Η έκπληξη για την έκπληξη

 «Ελευθερία είναι να συντρίβεις ασταμάτητα τα δεσμά σου: ακόμα για να' ναι αυτή η συντριβή δυνατή, σταθερά δυνατή, πρέπει οι αλυσίδες να μη μας τσακίζουν, όπως κάνουν με πολλούς». «Πρέπει να γίνουν τα πάντα, όλα τα μέσα πρέπει να θεωρούνται θεμιτά για να καταρρεύσουν οι ιδέες της οικογένειας, της πατρίδας, της θρησκείας».
 «Με απόχρωση δήθεν πολιτισμού, κάτω από το πρόσχημα προόδου, φθάσαμε να απαγορεύουμε για το μυαλό κάθε τι που ορθά ή λαθεμένα μπορεί να θεωρηθεί δεισιδαιμονία ή μύθος».
 «Η ελευθερία απαιτεί να την απολαύσουμε χωρίς περιορισμούς τη στιγμή που μας δίνεται, χωρίς κανενός είδους πρακτική θεώρηση κι αυτό γιατί η χειραφέτηση του ανθρώπου, που τελικά την έχουμε συλλάβει με την πιο απλή επαναστατική της μορφή, που δεν είναι όμως καθόλου λιγότερο χειραφέτηση του ανθρώπου από κάθε άποψη, ας το καταλάβουμε καλά, ανάλογα με τα μέσα που διαθέτει ο καθένας, παραμένει ο μόνος σκοπός που αξίζει να υπηρετούμε».
 «Δεν πιστεύω στην δυνατότητα να υπάρξει προς το παρόν μια λογοτεχνία και μια τέχνη που να εκφράζει τα οράματα της εργατικής τάξης».
 «Ο σουρεαλισμός, όπως τον αντιμετωπίζω, διακηρύσσει αρκετά τον απόλυτο μη-κομφορμισμό, ώστε να μην υπάρξει θέμα μετάφρασής του, στη διαδικασία του πραγματικού κόσμου».
 «Η ομορφιά δεν είναι ούτε δυναμική ούτε στατική. Η καρδιά του ανθρώπου, ωραία σαν σεισμογράφος. Η ομορφιά θα είναι σπασμωδική ή δεν θα είναι».
 «Η έκπληξη πρέπει να αναζητηθεί για την ίδια την έκπληξη, χωρίς όρους. Δεν υφίσταται παρά στην μείξη σ' ένα μόνο αντικείμενο του φυσικού και του υπερφυσικού, παρά στην συγκίνηση να κρατάς και την ίδια στιγμή να νιώθεις να σου ξεφεύγει ο μήνουρος ο μεγαλοπρεπής».
 «Εγώ, μ' όλες μου τις δυνάμεις, μισώ αυτή την υποδούλωση που θέλουν να με κάνουν να την τιμώ. Λυπούμαι τον άνθρωπο που είναι καταδικασμένος σ΄ αυτήν, που γενικά δεν μπορεί να γλιτώσει απ' αυτήν, αλλά δεν είναι η τραχύτητα του μόχθου του που με προδιαθέτει ευμενώς απέναντί του, είναι και δεν θα μπορούσε να΄ ναι μόνο η σφοδρότητα της διαμαρτυρίας του».
 «Δεν είναι ανάγκη να΄ χεις τρυπώσει σε κάποιο άσυλο για να μην αγνοείς πως εκεί μέσα κατασκευάζουν τους τρελούς όπως μέσα στα αναμορφωτήρια κατασκευάζουν τους ληστές».
  O Αντρέ Μπρετόν (19 Φεβρουαρίου 1896-28 Σεπτεμβρίου 1966) ήταν σημαντικός Γάλλος λογοτέχνης. Σπούδασε στην Ιατρική Σχολή. Το 1919 ίδρυσε με τον Σουπό και τον Αραγκόν το περιοδικό Litterature. Η ομάδα τού περιοδικού ξεκίνησε την ντανταϊστική δραστηριότητα. Το 1922 ήρθε σε ρήξη με το κίνημα και το 1924 δημοσίευσε το Μανιφέστο του υπερρεαλισμού. Ποιητής και δοκιμιογράφος, o Μπρετόν είναι ο κυριότερος θεωρητικός του υπερρεαλισμού και ίσως η σημαντικότερη μορφή του. Είναι ουσιαστικά η προσωποποίηση του λεγόμενου ορθόδοξου υπερρεαλισμού.
 Διαβάστε επίσης: Μπρετόν: Η απελπισία 
 [Πηγή: www.doctv.gr]