Επί της εξηγήσεως...
Θέμα πρώτον: σε ένα πιο κοινωνικό και ανθρώπινο προφίλ προσανατολίζεται το ΔΝΤ, σε μια εποχή που τα πλεονεκτήματα της παγκοσμιοποίησης τίθενται σε μεγάλη αμφισβήτηση από την κοινή γνώμη του ανεπτυγμένου κόσμου και τα προγράμματά του αποτυγχάνουν. Τάδε έφη, μέσες άκρες, η «Financials Times». Τάδε πράττει, κανονικά κανονικότατα, το ΔΝΤ, που ολημερίς το διώχναμε, το βράδυ ξαναρχόταν.
Θέμα δεύτερον: πρώτη παραδέχθηκε την αποτυχία του ελληνικού προγράμματος η επικεφαλής της αποτυχίας ταύτης, Κριστίν Λαγκάρντ. Ούσα, όμως, γυναίκα, και ως τέτοια κάπως, να, έτσι λίγο, ευαίσθητος και συναισθηματική, χρειάστηκε να το επαναλάβει και ο εκπρόσωπος του Ταμείου, Τζέρι Ράις. Γιατί μπορεί να θέλει το Ταμείο να γένει πιο ανθρώπινο, αλλά η χαρά (του χρήματος) δεν το αφήνει.
«Η αποτυχία οφείλεται σε πολλαπλές και πολύπλοκες αιτίες» είπε ο Τζέρι, αλλά ξέχασε να μας τις προσδιορίσει. «Πρέπει να αναγνωρίσουμε με ρεαλισμό (πόσο μ' αρέσουν αυτά τα βαρύγδουπα) πως η ελληνική οικονομία δεν τα έχει καταφέρει ούτε σε επίπεδο ανάπτυξης ούτε σε επίπεδο απασχόλησης».
Καταπληκτικό; Μετά έξι χρόνια βαθιάς κρίσης, τριών μνημονίων, κι εγώ δεν ξέρω πόσων μεσοπρόθεσμων προγραμμάτων και εφαρμοστικών νόμων, το τζιμάνι του ΔΝΤ προτρέπει τους ευρωπαϊκούς θεσμούς να «αναγνωρίσουν με ρεαλισμό» την κατάντια μας.
Αχ, Τζέρι μου, τζιέρι μου, να 'ξερες πόσο ρεαλισμό από αυτή σας την αποτυχία «σε επίπεδο ανάπτυξης και απασχόλησης» έχουμε φάει στη μάπα τα τελευταία χρόνια για να γίνουμε άνθρωποι.
Άνθρωποι σοβαροί, Ευρωπαίοι, που ζουν μεν, μία κάπως, να, έτσι λίγο, δυσβάσταχτη κατάσταση, ωστόσο κατανοούν πλήρως τους λόγους (φταίνε οι ίδιοι που δεν ήταν σοβαροί, Ευρωπαίοι ανέκαθεν, αλλά τεμπέληδες και καλοπερασάκηδες), απολαμβάνουν την «προνομιακή» μεταχείριση της κατρακύλας τους από τους θεσμούς, ένθεν και δώθεν, και κυρίως –αυτό είναι το πιο σημαντικό– δέχονται την απολογία τους όταν τα 'χουν κάνει μαντάρα (οι θεσμοί) και τους δίνουν άλλη μία ευκαιρία (οι Έλληνες).
Θέμα τρίτον: ΑΝ νομίζεις ότι είσαι ο μόνος που ελέγχεται πανταχόθεν, πλανάσαι πλάνην οικτράν. Τα πάντα ελέγχονται. Ακόμη και το ίδιο το ΔΝΤ... μεγάλη η χάρη του! Η διαφορά ανάμεσα στους δυο σας είναι πως το κεχαριτωμένο αυτό Ταμείο μπορεί να «σβήσει» κάπως, να, έτσι λίγο, τα λάθη του (σε αντίθεση με σένα, που θα τα πληρώνεις μια ζωή, μπορεί και δυο).
Βλέπεις, η Λαγκάρντ, προστατεύοντας τους ανθρώπους της, απέρριψε την εισήγηση του Ανεξάρτητου Γραφείου Αξιολόγησης (Ιndependent Evaluation Office-IEO) ότι έγιναν πολιτικές υποδείξεις και αλλοιώθηκαν οι τεχνικές αναλύσεις που αφορούσαν τον ρόλο του στα προγράμματα της Ελλάδας, Ιρλανδίας και Πορτογαλίας την περίοδο 2010-2011. Με απλά λόγια, το IEO εισηγήθηκε τι θα μπορούσε να έχει κάνει καλύτερα το ΔΝΤ και πρότεινε «να αποφεύγονται οι πολιτικές πιέσεις».
Σιγά μη δεν απέρριπτε η Λαγκάρντ την κριτική περί πολιτικής επιρροής που σχεδίασε το προσωπικό του Ταμείου. Την απέρριψε με δόξα και τιμή και μάλιστα δικαιολόγησε κιόλας αυτήν της την πράξη: «Δεν υπήρχαν ικανά αποδεικτικά στοιχεία που να τεκμηριώνουν ότι υπήρξε πολιτική πίεση...» ξεστόμισε. Αχ, Χριστίνα, Χριστινάκι, να 'ξερες πόσες τέτοιες «αποδείξεις» έχουμε φάει στη μάπα έξι χρόνια τώρα, για να γίνουμε οι άνθρωποι που εσύ θέλεις!
Τι καταλάβαμε, λοιπόν; Πάμε όλα τα παιδάκια, μ' ένα στόμα μια φωνή: Το ΔΝΤ απέτυχε, γκέο βαγκέο, τις συμβουλές δεν δέχτηκε και πάλι εδώ θα ρθεί! Και 'μείς θα το προσμένουμε, γκέο βαγκέο, να ξανακάνει λάθος και «σόρι» να μην πει... (και μετά, για τους τολμηρούς): Αυτό είναι χάρισμά σας στα μούτρα τα δικά σας (δις).
Επί του πιεστηρίου: την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές, η Κρ. Λαγκάρντ παραπέμπεται οριστικά σε δίκη, για την υπόθεση «Ταπί» (χρηματισμός σε επιχειρηματία, όταν ήταν ΥΠΟΙΚ Γαλλίας). [Πηγή: efsyn]
Σχόλιο: "Μοναχά σας λέω: “Αλίμονο στον αυτόδουλο πολίτη, που φτασμένος στα έσχατα της απελπισιάς παραδίνεται, για να σωθεί, στο έλεος του Θεού και στους νόμους των Κλεφτών”..". (Κ. Βάρναλης)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου