Ολυμπιακοί αγώνες 1968. Το όνομά του λευκού είναι Πίτερ Νόρμαν

 1968. Oλυμπιακοί αγώνες στο Μεξικό: 
 Το χρυσό μετάλλιο στα 200 μέτρα το κερδίζει ο Αφροαμερικανός Τόμι Σμιθ. Δεύτερος ο Αυστραλός Πίτερ Νόρμαν και τρίτος ο Αφροαμερικανός Τζον Κάρλος.  Η φωτογραφία από την απονομή των μεταλλίων είναι γνωστή μέχρι σήμερα. Οι δύο Αφροαμερικανοί αθλητές σήκωσαν τις γροθιές τους φορώντας, μαύρα γάντια (κίνηση των «Μαύρων Πανθήρων»). Μια κίνηση συμβολική, για την καταδίκη του ρατσισμού και την προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Στις ΗΠΑ πριν λίγους μήνες είχε δολοφονηθεί ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ.
  Οι δύο Αφροαμερικανοί αποβλήθηκαν από το Ολυμπιακό Χωριό και στη συνέχεια τους αφαιρέθηκαν τα μετάλλια, απαγορεύοντας τους τη συμμετοχή στους Ολυμπιακούς Αγώνες.
 Η κίνηση τους έμεινε στην Ιστορία ως πράξης αντίστασης στον ρατσισμό.
 Λιγότερο γνωστό είναι πως στην πράξη αντίστασης συμμετείχε και ο Αυστραλός αθλητής, ο Πίτερ Νόρμαν.
 Γνώριζε τι θα κάνουν οι Αμερικανοί αθλητές και ήταν αποφασισμένος να δηλώσει την αλληλεγγύη του, φορώντας – όπως και οι άλλοι δύο –κονκάρδα για τα ανθρώπινα δικαιώματα, κατά τη διάρκεια της απονομής.

  Ο Νόρμαν τιμωρήθηκε για την πράξη του. Όχι μόνο αποκλείστηκε από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μονάχου (1972), παρόλο που είχε κερδίσει την πρόκριση, αλλά περιθωριοποιήθηκε κοινωνικά από την επίσημη πολιτεία της Αυστραλίας, για πολλά χρόνια.
 Στην ουσία τον καλούσαν να καταδικάσει την πράξη του, ακόμα και με εκβιασμούς. Θα μπορούσε, αν καταδίκαζε, να έχει μια δουλειά στην αυστραλιανή Ολυμπιακή Επιτροπή.
 Mία χάρη που θα του επέτρεπε να βρει μια σταθερή δουλειά στην αυστραλιανή Ολυμπιακή Επιτροπή και να πάρει μέρος στη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων του Σίδνεϊ το 2000. Ο Νόρμαν δεν ενέδωσε ποτέ. Αν και υπήρξε ο μεγαλύτερος Αυστραλός σπρίντερ στην ιστορία της χώρας και ο κάτοχος του ρεκόρ των 200 μέτρων δεν εκλήθη ποτέ στους Ολυμπιακούς του Σίδνεϊ. «Ο Πίτερ στεκόταν μόνος του αντιμέτωπος με μια ολόκληρη χώρα» θυμάται ο Κάρλος....
 Δεν αρνήθηκε ποτέ την πράξη του και την υπερασπίστηκε μέχρι το τέλος της ζωής του.

 Έξι χρόνια μετά το θάνατο του (πέθανε το 2006 και οι δύο Αφροαμερικάνοί συναθλητές του σήκωσαν το φέρετρο του) το αυστραλιανό κοινοβούλιο ζήτησε συγγνώμη από τον Νόρμαν…
«Ο Πίτερ ήταν ένας μοναχικός στρατιώτης. Επέλεξε εσκεμμένα να θυσιαστεί για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Δεν υπάρχει άλλος εκτός από αυτόν που η Αυστραλία θα έπρεπε να αναγνωρίζει και να τιμά. Πλήρωσε το αντίτιμο της επιλογής του. Δεν ήταν απλά μία κίνηση για να μας βοηθήσει, ήταν ο αγώνας του. Ήταν ένας λευκός Αυστραλός ανάμεσα σε δύο έγχρωμους που στάθηκαν μαζί τη στιγμή της νίκης, ενωμένοι για τον ίδιο αγώνα» έλεγε ο Τζον Κάρλος....
 Η συγγνώμη που άργησε 44 χρόνια
 Μόλις το 2012 το Αυστραλιανό κοινοβούλιο ζήτησε επισήμως συγγνώμη από τον Νόρμαν με την ακόλουθη δήλωση: «Αυτή η Βουλή αναγνωρίζει τις εξαιρετικές αθλητικές επιδόσεις που Πίτερ Νόρμαν που κέρδισε το ασημένιο μετάλλιο στα 200μ. το 1968 στους Ολυμπιακούς του Μεξικού με χρόνο 20.06 το οποίο δεν έχει καταρριφθεί ακόμα στη χώρα μας. Αναγνωρίζει την γενναιότητα του Πίτερ Νόρμαν να φορέσει την κονκάρδα για τα ανθρώπινα δικαιώματα στο βάθρο, σε αλληλεγγύη με τους Αφροαμερικανούς αθλητές Τόμι Σμιθ και Τζον Κάρλος που χαιρέτησαν με την γροθιά της Μαύρης Δύναμης. Ζητάει συγγνώμη από τον Πίτερ Νόρμαν για το λάθος που έγινε από την Αυστραλία με τον να μην τον στείλει το 1972 στους Ολυμπιακούς του Μονάχου αν και ήταν ικανός και αναγνωρίζει τον δυναμικό ρόλο που ο Πίτερ Νόρμαν έπαιξε στην αντιμετώπιση του ρατσισμού».... [πηγή: AlfaVita]

 Σχόλιο: Το τι πραγματικά είναι οι "Ολυμπιακοί Αγώνες" στους χαλεπούς καιρούς μας είναι πασίγνωστο ... Τεράστια πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα προωθούνται χωρίς προκαλύψεις... Ζήτησαν συγγνώμη (δήθεν) απ' τον Νόρμαν 44 χρόνια μετά το "συμβάν" κι 6 χρόνια μετά τον θάνατό του... Μάλλον θα έστειλαν κοινοποίηση στον Άγιο Πέτρο... Η αθλιότητα δεν έχει τέλος και η κοροϊδία πάει σύννεφο...
 Πάω στοίχημα (μιας και είναι της μόδας) ότι σε 800 χρόνια από τώρα θα ζητήσουν συγγνώμη τα αρχιλαμόγια κι από τα παιδιά που ζουν "μέσα στη χλίδα" στις Φαβέλες του Ρίο και "ικανοποιούν" τις "ορέξεις" των "πολιτισμένων"...
 Εμάς βέβαια αυτά δεν μας αφορούν... Εμείς "αξιοποιήσαμε δημιουργικά" και με τεράστιο "κέρδος" το ματσούκι που μας φόρεσαν με τους "Ολυμπιακούς Αγώνες 2004" και τώρα πανευτυχείς περιμένουμε την "ανάπτυξη" των "θεσμών"... Άντε με το καλό.....                  [Κ.Φ.]