Γράμμα στον Άγιο Βασίλη

Αγαπητέ Άγιε Βασίλη

  Είμαι ένα παιδάκι με πρώιμη ανάπτυξη. Μη σας ξεγελάει το μουστάκι!

  Σε αντίθεση με άλλα παιδάκια της ηλικίας μου, πιστεύω σε σας…

  Ποιος είμαι άλλωστε εγώ που θα πάω κόντρα στο σήμα κατατεθέν της coca cola;

Ανέκαθεν υπήρξα καλό παιδί… Νομοταγές, υπάκουο, μελετηρό, φρόνιμο και… ταπεινό!! Πλήρωνα τους φόρους μου, δεν έκλεβα, δούλευα ευσυνείδητα, βοηθούσα τις γριούλες να περάσουν το φανάρι, πίστευα σε Εθνοσωτήρες και τους χειροκροτούσα μάλιστα, μαζί με τ’ άλλα παιδάκια της ηλικίας μου, και γενικά κοιμόμουν τον ύπνο του Δικαίου!!!

  Μέχρι που κάποια μέρα ξύπνησα ξαφνικά απ’ το λήθαργο και διαπίστωσα με έκπληξη, μαζί με τ' άλλα παιδάκια της ηλικίας μου, ότι τα δεδομένα άλλαξαν, οι ανάγκες μας διαφοροποιήθηκαν και οι Εθνοσωτήρες ήταν οφθαλμαπάτη… Μας οδηγούσαν με ταχύτητα ασύλληπτη στη λίθινη εποχή!!!

  Διαπίστωσα ότι υπήρχαν δύο τύποι κοινωνιών  εντελώς διαφορετικές Απ’ τη μία υπήρχαν οι «αυτοδιοίκητες κοινωνίες» των Εθνοσωτήρων, των Ιερών Αγίων Πατέρων, της θεόστραβης και θεόκουφης Δικαιοσύνης, των κατ’ επάγγελμα φοροκλεφτών και λαμογιών και απ’ την άλλη η μία και μοναδική «αδιοίκητη κοινωνία» της χλέμπας!! Του «λαού» αγαθέ μου Άγιε Βασίλη.. Αλλά τι φταις και συ; Μήπως σε ενημέρωσαν ποτέ σωστά οι «μεσάζοντες» του Θεού επί της Γης; Αυτοί ήταν επιφορτισμένοι να αποταμιεύουν εκατομμύρια ευρώ για τα γεράματά τους!!! Πού να προκάμουν να σε ενημερώσουν;

  Μ’ αυτά και με τ’ άλλα αγαπητέ μου Άγιε Βασίλη φτάσαμε εδώ που φτάσαμε…  

  Οι «αυτοδιοίκητες κοινωνίες» ευημερούν και αναπτύσσονται ραγδαίως και η «αδιοίκητη κοινωνία» των ραγιάδων βογκάει και σκούζει… Η ανεργία κάνει πάρτι, η Υγεία πέρασε στον ΕΟΠΥΥ αλλά το σωστό είναι εοΠΟΥ; , η Παιδεία άστα να πάνε, οι συνταξιούχοι και τα παιδιά θεωρούνται «τεκμήρια διαβίωσης» και οι μισθοί με τις συντάξεις αντικαταστάθηκαν απ’ το φιλοδώρημα!!!

  Τώρα, ενδεχομένως, εσύ υποψιάζεσαι πως θέλω να σου ζητήσω κανένα ακριβό δώρο. Όχι καλέ μου Άγιε Βασίλη…

  Δε θέλω ακριβό δώρο ούτε να κάνεις κανένα μαγικό!! Σου ζητάω, μόνο για φέτος, αντί για δώρα να μοιράσεις μεγάλα άθραυστα, ροζιασμένα ρόπαλα σε όλα τα παιδάκια της ηλικίας μου… Γιατί όταν συνειδητοποιήσουμε, όλα τα παιδάκια, πως βρισκόμαστε στην είσοδο της σπηλιάς, τότε ίσως, δεν είμαι και τόσο σίγουρος, αντιληφθούμε επιτέλους ότι ήρθε η ώρα να τα χρησιμοποιήσουμε προς τη σωστή κατεύθυνση!!! Σ' ευχαριστώ πολύ, σεμνά και ταπεινά! Φιλάκια στους Ταράνδους...