Δευτέρα 29 Φεβρουαρίου 2016
Στον κόσμο του ανάποδου
"Κι αν οι Ευρωπαίοι έπρεπε να καταφύγουν στην Αφρική προκειμένου να σωθούν; Η εκστρατεία Όταν Δεν Υπάρχεις που δημιούργησε η Διεθνής Αμνηστία προσπαθεί να φωτίσει όλες τις πλευρές του προσφυγικού. Τι θα γινόταν, αν η ιστορία ήταν αλλιώς και οι ρόλοι είχαν αντιστραφεί; Ένα πολύ εύστοχο σποτάκι που μοιάζει με ολιγόλεπτο δελτίο ειδήσεων και προσπαθεί να μας «ξυπνήσει« την Ενσυναίσθηση: «Κι αν το πρόβλημα το είχαν οι Ευρωπαίοι;».
Το σποτ της Διεθνούς Αμνηστίας μας βάζει να σκεφτούμε από την ανάποδη το προσφυγικό"...
Δείτε το .... Ε Δ Ω
[Πηγή: www.doctv.gr]
Κυριακή 28 Φεβρουαρίου 2016
Τα βότσαλα της προσφυγιάς
" Ο Nizar Ali Badr είναι γλύπτης από την Latakia της Συρίας. Χρησιμοποιώντας τα πιο απλά υλικά που βρίσκει γύρω του, βότσαλα από την παραλία της πόλης του, απεικονίζει την καθημερινή ζωή στη χώρα του. Μας δείχνει τις όμορφες ειρηνικές στιγμές, αλλά και τον εφιάλτη του πολέμου."... Ε Δ Ω
Σάββατο 27 Φεβρουαρίου 2016
Ο "προσανατολισμός" της εκπαίδευσης
Ο Sir Ken Robinson, παρουσιάζει 3 αρχές ζωτικής σημασίας για την "ανάπτυξη" του ανθρώπινου μυαλού και εξηγεί πώς το σημερινό εκπαιδευτικό σύστημα λειτουργεί εναντίον τους... Επιλέξτε τους ελληνικούς υπότιτλους από τη λίστα... Ε Δ Ω
Παρασκευή 26 Φεβρουαρίου 2016
Μούφα η είδηση...
"Άλλη μία περίπτωση παραπληροφόρησης κυκλοφορεί στο αφυπνισμένο ελληνικό διαδίκτυο, ας δούμε όμως πρώτα τι ισχυρίζεται το άρθρο και μετά δίνουμε τη πραγματική διάσταση των γεγονότων."... Ε Δ Ω
Πέμπτη 25 Φεβρουαρίου 2016
Ενός λεπτού σιγή
ΕΝΟΣ ΛΕΠΤΟΥ ΣΙΓΗ
Εσείς που βρήκατε τον άνθρωπό σας
κι έχετε ένα χέρι να σας σφίγγει τρυφερά,
έναν ώμο ν’ ακουμπάτε την πίκρα σας,
ένα κορμί να υπερασπίζει την έξαψή σας,
κοκκινίσατε άραγε για την τόση ευτυχία σας,
έστω και μια φορά;
Είπατε να κρατήσετε ενός λεπτού σιγή για τους απεγνωσμένους;
ΕΡΩΤΑΣ
Να σου γλείψω τα χέρια, να σου γλείψω τα πόδια
-η αγάπη κερδίζεται με την υποταγή.
Δεν ξέρω πώς αντιλαμβάνεσαι εσύ τον έρωτα.
Δεν είναι μόνο μούσκεμα χειλιών,
φυτέματα αγκαλιασμάτων στις μασχάλες,
συσκότιση παραπόνου,
παρηγοριά σπασμών.
Είναι προπάντων επαλήθευση της μοναξιάς μας,
όταν επιχειρούμε να κουρνιάσουμε σε δυσκολοκατάχτητο κορμί.
ΜΕ ΚΑΤΑΝΥΞΗ ‘
Έλα να ανταλλάξουμε κορμί και μοναξιά.
Να σου δώσω απόγνωση, να μην είσαι ζώο,
να μου δώσεις δύναμη, να μην είμαι ράκος.
Να σου δώσω συντριβή, να μην είσαι μούτρο,
να μου δώσεις χόβολη, να μην ξεπαγιάσω.
Κι ύστερα να πέσω με κατάνυξη στα πόδια σου,
για να μάθεις πια να μην κλωτσάς.
ΟΤΑΝ ΣΕ ΠΕΡΙΜΕΝΩ
Όταν σε περιμένω και δεν έρχεσαι,
ο νους μου πάει στους τσαλακωμένους,
σ’ αυτούς που ώρες στέκονται σε μια ουρά,
έξω από μια πόρτα ή μπροστά σ’ έναν υπάλληλο,
κι εκλιπαρούν με μια αίτηση στο χέρι
για μια υπογραφή, για μια ψευτοσύνταξη.
Όταν σε περιμένω και δεν έρχεσαι,
γίνομαι ένα με τους τσαλακωμένους.
Η ΘΑΛΑΣΣΑ (1962) ... Ε Δ Ω
Η θάλασσα είναι σαν τον έρωτα:
μπαίνεις και δεν ξέρεις αν θα βγεις.
Πόσοι δεν έφαγαν τα νιάτα τους
-μοιραίες βουτιές, θανατερές καταδύσεις,
γράμπες, πηγάδια, βράχια αθέατα,
ρουφήχτρες, καρχαρίες, μέδουσες.
Αλίμονο αν κόψουμε τα μπάνια
Μόνο και μόνο γιατί πνίγηκαν πεντέξι.
Αλίμονο αν προδώσουμε τη θάλασσα
Γιατί έχει τρόπους να μας καταπίνει.
Η θάλασσα είναι σαν τον έρωτα:
χίλιοι τη χαίρονται -ένας την πληρώνει.
ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΠΩ ΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ (1956)
Εγκαταλείπω την ποίηση δε θα πει προδοσία,
δε θα πει ανοίγω ένα παράθυρο για τη συναλλαγή.
Τέλειωσαν πια τα πρελούδια,
ήρθε η ώρα του κατακλυσμού. ‘
Όσοι δεν είναι αρκετά κολασμένοι πρέπει επιτέλους να σωπάσουν,
να δουν με τι καινούριους τρόπους μπορούν να απαυδήσουν τη ζωή.
Εγκαταλείπω την ποίηση δε θα πει προδοσία.
Να μη με κατηγορήσουν για ευκολία, πως δεν έσκαψα βαθιά,
πως δε βύθισα το μαχαίρι στα πιο γυμνά μου κόκαλα.
όμως είμαι άνθρωπος κι εγώ,
επιτέλους κουράστηκα, πως το λένε,
κούραση πιο τρομαχτική από την ποίηση υπάρχει;
Εγκαταλείπω την ποίηση δε θα πει προδοσία.
Βρίσκει κανείς τόσους τρόπους να επιμεληθεί την καταστροφή του.
Ο Ντίνος Χριστιανόπουλος γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη (20 Μαρτίου 1931). Είναι Έλληνας ποιητής, διηγηματογράφος, δοκιμιογράφος, μεταφραστής, ερευνητής, λαογράφος, εκδότης και βιβλιοκριτικός. Το πραγματικό όνομά του είναι Κωνσταντίνος Δημητριάδης. Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί σε αρκετές γλώσσες. Το 2011 αρνήθηκε να παραλάβει το Κρατικά Βραβεία Λογοτεχνίας 2011. «Δε θέλω ούτε τα βραβεία ούτε τα λεφτά τους». Η απάντησή του έκανε μεγαλύτερο θόρυβο από το ίδιο το βραβείο σε μια κοινωνία που δεν ακούει πια τους ποιητές της. [Πηγή: www.doctv.gr]
Τετάρτη 24 Φεβρουαρίου 2016
Ο Αναρχικός Τραπεζίτης
"Με τον ίδιο τρόπο που πλένουμε το κορμί μας, θα έπρεπε να πλένουμε και το πεπρωμένο μας, να αλλάζουμε ζωή, όπως αλλάζουμε ρούχα - όχι για λόγους επιβίωσης, όπως κάνουμε όταν τρώμε ή κοιμόμαστε, μα με εκείνο το σεβασμό που έχουμε σαν τρίτοι απέναντι στον εαυτό μας."
Φερνάντο Πεσσόα
"Κοιτάξτε... ας πούμε πως καταστρέφετε όλους τους καπιταλιστές του κόσμου, μήπως θα καταστρέφατε μ' αυτόν τον τρόπο και το κεφάλαιο;; Την επόμενη μέρα το κεφάλαιο θα ήταν στα χέρια άλλων και θα ασκούσε μ' αυτούς την τυραννία του. Αν δεν καταστρέφατε τους καπιταλιστές αλλά το κεφάλαιο, τότε πόσοι καπιταλιστές θα έμεναν;;.. Λοιπόν;;" (απόσπασμα απ' τον Αναρχικό Τραπεζίτη)...
Τώρα που η "ανάπτυξη" οργιάζει και ήρθε η ώρα να μοιράσουν τον πλούτο του "πρωτογενούς πλεονάσματος" ηλιθιότητας θα έχουμε άπλετο χρόνο για χαλάρωση και μελέτη... Συνεισφέροντας ελαφρώς προς αυτή την κατεύθυνση σας προτείνω να ξεκινήσετε με τον "Αναρχικό Τραπεζίτη" του Φερνάντο Πεσσόα... Κατεβάστε το αρχείο pdf από.. Ε Δ Ω
Καλή μελέτη,,,,
Τρίτη 23 Φεβρουαρίου 2016
Greece putsisa
Πρωτοσέλιδο: Tin poutsisame γενικώς... Ε Δ Ω
Ελεύθερη Μετάφραση: Ποια είναι η πραγματική "ελεύθερη μετάφραση";; Οι γνώμες και σ' αυτό το φαινομενικά εύκολο θέμα, διίστανται... Ε Δ Ω
Ηθικό δίδαγμα: Με τους gaidars που μπλέξαμε καλά poull-overs ... Ούτε ο "δωρικός ρυθμός" της "παρθένας" μας σώζει, γιατί άντε και τον πετύχαμε το ρυθμό, "παρθένα" πού θα βρούμε;;;; Ε Δ Ω
Δευτέρα 22 Φεβρουαρίου 2016
Κανένα πρόβατο δεν σώθηκε βελάζοντας
Στην πατρίδα η πολιτική αυτή είχε εξαρχής τριπλό στόχο:
Την κατάλυση των εργασιακών δικαιωμάτων, με την καταβύθιση του επιπέδου των μισθών, την ελαστική, επισφαλή και ανασφάλιστη εργασία, την διάλυση κάθε έννοιας συλλογικής διαπραγμάτευσης στις εργασιακές σχέσεις, την αυθαιρεσία στο ωράριο εργασίας, την ανυπαρξία ελέγχων τήρησης της όποιας εργατικής νομοθεσίας.
Την αποστέρηση του λαού από την δημόσια περιουσία του μέσω της άρσης της όποιας ασυλίας αυτής της περιουσίας, την μετατροπή της σε ενέχυρο προς εξασφάλιση εγχώριων και ξένων δανειστών και τοκογλύφων, την ιδιωτικοποίηση και το ξεπούλημά της σε τιμή ευκαιρίας προς «επενδυτές» που οσμίζονται σίγουρα κέρδη τόσο λόγω της δεσπόζουσας οικονομικής σημασίας των εκποιούμενων τιμαλφή όσο και λόγω της εργασιακής ζούγκλας και των κάθε λογής αποικιοκρατικών προνομίων τους προσφέρονται στο όνομα της «ανάπτυξης».
Την κατάργηση κάθε ίχνους κοινωνικής πολιτικής που έχει να κάνει με την ασφάλιση, την σύνταξη, την πρόνοια, την υγεία, που βαφτίζονται «παροχές» και «κόστος». Στο πλαίσιο του κοινωνικού δαρβινισμού, τα 2/3 της κοινωνίας «περισσεύουν» καθώς δεν μπορούν να πληρώσουν αυτό το «κόστος» και συνεπώς στερούνται των… ευεργετημάτων της «ανταποδοτικότητας».
Παρατήρηση 2η: Έξι χρόνια τώρα επαναλαμβάνεται η ίδια ιστορία με τη δόση, την υποδόση, τις εξετάσεις επιτήρησης, την αξιολόγηση κοκ. Και κάθε – μα κάθε - φορά το προαπαιτούμενο της δόσης, της υποδόσης, της αξιολόγησης και της επιτήρησης είναι νέα μέτρα. Μέτρα απάνθρωπα, σκληρά, που «σώζουν» το λαό αλλά που στην πραγματικότητα έχουν σκοτώσει την ελληνική κοινωνία και οικονομία. Μέτρα που θα είναι τα «τελευταία» αλλά που πάντα είναι τα προηγούμενα από τα επόμενα που με μαθηματική ακρίβεια ακολουθούν. Μέτρα που φέρνουν «ανάπτυξη» αλλά που στην πραγματικότητα έχουν φέρει πίσω τον Μεσαίωνα και έχουν προκαλέσει τέτοια ύφεση στην οικονομία που μόνο σε συνθήκες πολεμικής σύρραξης θα μπορούσαν να προκληθούν.
Ο ΣΥΡΙΖΑ που θα έβαζε τέλος σε αυτό το μνημονιακό σπιράλ αποκαλύπτεται ο καλύτερος συνεχιστής της ίδιας τραγωδίας. Ό,τι «παλιό» που θα το «τελείωνε» το εφαρμόζει στον έσχατο βαθμό.
Παρατήρηση 3η: Ο ΣΥΡΙΖΑ μέσα στο τόσο κακό που προκαλεί προσφέρει και κάτι: Στερεί από το σύστημα της αρπαγής και της βαρβαρότητας και το τελευταίο «διαχειριστικό» (άμα τε και «αριστερό») φύλλο συκής.
Συγκροτεί μια κυβέρνηση που δεν έχει ούτε ιερό ούτε όσιο:
Αποδεικνύεται ο καλύτερος μαθητής των προηγούμενων σε κάθε τι.
Εφαρμόζει την πολιτική τους στην εντέλεια, από Μνημόνια μέχρι ΝΑΤΟ κι από πλειστηριασμούς μέχρι κόκκινα δάνεια και στρατόπεδα συγκέντρωσης.
Ξεπλένει την πολιτική που εξουθένωσε τον λαό και ταυτόχρονα κινείται στο απόγειο του «πασοκισμού», καταγγέλλοντάς την!
Φέρνει με την διαδικασία του κατεπείγοντος το ένα πίσω από το άλλο τα αντιλαϊκά νομοσχέδια, με τα οποία μάλιστα κάποιοι υπουργοί της θέλουν να λένε ότι διαφωνούν, την ώρα που τα ψηφίζουν και με τα δύο χέρια.
Δεν υπάρχει απαίτηση του μεγάλου κεφαλαίου, της ΕΕ, του ΔΝΤ, της ΕΚΤ, με την οποία να μην συναινούν και να μην την εφαρμόζουν, αλλά την ίδια ώρα επιδίδονται σε «αντιολιγαρχικές» ρητορείες.
Δεν υπάρχει ψέμα που δεν έχουν πει (σσ: Ρωτήστε τον κ.Σγουρίδη…). Πρωταγωνιστούν στο ίδιο χιλιοπαιγμένο έργο της εξαπάτησης. Μιλούν για παράλληλα προγράμματα ενώ πρόκειται για παράλληλο εμπαιγμό, για παράλληλη κοροϊδία, για παράλληλη υποκρισία.
Μιλούν με «αριστερή» φρασεολογία όταν δεν υπάρχει νόμος, ρύθμιση, διάταξη ή τροπολογία με την οποία να μην ωφελείται η ολιγαρχία.
Σχεδιάζουν κι άλλους φόρους πάνω στους φόρους, όταν με τον προϋπολογισμό του Μνημονίου από τα 48 δισ. φόρους τα 45 δισ. τα φόρτωσαν στον λαό, αλλά οι 153 νέοι «σωτήρες» ποζάρουν με το ίδιο θράσος που κυκλοφορούσαν οι προηγούμενοι πουλώντας «κοινωνική ευαισθησία» πάνω στα κοινωνικά ερείπια που δημιουργούν.
Κατά τα πρότυπα των «νέων τζακιών» του ΠΑΣΟΚ επιχειρούν την αναδιανομή του τηλεοπτικού τοπία με εργαλείο την ίδια σημαδεμένη τράπουλα της διαπλοκής, αλλά βγάζουν δεκάρικους κατά της διαπλοκής.
Λεηλατούν ασφαλισμένους και εργαζόμενους με το ασφαλιστικό, λεηλατούν αγρότες, λεηλατούν τους πάντες αλλά όλα αυτά τα… συμψηφίζουν με το σύμφωνο συμβίωσης.
Έφτασαν να παρουσιάζουν σαν πράξη διασφάλισης της εθνικής κυριαρχίας την αποβίβαση του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο!
Έχουμε μια κυβέρνηση απύθμενης, ασύστολης δημαγωγίας. Που έχει μερίδιο ευθύνης σε μια ακόμα βρωμιά: Τροφοδοτεί με την ίδια συνέπεια των προηγούμενων το καθεστώς της ασυνέπειας, της αναξιοπιστίας και της σαπίλας που με τη σειρά του συντηρεί και θρέφει τον ακροδεξιό πολιτικό κατιμά.
Δεν είμαστε προφήτες για να ξέρουμε μέχρι που θα φτάσουν. Ένα ξέρουμε και δεν είναι προφητεία, είναι πολιτική ανάλυση και εκτίμηση. Όταν έρθει η ώρα να ψάχνουν να κρυφτούν, δεν θα βρίσκουν.
Παρατήρηση 4η: Η Ελλάδα είναι ένα προτεκτοράτο του 21ου αιώνα, με τη διαφορά ότι οι βασικοί πραίτορες δεν είναι οι έξω, είναι οι μέσα. Τα πολιτικά ενεργούμενα του εγχώριου και διεθνούς οικονομικού κατεστημένου βυθίζουν στη δίνη του φαύλου κύκλου της κρίσης εκατομμύρια λαϊκών στρωμάτων.
Η μόνη, επομένως, οδός διαφυγής περνάει από το σπάσιμο του φαύλου κύκλου. Που σημαίνει άρνηση όσων τον συντηρούν:
α) Άρνηση ότι ο λαός «πρέπει» να πληρώσει ένα χρέος που δεν χρωστάει.
β) Άρνηση ότι η Ελλάδα «δεν μπορεί» να ζήσει έξω από «ενώσεις» που την συνθλίβουν.
γ) Άρνηση ότι η οικονομία και η πολιτική εξουσία «πρέπει» να βρίσκεται εσαεί στα χέρια εκείνων που ευθύνονται για την κρίση.
Παρατήρηση 5η: Στην ιχνηλάτηση του δρόμου διαφυγής, που σημαίνει διαμόρφωση αρραγούς εσωτερικού μετώπου και λαϊκής συμμαχίας, αλλά και διαμόρφωση διεθνιστικών συμμαχιών μέσα από την κατανόηση των διεθνών συσχετισμών, έχει μεγάλη σημασία να μην λησμονείται ότι η κρίση δεν είναι ούτε μόνο ελληνική, ούτε αργεντίνικη, ούτε ταϋλανδέζικη, ούτε αμερικανική, ούτε ρώσικη. Είναι παγκόσμια.
Έχει διατυπωθεί και το συνυπογράφουμε: Ο παγκόσμιος χαρακτήρας της ξεκινάει από το παγκόσμιο πρόβλημα ότι οι ζωές μας δεν καθορίζονται ούτε από τις ανάγκες μας, ούτε από τις επιθυμίες μας. Καθορίζονται και ελέγχονται από άλλους: Στους άλλους βάλτε τώρα από τραπεζίτες και Σόρος μέχρι πολυεθνικές, εργολάβους και κατσαπλιάδες.
Ως εκ τούτου το θέμα – και σωστά - τίθεται ως εξής: ‘Η θα καταστραφούμε, ή θα γκρεμίσουμε όλα εκείνα που μας καταστρέφουν. Αυτό σημαίνει ενότητα κι αγώνα με σχέδιο, με προοπτική, με οργάνωση και με αντοχή, που θα εμπνέει στο εσωτερικό και θα εξασφαλίζει κοινωνική αλληλεγγύη εκτός των συνόρων.
Παρατήρηση 6η(και εδώ προσοχή): Να ενωθούμε έχοντας υπόψη μας ότι κάτι κίβδηλα περί «ενότητας» ακούγονται κι από τους δημίους μας. Τους ακούτε.
«Να ενωθούμε», λένε, και οι πρωταγωνιστές του νέου διπολισμού και οι εκπεσόντες του παλιού δικομματισμού, γιατί, για να παραμείνουν στην κουτάλα.
«Να ενωθούμε» μας λένε διάφοροι τύποι που η ταραχή τους ξεκινάει μόνο όταν κινδυνεύουν τα δολάριά τους και τα ευρώ στις παχυλές καταθέσεις τους – κατά φαντασία κίνδυνος βέβαια – και μας απειλούν ότι θα τα πάρουν και θα φύγουν (από την κυρία Ξαφά μέχρι την γελοιογραφική εκδοχή αυτής της ιστορίας, τον Γεωργιάδη).
Μας ζητάνε να ενωθούμε μαζί τους αυτοί που απ’ όλους τους κινδύνους, όπως συνηθίζει να λέει ένας φίλος, ένας είναι ο χειρότερός τους: Μη βρεθούν και ζήσουν όπως έχουν καταντήσει να ζούνε οι υποτακτικοί τους.
Να ενωθούμε, λοιπόν. Αλλά για να κάνουμε, τί; Επαναλαμβάνουμε: Για να γκρεμίσουμε όλα εκείνα που καταστρέφουν την κοινωνία ώστε παράλληλα και ταυτόχρονα να χτίσουμε πάνω σε γερά θεμέλια, χωρίς «σωτήρες», χωρίς καμία δημιουργική ασάφεια, χωρίς κανένα παράλληλο πρόγραμμα κι άλλες τέτοιες παρλαπίπες.
Να ενωθούμε στη βάση των προβλημάτων, των αναγκών και των επιθυμιών μας, με πρόγραμμα σαφές που δεν θα πηγαίνει βήμα πίσω από την δημοκρατική απαίτηση «ο πλούτος να ανήκει σε όσους τον παράγουν».
Να ενωθούμε και (γιατί όχι;) κάνοντας επίδειξη της ακατάβλητης δύναμης που απορρέει από αυτή την ενότητα, να διατρανώσουμε ότι η καμήλα αρνείται πια να γονατίζει για να την φορτώνουνε και ότι κανένα πρόβατο δεν σώθηκε βελάζοντας.
Πηγή: enikos.gr
Κυριακή 21 Φεβρουαρίου 2016
«Κουρέψτε» τα φωτοβολταϊκά και αφήστε τις συντάξεις
Συντάκτης: Νίκος Φωτόπουλος*
Ισχυρίζομαι ότι, αντί νέας μείωσης συντάξεων (επικουρικών και κύριων), αντί αύξησης των εργοδοτικών εισφορών, αντί άδικων και αντιαναπτυξιακών νέων φόρων, αντί ΦΠΑ στην εκπαίδευση ή ειδικό φόρο σε είδη λαϊκής κατανάλωσης (κρασί κ.λπ.), αντί επιβολής φόρου στις τραπεζικές συναλλαγές, υπάρχουν εύκολα και δίκαια ισοδύναμα από χώρο σπατάλης και αθέμιτου πλουτισμού, που όμως δεν αξιοποιούνται.
Επιλέγω να αναφερθώ ενδεικτικά στον δικό μου χώρο, της ηλεκτρικής ενέργειας, όπου το συνολικό κόστος για τα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις έχει φουσκώσει υπερβολικά τα τελευταία χρόνια και ένας από τους λόγους είναι το «πάρτι» που έχει γίνει με τα φωτοβολταϊκά:
Οι τιμές με τις οποίες πληρώνονται οι παραγωγοί ηλεκτρικής ενέργειας από φωτοβολταϊκά πάρκα που συνδέθηκαν έως τον Μάρτιο 2013 είναι προκλητικά υψηλές (οι υψηλότερες παγκοσμίως!), δημιουργώντας υπέρμετρο πλουτισμό σε λίγους προνομιούχους για τα επόμενα 20 χρόνια και επιβαρύνοντας σημαντικά το κόστος της ηλεκτρικής ενέργειας για τα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις μέσω κυρίως του τέλους ΕΤΜΕΑΡ στους λογαριασμούς ρεύματος.
Ενδεικτικά αναφέρω ότι για ένα Φ/Β πάρκο ισχύος 100 kw που συνδέθηκε στο Δίκτυο αρχές του 2013 η τιμή ήταν 39 λεπτά του € ανά παραγόμενη kwh, όταν στην Κύπρο η αντίστοιχη τιμή ήταν μόλις 9 λεπτά (έπειτα από διεθνή μειοδοτικό διαγωνισμό), στην Τουρκία 17 λεπτά και στις Γαλλία-Γερμανία κάτω από 16, παρά τη χαμηλή παραγωγή λόγω πολύ μικρότερης ηλιοφάνειας! (Για σύγκριση υπενθυμίζω ότι η αντίστοιχη τιμή από συμβατικές πηγές ή εισαγωγές είναι 3 ώς 5 λεπτά του €.)
Για να δοθούν αυτές οι εξωφρενικές τιμές στα Φ/Β στην Ελλάδα, αυξήθηκε το τέλος ΕΤΜΕΑΡ (πρώην τέλος ΑΠΕ) μέσα σε 5 χρόνια κατά 9.133% όσον αφορά την οικιακή χρήση (!) (πηγαίνοντας από 0,30 €/mwh τον Ιούνιο του 2010 στα 27,46 €/mwh τον Ιανουάριο του 2015) και 10.433% στην εμπορική (!) (από 0,30 € /mwh πήγε στα 31,30 €/mwh), ενώ οι συνολικές πληρωμές σε παραγωγούς ΑΠΕ προσεγγίζουν τα 2 δισ. € ετησίως, εκ των οποίων το 1,3 δισ. για Φ/Β!
Η τότε κυβέρνηση (Ν.Δ. - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ) είναι αλήθεια ότι βλέποντας τα υπέρογκα κέρδη και πιεσμένη από τα πράγματα επέβαλε κατ’ αρχήν από τον Ιούλιο του 2012 έως τον Ιούλιο του 2014 έκτακτη εισφορά περίπου 30% στις εισπράξεις (τζίρο) των παραγωγών και «δεσμεύτηκε» ότι με τη λήξη της έκτακτης εισφοράς θα μειώσει τις τιμές.
Στη συνέχεια όμως με τον Ν.4254/30-3-2014 και ενώ η έκτακτη εισφορά καταργήθηκε, οι εγγυημένες τιμές δεν μειώθηκαν παρά ελάχιστα και μάλιστα μόνο αυτών που συνδέθηκαν από το γ’ τρίμηνο του 2011 και μετά. Ετσι παρέμειναν απίστευτα υψηλές αποδόσεις.
Ένα σύντομο παράδειγμα: Φ/Β 100 KW που συνδέθηκε έως 31/3/2013. Επένδυση 110.000 €, συν 20.000 για σύνδεση στο Δίκτυο.
Παραγωγή 155.000 ΚWH ετησίως, εγγυημένη τιμή 28,5 λεπτά του €/KWH, σύνολο εισπράξεων 44.175 € ετησίως, σύνολο εξόδων μέγιστο 3.000 €, άρα μικτά κέρδη (προ φόρων, τόκων και αποσβέσεων) 41.175 € ετησίως.
Απόδοση επενδυμένων κεφαλαίων IRR 32% για το πρώτο έτος (ενώ στη συνέχεια αυξάνει, επειδή μειώνονται τα επενδυμένα κεφάλαια λόγω ετήσιας απόσβεσης)!
Δεν είναι δυνατόν κάποιος με 130.000 «επένδυση» χωρίς ρίσκο (με γερμανικά ή κινεζικά μηχανήματα χωρίς προστιθεμένη αξία στη χώρα μας, με σχεδόν μηδενικές θέσεις εργασίας κατά τη λειτουργία) να κερδίζει εγγυημένα 41.175 ευρώ ετησίως (4 ετήσιους μισθούς δημοσίου υπαλλήλου!) για 20 χρόνια σε βάρος της υπόλοιπης κοινωνίας (σαν κατάθεση σε τράπεζα με επιτόκιο άνω του 32%!).
Όσοι μάλιστα είχαν δάνεια, η απόδοση των ιδίων κεφαλαίων που διέθεσαν ήταν ακόμα υψηλότερη, κάνοντας απόσβεση των ιδίων κεφαλαίων σε λιγότερο από 2-3 χρόνια!
Ειδικά για τα επαγγελματικά Φ/Β (όλα, πλην των μικρών στις στέγες), οι πληρωμές που έγιναν το 2014 (και γίνονται κάθε χρόνο) ήταν 1042 εκατ. ευρώ, με μέση τιμή 31,4 λεπτά του ευρώ ανά παραγόμενη KWh (ή 314 ευρώ ανά MWh), όταν η αντίστοιχη τιμή παραγωγής από συμβατικές πηγές και εισαγωγές είναι 3-5 λεπτά!
Η μέση τιμή ενέργειας από όλα τα επαγγελματικά ΦΒ (και κυρίως από τα μεγαλύτερα όπου τα κέρδη είναι πλέον σκανδαλώδη) μπορεί και πρέπει να πέσει άμεσα κοντά στην τιμή των 10 λεπτών ανά KWh ή να επιβληθεί αντίστοιχη ειδική εισφορά, εξοικονομώντας έως 700 εκατ. ευρώ ετησίως που σήμερα καταλήγουν στις τσέπες ολίγων!
Αφορά μόνο 13.000 φωτοβολταϊκά που τα κατέχουν λιγότεροι από 10.000 ιδιοκτήτες, ένα κλειστό πλέον club προνομιούχων! Δεν αφορά τα 40.000 μικρά ΦΒ στέγης.
Αφορά βεβαίως και όλη την κοινωνία, που πληρώνει τον υπέρογκο και παράλογο λογαριασμό.
Στην περίπτωση μεγάλης μείωσης της τιμής ανά kwh ή μεγάλης ειδικής εισφοράς, ίσως χρειαστεί να υπάρξει προσωρινή μέριμνα μόνο για όσους έχουν δυσμενή δάνεια (π.χ. παράταση εξόφλησης), ενώ μια εισφορά π.χ. 30% επί του τζίρου δεν θα δημιουργούσε πρόβλημα ούτε σε αυτούς, όπως ήδη είχε γίνει παλαιότερα.
Υπάρχει και το παρακάτω σημαντικό επιχείρημα που δικαιολογεί την προτεινόμενη μείωση τιμών ή επιβολή μόνιμης ειδικής εισφοράς: η ΥΑ19598/2010 (ΦΕΚ 1630/11.10.10, σελ. 25.751), που καθόρισε τον προγραμματισμό αύξησης της ισχύος των Φ/Β, προγραμμάτιζε όριο τα 1.500 MW ώς το 2014 και τα 2.200 MW ώς το 2020.
Λόγω όμως των υπέρμετρων κινήτρων τα Φ/Β έφτασαν το 2014 στα 2.596 MW, εμποδίζοντας και στη συνέχεια την κατασκευή Φ/Β με χαμηλές τιμές της παραγόμενης ηλεκτρικής ενέργειας!
Και μόνο εκ του λόγου αυτού δικαιολογείται μείωση τιμών, ώστε τα 2.596 MW να επιβαρύνουν την κοινωνία όσο θα την επιβάρυναν τα 1.500 MW.
Εξάλλου τα τελευταία χρόνια «κουρεύτηκαν» άγρια και συνεχίζουν να κουρεύονται με το πρόσχημα της οικονομικής κρίσης οι θεωρούμενοι ως «εγγυημένοι» μισθοί και συντάξεις.
Γιατί δεν μπορεί να γίνει το ίδιο για τις εγγυημένες αποδόσεις των επαγγελματικών Φ/Β, που μάλιστα είναι και εξωφρενικές και σε βάρος όλων των άλλων, την ίδια ώρα που ο λαός μας δοκιμάζεται σκληρά και εκατομμύρια συνανθρώπων μας σπρώχνονται στο περιθώριο;
Συμπέρασμα: Μπορούν άμεσα να βρεθούν ΙΣΟΔΥΝΑΜΑ τουλάχιστον 300-700 εκατ. ευρώ ετησίως, επιβάλλοντας έκτακτη ειδική εισφορά 30 ώς 60% επί των εισπράξεων των επαγγελματικών φωτοβολταϊκών, κλιμακωτά κατά το μέγεθος - όχι επί των μικρών Φ/Β στέγης.
Έτσι θα μειωθεί και η εξωφρενική εγγυημένη απόδοση κεφαλαίων (32% για το α’ έτος στο παράδειγμα, που γίνεται ακόμα μεγαλύτερη στη συνέχεια!).
Θυμίζω ότι οι επίσης εγγυημένες αποδόσεις στο ηλεκτρικό Δίκτυο Μεταφοράς και Διανομής είναι μόλις 8,5% και θεωρούνται ελκυστικές, ενώ στις τραπεζικές καταθέσεις οι αποδόσεις είναι σχεδόν μηδενικές, στα ομόλογα και ακίνητα ήταν διψήφια αρνητικές (-60% για τα ακίνητα στην πενταετία), στις δε μετοχές των τραπεζών -99% στην πενταετία!
Το μέτρο αυτό θα μπορούσε να αξιοποιηθεί ως «ισοδύναμο» μέτρο αντί άλλων άδικων που εφαρμόστηκαν ή προγραμματίζονται ή για κοινωνική πολιτική σε μια χειμαζόμενη από την κρίση κοινωνία ή για δημόσιες επενδύσεις ή ως συμμετοχή της χώρας στο ΕΣΠΑ.
Εναλλακτικά, αντί ειδικής εισφοράς, θα μπορούσε να υπάρξει ισόποση σημαντική μείωση των εγγυημένων τιμών και του τέλους ΕΤΜΕΑΡ και επομένως του κόστους ηλεκτρικής ενέργειας για τα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις.
*μέλος Δ.Σ. ΔΕΗ Α.Ε., εκπροσώπου των εργαζομένων
Πηγή: efsyn.gr
Σάββατο 20 Φεβρουαρίου 2016
"Αγόρια από τον Άρη, κορίτσια από την Αφροδίτη"
"Η ταινία μικρού μήκους «Αγόρια από τον Άρη, κορίτσια από την Αφροδίτη» είναι μία από τις έντεκα ταινίες που διακρίθηκαν στο πλαίσιο της πανελλαδικής μαθητικής δράσης «Βίντεο Μουσεία: H Δική μας Γνώμη & Διαγωνισμός Γραπτής Κριτικής » ... Ε Δ Ω
Παρασκευή 19 Φεβρουαρίου 2016
Στο κατώφλι της παγκόσμιας ύφεσης και ο κίνδυνος του κραχ
Συντάκτης: Κ. Καλλωνιάτης
"Η ελληνική οικονομία βρίσκεται στο πιο κρίσιμο σταυροδρόμι της μεταπολεμικής ιστορίας της. Δεν έχει μόνον να αντιμετωπίσει μια ανεξέλεγκτη προσφυγική κρίση, μια οξεία πολιτική πόλωση και τις επείγουσες ανάγκες ρευστότητας που σκοντάφτουν στις σοβαρές δυσκολίες εφαρμογής της μνημονιακής συμφωνίας (βλ. δικαιολογημένη κοινωνική αντίδραση στη νέα λιτότητα, αλλά και αδιαλλαξία των πιστωτών στο ενδεχόμενο μιας χαλάρωσης χάριν της ανάπτυξης).
Έχει επίσης να αντιμετωπίσει μια κυοφορούμενη παγκόσμια οικονομική ύφεση, η οποία εφόσον κλιμακωθεί μπορεί να οδηγήσει σε χρηματοπιστωτικό κραχ πρωτόγνωρων διαστάσεων.
Το τελευταίο διάστημα τα μηνύματα είναι απογοητευτικά: οι σχεδιαζόμενες απολύσεις των μεγάλων πολυεθνικών αυξάνονται διεθνώς με ταχύ ρυθμό που θυμίζει την τελευταία ύφεση, οι μεγάλες επιχειρήσεις λιανικού εμπορίου κλείνουν σε εκατοντάδες τοποθεσίες, τα εταιρικά περιθώρια κέρδους βυθίζονται, το παγκόσμιο εμπόριο επιβραδύνεται δραματικά, και αρκετές μεγάλες ευρωπαϊκές τράπεζες βρίσκονται σε ελεύθερη πτώση. Ενδεικτικά αναφέρουμε:
1. Πέντε μεγάλες ευρωπαϊκές τράπεζες που θεωρούνται ότι βρίσκονται σε πολύ σοβαρό κίνδυνο (Deutsche Bank, Credit Suisse, Santander, Barclays και RBS), με πρώτη την Deutsche Bank που είναι η μεγαλύτερη τράπεζα στη Γερμανία, και έχει μεγαλύτερη έκθεση σε παράγωγα (55 τρισ. ευρώ) από οποιαδήποτε άλλη τράπεζα στον κόσμο. Πρόσφατα η Deutsche Bank ανακοίνωσε ζημιές 6,8 δισ. ευρώ και υπάρχουν έντονοι φόβοι μήπως γίνει για την Ε.Ε. ό,τι ήταν η Lehman Brothers για τις ΗΠΑ. Είναι χαρακτηριστικό πως ο δείκτης μετοχών των τραπεζών πέφτει στην Ε.Ε. ταχύτερα από τον γενικό δείκτη: μεταξύ 24 Αυγούστου 2015 και 8 Φεβρουαρίου 2016 ο δείκτης EuroStoxx 600 Banks έχασε 36%, ενώ την ίδια περίοδο ο δείκτης EuroStoxx 50 έχασε 21%.
2. Ο δείκτης ναύλων ξηρού φορτίου Baltic Dry, ο οποίος καθρεφτίζει την εξέλιξη του διεθνούς εμπορίου, κατέγραψε νέο χαμηλό ρεκόρ όλων των εποχών στις 290 μονάδες, σημειώνοντας κάθετη πτώση κατά 88% στη διάρκεια των 25 τελευταίων μηνών.
3. Στις ΗΠΑ, οι εργοστασιακές παραγγελίες πέφτουν εδώ και 14 μήνες στη σειρά.
4. Τα εταιρικά περιθώρια κέρδους κορυφώθηκαν στη διάρκεια του γ΄ τριμήνου 2014 κι έκτοτε μειώνονται σταθερά, ενώ μια σειρά από εταιρικές τριμηνιαίες εκθέσεις που βλέπουν το φως της δημοσιότητας είναι εξαιρετικά απογοητευτικές.
5. Η αγορά των ομολόγων Junk συνεχίζει να κατρακυλάει στη Wall Street.
6. Το μεγαλύτερο ορυχείο άνθρακα στη ΒΑ Κίνα απέλυσε μέσα σε μια νύχτα 100.000 εργάτες, δηλαδή το 40% του προσωπικού του, ενώ εκτιμάται πως ο αριθμός των απολύσεων στον κλάδο θα ανέλθει στις 400.000. Ο αριθμός των περικοπών θέσεων εργασίας στις ΗΠΑ έχει εκτοξευθεί στο 218% κατά τον μήνα Ιανουάριο, σύμφωνα με την Challenger, Gray & Christmas, την ίδια ώρα που η Ε.Ε. ακολουθεί κατά πόδας. Αναλυτικότερα, η Credit Suisse ανακοίνωσε ότι θα καταργήσει 4.000 θέσεις εργασίας, η Royal Dutch Shell 10.000 θέσεις εργασίας, η Caterpillar ανακοίνωσε ότι θα κλείσει πέντε εργοστάσια και θ’ απολύσει 670 εργαζόμενους, η Yahoo είπε ότι πρόκειται να απολύσει το 15% του συνολικού εργατικού δυναμικού της, η Johnson & Johnson θα περικόψει το προσωπικό της κατά 3.000 θέσεις εργασίας, ενώ η Sprint μόλις απέλυσε το 8% του εργατικού δυναμικού της και η GoPro είναι έτοιμη να κάνει το ίδιο για το 7% των εργαζομένων της. Τέλος, η Deutsche Bank ανακοίνωσε απολύσεις 35.000 εργαζομένων και έξοδό της από 10 χώρες.
7. Σε όλη την Αμερική, τα καταστήματα λιανικής πώλησης κλείνουν με καταιγιστικό ρυθμό. Δείτε ενδεικτικά: η Wal-Mart κλείνει 269 καταστήματα (συμπεριλαμβανομένων 154 στο εσωτερικό των ΗΠΑ), η Κ-Mart κλείνει πάνω από δύο δωδεκάδες καταστήματα τους επόμενους μήνες, η J.C. Penney κλείνει 47καταστήματα, μετά το κλείσιμο συνολικά 40 καταστημάτων το 2015, η Macy έχει αποφασίσει ότι χρειάζεται να κλείσει 36 καταστήματα και να απολύσει περίπου 2.500 εργαζόμενους, ενώ η Gap βρίσκεται στη διαδικασία κλεισίματος 175 καταστημάτων στη Βόρεια Αμερική.
8. Σύμφωνα με τους «New York Times», η κινεζική οικονομία αντιμετωπίζει ένα βουνό από τα επισφαλή δάνεια που εκτιμάται πως υπερβαίνει τα 5 τρισ. δολ., όταν το σύνολο του τραπεζικού της συστήματος έχει φουσκώσει στα 35 τρισ., με το κινεζικό ΑΕΠ να αποτιμάται στα 10 τρισ. Στο μεταξύ, οι κινεζικές εξαγωγές μειώνονται ραγδαία (-6,6% τον Ιανουάριο) ενώ οι εισαγωγές της κυριολεκτικά βυθίζονται (-14,4% τον Ιανουάριο κι όχι μόνον). Αυτό συμβαίνει στη σκιά ενός συνολικού χρέους (δημόσιου, ιδιωτικού και τραπεζικού), που στην επταετία 2007-2014 τετραπλασιάστηκε κι από 7 τρισ. δολ. έφθασε τα 28 τρισ. ή 282% του ΑΕΠ!
9. Η Ιαπωνία έχει θέσει σε εφαρμογή ένα πρόγραμμα αρνητικού επιτοκίου σε μια απελπισμένη προσπάθεια να ωθήσει τις τράπεζες να δίνουν περισσότερα δάνεια. Στην πολιτική των αρνητικών επιτοκίων κατέφυγε η κυβέρνηση της χώρας, αφού διαπίστωσε πως η πολιτική της ποσοτικής χαλάρωσης και υποτίμησης του γεν κατά 33% την τελευταία τριετία δεν κατάφερε να βγάλει την οικονομία της από τη στασιμότητα (-0,4% το ΑΕΠ της το δ΄ τρίμηνο 2015 σε ετήσια βάση).
10. Η παγκόσμια οικονομία χρειάζεται απεγνωσμένα η τιμή του πετρελαίου να αντιστραφεί, αλλά η Morgan Stanley λέει ότι δεν θα δούμε 80 δολ. το πετρέλαιο και πάλι μέχρι το 2018. Στο ενδιάμεσο μπορεί να πέσει στα 20 δολ., δηλαδή κάτω από το κόστος παραγωγής του.
11. Οι τιμές των εμπορευμάτων έχουν πέσει κατά 40% και πολλοί πιστεύουν πως η εξέλιξη αυτή οδηγεί στον αποπληθωρισμό και την παγίδα του χρέους.
12. Καθώς το διεθνές εμπόριο συρρικνώνεται και η παγκόσμια οικονομία επιβραδύνει υποχρεώνοντας τους διεθνείς οργανισμούς να αναθεωρούν πτωτικά τις προβλέψεις τους για τους ρυθμούς ανάπτυξης, ο ανταγωνισμός των μεγάλων οικονομιών οξύνεται με διαδοχικές ανταγωνιστικές νομισματικές υποτιμήσεις που δεν οδηγούν στην ανάπτυξη αλλά στην αναδίπλωση των εμπορικών σχέσεων. Χαρακτηριστικά οι ΗΠΑ επέβαλαν πρόσφατα 256% δασμούς στις εισαγωγές χάλυβα από την Κίνα στην πρώτη ένδειξη μικρής υποτίμησης του γιουάν κι ενώ πολλοί αναμένουν περαιτέρω 30%-40% υποτίμησή του.
Το βασικό, ωστόσο, πρόβλημα είναι ότι η παγκόσμια οικονομία διολισθαίνει σήμερα σε μια νέα κρίση με μεγαλύτερα βάρη και χωρίς τις άμυνες και τα φρένα που διέθετε στην κρίση του 2008. Συγκεκριμένα, οι μεν αμυντικές οικονομικές πολιτικές στέρεψαν (φρένα), τα δε βάρη αυξήθηκαν (χρέη) από το 2008 ώς σήμερα.
Ειδικότερα, ευρωζώνη, Ιαπωνία, Ελβετία, Δανία και Σουηδία έχουν ήδη υιοθετήσει μια νομισματική πολιτική αρνητικών επιτοκίων σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια να δώσουν νέα αναπτυξιακή ώθηση στις οικονομίες τους, επειδή ακριβώς οι προηγούμενες πολιτικές των μηδενικών επιτοκίων και της ποσοτικής χαλάρωσης (εκτύπωση χρήματος) που ακολούθησαν οι κεντρικές τους τράπεζες απέφεραν ελάχιστα αποτελέσματα, καθώς τα χρήματα κάλυψαν κεφαλαιακά κενά των τραπεζών ή πήγαν στη χρηματιστηριακή κερδοσκοπία αντί για την πραγματική οικονομία, όπου οι αποδόσεις (ποσοστά κέρδους) παραμένουν σε χαμηλά επίπεδα, με συνέπεια να μη γίνονται ιδιωτικές επενδύσεις.
Παράλληλα, τα περιθώρια άσκησης επεκτατικής δημοσιονομικής πολιτικής εξαντλήθηκαν καθώς οι χαμηλοί ρυθμοί ανάπτυξης περιορίζουν τα κρατικά έσοδα, ενώ οι αυξημένες δανειακές υποχρεώσεις επιβαρύνουν τις δημόσιες δαπάνες.
Ως σαφής επιβεβαίωση των παραπάνω, ο λόγος των κρατικών χρεών προς το ΑΕΠ αυξήθηκε παντού διεθνώς (βλέπε πίνακα).
Ωστόσο, στις αναδυόμενες οικονομίες η αύξηση του κρατικού χρέους ήταν περιορισμένη, ενώ τα επίπεδά του παρέμειναν χαμηλά, κάτι που είχε συντελέσει το 2008 στο να αποτελέσουν οι αναπτυσσόμενες οικονομίες μοχλό ανάπτυξης για την παγκόσμια οικονομία, αντισταθμίζοντας την κρίση στην αναπτυγμένη Δύση.
Στην επταετία που μεσολάβησε, εντούτοις, η ανάπτυξη των αναδυόμενων οικονομιών βασίστηκε στην προσέλκυση δανειακών κεφαλαίων από τη Δύση (λόγω φθηνού χρήματος), με συνέπεια την υπερχρέωση των επιχειρήσεών τους: έτσι, το μη χρηματοπιστωτικό χρέος των επιχειρήσεων στις αναδυόμενες οικονομίες γνώρισε δραματική αύξηση από 60% του ΑΕΠ το 2008 σε 90% το 2015!
Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με την κατάρρευση των τιμών των εμπορευμάτων –των οποίων οι οικονομίες αυτές είναι οι βασικοί εξαγωγείς– και την επιβράδυνση της ανάπτυξης στην Κίνα (τους τελευταίους 15 μήνες οι εισαγωγές της σταθερά υποχωρούν) και τη Δύση, έχει οδηγήσει σε δυσκολίες αποπληρωμής των δανείων, με συνέπεια τα κεφάλαια να εγκαταλείπουν μαζικά τις χώρες αυτές και τα νομίσματά τους να υποτιμώνται έναντι του δολαρίου και του ευρώ.
Οχι τυχαία, σε τελευταία του έκθεση το ΔΝΤ εκτιμά πως ο μεγαλύτερος κίνδυνος για την παγκόσμια οικονομία είναι οι κλυδωνιζόμενες αναδυόμενες οικονομίες, όπου οι ιδιωτικές επιχειρήσεις έχουν επωμιστεί χρέη άνω των 3 τρισ. δολ. και οι ρυθμοί ανάπτυξης υποχωρούν για 5ο συνεχόμενο έτος. Ομως και στις αναπτυγμένες οικονομίες διογκώθηκαν τα εταιρικά χρέη με πρώτες τις ΗΠΑ όπου μέσα στην επταετία αυξήθηκαν κατά 1 τρις δολ (14% περισσότερα απ’ ό,τι πριν από το 2008).
Συμπερασματικά, με την αύξηση των κρατικών και ιδιωτικών χρεών το συνολικό παγκόσμιο απόθεμα χρεών από 142 τρισ. δολ. το 2007, ανήλθε στα 200 τρισ. δολ. σήμερα (βλ. έκθεση McKinsey, Φεβρ. 2015) και ως ποσοστό του παγκόσμιου ΑΕΠ πέρασε από το 269% στο 286% το 2014.
Με άλλα λόγια, ενώ οι πολιτικές λιτότητας κυριάρχησαν διεθνώς, καμία απομόχλευση (μείωση δανεισμού) δεν έλαβε χώρα και η νέα χρηματοπιστωτική κρίση βρίσκει την παγκόσμια οικονομία σε δραματικά χειρότερη κατάσταση, με τα περιθώρια κέρδους να μειώνονται, τη φούσκα των αγορών να σκάει και τις οικονομικές πολιτικές να μην προσφέρουν κανένα αποτελεσματικό αλεξίπτωτο στην πτώση τους.
Αυτό πρακτικά σημαίνει πως την απομόχλευση που δεν αποτόλμησαν τράπεζες και κυβερνήσεις ώς σήμερα θα την επιβάλει η νέα κρίση με εξαιρετικά βίαιο τρόπο (κραχ και πιθανότατα πόλεμος) τους μήνες που έρχονται.
Στο πλαίσιο αυτό, γίνεται κατανοητή η πρεμούρα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ να κλείσει με την αξιολόγηση και να προχωρήσει γρήγορα στην άντληση ρευστότητας (εκκρεμεί από τον Νοέμβριο η δόση των 5,7 δισ., ενώ αναμένεται φθηνή χρηματοδότηση ελληνικών τραπεζών από την ΕΚΤ) και στην ελάφρυνση του χρέους.
Πρέπει, όμως, να γνωρίζει πως με το τρίτο Μνημόνιο δεν υπάρχει σωτηρία και πως, αν δεν εντάξει στο περίφημο παράλληλο πρόγραμμα ένα μαζικό σχέδιο δημιουργίας νέων θέσεων απασχόλησης, η κατάσταση θα τεθεί σύντομα εκτός ελέγχου με το νέο τσουνάμι της κρίσης (βλ. εκρηκτικό κοκτέιλ ύφεσης και προσφυγικού).
Από την άλλη, πολλοί στην Αριστερά που βλέπουν την κρίση σαν απλή κρίση του ευρώ και σαν επικύρωση των προτάσεων για επιστροφή σε ένα υποτιμημένο εθνικό νόμισμα, καλά θα κάνουν να διδαχθούν τόσο από την ιστορία του Μεσοπολέμου όσο κι από τη σύγχρονη γενικευμένη αποτυχία των κεϊνσιανών πολιτικών νομισματικής επέκτασης και υποτίμησης ανά τον κόσμο. Αυτό που ζούμε δεν είναι μια νομισματική αλλά μια γενικευμένη καπιταλιστική κρίση.
Πηγή: efsyn.gr
Πέμπτη 18 Φεβρουαρίου 2016
Το ψέμα και ο ψεύτης
"Ψέματα και δολιότης. Δολιότης στα θέματα της παιδείας, ψέματα στα θέματα της υγείας, δολιότης και αναλγησία στη φορολόγηση, ερασιτεχνισμοί, ανικανότητα, αποπροσανατολισμός (όπως με τα της διαπλοκής), αναπαραγωγή των παλαιών παθολογιών, πτωχοπροδρομικός αυταρχισμός – αυτά και άλλα τέτοια, είναι εκείνα που κυριαρχούν στην πολιτική ζωή, στηρίζουν το ένα και μεγάλο ψέμα κι εκπορεύονται απ’ αυτό."... Ε Δ Ω
Τετάρτη 17 Φεβρουαρίου 2016
«Των οικιών υμών εμπι(μ)πραμένων, υμείς άδετε»
" «Των οικιών υμών εμπιμπραμένων, υμείς άδετε» (αποδ. ενώ καίγονται τα σπίτια σας, εσείς τραγουδάτε).
Η ανθρωπότητα βρίσκεται στο χείλος της καταστροφής. Μια λεπτή γραμμή χωρίζει τη λογική από την τρέλα. Μια κλωστή χωρίζει την ειρήνη από τον πόλεμο.
Η παγκόσμια ειρήνη είναι πλέον στο στόχαστρο των όπλων.
Όλα δείχνουν ότι ο πόλεμος παίρνει νέες διαστάσεις. Πιο επικίνδυνες. Ανάμεσα στις δύο μεγάλες δυνάμεις, το ΝΑΤΟ και τη Ρωσία. Αυθεντικός και αδυσώπητος, σαν τους πολέμους που τους διαβάζουμε και κλείνουμε γρήγορα το βιβλίο. Σαν τους πολέμους, που γεμίζουν τη γη με νεκρούς, που δεν τους χωρούν ούτε τα βιβλία ούτε οι τάφοι. Σαν τους πολέμους, που σκοτώνουν για πάντα ακόμη και τους νεκρούς!
Σαν τους αμείλικτους πολέμους που συνεχίζονται, τηρουμένων των αναλογιών, από την πρώιμη παλαιολιθική μέχρι και σήμερα. Για τους ίδιους λόγους, τις ίδιες αιτίες : την εξουσία και το κέρδος.
Μόνο που ετούτος ο πόλεμος, αν ξεσπάσει ολοκληρωτικά, θα μας γυρίσει πιο πίσω κι απ’ την πρώιμη παλαιολιθική.
Σε μια κλωστή η λογική του κόσμου!
Οι αφέντες του ΝΑΤΟ, οι Αμερικανοί, πιστοί στη «φάμπρικα» και τα δόγματα των Εγγλέζων, έχουν κινητοποιήσει όλα τα μαζέματα, όλα τα «ρέστα» του πλανήτη, τους Τούρκους, τους Σαουδάραβες, τους Καταριανούς, τους Ιορδανούς, τους Πακιστανούς, τους Ενωμένους Εμίρηδες και μαζί τους τ’ αποβράσματα ενός κακέκτυπου ισλαμισμού, τους «τζιχατζήδες». Στόχος η συντριβή ή έστω η ταπείνωση της Ρωσίας. Ουσιαστικός στόχος ο έλεγχος της Ευρασίας.
Οι Αγγλοσάξωνες! Ό,τι χειρότερο γνώρισε ο πλανήτης από καταβολής της ιστορίας. Χειρότεροι κι από τους Ούνους του Αττίλα, από τους Μογγόλους του Τεμουτζίν (Τζεγκίς Χαν) ή τους Τούρκους του Βαγιαζίτ (Γιλντιρίμ).
Έχουν επιστρατεύσει και πάλι φτηνό κρέας, αίμα χαμηλού κόστους για τον πόλεμό τους. Αρκεί να μη σκοτωθούν οι κανακάρηδές τους.
Με τη γνωστή επιθετικότητα, χαρακτηριστικό της οικονομικής και πολιτικής τους ιστορίας, συνωμοτούν συνεχώς σε βάρος της Ρωσίας. Η συνωμοσία αυτή, γνωστή έκπαλαι, αποδίδεται εύστοχα με την έκφραση «το Μεγάλο Παιχνίδι» (the Big Game). Είναι η αντιπαράθεση ανάμεσα στη Δύση, όπως άστοχα αυτοαποκαλούνται οι πειρατές αυτοί, και τη Ρωσία.
Ο Χένρι Κίσσιγκερ έλεγε, μιλώντας σε κάποιο γερμανικό πανεπιστήμιο στα τέλη της δεκαετίας του ’80, ότι το πρόβλημα δεν ήταν το σοβιετικό καθεστώς, αλλά η ίδια η ύπαρξη της Ρωσίας, που εμποδίζει τους Αγγλοσάξωνες να επεκταθούν και να κυριαρχήσουν στην Ευρασία.
Από τα πλέον επίσημα χείλη του ρωσικού κράτους, από τον Πρόεδρο Πούτιν και τον Πρωθυπουργό Μεντβέντεφ η απάντηση στην επιθετικότητα των αγγλοσαξώνων. Σαρωτική και αμείλικτη. Ειδικότερα ο Πούτιν απείλησε ότι η Ρωσία δε θα χρονοτριβήσει πολεμώντας με τα «μαζώματα» των Αράβων ή τους φρενοβλαβείς «ηγέτες» των χωρών, που απαρτίζουν την εγκληματική οργάνωση με την επωνυμία «ΝΑΤΟ». Η Ρωσία, είπε, θα απαντήσει με πυρηνικά όπλα.
Ο δε Μεντβέντεφ είπε : «Οι σχέσεις Ρωσίας και ΝΑΤΟ έφθασαν στο σημείο ενός ψυχρού πολέμου. Το ΝΑΤΟ υποστηρίζει πως η Ρωσία είναι η κύρια απειλή για τη Δύση. Τρομακτικές κινηματογραφικές ταινίες γυρίζονται, όπου οι Ρώσοι παρουσιάζονται να ξεκινούν έναν πυρηνικό πόλεμο». Και ο Πρωθυπουργός της Ρωσίας αναρωτήθηκε : «Είμαστε στο 2016 ή στο 1962;».
Ο ίδιος μάλιστα απείλησε ευθέως τη Δύση λέγοντας : «Αν εισβάλετε στη Συρία, έχουμε πλέον έναν νέο, μακροχρόνιο πόλεμο μεγάλης κλίμακας».
Η προτροπή των Αμερικανών προς την Τουρκία και τη Σαουδική Αραβία να εισβάλουν στη Συρία, αποδεικνύει ότι η απόφασή τους να «δοκιμάσουν» τη Ρωσία είναι πλέον ειλημμένη. Όπως ειλημμένη είναι και η απόφαση των Ρώσων να απαντήσουν σκληρά. Και το μπορούν, καθώς τα οπλικά τους συστήματα είναι ανώτερα τεχνολογικά των νατοϊκών.
Η επιμονή τους, όμως, αποδεικνύει και κάτι άλλο : ότι ο δυτικός καπιταλισμός βρίσκεται σε τόσο βαθιά κρίση, που το μόνο που του μένει είναι ο πόλεμος, ως η μόνη επικερδής επένδυση του συσσωρευμένου κεφαλαίου, που χωρίς αυτήν ισοδυναμεί με ένα μάτσο από χαρτοπετσέτες.
Η Δύση δεν μπορεί να κάνει ο,τιδήποτε άλλο εκτός από το να πραγματοποιήσει έναν ακόμα πόλεμο.
Μόνο που αυτή τη φορά ο πόλεμος δεν θα είναι κινηματογραφικός, αλλά αυθεντικός και αδυσώπητος.
Τα Μέσα Μαζικής Εξαχρείωσης αποσιωπούν τον κίνδυνο ή τον υποβιβάζουν, με συνέπεια οι λαοί αντί να συνεγερθούν υπέρ της Ειρήνης, τυφλωμένοι, να ασχολούνται με τα ίδια ανούσια πράγματα, όπως και τότε παραμονές των Α΄ και Β’ Παγκοσμίων Πολέμων.
Τα Μέσα παίζουν το παιχνίδι τους: «Μην αφήνετε την αλήθεια να χαλάσει ένα ωραίο ρεπορτάζ».
Κάπως έτσι το διατύπωνε και ο βαρώνος Μινχάουζεν : «Αλήθεια είναι ό,τι αφηγούμαστε καλά».
Τα μαύρα σύννεφα μαζεύονται κι εμείς τραγουδάμε.
Σε λίγο θα αναρωτιόμαστε, όπως ο ποιητής Παλλάδας ο Αλεξανδρεύς :
«Μήπως έχοντας πεθάνει, ζούμε κατά φαντασίαν
εμείς οι Έλληνες που στις συμφορές περιπέσαμε
νομίζοντας πως η ζωή είναι όνειρο;
Ή μήπως ζούμε έχοντας ήδη πεθάνει;». " ...
Πηγή: Ε Δ Ω
Τρίτη 16 Φεβρουαρίου 2016
Καστοριάδης: Λόμπι και Χόμπι
"Τίθεται το ερώτημα αν μπορούν ακόμα οι δυτικές κοινωνίες να κατασκευάσουν το είδος εκείνο του ατόμου που είναι απαραίτητο για τη συνέχιση της λειτουργίας τους. Το πρώτο και κύριο εργαστήριο κατασκευής σύμμορφων προς την κοινωνία ατόμων είναι η οικογένεια.
Η κρίση της σύγχρονης οικογένειας δεν έγκειται μόνο ούτε κυρίως στη στατιστική της διάλυση· το βασικό είναι ο θρυμματισμός και η αποσύνθεση των παραδοσιακών ρόλων -άντρας, γυναίκα, γονείς, παιδιά- και η συνέπειά τους: ο άμορφος αποπροσανατολισμός των νέων γενεών.
'Όσα είπαμε προηγουμένως για τα κινήματα των τελευταίων είκοσι χρόνων ισχύουν και για αυτόν τον τομέα (αν και, στην περίπτωση της οικογένειας, η διαδικασία χρονολογείται από πολύ παλιότερα. Έχει αρχίσει, προκειμένου για τις πιο «εξελιγμένες» χώρες, εδώ και τρία τέταρτα του αιώνα). Η αποσύνθεση των παραδοσιακών ρόλων αντανακλά τη ροπή των ατόμων προς την αυτονομία και περιέχει σπέρματα χειραφέτησης. Έχω όμως επισημάνει από παλιά την αμφισημία των συνεπειών της. Όσο περνούν τα χρόνια, τόσο περισσότερο δικαιούμαστε ν' αμφιβάλλουμε κατά πόσον η διαδικασία αυτή οδηγεί στην εκκόλαψη νέων τροπών ζωής και όχι στον αποπροσανατολισμό και την ανομία.
Ένα κοινωνικό σύστημα όπου ο ρόλος της οικογένειας περνά σε δεύτερη μοίρα, ενώ ταυτόχρονα ενισχύεται ο ρόλος άλλων θεσμών ανατροφής και διάπλασης, δεν έχει τίποτα το αδιανόητο.
Πολλές αρχαϊκές φυλές, όπως άλλωστε και η Σπάρτη, διαμόρφωσαν τέτοια συστήματα. Στη Δύση, από μια περίοδο και μετά, το ρόλο αυτό τον έπαιξε όλο και περισσότερο από τη μια το εκπαιδευτικό σύστημα και από την άλλη η περιρρέουσα κουλτούρα -γενική και ειδική (τοπική: χωριό· η δεμένη με τη δουλειά: εργοστάσιο κ.λπ.).
To δυτικό όμως εκπαιδευτικό σύστημα έχει μπει εδώ και είκοσι χρόνια σε φάση επιταχυνόμενης διάλυσης. Υφίσταται κρίση περιεχομένου: τι μεταδίδεται, και τι πρέπει να μεταδίδεται, και με βάση ποια κριτήρια; Δηλαδή: κρίση των «προγραμμάτων» και κρίση του στόχου προς τον οποίο καταρτίζονται τα προγράμματα. Διέρχεται επίσης κρίση της εκπαιδευτικής σχέσης: ο παραδοσιακός τύπος της αναντίρρητης αυθεντίας έχει γκρεμιστεί, και νέοι τύποι -ο δάσκαλος-συμμαθητής, για παράδειγμα- δεν καταφέρνουν ούτε να διαμορφωθούν, ούτε να αναγνωριστούν, ούτε να διαδοθούν. Όμως όλες αυτές οι διαπιστώσεις θα παρέμεναν αφηρημένες, αν δεν τις συσχετίζαμε με την πιο εξόφθαλμη και εκτυφλωτική εκδήλωση της κρίσης του εκπαιδευτικού συστήματος, που κανείς δεν τολμά καν να την αναφέρει.
Ούτε οι μαθητές ούτε οι δάσκαλοι ενδιαφέρονται πια γι' αυτό που συμβαίνει μέσα στο σχολείο σαν τέτοιο, και οι μετέχοντες δεν επενδύουν πια στην παιδεία ως παιδεία. Για τους εκπαιδευτικούς έχει γίνει αγγαρεία το προς το ζην, ενώ για τους μαθητές, για τους οποίους έχει πάψει να είναι το μοναδικό άνοιγμα προς τον εξωοικογενειακό κόσμο, και οι οποίοι δεν έχουν ακόμα την απαιτούμενη ηλικία (ή ψυχική δομή) ώστε να μπορούν να τη δουν ως εργαλειακή επένδυση (ολοένα προβληματικότερης άλλωστε αποδοτικότητας), έχει καταντήσει μια βαρετή υποχρέωση.
Με δυο λόγια, το ζητούμενο είναι η απόκτηση ενός «χαρτιού» που θα επιτρέπει την άσκηση ενός επαγγέλματος (εφόσον βρει κανείς δουλειά). Θα μας απαντήσουν ότι, στην ουσία, πάντα έτσι ήταν. Ίσως. Αλλά δεν είναι αυτό το ζήτημα.
Άλλοτε -έως πρόσφατα- όλες οι διαστάσεις του εκπαιδευτικού συστήματος (και οι αξίες στις όποιες παρέπεμπαν) ήταν αδιαμφισβήτητες· τώρα δεν είναι πια. Το νεαρό άτομο προέρχεται από μια παραπαίουσα οικογένεια, συχνάζει -ή και όχι- σ' ένα σχολείο που το βλέπει σαν αγγαρεία, βρίσκεται τέλος μπροστά σε μια κοινωνία, στην οποία όλες οι «αξίες» και οι «νόρμες» έχουν λίγο πολύ αντικατασταθεί από το «βιοτικό επίπεδο», την «οικονομική επιφάνεια», τις ανέσεις και την κατανάλωση.
Ούτε θρησκεία, ούτε «πολιτικές» ιδέες, ούτε κοινωνική αλληλεγγύη με κάποια τοπική ή εργασιακή κοινότητα, με κάποιους «ταξικούς συντρόφους». Αν δεν περιθωριοποιηθεί (ναρκωτικά, εγκληματικότητα, «χαρακτηρολογική» αστάθεια), του μένει η βασιλική οδός της ιδιώτευσης, που μπορεί αν θέλει να την εμπλουτίσει με μία ή περισσότερες προσωπικές μανίες.
Ζούμε στην κοινωνία των λόμπι και των χόμπι, Κορνήλιος Καστοριάδης - Η άνοδος της ασημαντότητας (εκδ. Ύψιλον, 2000, μετάφραση Κώστα Κουρεμένου).
[Πηγή: www.doctv.gr]
Δευτέρα 15 Φεβρουαρίου 2016
Ο ρατσιστής της ημέρας
" Το περισταστικό συνέβη στον σταθμό ΗΣΑΠ της Κηφισιάς και το κατέγραψε μια γυναίκα, η οποία επενέβη στον καβγά, και ανέβασε το βίντεο στο youtube.
Ο υπάλληλος σεκιούριτι σε μια πρωτοφανή κίνηση κατάχρησης εξουσίας «διατάζει» τον μετανάστη να κατέβει από το τρένο επειδή είχε μαζί του... βαλίτσα."... Ε Δ Ω
Κανονικά ο τίτλος του άρθρου θα έπρεπε να είναι "οι ρατσιστές της ημέρας", επειδή εκτός απ' τον τραμπούκο σεκιουριτά, υπήρχε κι ένας καθυστερημένος - κακομοίρης "συνήγορος" του τραμπούκου που παρότρυνε τον μετανάστη να ακολουθήσει τις προτροπές του τραμπούκου.. Ο κακομοίρης ρατσιστής είναι κλάσεις χειρότερος απ' τον τραμπούκο, αυτή η κακομοιριά είναι μεγάλη κατάρα... Δείτε όμως και το βίντεο που ενοχλεί το youtube και το ανεβοκατεβάζει γιατί έχει πολιτική κατά της βίας.. Ποια είναι αυτή;;; Αν κρύψουμε τη βία και κάνουμε πως δεν υπάρχει, τότε όλα θα είναι μια χαρά και οι φασιστορατσιστές κακομοίρηδες θα δρουν ανενόχλητοι...
Βρε ουστ καθίκια... Ε Δ Ω
Κυριακή 14 Φεβρουαρίου 2016
Φύλλο πορείας
" Να μην ερωτευτείς ποτέ γυναίκα που διαβάζει, γυναίκα που αισθάνεται υπερβολικά ή γράφει.
Να μην ερωτευτείς ποτέ γυναίκα πνευματώδη, πλανεύτρα, τρελή και παλαβή.".... Ε Δ Ω
Σάββατο 13 Φεβρουαρίου 2016
Γνώθι Σαυτόν
" Ένα κείμενο για τον ευμετάβλητο εαυτό μας και τις αλλαγές της νιότης προς την ενηλικίωση...
ΗΜΟΥΝΑ ΤΟΤΕΣ -ΖΟΥΣΑ ΣΕ ΜΙΑ ΔΙΑΡΚΗ ΜΕΘΗ- μια κραιπάλη φαντασιώσεων σ’ έναν ανανεούμενο ενθουσιασμό -ήμουνα ακατάβλητος. Με το τίποτα άναβα, έπεφτα σε μία κατάσταση έκστασης, που μόνο με καταληψία μπορούμε να την παρομοιάσουμε και να τη συγκρίνουμε -με τίποτα άλλο- παρά μονάχα ίσως, στον τομέα τον νευρικό, με μια έπαρση, μια υπερένταση και μιαν υπερευαισθησία υπερβολική.
ΗΜΟΥΝΑ ΣΥΝΕΠΑΡΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΘΕ ΤΙ, μια γωνιά του δρόμου, ένα φως λοξό, μια ματιά, ένα σύννεφο άσπρο πάνω στο μπλε του κοβαλτίου, μια γάμπα γυναικεία λίγο ξέσκεπη, ένα χαμόγελο, ένα κλείσιμο του ματιού, ό,τι γινότανε, ήτανε για μένα μια αποκάλυψη -ένα άνευ προηγουμένου- μια ανάσταση.
ΜΕΣΑ Σ’ ΑΥΤΟ ΤΟ ΞΕΦΡΕΝΙΑΣΜΑ ΜΟΥ, γεννήθηκε το σκουλήκι και μεγάλωσε και θέριεψε κι όταν το είδα, ήτανε πια αργά και με κατάπιε, μ’ έκανε μια χαψιά. ΕΤΣΙ ΧΑΘΗΚΕ Ο ΑΠΑΤΗΛΟΣ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ που είχα ζήσει τότες -χάθηκε η Εύα και το φίδι και το μήλο- κι έμεινα με γύρω μου μονάχα μαύρες κουρτίνες, μαύρες κι αδιαπέραστες που με τριγύρισαν κι έμαθα σιγά σιγά τι ήμουνα, ποιος ήμουνα και, κυρίως ποιος δεν ήμουνα -που νόμιζα πριν πως ήμουνα.
ΚΙ ΗΡΘΕ ΤΟΤΕΣ ΚΙ ΕΚΑΤΣΕ ΜΕΣΑ ΜΟΥ ΚΑΛΑ κι άρχισε να γνέθει σαν το μαλλί το πρόβιο το ακατάστατο -το γνώθι σαυτό- κι αντικατέστησε το γνώθι των άλλων που με τόση υπερηφάνεια πίστευα πως είχα.
Νάνος Βαλαωρίτης, «Γνώθι Σαυτόν»: δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Το Δέντρο, τεύχος 29 (1982).
Ο Νάνος Βαλαωρίτης είναι Έλληνας ποιητής και συγγραφέας (δισέγγονος του ποιητή Αριστοτέλη Βαλαωρίτη). Γεννήθηκε στη Λωζάνη της Ελβετίας το 1921. Σπούδασε φιλολογία και νομικά στα πανεπιστήμια Αθηνών, Λονδίνου και Σορβόνης. Μετέφρασε πρώτος στο Λονδίνο εκτενώς Έλληνες ποιητές του 1930: Σεφέρη, Ελύτη, Εμπειρίκο, Εγγονόπουλο, Γκάτσο. Στην Αγγλία έζησε από το 1944 έως το 1953 και γνώρισε τον Έλιοτ και τον κύκλο του. Το διάστημα 1954-60 έμεινε στο Παρίσι και γνώρισε τον Αντρέ Μπρετόν και τους υπερρεαλιστές. Το 1960 γύρισε στην Ελλάδα και έγινε διευθυντής του περιοδικού Πάλι (1963-1966). Από το 1968 έως το 1993 δίδαξε συγκριτική λογοτεχνία και δημιουργική γραφή στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο του Σαν Φρανσίσκο. Εκεί, ποιητικά του κείμενα εκδόθηκαν από τον οίκο City Lights του Λόρενς Φερλινγκέτι. Από το 1989 έως το 1995 ήταν διευθυντής του περιοδικού Συντέλεια μαζί με τον ποιητή Αντρέα Παγουλάτο. Το 1959 τιμήθηκε με το Β' Κρατικό Βραβείο Ποίησης, το οποίο και αρνήθηκε. Πήρε το Κρατικό Βραβείο Ποίησης (1982) και το Κρατικό Βραβείο Χρονικού-Μαρτυρίας (1998). Επίσης έλαβε ένα βραβείο του Ν.Ρ.Α. [National Poetry Association (Αμερικανική Εταιρεία Ποίησης)] το 1996 -βραβείο που είχε δοθεί προηγουμένως στους Φερλινγκέτι, Γκίνσμπεργκ και άλλους. Έχει λάβει το Βραβείο Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών (2006). Το 2009 τιμήθηκε με το Μεγάλο Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας για το σύνολο του έργου του. Βιβλία του έχουν εκδοθεί στο εξωτερικό σε αγγλικές και γαλλικές μεταφράσεις. Είναι μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων. Στην Ελλάδα επέστρεψε μόνιμα το 2004. [Πηγή: www.doctv.gr]
Παρασκευή 12 Φεβρουαρίου 2016
Όπερα σημαίνει ανάπτυξη
Όπερα, όπερα
παραπέρα όπερα
παραδώθε όπερα
παρακείθε όπερα
Όπα, όπα όπερα
Όπερα τη λέγανε
κι όλοι τη ζηλεύανε....
Από τότε, τα χρόνια πέρασαν και σήμερα που η Χώρα "ματώνει", η Όπερα επανήρθε δριμύτερη, για να την οδηγήσει στην "ανάπτυξη" και στις "αγορές" και το λαό στην "ευημερία"... Διότι ως γνωστόν με τις ιδιωτικοποιήσεις και το ξεπούλημα των λιμανιών, των αεροδρομίων, των Δημόσιων υποδομών και του Δημόσιου πλούτου, έρχεται η "ανάπτυξη"... Επίσης η "ανάπτυξη" έρχεται ακόμα γρηγορότερα όταν ο λαός πληρώνει τις Τράπεζες 220 δις για να τις κρατήσουν οι Τραπεζίτες, όταν πληρώνει τα δάνεια των κομμάτων για να κάνουν τους αρχηγούς τα τσόφλια κι όταν μακελεύουν το εισόδημά του, χέζουν το παρόν του και δολοφονούν το μέλλον των παιδιών του... Όλα αυτά είναι αναπτυξιακά μέτρα και κανένα ΕυρωπΕος δεν τα αμφισβητεί...
Όμως υπάρχουν ιερά και όσια που αποτελούν παρδαλές γραμμές και οι "Σωτήρες" μας δεν υποχωρούν πίσω απ' αυτές ούτε χιλιοστό... Μια τέτοια παρδαλή γραμμή είναι και η Όπερα... Αυτή δεν ξεπουλιέται με τίποτα, μόνο εξαγοράζεται, γιατί είναι θέμα εθνικής υπερηφάνειας... Χωρίς σπίτι ζούμε άνετα σαν άστεγοι, χωρίς εισόδημα ζούμε άνετα με τα σάντουιτς που μοιράζουν κάθε Χριστούγεννα και Πάσχα οι "φιλάνθρωποι", χωρίς μέλλον δεν υπάρχει πρόβλημα, αφού οι πεθαμένοι δεν έχουν, χωρίς όπερα όμως;;;; Τι ζωή θα είναι αυτή χωρίς όπερα;;; .... Ε Δ Ω
Πέμπτη 11 Φεβρουαρίου 2016
Ποιος νοιάζεται για το τι γίνεται στο Αιγαίο;
"Η ευκολία με την οποία οι δανειστές αποφάσισαν να μετατρέψουν την Ελλάδα σε ανάχωμα και αποθήκη των προσφυγικών ροών, αλλά και η ευκολία με την οποία η κυβέρνηση αποδέχεται τις μεθοδεύσεις άρσης εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων στο Αιγαίο, προκειμένου - υποτίθεται - να φυλαχτούν τα σύνορά της από το ΝΑΤΟ περιγράφει το βάθος και το εύρος της αδυναμίας της χώρας.
Αυτήν ακριβώς την αδυναμία μεθοδικά εκμεταλλεύεται η Τουρκία, προκειμένου να υπογραμμίσει και να κατοχυρώσει τις σαφέστατες διεκδικήσεις της, οι οποίες έχουν καταγραφεί από τον Γενάρη του 1996 με την κρίση των Ιμίων..." ... Ε Δ Ω
Τετάρτη 10 Φεβρουαρίου 2016
Ομερτά για τα δάνεια Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ
"Ομερτά", όρος άγνωστης προέλευσης που "ευδοκιμεί" στις περιοχές Σικελίας, Καλαβρίας και Απουλίας που αλωνίζει η Μαφία... Με τον όρο αυτό περιγράφεται ο "Νόμος της σιωπής" εξ ου και η Σικελική παροιμία : "όποιος δεν ακούει, δε βλέπει και δε μιλάει, ζει εκατό χρόνια"...
Με την πρόοδο όμως των "επιστημών" σε συνδυασμό με την "ανάπτυξη" και τις "αγορές", ο όρος αυτός "ευδοκιμεί" πλέον σε ολόκληρη την Ευρώπη των Τραπεζών με τους χεσμένους λαούς και φυσικά στην Ελλάδα με το "Μεσογειακό κλίμα" επί πλέον...
"Βαθύ σκοτάδι επικρατεί στο ζήτημα των χρεών της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ, καθώς αδιευκρίνιστο παραμένει το θέμα της αποπληρωμής των υποχρεώσεών τους προς τα τραπεζικά ιδρύματα της χώρας.
Δύο μήνες μετά την αποκάλυψη του αναπληρωτή υπουργού Δικαιοσύνης Δ. Παπαγγελόπουλου, σύμφωνα με την οποία στο αρχείο έχει μπει –ελέω τροπολογίας βουλευτών της Ν.Δ. (2013)– το θέμα της κακουργηματικής απιστίας των διοικήσεων των τραπεζών (και ειδικά της ΑΤΕ) που είχαν χορηγήσει τα επίμαχα δάνεια, το ζήτημα επανέρχεται στην επικαιρότητα."... Ε Δ Ω
Κάποια αφελή ερωτήματα - απορίες του τύπου, γιατί δεν καταργούν οι "Αριστεροί;;;" την ντροπολογία των Δεξιών, αλλά την επικαλούνται για να βάλουν την υπόθεση στο αρχείο και το "παλούκι" στον ελληνικό λαό;;
Όταν για 1,8 δις σακατεύουν το σύνολο της κοινωνίας, γιατί δεν εισπράττουν αυτά που χρωστάνε οι 18 "μεγιστάνες" του πλούτου που ρήμαξαν το σύμπαν;;; ... Ε Δ Ω
Σε τέτοια αφελή ερωτήματα - απορίες η απάντηση είναι μία: "Όποιος δεν ακούει, δε βλέπει και δε μιλάει, ζει εκατό χρόνια" σαν σκλάβος....
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)