Η εμμονή των ξεπεσμένων πολιτικών

 Εντυπωσιάζει η εμμονή ξοφλημένων πολιτικών προσωπικοτήτων να παραμένουν στα φώτα της δημοσιότητας, με έκδηλη τάχα αγωνία για το μέλλον του τόπου, με σχέδια για εθνική ανάταξη (δεν ντρέπονται), με ριζοσπαστικές δήθεν προτάσεις για την προοπτική της νέας γενιάς και... τρεις λαλούν και δυο χορεύουν.
 Κεντροδεξιοί ή κεντροαριστεροί, βαρύγδουποι, στωμύλοι, αρχιερείς της ηθικής (βρε τους μπαγάσηδες), συνομαδώνονται αίφνης (γιατί ως μονάδες είναι κενοί) και εκστομίζουν διάφορα για τους νέους, είτε φοιτητές είναι αυτοί, είτε άνεργοι, είτε πειναλέοι επιχειρηματίες που έπεσαν έξω, είτε αγρότες.
 Τους ακούς και δεν πιστεύεις στ’ αυτιά σου. Χρόνια τώρα στο κουρμπέτι της πολιτικής άλλο δεν έπραξαν παρά να φτιάξουν την περιουσία τους, δική τους και των εγγονών τους, αδιαφορώντας για την αθλιότητα στην οποία -και με δική τους ευθύνη- περιέπεσαν τα αδύναμα (γιατί, αλήθεια αδύναμα; Πώς υπάρχουν αδύναμα στρώματα σε μια δημοκρατία των ίσων ευκαιριών και της κοινωνικής δικαιοσύνης;), τα ασθενικά, έστω, στρώματα της ελληνικής κοινωνίας.

 Εν πλήρει συγχύσει, πλέον, η «πολιτική» ζωή της χώρας· σαν μεθυσμένοι γυρνούν δώθε κείθε μπας και βρουν κάνα στύλο να ακουμπήσουν την ταλαίπωρη ύπαρξή τους. Παλιοί και νέοι σοσιαλιστές, ρεφορμιστές της Αριστεράς, δεξιοί κάθε κοπής, τυχάρπαστοι γυρολόγοι, αστέρες γενικά της δημοσιότητας συνευρίσκονται και αδολεσχούν (ξέροντας ότι η εμφάνιση μετράει και ο λεκτικός εντυπωσιασμός -αλλά πάει, πέρασε η μπογιά τους).
 Αμ, δεν πέρασε. Το καταλαβαίνεις αυτό από την εμμονή τους. Παρότι οι περισσότεροι τους αποστρέφονται, αυτοί συνεχίζουν απτόητοι σαν να μην έχουν κάνει κακό στην πατρίδα τους. Το γελοίο είναι ότι μας ξεκουφαίνουν λέγοντας ότι υπηρέτησαν (και υπηρετούν, και θα υπηρετήσουν!) με κάθε ικμάδα της ύπαρξής τους το συμφέρον μας, το συμφέρον των φτωχών και αδυνάτων· πώς, διάβολε, θα απαλλαγούμε από δαύτους;
 Και όμως αυτοί οι ουτιδανοί (σε ό,τι αφορά την ανάπτυξη της πολιτικής σκέψης και πράξης) εξακολουθούν να απολαμβάνουν εμπιστοσύνη από ικανό πλήθος, τόση ώστε να θρονιάζονται σε κάθε εκλογική αναμέτρηση σε βουλευτικά έδρανα (και όσοι δεν τα «καταφέρουν» σε υψηλές θέσεις του Δημοσίου -σίγουρες, προσοδοφόρες).

 Όσο δεν απεμπλεκόμαστε από τα τετριμμένα του πολιτικού μας συστήματος, όσο δεν ρίχνουμε το βάρος στη βάση της κοινωνίας, τόσο θα διαιωνίζουμε τη μικρότητα της πολιτικής και τη φτώχεια των πολλών. Το τι πρέπει να γίνει για να απεμπλακούμε θα μας απασχολεί από τούδε και στο εξής.
 [Πηγή: efsyn.gr - Συντάκτης: Γιώργος Σταματόπουλος]