"Η Ευρώπη επιστρέφει ταχύτατα στις πιο σκοτεινές ρίζες της, με τα ακροδεξιά κινήματα, τον ρατσισμό, το κυνήγι των μεταναστών και των προσφύγων να κυριαρχούν, ενώ ταυτόχρονα συντελείται η βαθμιαία κατάργηση της κοινωνικής και πολιτικής δημοκρατίας, με την εκτελεστική εξουσία και τις δυνάμεις της αγοράς να προωθούν την άκρα λιτότητα μέχρι τον βασανιστικό θάνατο χιλιάδων ανθρώπων μέσα στις ευρωπαϊκές χώρες, με επίκεντρο του δράματος τη χώρα μας.
Τι σχέση έχει αυτή η Ευρώπη του ολοκληρωτισμού με την Ευρώπη των υψηλών αξιών και του Πολιτικού Ανθρωπισμού που ονειρευτήκαμε; Ο Γάλλος φιλόσοφος εβραϊκής καταγωγής, Εντγκάρ Μορέν, στο δοκίμιό του «Να σκεφτούμε την Ευρώπη» σημειώνει: «Το ορθολογικό πνεύμα ήταν και είναι καθολικό. Η Ελλάδα σφυρηλάτησε τον ορθολογικό λόγο.
Η Ευρώπη παρήγαγε τη διαλογική του λόγου που είναι ταυτόχρονα κριτική, εποικοδομητική και μυθολογική. Κάτω από τη λέξη “λόγος” βρίσκεται το καλύτερο και το χειρότερο της ευρωπαϊκής παιδείας. Υπό την αιγίδα του λόγου συνέβη να αποχαλινωθούν η ξέφρενη κυριαρχία και η τυφλή καταφρόνια προς τους μη ευρωπαϊκούς πολιτισμούς», εκδ. Εξάντας 21ος αιώνας, μτφρ. Επη Μελοπούλου -Αλέπη.
Η έννοια του Ορθού Λόγου στην Αρχαία Ελλάδα, στην Αναγέννηση, στον Διαφωτισμό και στις περιόδους των χειραφετικών κινημάτων δεν έχει καμία σχέση με τον λεγόμενο Ορθό Λόγο της σημερινής τεχνοκρατίας. Ας δούμε όμως κοινωνικά τις σκοτεινές ρίζες της Ευρώπης στην τότε μητρόπολη του ανερχόμενου καπιταλισμού, την Αγγλία.
Ο Καρλ Μαρξ στο εμβληματικό του έργο «Το Κεφάλαιο», στο οποίο με τη φιλοσοφία κάνει τομή στην οικονομία, εκτός από τη δημιουργία των εννοιών της υπεραξίας, της υπερεργασίας κλ.π. χρησιμοποιεί ένα τεράστιο κοινωνικό, νομικό, ιατρικό και εμπειρικό υλικό για να καταδείξει σφαιρικά τον τρόπο της καπιταλιστικής παραγωγής και την απόλυτη βαρβαρότητα που τον χαρακτηρίζει.
Ήδη από το τέλος του 15ου αιώνα δημιουργήθηκε μία σκληρή νομοθεσία σκλάβων για τους αγρότες που διώχτηκαν με την αποσύνθεση του φεουδαρχικού συστήματος, τη βίαιη απαλλοτρίωση της γης τους και ως άνεργο προλεταριάτο πλέον δεν μπορούσε να απορροφηθεί άμεσα στις νέες μορφές μανιφακτούρας.
Τι έγιναν αυτοί οι ξεριζωμένοι άνθρωποι από τη γης τους; «Μετατράπηκαν μαζικά σε διακονιάρηδες, ληστές, αλήτες,...
Γι’ αυτό, στα τέλη του 15ου και στη διάρκεια όλου του 16ου αιώνα σ’ όλες τις χώρες της Δυτικής Ευρώπης εκδίδονται αιματηροί νόμοι ενάντια στην αλητεία. Οι πατέρες της σημερινής εργατικής τάξης ήταν οι πρώτοι που τιμωρήθηκαν, γιατί τους μετέτρεψαν με τη βία σε αλήτες και πάουπερ.
Η νομοθεσία τούς μεταχειριζόταν σαν “εθελοντές” εγκληματίες», «Το Κεφάλαιο», εκδ. Σύγχρονη Εποχή, τόμος πρώτος.
Τη ματωμένη νομοθεσία εγκαινίασε ο Ερρίκος Η’ το 1530. Γράφει ο Μαρξ σχετικά: «Στους γέρους και ανίκανους για εργασία ζητιάνους δίνεται άδεια επαιτείας. Αντίθετα, οι σωματικά γεροί αλήτες μαστιγώνονται και φυλακίζονται.
Σύμφωνα με το νόμο τούς δένουν πίσω από ένα κάρο και τους μαστιγώνουν ώσπου να τρέξει αίμα από το κορμί τους, έπειτα τους βάζουν και ορκίζονται πως θα επιστρέψουν στον τόπο που γεννήθηκαν ή εκεί όπου κατοικούν για να “δουλέψουν”. [….] Οταν συλληφθεί κανείς για δεύτερη φορά ν’ αλητεύει, το μαστίγωμα επαναλαβαίνεται και του κόβουν το μισό αφτί. Σε περίπτωση όμως νέας υποτροπής χαρακτηρίζεται μεγάλος εγκληματίας και εχθρός της κοινωνίας και εκτελείται».
Οι απαλλοτριωμένοι άνθρωποι από τη γη και τη ζωή τους έγιναν βίαια εσωτερικοί μετανάστες και πρόσφυγες στην αρχή και αμέσως μετά δούλοι. Η σκληρότητα της σημερινής ελίτ στους μετανάστες, στους πρόσφυγες, στους λαούς της Ευρώπης, που ζουν τριτοκοσμικές καταστάσεις μέσα στις πλούσιες πόλεις τους, είναι μία κληρονομημένη σκοτεινή πολιτική και οικονομική σταθερά που επανήλθε δραματικά με την πτώση των κινημάτων και των αξιών.
Το 1547 ο βασιλιάς Εδουάρδος Στ’, με άλλο νόμο, θέσπισε ότι όποιος αρνείται να δουλέψει, δίνεται σκλάβος στο άτομο που τον κατήγγειλε και ο αφέντης του «έχει το δικαίωμα να τον βάζει να κάνει οποιαδήποτε εργασία, όσο αηδιαστική και αν είναι, μαστιγώνοντας κι αλυσοδένοντάς τον.
Αν ο σκλάβος λείψει 15 μέρες, πρέπει να καταδικαστεί σε ισόβια σκλαβιά, με πυρακτωμένο σίδερο να χαραχτεί στο μέτωπο ή στο μάγουλό του το γράμμα «s», που είναι το αρχικό της αγγλικής λέξης slave, δηλαδή σκλάβος. «Αν φύγει για τρίτη φορά, εκτελείται σαν ένοχος εσχάτης προδοσίας.
Ο αφέντης του μπορεί να τον πουλήσει, να τον κληροδοτήσει και να τον εκμισθώσει σαν δούλο, απαράλλαχτα όπως και κάθε κινητό ή αγαθό ζώο. […] Τα παιδιά αυτών των ανθρώπων μπορεί να τα χρησιμοποιεί ο καθένας σαν μαθητευόμενους· τα αγόρια μέχρι 24 ετών, τα κορίτσια έως είκοσι ετών. Αν δραπετεύσουν, υποχρεώνονται ώς αυτή την ηλικία να είναι σκλάβοι των μαστόρων τους που έχουν το δικαίωμα να τους αλυσοδένουν, να τους μαστιγώνουν κ.λπ. κατά βούληση.
Κάθε μάστορας έχει το δικαίωμα να περνάει ένα σιδερένιο χαλκά στον λαιμό, στα χέρια ή στα πόδια του σκλάβου του, για να μπορεί να τον γνωρίζει πιο εύκολα και για να τον κρατάει πιο σίγουρα. Τέτοιου είδους σκλάβοι των ενοριών διατηρήθηκαν στην Αγγλία ώς τα μέσα του 19ου αιώνα με το όνομα περιφερόμενοι. Παρόμοιοι νόμοι υπήρχαν και στη Γαλλία, όπου στα μέσα του 17ου αιώνα είχε ιδρυθεί στο Παρίσι ένα βασίλειο αλητών».
Αυτή ήταν η ματωμένη πρωταρχική κεφαλαιοκρατική συσσώρευση. Τον 19ο αιώνα οι εργοστασιάρχες και οι μάστορες έκαναν παιδομάζωμα, παιδιά ηλικίας 7-14 ετών στις βιομηχανικές πόλεις της Αγγλίας, δουλεύοντας νύχτα-μέρα μέχρι θανάτου. «Υποβλήθηκαν στα πιο φριχτά βασανιστήρια…
Τα ξεθέωναν μέχρι θανάτου από την πολλή δουλειά… τα μαστίγωναν, τ’ αλυσόδεναν, τα βασάνιζαν με την πιο εξεζητημένη και ραφιναρισμένη σκληρότητα. Σε πολλές περιπτώσεις τα καταντούσαν πετσί και κόκαλο από την πείνα, ενώ τα κρατούσαν με το καμουτσί στη δουλειά… Σε μερικές μάλιστα περιπτώσεις τα έσπρωξαν στην αυτοχτονία!».
Η «μόλυνση» της κοινωνικής συνείδησης από την ιδεολογική καπιταλιστική επίθεση των τελευταίων χρόνων είναι τόσο μεγάλη που, μαζί με την ανάπτυξη των κινημάτων ανατροπής χρειάζεται και αξιακή επιστροφή στην Αρχαία Ελλάδα. «Είναι το πτηνό της Αθηνάς που πετάει στο λυκόφως», Μορέν. [Συντάκτης: Παναγιώτης Γεωργουδής ... Πηγή: efsyn.gr]
Σχόλιο: "Η Ευρώπη επιστρέφει ταχύτατα στις πιο σκοτεινές ρίζες της, με τα ακροδεξιά κινήματα, τον ρατσισμό, το κυνήγι των μεταναστών και των προσφύγων να κυριαρχούν, ενώ ταυτόχρονα συντελείται η βαθμιαία κατάργηση της κοινωνικής και πολιτικής δημοκρατίας, με την εκτελεστική εξουσία και τις δυνάμεις της αγοράς να προωθούν την άκρα λιτότητα μέχρι τον βασανιστικό θάνατο χιλιάδων ανθρώπων μέσα στις ευρωπαϊκές χώρες, με επίκεντρο του δράματος τη χώρα μας..."
Κι όλο αυτό το "εκτρωματικό σκηνικό"τα δουλοπρεπή ανδρείκελα το ονομάζουν "ανάπτυξη" και θυσιάζουν τη Χώρα και το λαό της στο βωμό της αθλιότητας, στο βωμό της Ευρώπης του ολοκληρωτισμού... Και δεν το κρύβουν... Ε Δ Ω
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου