Γκρασιάν: Να μη ζεις βιαστικά

«ΝΑ ΜΗ ΖΕΙΣ ΒΙΑΣΤΙΚΑ. Το να ξέρεις να μοιράζεις τα πράγματα, σημαίνει να ξέρεις να τ’ απολαμβάνεις.
 ΣΕ ΠΟΛΛΟΥΣ ΠΕΡΙΣΣΕΥΕΙ Η ΖΩΗ κι έχει ξοδευτεί η ευτυχία: χάνουν τις χαρές, αφού δεν τις απολαμβάνουν κι όταν έχουν προχωρήσει τόσο, θα ήθελαν μεμιάς να γυρίσουν πίσω.
 ΑΜΑΞΑΔΕΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ, ΠΟΥ, ΣΤΗ ΣΥΝΗΘΙΣΜΕΝΗ ΤΡΕΧΑΛΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ, προσθέτουν επιπλέον τη βιασύνη του νου τους· θα ήθελαν να καταβροχθίσουν σε μια μέρα ό,τι θα μπορούσαν μόλις να χωνέψουν σε μια ζωή. Ζουν τις ευ­τυχίες σαν άνθρωποι που θέλουν να τις γευτούν προκα­ταβολικά, τρώνε τα χρόνια που έρχονται· κι όπως πηγαί­νουν με τόση βιασύνη, σε λίγο τα έχουν ξοδέψει όλα.
ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΠΙΘΥΜΙΑ ΤΗΣ ΜΑΘΗΣΗΣ πρέπει να υπάρ­χει μέτρο, για να μη μάθεις στραβά τα πράγματα. Περισ­σότερες είναι οι μέρες από τις ηδονές. Στην απόλαυση, χρειάζεται άνεση χρόνου· στις ενέργειες, βιασύνη. Τα κατορθώματα είναι καλά, όταν πια έχουν γίνει· κι οι χα­ρές κακές, όταν πια έχουν τελειώσει».
«ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ ΝΑ ΜΕΤΑΦΥΤΕΥΕΣΑΙ. Υπάρχουν άτομα που, για να εκτιμηθεί η αξία τους, πρέπει να μεταναστεύσουν, ιδιαίτερα αν θέλουν να καταλάβουν μεγάλα αξιώματα. Οι πατρίδες είναι μητριές των δικών τους επιφανών αντρών: εκεί βασιλεύει ο φθόνος, λες και βρίσκεται στη γενέθλια γη του -κι οι άνθρωποι περισσότερο θυμούνται τις ατέλειες με τις οποίες κάποιος ξεκίνησε παρά το με­γαλείο όπου έφτασε. Μια βελόνα μπορεί ν’ αποκτήσει αξία περνώντας από τον έναν κόσμο στον άλλο και το γυαλί κατάστησε το διαμάντι άξιο περιφρόνησης, επειδή είχε έρθει από άλλη χώρα.
 ΚΑΘΕ ΤΙ ΞΕΝΟ ΕΙΝΑΙ ΑΝΕΚΤΙΜΗΤΟ, είτε γιατί ήρθε από μακριά, είτε γιατί θεωρείται κα­λοκαμωμένο και τέλειο. Είδαμε άτομα που άλλοτε ήταν η καταφρόνια της στενής τους χώρας και σήμερα είναι η δό­ξα και η τιμή του κόσμου, έχοντας κερδίσει την εκτίμηση των συμπατριωτών τους και των ξένων: οι συμπατριώτες τους τους βλέπουν από μακριά κι οι ξένοι τούς βλέπουν να έρχονται από μακριά. Κανείς δεν πρόκειται ποτέ να σεβαστεί το άγαλμα πάνω στο βάθρο του, αν το γνώρισε κούτσουρο σ’ ένα χωράφι μέσα».
Αποσπάσματα από το βιβλίο του Μπαλτάζαρ Γκρασιάν, Χρησμολόγιο και η τέχνη της φρόνησης, εκδ. Όπερα.
Ο Μπαλτάζαρ Γκρασιάν ήταν Ισπανός Ιησουίτης μοναχός που υπήρξε επίσης σατιρικός συγγραφέας και γνωμικογράφος. Από τις δεσπόζουσες φυσιογνωμίες της ισπανικής χρυσής εποχής. Επηρέασε τον Λα Ροσφουκώ, τον Βολταίρο, τον Νίτσε, τον Μπόρχες, τον Σοπενχάουερ. Το αριστούργημά του θεωρείται το μυθιστόρημα El Criticon (1657). Υποστηρίζεται πως επηρέασε ιδιαίτερα τους Γάλλους αποφθεγματογράφους, ενώ επαινέθηκε από τον Σοπενχάουερ κι αποτέλεσε τη βάση έργων του Νίτσε.                                                                              [Πηγή: www.doctv.gr]