Τρανταχτά γέλια

 Εννέα μήνες και τρία ολόκληρα χρόνια τώρα πασχίζω καθημερινώς ο καψερός να υπηρετήσω τη σάτιρα, εκτοξεύοντας ιοβόλα βέλη απ' την αδειανή μου φαρέτρα εναντίον του λιποβαρούς πολιτικού προσωπικού της χώρας που καθυποδουλώνεται στις αξιώσεις των ξένων αρμοστών, με αποτέλεσμα τον εξανδραποδισμό του δυστυχούς πόπολου.
 Πρωθυπουργοί και υπουργοί των μνημονιακών κυβερνήσεων τροφοδοτούν τη στήλη με άφθονο σπαρταριστό υλικό. Αποτελούν αξιοθρήνητα και συνάμα κωμικοτραγικά πρόσωπα. Είναι γνωστό μολαταύτα από το Θέατρο Σκιών ότι οι Χατζηαβάτηδες προσφέρουν αβίαστους, έκχυτους, ηχηρούς, καμπανιστούς γέλωτες. Τους ευγνωμονώ, καθότι δεν είμαι αχάριστος. Οσάκις λαβώνω τον στόχο μου, το οφείλω πρωτίστως στα έργα και τις ημέρες τους και δευτερευόντως στην ασταθή μου γραφίδα.
 Υποκλίνομαι ωστόσο στο μεγαλείο τους, καθώς ορισμένοι ξεπερνούν ενίοτε σε χιούμορ και σκωπτικότητα, σε τρολ νεοελληνιστί, τον Λασκαράτο, τον Σουρή, τον Τσιφόρο, ακόμα και τον ίδιο τον Αριστοφάνη. Πάρτε παράδειγμα τον ΘΑλέξη. Τον θαύμαζα προχθές να αγορεύει στο ευήκοον ακροατήριο των σφογγοκωλάριων της Κεντρικής Επιτροπής και να κατακεραυνώνει, εν μέσω επιδοκιμασιών και παλαμοκροτημάτων, όσους τον κατηγορούν ότι ανέτρεψε τάχα μου την ετυμηγορία του εκλογικού σώματος πέρυσι στις 5 Ιουλίου. Τέτοιες ηρωικές μέρες του 2015, μετά την απόφασή του να προσφύγει στις κάλπες, ο πρωθυπουργός εκφωνούσε διάγγελμα, ζητώντας να αποφανθούν οι ψηφοφόροι για τη συμφωνία με τους δανειστές.
 Γάργαρο νεράκι ο λόγος του. Αντιγράφω λέξη προς λέξη επίμαχα σημεία: «Σε όλο αυτό το διάστημα των διαπραγματεύσεων, μας ζητήθηκε να εφαρμόσουμε τις μνημονιακές συμφωνίες που συνήψαν προηγούμενες κυβερνήσεις, παρ' όλο που αυτές καταδικάστηκαν κατηγορηματικά από τον ελληνικό λαό στις πρόσφατες εκλογές. Ωστόσο, ούτε μια στιγμή δεν σκεφτήκαμε να υποκύψουμε. Να προδώσουμε -δηλαδή- τη δική σας εμπιστοσύνη. Μετά από πέντε μήνες σκληρής διαπραγμάτευσης, οι εταίροι μας, δυστυχώς, κατέληξαν στο προχθεσινό Eurogroup σε μια πρόταση-τελεσίγραφο.
 Ένα τελεσίγραφο που αντίκειται στις ιδρυτικές αρχές και αξίες της Ευρώπης. Ζητήθηκε από την ελληνική κυβέρνηση να αποδεχθεί μια πρόταση που συσσωρεύει νέα δυσβάσταχτα βάρη στον ελληνικό λαό και υπονομεύει την ανάκαμψη της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας, όχι μόνο συντηρώντας την αβεβαιότητα, αλλά και διογκώνοντας ακόμα περισσότερο τις κοινωνικές ανισότητες. Η πρόταση των θεσμών περιλαμβάνει: μέτρα που οδηγούν στην περαιτέρω απορρύθμιση της αγοράς εργασίας, περικοπές συντάξεων, νέες μειώσεις στους μισθούς του δημόσιου τομέα, καθώς και αύξηση του ΦΠΑ στα τρόφιμα, στην εστίαση και στον τουρισμό, με ταυτόχρονη κατάργηση των ελαφρύνσεων στη νησιωτική Ελλάδα. [...] Δεσμεύομαι προσωπικά ότι θα σεβαστώ το αποτέλεσμα της δημοκρατικής σας επιλογής, όποιο και αν είναι αυτό».
 Απέρριψε όλα τα παραπάνω ο έρμος λαουτζίκος και παρά ταύτα τα ζαλικώθηκε στην πλάτη, πακέτο με την εκποίηση αεροδρομίων και Ελληνικού, με την πώληση «κόκκινων» και ενήμερων δανείων στα ανήμερα θηρία των funds, με τον δημοσιονομικό «κόφτη» να απειλεί με τεμαχισμό ό,τι περισσεύει, με την εκχώρηση μπιρ παρά της δημόσιας περιουσίας σ' ένα «υπερταμείο» ελεγχόμενο από τους δανειστές για 99 χρόνια και ο κατάλογος δεν έχει τέλος. Και παρά ταύτα ο ίδιος πρωθυπουργός διατείνεται ότι σεβάστηκε απολύτως τη λαϊκή ετυμηγορία. Αν δεν ήταν για κλάματα, θα προξενούσε τρανταχτά γέλια. [Πηγή: efsyn - Δημήτρης Νανούρης]