 Ο εισαγγελέας παραθέτει σειρά δημοσιευμάτων και δηλώσεων του κ. Μαρινάκη. Μεταξύ των δηλώσεων του προέδρου του Ολυμπιακού ο κ. Δασκαλόπουλος αναφέρεται και σε μία της 18ης Απριλίου του 2016, σύμφωνα με την οποία «ο Θρύλος θα συνεχίσει να σαρώνει τα πάντα για τα επόμενα τουλάχιστον 15 χρόνια», για την οποία ο εισαγγελέας σημειώνει πως «προμηνύει την διά παρομοίων αξιοποίνων πράξεων επιδίωξη στόχων προς παράνομο όφελος του ιδίου και της ΠΑΕ της οποίας είναι πρόεδρος.
»Άλλωστε οι συνθήκες τέλεσης των ως άνω πράξεων του, ως προς τις οποίες προκύπτουν επαρκείς ενδείξεις ενοχής, η ιδιομορφία, η μορφολογία τους, ο μεταξύ τους συνδυασμός, η οργανωτική δομή και ο προγραμματισμένος σχεδιασμός τού εν λόγω κατηγορουμένου προς υλοποίησή τους, ελέγχοντας ο ίδιος ηγεμονικά και διευθυντικά την ανωτέρω εγκληματική οργάνωση... αδιαμφισβήτητα συνθέτουν συγκεκριμένα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των πράξεών του -κακουργημάτων- με βάση τα οποία, κρίνεται ότι αν αφεθεί ελεύθερος είναι πολύ πιθανό να διαπράξει και άλλα εγκλήματα».
 Ο εισαγγελέας επισημαίνει ότι τα κακουργήματα σε βάρος του Βαγγέλη Μαρινάκη συνδέονται με το χώρο του ποδοσφαίρου και θεωρεί ότι το γεγονός πως ο κατηγορούμενος δραστηριοποιήθηκε πλήρως στην ομάδα ελάχιστες μέρες μετά την απόρριψη του αιτήματος για άρση του συγκεκριμένου όρου «μαρτυρεί σαφή περιφρόνηση της εννόμου τάξεως που εγκυμονεί κίνδυνο τέλεσης νέων εγκλημάτων».
 Θυμίζουμε ότι ο πρόεδρος του Ολυμπιακού, που έλαβε προ ημερών μία από τις τέσσερις τηλεοπτικές άδειες, μετά την πολύωρη απολογία του είχε αφεθεί ελεύθερος με εγγύηση ύψους 200.000 ευρώ, απαγόρευση ενασχόλησης με το ποδόσφαιρο και υποχρεωτική εμφάνιση στο αστυνομικό τμήμα της περιοχής του δύο φορές τον μήνα.
 Για την οριστική παραπομπή του Β. Μαρινάκη και των λοιπών κατηγορουμένων αλλά και για το θέμα της κράτησής του θα αποφανθεί το Συμβούλιο Εφετών που θα συνεδριάσει προσεχώς.
 Παραπομπή άλλων 27
 Προτείνει, επίσης, την παραπομπή επτά κατηγορουμένων πρώην στελεχών της ΕΠΟ για τέσσερα κακουργήματα (εγκληματική οργάνωση, απάτη, εκβίαση και αλλοίωση αποτελέσματος) και άλλων είκοσι κατηγορουμένων, διαιτητών, ενός προπονητή, παραγόντων ομάδων και ποδοσφαιριστών για δόλια και σκόπιμη αλλοίωση αποτελεσμάτων ποδοσφαίρου.
 Με την ίδια πρόταση ο εισαγγελέας εφετών προτείνει την απαλλαγή έξι κατηγορουμένων και την παύση δίωξης για ένα από τους εμπλεκόμενους που απεβίωσε ήδη. [πηγή: efsyn]
 Σχόλιο: ... Τι να πει κανείς;; Άλλωστε "ο φάκελός του" (που ήταν πλήρης) τώρα ξεχειλίζει... Ε Δ Ω 

Σημεία και κέρατα των Μνημονίων

 Κρούσματα αρπαγών σε όλη τη χώρα με θύματα ανήμπορους ηλικιωμένους και μάλιστα μέσα στα σπίτια τους πολλαπλασιάζονται τώρα τον Αύγουστο, καθώς τα διπλανά διαμερίσματα είναι άδεια και φωνάζουν οι ταλαίπωροι, όσοι τους δίνεται η ευκαιρία, σε ώτα μη ακουόντων. Στην εποχή της κρίσης και των Μνημονίων οι συντάξεις συνιστούν πενιχρή μεν, αλλά σίγουρη πηγή εισοδήματος και τις έχουν βάλει στο μάτι λογής λογής λωποδύτες. Πρόκειται για την απεχθέστερη μορφή εγκλήματος, αφού τα άτομα τρίτης ηλικίας, ιδίως αυτά που ζουν μόνα, είναι από κάθε άποψη τα πιο ευάλωτα.
 Ληστεύουν τους ανυπεράσπιστους οι θρασύδειλοι και οι ουτιδανοί. Σε περιόδους παρακμής σπανίζουν οι Ρομπέν των Δασών, οι περήφανοι κιμπάρηδες που έχουν τα κότσια να λεηλατούν τους έχοντες και τους δυνατούς και να μοιράζουν τη λεία στους φτωχούς. Επιπλέουν οι φελλοί και οι μικρόψυχοι. Το σύστημά τους είναι σατανικά απλό. Ελλοχεύουν στα τοπικά υποκαταστήματα των τραπεζών, κατά προτίμηση τις μέρες που εκταμιεύονται οι συντάξεις. Κιαλάρουν τους γέροντες την ώρα που τακτοποιούν το μπαγιόκο στο πορτοφόλι, στην κωλότσεπη ή στου σακακιού τους το θυλάκιο της καρδιάς.
 Ολιγωρούν πίσω τους καθώς ψωνίζουν στον φούρνο, το σουπερμάρκετ και τον ψιλικατζή και αναλαμβάνουν δράση μόλις πλησιάσουν στο σπίτι τους. Ο υπερήλικος καλεί το ασανσέρ. Μια νέα, εμφανίσιμη και ευγενική κοπέλα τρέχει προς το μέρος του, τάχα μου να προλάβει. Ανύποπτος της προτείνει με αβρότητα να μπει. Εκείνη κρατά ανοιχτή την πόρτα, ώσπου παρουσιάζεται ο αδίστακτος κρεμανταλάς συνεργός της. Δύο εναντίον ενός και δη εύθραυστου σ’ έναν στενό θαλαμίσκο είναι μάλλον άνιση πάλη. Το θύμα αιφνιδιάζεται και χάνει το μηνιάτικο προτού προλάβει να πει κύμινο. Αν αποδειχτεί ζόρικο, τότε κακό του κεφαλιού του, το οποίο αποκτά εκδορές και μώλωπες που μπορεί να οδηγήσουν τον κάτοχό του στο νοσοκομείο.
 Πριν από λίγους μήνες συνέβη κάτι ανάλογο σε συνταξιούχο διαμένοντα στην πολυκατοικία μου. Οι δράστες ήσαν τραγοπόδαροι και γκαντέμηδες, καθότι ο υιός του συγκατοίκου υπηρετεί στη Δίωξη Εγκλημάτων κατά Ζωής και Ιδιοκτησίας και η κόρη του στο Ηθών, Λεσχών και Παιγνίων. Πήραν το θέμα πατριωτικά και έπειτα από μία εβδομάδα η σπείρα συνελήφθη επ’ αυτοφώρω σε όμορο οίκημα. Οι κακοποιοί μετέρχονται ποικίλα τεχνάσματα προκειμένου να παραπλανήσουν τα γερόντια. Παριστάνουν τους πλασιέ ή τους τεχνικούς της ΔΕΗ και άλλων υπηρεσιών κοινής ωφελείας.
 Η πιο εξελιγμένη παραλλαγή που ακολουθούν για να ξεγελάσουν τον στόχο τους έγκειται στο να ρίχνουν νερό κάτω απ’ την εξώθυρά του. Οταν αδειάσουν κάνα δυο μποτίλιες του ενάμισι λίτρου, αρχίζουν να κραυγάζουν: «Βοήθεια, πλημμύρα». Απονήρευτοι οι ένοικοι ανοίγουν την πόρτα για να συνδράμουν τον γείτονα με τις σπασμένες σωλήνες και τότε στεγνώνει παντελώς το κομπόδεμά τους. Οι απατεώνες κλαίγονται στον ανακριτή ότι το επάγγελμα αποδίδει πλέον ελάχιστα. Διότι έχουν προλάβει άλλοι να ξαφρίσουν τους πελάτες τους. Τζιτζιφιόγκοι με κομψά κοστούμια, ανεξαρτήτως αν φορούν γραβάτα ή όχι. Καιροφυλακτούν εντός της οικίας και απειλούν απ’ το γυαλί. Και κατόπιν ψηφίζουν έντεκα συναπτές περικοπές μισθών και συντάξεων. Προσφάτως και κουτσούρεμα του ΕΚΑΣ. Σημεία και κέρατα των Μνημονίων.           [efsyn - Δημήτρης Νανούρης] 

Κι αν τα μάτια σου

Βασίλης Παπακωνσταντίνου - Γεωργία Νταγάκη ... Ε Δ Ω 

ΔΝΤ: Εξαφανίστε τους ηλικιωμένους

 Μια μελέτη του ΔΝΤ θεωρεί ότι εκτός όλων των άλλων δεινών που έρχονται στο άμεσο μέλλον και μας απειλούν είναι και η γήρανση του εργατικού δυναμικού στην Ευρώπη και ιδίως στη χώρα μας με τα άλυτα δημοσιονομικά προβλήματα, μετά τη χρεοκοπία (που φαίνεται ήρθε από τον ουρανό να μας κάψει).
 Τα επόμενα είκοσι χρόνια, λένε λοιπόν οι τεχνοκράτες, το εργατικό δυναμικό θα είναι πολύ περισσότερο γερασμένο και, συνεπώς, θα πέσει η παραγωγικότητα και η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας, δεν θα έχουμε ανάπτυξη και δεν θα βρίσκουν δουλειά οι παραγωγικές ηλικίες.
 Δεν θα μειωθεί η ανεργία και τα χρέη -ιδιωτικά και δημόσια- θα διευρύνονται και μάλλον δεν θα μπορούμε να τα αποπληρώνουμε κ.ο.κ.
 Πέρα από την ομοιότητα που έχει αυτή η ανάλυση με τις κακορίζικες προφητείες των «γερόντων» της μοναστικής φράξιας της Ορθοδοξίας, που τις δοξάζει καθημερινά ο ακροδεξιός και ο κίτρινος ελληνικός Τύπος, οι μελετητές του ΔΝΤ διαπιστώνουν, πολύ... επιστημονικά, ότι η πιο ευαίσθητη υγεία των εργαζομένων μεγαλύτερης ηλικίας και οι παρωχημένες δεξιότητές τους θα μειώσουν την παραγωγικότητα.
 Και μάλιστα ανακαλύπτουν οι φωστήρες και έναν πρωτοφανή αριθμητικό αλγόριθμο που λέει ότι αν αυξηθεί ο πληθυσμός των εργαζομένων ηλικίας 55-64 ετών κατά πέντε ποσοστιαίες μονάδες, τότε θα πέσει η παραγωγικότητα κατά τρεις μονάδες!
 Και επειδή εκτιμούν ότι την επόμενη 20ετία οι εργαζόμενοι ηλικίας 55 έως 64 ετών προβλέπεται να αυξηθούν (από 15% στο 20%), θα έρθει η απόλυτη καταστροφή.
 Αν οι δανειστές μας πιστεύουν στην ευθανασία των αυξανόμενων συνταξιούχων (με τις κοστοβόρες απαιτήσεις τους για αμοιβές και φάρμακα) και των αντιπαραγωγικών γερασμένων τμημάτων της εργατικής τάξης να το πουν ευθέως και να εξηγήσουν τη μέθοδό τους.
 Αλλιώς, τι νόημα έχει οι «θεσμοί» σαν το ΔΝΤ (που φέρονται σαν να μας διασώζουν από τις χρεοκοπίες που συνειδητά και κερδοσκοπικά τις προκάλεσαν) να μας επιβάλλουν νομοθετικά την αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης και συνεπώς και την υποχρεωτική παράταση του «αντιπαραγωγικού» εργάσιμου βίου των ανθρώπων;            [Πηγή: efsyn]

 Σχόλιο: Απορώ (να μην πω και εξίσταμαι και προκληθεί πανικός) με τις "απορίες" του Συντάκτη του άρθρου... Αναρωτιέται (τάχαμου) για το "αν οι δανειστές μας" πιστεύουν στην ευθανασία των συνταξιούχων ..", αποκρύπτοντας επίτηδες το αληθινό σχέδιο των "αγαθών δανειστών μας" που σε αγαστή συνεργασία με τους "εξαιρετικούς κυβερνώντες μας" έχουν θέσει σε εφαρμογή από την εποχή του "αριστερού" Στουρνάρα (μιλάμε για μια Στουρνάρα ναααααα)...... Μάλιστα, το εξαιρετικό αυτό "σχέδιο" που ξεκίνησε με τις καλύτερες προοπτικές και εξασφαλίζει εσαεί όλους τους Συνταξιούχους (ανεξαρτήτως κόμματος) το δημοσιεύσαμε ολόκληρο και με αναλυτικά παραδείγματα τον Οκτώβριο του 2013, αλλά δυστυχώς λίγοι το κατάλαβαν απ' ότι φαίνεται... Σήμερα όμως θα το καταλάβουν όλοι ανεξαιρέτως... Το μόνο που περίμεναν (άπαντες οι "σχεδιαστές") ήταν να βρεθεί ένας Κατρούγκαλος να το ολοκληρώσει θεαματικά... Και ω του θαύματος βρέθηκε ο π@στης (που λέει ο λόγος)... Έτσι με την  μέθοδο "Κατρούγκαλος" επιτεύχθηκε το πετσόκομμα των συντάξεων, χωρίς όμως να μειωθούν οι συντάξεις... Αυτό το καταπληκτικό νομοσχέδιο είναι παγκόσμια πατέντα...
 Παρακαλώ δείτε το με προσοχή και θα σας λυθούν όλες οι απορίες.... Ε Δ Ω          [Κ.Φ.]

Γιατί αγαπάμε και γιατί απατάμε;

 Γιατί αγαπάμε; Και γιατί απατάμε; Κατά την ανθρωπολόγο Helen Fisher, η αγάπη δεν είναι απλώς ένα συναίσθημα: στην πραγματικότητα είναι μια βιολογική ορμή, που προέρχεται από την κινητήρια δύναμη του νου και συγκεκριμένα του τμήματος του μυαλού μας που θέλει και λαχταρά. Ποια είναι η εξέλιξη της αγάπης, οι βιοχημικές της βάσεις και η κοινωνική της σημασία; Μια ενδιαφέρουσα ομιλία επιχειρεί να λύσει τα μυστήρια του πιο περίπλοκου συναισθήματος. [Πηγή: www.doctv.gr]

Πετροπέρδικα

Γεωργία Νταγάκη ... Ε Δ Ω 

Ποιοι ευθύνονται για το υπέρογκο δημόσιο έλλειμμα του 2009;

 Η  αναίρεση από τον Άρειο Πάγο του βουλεύματος του Συμβουλίου Εφετών, σχετικά με την υπόθεση της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής (ΕΛΣΤΑΤ) για πρώην στελέχη της υπηρεσίας ανάμεσα στα οποία και ο πρώην επικεφαλής της, προκάλεσε μια πρωτοφανή, προκλητική, απειλητική, απαράδεκτη και προσβλητική για τη χώρα μας παρέμβαση υπέρ αυτού τριών επιτρόπων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
 Με την παρέμβασή τους αυτή προτρέπουν (ή μήπως απαιτούν από) την εκτελεστική εξουσία να αποτρέψει την εκδίκαση της υπόθεσης από το αρμόδιο δικαστήριο, δηλαδή να καταλύσει την ανεξαρτησία της δικαστικής εξουσίας.
 Το θράσος των γραφειοκρατών των Βρυξελλών ξεπέρασε κάθε όριο αυτή τη φορά και όπως σωστά τόνισε ο αναπληρωτής υπουργός Δικαιοσύνης, «η παρέμβασή τους αυτή παραβιάζει ευθέως όχι μόνο το Σύνταγμα της Ελλάδος αλλά και το ευρωπαϊκό θεσμικό κεκτημένο». Το τραγικό είναι ότι κόμματα της αντιπολίτευσης, αντί να καταδικάσουν την αήθη αυτή παρέμβαση, την υποστήριξαν!
 Στην παρέμβασή τους οι τρεις επίτροποι αναφέρονται στα στοιχεία της περιόδου 2010-2015. Το πρόβλημα, όμως, που θα εξετάσει το δικαστήριο δεν είναι αυτό. Το πρόβλημα είναι το «φούσκωμα» του δημόσιου ελλείμματος του έτους 2009, το οποίο οριστικοποιήθηκε τον Νοέμβριο του 2010 στο υπέρογκο ποσό των 36,2 δισεκατομμυρίων ευρώ ή στο 15,4% του ΑΕΠ. Πιο συγκεκριμένα στην αναίρεση του βουλεύματος τονίζεται ότι το έλλειμμα αυτό διογκώθηκε με:
α) Την αναταξινόμηση, για πρώτη φορά, στον θεσμικό τομέα της γενικής κυβέρνησης 17 δημόσιων επιχειρήσεων (ΔΕΚΟ).
β) Την ένταξη στον θεσμικό τομέα της γενικής κυβέρνησης περίπου 500 νομικών προσώπων χωρίς να έχουν ελεγχθεί με βάση τους προβλεπόμενους κανόνες.
γ) Τον συνυπολογισμό στο δημόσιο χρέος και συνεπώς εμμέσως και στο έλλειμμα της γενικής κυβέρνησης της αγοραίας αξίας συμφωνιών ανταλλαγής εκτός αγοράς (off market swaps) οι οποίες είχαν συναφθεί από το Δημόσιο κατά τα έτη 2001-2007, χωρίς ένας τέτοιος συνυπολογισμός να επιβάλλεται από τους σχετικούς κανόνες.
δ) Τη συμπερίληψη στο έλλειμμα γενικής κυβέρνησης των νοσοκομειακών δαπανών των ετών 2005 έως 2009.
 Προκειμένου να φανεί το μέγεθος της διόγκωσης του δημόσιου ελλείμματος παραθέτουμε στον πίνακα τον μέσο ετήσιο όρο του δημόσιου ελλείμματος και τη μέση ετήσια αύξηση του δημόσιου χρέους σε δισεκατομμύρια ευρώ τόσο σε τρέχουσες τιμές όσο και σε σταθερές τιμές του 2010 την περίοδο 1996-2004 με πρωθυπουργό και πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ τον Κ. Σημίτη, την περίοδο 2005-2008 με πρωθυπουργό και πρόεδρο της Ν.Δ. τον Κ. Καραμανλή και το δημόσιο έλλειμμα και την αύξηση του δημόσιου χρέους το 2009, τους 9 πρώτους μήνες του οποίου πρωθυπουργός ήταν ο Κ. Καραμανλής και τους τρεις τελευταίους ο Γ. Παπανδρέου.

Από το πρώτο μέρος του πίνακα φαίνεται η στενή σχέση της αύξησης του δημόσιου χρέους με το δημόσιο έλλειμμα. Η μέση ετήσια αύξηση του δημόσιου χρέους της περιόδου 1996-2004 ήταν κατά 1,1 δισ. ευρώ μεγαλύτερη από το μέσο ετήσιο έλλειμμα της περιόδου αυτής, ενώ εκείνη της περιόδου 2005-2008 ίση ακριβώς με το μέσο δημόσιο έλλειμμα της περιόδου αυτής και εκείνη του έτους 2009 σχεδόν ίση με το δημόσιο έλλειμμα του έτους εκείνου.

Τα ποσά, όμως, του πρώτου μέρους δεν είναι συγκρίσιμα εξαιτίας του πληθωρισμού. Γίνονται συγκρίσιμα μετά τη μετατροπή τους σε σταθερές τιμές του 2010 με τη χρησιμοποίηση τον αποπληθωριστή του ΑΕΠ.

Αυτά δίνονται στο δεύτερο μέρος του πίνακα. Από το μέρος αυτό φαίνεται ότι: Το μέσο ετήσιο δημόσιο έλλειμμα της περιόδου 2005-08 ήταν κατά 40% υψηλότερο από εκείνο της περιόδου 1996-2004, ενώ εκείνο του έτους 2009 υπερδιπλάσιο του μέσου ετήσιου όρου της περιόδου 2005-08 και σχεδόν τριπλάσιο του μέσου ετήσιου όρου της περιόδου 1996-2004.
 Η μέση ετήσια αύξηση του δημόσιου χρέους την περίοδο 2005-08 ήταν ελάχιστα μεγαλύτερη από εκείνη της περιόδου 1996-2004 ενώ, αντίθετα, η αύξηση του έτους 2009 ήταν υπερτριπλάσια του μέσου ετήσιου όρου των περιόδων 1996-2004 και 2005-2008.
 Η ευθύνη τόσο για το δημόσιο έλλειμμα όσο και για την αύξηση του δημόσιου χρέους της μεν περιόδου 1996-2004 βαρύνει την κυβέρνηση Κ. Σημίτη, ενώ της περιόδου 2005-08 εκείνη του Κ. Καραμανλή.
 Το δημόσιο έλλειμμα και η αντίστοιχη αύξηση του δημόσιου χρέους του έτους 2009 οφείλονται:
   (i) στα πεπραγμένα της κυβέρνησης Κ. Καραμανλή τους 9 πρώτους μήνες του έτους αυτού,
  (ii) σ’ εκείνα της κυβέρνησης Γ. Παπανδρέου τους 3 τελευταίους μήνες του, και
  (iii) στα ποσά με τα οποία διογκώθηκε τα οποία αναφέρονται στην αρχή του άρθρου αυτού.
 Ποιο ήταν το σύνολο των ποσών αυτών και το αν για την προσθήκη τους στο δημόσιο έλλειμμα του 2009 και την αντίστοιχη αύξηση του δημόσιου χρέους του ίδιου έτους ευθύνεται ο πρώην επικεφαλής και τα άλλα στελέχη της ΕΛΣΤΑΤ θα αποφανθεί το αρμόδιο δικαστήριο και κανείς δεν έχει το δικαίωμα να παρέμβει και να επηρεάσει την απόφασή του.
Συντάκτης: Μανόλης Γ. Δρεττάκης,πρώην αντιπρόεδρος της Βουλής, υπουργός και καθηγητής της ΑΣΟΕΕ.             [Πηγή: efsyn] 

 Σχόλιο: 1. Το θράσος δεν "ανήκει" στους γραφειοκράτες των Βρυξελλών, αλλά σ' αυτούς που τους ανέχονται και συνεργάζονται μαζί τους... 2. Οι "υπεύθυνοι" είναι μόνο ο "υπάλληλος" ή και τα πολιτικά σκιάχτρα με τα οποία συνεργάστηκε "εποικοδομητικά" ;;;;; 3. Ποιοι χειροκροτάνε μανιωδώς όλους τους "προηγούμενους";; 4. Συμφωνώ με το "απόφθεγμα"....               [Κ.Φ.]

Eυημερία χωρίς να χαϊδεύεις τους πλούσιους

 Ο Πολ Κρούγκμαν εξηγεί γιατί οι εποχές της ευημερίας δε συνοδεύτηκαν από χαστούκια στους εργαζόμενους ...
 Πολλοί νοσταλγούν την αθωότητα της δεκαετίας του 1950, η οποία δεν ήταν και τόσο αθώα, αλλά προσφέρει μερικά μαθήματα που ισχύουν στον 21ο αιώνα. Πάνω από όλα, η επιτυχία της μεταπολεμικής αμερικανικής οικονομίας δείχνει ότι, αντίθετα από αυτά που λέει η σημερινή συντηρητική ορθοδοξία, μπορείς να έχεις ευημερία χωρίς να χτυπάς τους εργαζομένους και να χαϊδεύεις τους πλουσίους. Σκεφθείτε το ζήτημα των φορολογικών συντελεστών για τους πλουσίους.  Η σύγχρονη αμερικανική Δεξιά, και μεγάλο μέρος του υποτιθέμενου κέντρου, έχει εμμονή με την ιδέα ότι η χαμηλή φορολογία για την κορυφή είναι απαραίτητη για την ανάπτυξη. Και όμως, στη δεκαετία του 1950, το 0,01% των πολύ πλούσιων Αμερικανών πλήρωνε σε ομοσπονδιακούς φόρους περισσότερο από το 70% του εισοδήματός τους, τα διπλά από όσα πληρώνουν σήμερα στην εφορία.  Και οι υψηλοί φόροι δεν ήταν το μόνο βάρος για τους πλούσιους επιχειρηματίες. Ήταν επίσης αντιμέτωποι με ένα εργατικό δυναμικό με διαπραγματευτική δύναμη που είναι δύσκολο να τη φανταστούμε σήμερα. Το 1955, το ένα τρίτο των Αμερικανών εργατών ήταν μέλη συνδικάτων. Στις μεγαλύτερες επιχειρήσεις, η διοίκηση και τα συνδικάτα διαπραγματεύονταν σαν ίσοι.
 Συμπιεσμένα ανάμεσα σε υψηλή φορολογία και δυναμικούς εργαζομένους, τα στελέχη των επιχειρήσεων ζούσαν με λιγότερα χρήματα σε σχέση με τις προηγούμενες ή τις μελλοντικές γενιές. Οι επιβλητικές επαύλεις, οι στρατιές των υπηρετών και τα τεράστια γιοτ της δεκαετίας του 1920 δεν υπήρχαν πια. Το 1955 ένα στέλεχος επιχειρήσεων ζούσε σε ένα σπίτι στα προάστια, είχε οικιακή βοήθεια μερικής απασχόλησης και ένα σχετικά μικρό σκάφος. Σήμερα, φυσικά, οι επαύλεις, οι υπηρέτες και τα γιοτ έχουν επιστρέψει -μεγαλύτερα από ποτέ- και κάθε υπαινιγμός για μια πολιτική που θα μπορούσε να τσαλακώσει τον τρόπο της ζωής των πλουτοκρατών γίνεται δεκτή με κραυγές περί επέλασης του «σοσιαλισμού».
 Πράγματι, ολόκληρη η εκστρατεία του Ρόμνεϊ βασίστηκε στην ιδέα ότι η απειλή του προέδρου Ομπάμα να αυξήσει λίγο τους φόρους στα ανώτερα εισοδήματα, και η τόλμη του να υπονοήσει ότι κάποιοι τραπεζίτες δεν είχαν συμπεριφερθεί καλά, έκανε μεγάλη ζημιά στην οικονομία. Επομένως, το πολύ λιγότερο φιλικό για τους πλουτοκράτες περιβάλλον της δεκαετίας του 1950 θα πρέπει να ήταν μια οικονομική καταστροφή, έτσι δεν είναι; Το ακριβώς αντίθετο συνέβη: τίποτε πριν ή μετά δε μπορεί να συγκριθεί με τη θεαματική ανάπτυξη εκείνης της εποχής: το μέσο οικογενειακό εισόδημα διπλασιάστηκε ανάμεσα στο 1947 και στο 1973.
 Κάτι που μας γυρίζει πίσω στο θέμα της νοσταλγίας. Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι στην πολιτική ζωή μας που νοσταλγούν τις ημέρες όταν οι μειονότητες και οι γυναίκες ήξεραν τη θέση τους, και οι γκέι έμεναν κλεισμένοι στις ντουλάπες. Αλλά οι υπόλοιποι είμαστε πολύ χαρούμενοι που εκείνες οι ημέρες έχουν περάσει. Είμαστε, από ηθικής απόψεως, ένα πολύ καλύτερο έθνος από ό,τι ήμασταν: Α, και το φαγητό έχει βελτιωθεί πολύ, επίσης. Στο δρόμο, όμως, έχουμε ξεχάσει κάτι σημαντικό -ότι η οικονομική δικαιοσύνη και η οικονομική ανάπτυξη δεν είναι ασύμβατες. Η Αμερική στη δεκαετία του 1950 υποχρέωνε τους πλουσίους να πληρώνουν το μερίδιο που τους αναλογούσε, και έδινε στους εργαζομένους τη δύναμη να διαπραγματεύονται για αξιοπρεπείς μισθούς και επιδόματα. Και όμως, αντίθετα από τη δεξιά προπαγάνδα τότε και τώρα, η Αμερική ευημερούσε. Και μπορούμε να το κάνουμε πάλι. Πηγή: Το Βήμα
 Ο Πολ Κρούγκμαν είναι αμερικανός οικομολόγος και συγγραφέας. Έχει διδάξει σε πολλά πανεπιστήμια και αυτόν τον καιρό διδάσκει στο Πανεπιστήμιο του Πρίνστον, ενώ ταυτόχρονα αρθρογραφεί στους New York Times. Το 2008 βραβεύτηκε με το Νόμπελ. [Πηγή: www.doctv.gr]

 Σχόλιο: Απίστευτα πράγματα..!!!! Βγαίνουν κάτι Νομπελίστες "αναρχικοί  Κρούγκμαν" και βάζουν "αναρχικές ιδέες" στα βελάσματα που πίνουν νερό στα ονόματα των  "ιερών τεράτων" της Πολιτικής Παράγκας μας...
 Ποιο γνήσιο γίδι δέχεται με ήσυχη τη γιδοπροβατίσια συνείδησή του να μικρύνουν (π.χ.) τα σκάφη των "επενδυτών";;; Να αυξηθούν (π.χ) οι φόροι των πλουσίων;;; Να ζουν οι "επενδυτές" σε μικρές επαύλεις;;;; Κανένα γιδοπρόβατο δεν μπορεί να τα δεχθεί αυτά τα "αναρχικά", θα του κοπεί το γάλα ακαριαία... Στο κάτω κάτω ποιο "λογικό ον" (και ιδιαίτερα ένα σωστό γιδοπρόβατο) θα μπορούσε να "βάλει στη ζυγαριά"  απ' τη μία τους "αναρχικούς Κρούγκμαν" κι απ' την άλλη τα "ιερά κτήνη" τύπου Σημίτη, Κεμπάπ Καραμανλή, ΓΑΠαρου, ΣαμαροΒενίζελων, ΤσιπροΚαμμένων και ΑδωνοΚούληδων και να μην επιλέξει "αυθόρμητα" τον γκρεμό;;;
 Αλλού αυτά... Εδώ δεν είμαστε "ειδωλολάτρες", εδώ φοράμε "ιερά γυαλιά" Παΐσιου και "θαυματουργές παντόφλες" Αγίου Σπυρίδωνα (βοήθειά μας)... Είμαστε λαός ευλογημένος... "Βλέπουμε" και "βαδίζουμε σταθερά" προς την απελπισία...
 Η ανάπτυξη καλπάζει, τα καράβια "μας" οργώνουν τις θάλασσες και πολλές φορές "φορτώνονται μόνα τους τόνους λευκής σκονίτσας" και ταξιδεύουν χωρίς πλήρωμα για οικονομία...  Κι αν παραχρήμα η "ανάπτυξη" κάπου σκαλώσει πετσοκόβουμε μισθούς και συντάξεις (χωρίς να τις μειώνουμε όμως), πιάνουμε και κανέναν καστανά, προστατεύουμε τη ρίγανη και όλα γίνονται μέλι γάλα... Και τα κότερα θερίζουν αβέρτα... Έχουμε "επιχειρήματα", "σχέδιο" και "όραμα"...
 Τ' ακούς Κούλη;;; Όρμα.... Ε Δ Ω                                                         [Κ.Φ.]