Χρόνια πολλά και Καλή Χρονιά

                                               .... "Βγαίνουμε απ' τα μνημόνια".....

                                                      ... Η "Ανάπτυξη καλπάζει".............

.... Έρχονται "καλύτερες μέρες".... 

 Καλή χρονιά ....... Ε Δ Ω 

Σαρτρ: Επιμένω στην παιδική αυταπάτη

«Το μέλλον σας είναι προσχεδιασμένο, ένα μέλλον που έφτιαξαν άλλοι για σας». Αυτή είναι η κόλαση...
  Αποσπάσματα από τη συνέντευξη του Ζαν-Πωλ Σαρτρ που περιλαμβάνεται στο βιβλίο του, Ο υπαρξισμός είναι ανθρωπισμός (εκδ. Ρούγκα).
 «Η ΚΟΛΑΣΗ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ»: Οι άλλοι άνθρωποι αποτελούν την κόλαση από την άποψη ότι από την στιγμή που γεννιέστε βρίσκεστε σε μια κατάσταση στην οποία είστε αναγκασμένος να υποταχτείτε. Γεννιέστε σαν γιος ενός πλουσίου, ή ενός Αλγερινού, ή ενός γιατρού, ή ενός Αμερικανού. Και το μέλλον σας είναι αυστηρά προσχεδιασμένο, ένα μέλλον που έφτιαξαν άλλοι για σας. Δεν το δημιούργησαν άμεσα, αλλά αποτελούν ένα μέρος μιας κοινωνικής τάξεως που κάνουν αυτό που είσθε. Όλα αυτά σωριάστηκαν πάνω σας από άλλους ανθρώπους. Κι η σωστή περιγραφή της υπάρξεως αυτής είναι κόλαση.
 Η ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ το έργον ανθρώπων που βλέπουν ξεκάθαρα και που παίρνουν υπόψη τους το σύνολο της ανθρωπότητας. Η λογοτεχνία θα πρέπει να παραδεχτεί ότι υπάρχει σ’ ένα κόσμο όπου παιδιά πεθαίνουν της πείνας. Η λογοτεχνία θα πρέπει να καταλάβει ότι είναι μέσα στο μέτρο των δυνατοτήτων μας, σαν συγγραφέων και ανθρώπων, να κάνουμε κάτι για τους άλλους και οι άλλοι μπορούν να κάνουν κάτι για μας.
 ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΝΟΜΙΖΟΥΝ ΠΩΣ ΜΙΑ ΩΡΑΙΑ ΠΡΩΙΑ μπορεί κανείς, τη στιγμή που θα φοράει τις κάλτσες του, ν’ αποφασίσει: «Χμ! σήμερα θ’ ανακαλύψω έναν κώδικα ηθικής». Μα ένας κώδικας ηθικής δεν είναι δυνατό να «εφευρεθεί». Σήμερα δεν υπάρχει ένα αληθινό ηθικό σύστημα, κι αυτό γιατί λείπουν οι συνθήκες που θα έκαναν έναν ηθικό κώδικα άξιο του ονόματός του. Οι άνθρωποι δεν μπορούν να δουν ο ένας τον άλλον. Πάρα πολλές μηχανές, όπως έλεγα, και κοινωνικά οικοδομήματα παρεμποδίζουν την ορατότητα. Είναι αδύνατο να μιλάμε σήμερα για ένα αληθινό ηθικό σύστημα:
Μπορούμε να μιλάμε μόνο για ηθικούς κώδικες συγκεκριμένων τάξεων που αντανακλούν τις ειδικές τους συνήθειες και συμφέροντα. Λείπουν οι βασικοί όροι που θα ‘καναν τους ανθρώπους  ικανούς να έχουν μια νέα κοινωνική τάξη. Σε μια κοινωνία σαν τη δική μας είναι αναπόφευκτο το πλήθος των κοινωνικών οικοδομημάτων -για να μην αναφέρουμε τις προσωπικές υποχρεώσεις, την ατομική μοίρα- να δημιουργούν εμπόδια στην αμοιβαία κατανόηση. Κι έτσι βαδίζετε μαζί με την προσωπική σας μοίρα και συναντάτε ένα Νέγρο, ή έναν Άραβα, που ο καθένας του έχει τη δική του τύχη και οποιαδήποτε πραγματική σχέση μαζί τους γίνεται εξαιρετικά δύσκολη. Ή θα πρέπει να ανήκετε σε κάποια «κίνηση» στην οποία αποξενώνεστε ολοκληρωτικά, με οτιδήποτε βρίσκεται έξω απ’ αυτήν, για να συνδεθείτε, ας πούμε με τον αγώνα των Αλγερινών. Και σ’ αυτή όμως την περίπτωση -παρ’ όλες τις καλές προθέσεις- δεν θα πετύχετε την πλήρη αλληλεγγύη. Ο άνθρωπος με τον οποίο θα έρθετε σ’ επαφή δεν θα είναι γα σας ένας εντελώς άνθρωπος, θα είναι ένα «πράγμα». Το να μεταχειριστούμε όμως έναν άνθρωπο σαν άνθρωπο, σαν μια ανθρώπινη ύπαρξη, αυτό αποτελεί ζήτημα αρχής, μιας αρχής που δεν πρέπει ποτέ να εγκαταλείψουμε.
  ΘΕΡΑΠΕΥΤΗΚΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ ΤΗΣ ΝΙΟΤΗΣ ΜΟΥ, από την αυταπάτη πως ένας αστός συγγραφέας είναι υποχρεωμένος να είναι απαισιόδοξος, ότι είναι καταδικασμένος στη μοναξιά από το γεγονός ότι σήκωσε κάποτε τα όπλα κατά της κοινωνίας. Στις «Λέξεις» περιγράφω πώς έφθασα στο σημείο να είμαι μέλος της κοινωνίας - μιας κοινωνίας που βρίσκεται σε κίνηση. Κι επειδή έχω απαλλαγεί από τις αυταπάτες της νιότης πιστεύω πως έχω γίνει αισιόδοξος.
 ΕΧΩ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΑΡΚΕΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΠΟΣΑ χρημάτων για ξόδεμα. Αλλά έχω και πολλές υποχρεώσεις. Και είναι γεγονός πως το αίσθημα της κατοχής μού είναι μισητό. Μου φαίνεται πως μας κατέχουν τα πράγματα που έχουμε στη διάθεσή μας. Είτε είναι αυτά χρήματα ή πράγματα τα οποία μπορούμε ν’ αγοράσουμε μ’ αυτά. Όταν κάτι μού αρέσει, θέλω πάντα να το δίνω σε κάποιον άλλον. Δεν πρόκειται για γενναιοδωρία. Είναι γιατί θέλω μόνο και μόνο να σκλαβωθούν άλλοι από τα αντικείμενα, κι όχι εγώ. Κι ευχαριστιέμαι από τη σκέψη πως κάποιος άλλος θα ευχαριστηθεί από το αντικείμενο που θα του δώσω.
 ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΩ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ ΟΤΙ ΕΧΩ ΓΡΑΨΕΙ μερικά βιβλία, αλλά το θεωρώ καθήκον μου να υπερασπιστώ τις ιδέες που εκφράζονται στα βιβλία αυτά, κι αν ακόμη τα πράγματα αλλάξουν, και τότε πια δεν είμαι ο εαυτός μου, θα γινόμουν το θύμα των βιβλίων μου. Δεν νομίζω πως θα έπρεπε κανένας να κάνει αυτό που έκανε ο Ζιντ, να ξεκόβει συστηματικά από το παρελθόν του. Θέλω όμως να είμαι πάντα προσιτός στην αλλαγή. Δεν νιώθω τον εαυτό μου δεσμευμένο από οτιδήποτε έχω γράψει. Από την άλλη όμως πλευρά και δεν αποκηρύττω ούτε μια λέξη απ’ αυτά.  ΠΑΝΤΑ ΤΟ ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΟ ΤΩΡΑ είναι ένας όρος που τον θεωρώ προσωρινό και που επιθυμώ να τον αφήσω πίσω. Επιμένω σε μια παιδική αυταπάτη: την αυταπάτη πως ένας άνθρωπος μπορεί να βελτιώσει τον εαυτό του.
 ΕΡΩΤΗΣΗ: ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΔΕΧΘΗΚΑΤΕ ΤΟ ΒΡΑΒΕΙΟ ΝΟΜΠΕΛ; - Σαρτρ: Καλύτερα να μη μιλήσω γι’ αυτό. - Γιατί; -Σαρτρ: Γιατί δεν νομίζω πως μία ακαδημία ή ένα βραβείο μπορεί να έχει καμιά σχέση μαζί μου. Εκείνο που θεωρώ για μεγαλύτερη τιμή είναι να με διαβάζουν.
 Ο Ζαν-Πωλ Σαρτρ (Jean-Paul Charles Aymard Sartre, 21 Ιουνίου 1905 - Παρίσι 15 Απριλίου 1980), ήταν Γάλλος φιλόσοφος, λογοτέχνης και κριτικός, ο γνωστότερος εκπρόσωπος του υπαρξισμού. Σπούδασε Φιλοσοφία και κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου ανέπτυξε έντονη αντιστασιακή δραστηριότητα. Μετά τη λήξη του, ίδρυσε μαζί με τον Μορίς Mερλό Ποντί το περιοδικό «Σύγχρονοι Καιροί». Σύντροφος της ζωής του υπήρξε η Σιμόν ντε Μποβουάρ, αν και δεν παντρεύτηκαν ποτέ. Θεωρούσε ότι οι διανοούμενοι πρέπει να παίζουν ενεργό ρόλο στην κοινωνία και ο ίδιος στήριζε τις αριστερές πολιτικές επιλογές του με τη ζωή του και το έργο του. Ο Σαρτρ υποστήριζε ένα νέο ουμανισμό, σ’ ένα κόσμο χωρίς την ανάγκη θεού. Τις ιδέες του κατόρθωσε να τις περάσει και μέσα από τα μυθιστορήματα και τα θεατρικά του έργα. Λόγω της αθεϊστικής στάσης του, όλα τα βιβλία του τοποθετήθηκαν από την καθολική εκκλησία στη λίστα των απαγορευμένων. Αποστρεφόταν τις επίσημες τελετές και τα αξιώματα και για αυτό το λόγο, αρνήθηκε να παραλάβει το βραβείο Νόμπελ λογοτεχνίας το 1964. Τα δύο πιο σημαντικά φιλοσοφικά του έργα θεωρούνται «Το είναι και το μηδέν» (1943) και η «Κριτική της διαλεκτικής λογικής» (1960).
[Πηγή: www.doctv.gr]
  

Blue Christmas

Elvis Presley, Martina McBride... Ε Δ Ω 

'Είναι δίκαιο και μας αξίζει' - Το μήνυμα του πρωθυπουργού για τα Χριστούγεννα

 Με ένα σύντομο βίντεο στέλνει τις ευχές του για τα Χριστούγεννα, από το λογαριασμό του στο twitter, ο πρωθυπουργός. "Μέσα σε δύο χρόνια έχουν προχωρήσει από το φόβο στην ψυχραιμία" αναφέρει το βίντεο με χριστουγεννιάτικες εικόνες και συνεχίζει. "Από το ανήθικο στην εντιμότητα" και από την "αντάρα στην κανονικότητα" ενώ ενδιάμεσα παρακολουθούμε τα κάλαντα στο Μέγαρο Μαξίμου, 'όπως τα τραγούδησαν στον πρωθυπουργό μαθητές το πρωί του Σαββάτου.
 Στο τέλος του βίντεο ο Αλέξης Τσίπρας εμφανίζεται να δηλώνει: 'Είναι δίκαιο και μας αξίζει'
 Δείτε το βίντεο: Ε Δ Ω 

 Σχόλιο: Το ότι αυτά τα "εξωγήινα όντα" ζουν στην κοσμάρα τους και δεν έχουν καμία επαφή με την πραγματικότητα, το γνωρίζουμε όλοι πια... Λάδια όμως από πού χάνουν;;; Η "επιστήμη" αδυνατεί να απαντήσει σ' αυτό το μυστηριώδες ερώτημα...
 Πότε περάσαμε απ' το ανήθικο στην εντιμότητα;;; Μπήκε κανένα λαμόγιο στη φυλακή και δεν το πήραμε είδηση;; Οι λίστες των "ληστών" σε ποιο υπόγειο εξαφανίστηκαν;; Οι "παρθένοι" και οι "παρθένες" πλήρωσαν το "αντίτιμο" των "Παραδείσων" τους;;;
 Την "κανονικότητα" με τι προβολείς ομίχλης μπορούμε να τη δούμε;; Η απάθεια από πότε μεταφράζεται σε ψυχραιμία;;;
 Η συνεχιζόμενη εξαθλίωση των λαϊκών στρωμάτων είναι δείγμα αξιοπρέπειας;;; 
 Το ότι "μας αξίζει" αυτό που ζούμε δε χωράει καμία αμφιβολία, αφού κανένας δεν είναι άμοιρος των ευθυνών του... Ο κάθε λαός έχει ακριβώς τους 'εξωγήινους ηγέτες" που του αξίζουν...
 Όσο για το "δίκαιο" που επικαλείται, καλύτερα να συνεννοηθεί απ' ευθείας με το ΠιΠί του Κου Κούλογλου ... Ε Δ Ω  
 Λίγη ντροπή δε βλάπτει........                                                                         [Κ.Φ.]

Καλά Χριστούγεννα και καλές γιορτές

Μια πολύ όμορφη κάρτα power point που μπορείτε να αποθηκεύσετε και να τη στείλετε σε φίλους και αγαπημένους σας... Οι διαφάνειες αλλάζουν μόνες τους, αλλά και με αριστερό κλικ... Είναι εξαιρετική παρουσίαση.. Καλές γιορτές με υγεία και αγάπη εύχομαι σε όλους σας.
Πατήστε  Ε Δ Ω  και κατεβάστε το αρχείο.... 

Αστεροειδής σαν πούρο ή καμουφλαρισμένο διαστημόπλοιο;

Ο Οουμουαμούα έχει μήκος περίπου 400 μέτρα και πλάτος μόνο 40

Το πρόγραμμα αναζήτησης εξωγήινης ζωής Breakthrough Listen γνωστοποίησε ότι για πρώτη φορά
θα χρησιμοποιήσει ένα μεγάλο τηλεσκόπιο, του Γκριν Μπανκ στη Δυτική Βιρτζίνια των ΗΠΑ, για να ελέγξει μήπως υπάρχουν κάποιες ενδείξεις εξωγήινης τεχνολογίας, όπως εκπομπές ραδιοσημάτων, στον μυστηριώδη μακρόστενο αστεροειδή Οουμουαμούα που έχει σχήμα πούρου (και κάποιοι υποψιάζονται προφανώς ότι δεν είναι παρά ένα καμουφλαρισμένο διαστημόπλοιο...).
 Ο εν λόγω πολύ σκοτεινός αστεροειδής είναι ένας περαστικός «επισκέπτης» από το διαστρικό χώρο ή από κάποιο άλλο ηλιακό σύστημα, ο οποίος έγινε αντιληπτός για πρώτη φορά τον Οκτώβριο από το τηλεσκόπιο Pan-Starrs στη Χαβάη (εξ ου και το χαβανέζικο όνομά του που σημαίνει «αγγελιοφόρος»).
 Αφού πέρασε κοντά από τον Ήλιο, πλέον απομακρύνεται από τη Γη.
 Το τηλεσκόπιο θα αρχίσει την παρατήρηση του αστεροειδούς αύριο (Τετάρτη) και θα χρησιμοποιήσει τέσσερις διαφορετικές ραδιοσυχνότητες. Αν και ο Οουμουαμούα βρίσκεται σε διπλάσια απόσταση από τη Γη από ό,τι από τον Ήλιο, το αμερικανικό ραδιοτηλεσκόπιο, ένα από τα μεγαλύτερα του κόσμου, μπορεί να «πιάσει» σήματα τόσο αδύναμα όσο αυτά ενός κινητού τηλεφώνου.
«Το πιθανότερο είναι ότι έχει φυσική προέλευση, αλλά επειδή είναι τόσο παράξενος θα θέλαμε να τον "τσεκάρουμε" μήπως έχει οποιοδήποτε σημάδι τεχνητής προέλευσης, όπως ραδιοεκπομπές», δήλωσε ο καθηγητής Αστρονομίας Άβι Λόεμπ του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ και σύμβουλος του προγράμματος Breakthrough.
 Πολλοί αστρονόμοι τον θεωρούν τον πρώτο αστεροειδή που «τρύπωσε» στο ηλιακό μας σύστημα και έχουν ξενιστεί από το ασυνήθιστα επίμηκες σχήμα του, που έχει μήκος περίπου 400 μέτρα και πλάτος μόνο 40.          [Πηγή: efsyn]

Σχόλιο: Κάποιοι υποψιάζονται ότι ο Οουμουαμούα είναι καμουφλαρισμένο διαστημόπλοιο και πολλοί αστρονόμοι έχουν ξενιστεί από το "ασυνήθιστα επίμηκες" σχήμα του... Από πίσω και οι υπεύθυνοι του προγράμματος αναζήτησης εξωγήινης ζωής στο διάστημα...
Είμαστε σοβαροί;;; Κατασπαταλώνται τόσοι πολύτιμοι "οικονομικοί πόροι" χωρίς λόγο;...
 Γιατί δεν στρέφουν το ραδιοτηλεσκόπιο προς το "Λευκό Οίκο" και προς τα "Κ(υ)νοβούλια" των "Αναπτυγμένων";;;
 Εκεί υπάρχουν ολόκληρες αποικίες γεμάτες από "αμελέτητα" εξωγήινα όντα...
 Τέτοια αποικία έχουμε κι εμείς.. Βρίσκεται ακριβώς στην "κορυφή" της Πλατείας Συντάγματος... Κατοικείται από την εξωγήινη φυλή "Ουι μάναμ τι ζλάπια είν' αυτά"..
 Τα τελευταία χρόνια μάλιστα και συγκεκριμένα απ' το 2010, "κυκλοφορούν" με ένα  ασυνήθιστα μακρόστενο και εντυπωσιακά επίμηκες "διαστημόπλοιο" σε σχήμα πούρου που το ονομάζουν "ανάπτυξη" και χρησιμοποιεί ως "καύσιμο" αποκλειστικά μισθούς και συντάξεις.... Έχουν ρημάξει τον τόπο και δεν καταλαβαίνουν τίποτα...
 Το μόνο "αξιόλογο" που κάνουν (όπως ισχυρίζονται οι ίδιοι) είναι να χέζονται μεταξύ τους και να ζητάνε επιμόνως καβαλίκεμα... Ορίστε... Ε Δ Ω                                               [Κ.Φ]

Ένα τρεχαντηράκι

Μίλτος Πασχαλίδης... Ε Δ Ω

Happiness...

 Το κυνήγι της "ευτυχίας" στη σύγχρονη κοινωνία, μας οδηγεί στο απόλυτο τίποτα, σε μια "παγίδα" ανθρωποποιημένων αρουραίων...
 Το "κυνήγι της ουράς" μας. Βία, εξαντλητικοί ρυθμοί, καταναλωτισμός, αποξένωση, κατάθλιψη...
 Η φάρμα των "ζώων"...
 Ένα εξαιρετικό animation από τον Steve Cutts....

Happiness from Steve Cutts on Vimeo.

Ξηρασία

 Ο εργαζόμενος πρέπει να απολαμβάνει δικαιώματα. Έτσι γουστάρουν οι φιλεύσπλαχνοι καπιταλιστές. Να δουλεύει δηλαδή ακατάπαυστα. Τόσο που να μην αρκεί το οκτάωρο. Να ξεκινά αχάραγα και να τελειώνει μαύρα μεσάνυχτα. Κι άραχλα. Το ήλιο με ήλιο, που εφαρμοζόταν στα χωράφια των τσιφλικάδων, φαντάζει παρωχημένο. Να μην πληρώνεται, ασφαλώς, τις υπερωρίες. Να τον αποζημιώνει με το παραπάνω η χαρά της παραγωγής. Οι αργίες και οι εθνικές επέτειοι ταιριάζουν στους τεμπελχανάδες. Αργόσχολοι και λουφαδόροι διεκδικούν ξεκούραση τις Κυριακές. Πρόκειται για ρέμπελους αναρχοκομμουνιστές. Ζητούν ν’ απλώνουν ολόκληρη την έβδομη μέρα την αρίδα στον καναπέ και το καλοκαιράκι στη βεράντα, να γεύονται τάχα αχνιστό φαγητό με τη γυναίκα και τα παιδιά τους.
Αληθινό σπίτι κάθε εργάτη και υπαλλήλου δεν είναι άλλο από το εργοστάσιο, το γραφείο, το μαγαζί. Και γνήσια οικογένειά του, οι επιστάτες, οι προϊστάμενοι, το αφεντικό. Η πρωτοδεύτερη φορά Αριστερά με ολοένα πιο ενισχυμένες δόσεις Ακροδεξιάς πασχίζει να εξασφαλίσει πλουσιοπάροχα τα ως άνω δώρα στο σύνολο του λαού. Ωράρια δεν ισχύουν πια. Διευρύνονται κατά τα γούστα των εργοδοτών, οίτινες δεν καταβάλλουν, φυσικά, ούτε ευρώ επιμίσθια. Επινοούν, παρά ταύτα, ατομικές συμβάσεις που καταστρατηγούν πατροπαράδοτα εργασιακά δικαιώματα. Κατόπιν συνεννοήσεως με τους «θεσμούς» της δημοκρατικής Ευρώπης –ευφημισμός της άλλοτε τρισκατάρατης τρόικας–, το εθνοσωτήριο γκοβέρνο μετέτρεψε το «Ποτέ την Κυριακή» σε «Οπωσδήποτε την Κυριακή». Ταινία το ένα, θεατρικό έργο το άλλο· περί ορέξεως, κολοκυθόπιτα.
 Σατανικά πνεύματα οι δανειστές, δεν ικανοποιούνται με όλα τούτα. Τρώγοντας έρχεται η βουλιμία. Οταν ο ντεμέκ διαπραγματευτής απέναντί σου φέρεται σαν πειθήνιο γκαρσόν, λαχταράς τους πιο απίθανους μεζέδες και τους παραγγέλνεις αφειδώς. Από τρούφες με κρέμα γάλακτος πουλιών, μέχρι πετραχηλάτους λαγούς στιφάδο. Επ’ ευκαιρία της τρίτης αξιολογήσεως αξίωσαν από τους υπάκουους σερβιτόρους να περιορίσουν τις απεργίες. Διότι η εν λόγω μορφή αντίδρασης συνιστά ύβριν. Προς το κεφάλαιο, το σύστημα, το καθεστώς.
 Ημαρτον. Οι κουμουνδουριστές έστυψαν την κούτρα τους. Τόσα χρόνια υποστήριζαν τις εργατικές κινητοποιήσεις και τι κατάλαβαν; Αυξήθηκαν μισθοί, συντάξεις, επιδόματα και τα συναφή. Με ποιο όφελος; Μόλις θρονιάστηκαν στους θώκους, αναγκάστηκαν να τα κόψουν οι ίδιοι για να μη μας κυβερνούν οι εντολοδόχοι του νεοφιλελευθερισμού. Ματαιότης ματαιοτήτων. Έφεραν αμέσως στη Βουλή ντροπολογία που εξοβελίζει την απεργία στο πυρ το εξώτερον. Οχι τίποτ’ άλλο. Να διαλυθούν οι αυταπάτες. Να μεταβληθεί επιτέλους σε όαση το κακοτράχαλο τοπίο της αγοράς εργασίας. Υπολόγισαν, όμως, χωρίς τον ξενοδόχο της Κέρκυρας που φιλοξενεί πλήθος συριζαίων βολευτών. Αν το ΚΚΕ ζητούσε ονομαστική ψηφοφορία, θα έχαναν. Οπότε απέσυραν άρον άρον την ντροπολογία δίχως αιδώ. Θα την επαναφέρουν μολαταύτα οσονούπω. Βελτιωμένη. Το υπουργείο Υγρασίας εγγυάται παρατεταμένη περίοδο ξηρασίας εργασιακού μεσαίωνα.
 [Συντάκτης: Δημήτρης Νανούρης - Πηγή: efsyn]

Τα πουλιά, το γέλιο, η θλίψη, τα μνημόνια

 Σε ένα ολιγοσέλιδο αλλά ζουμερό δοκίμιό του ο μεγάλος Ιταλός ποιητής και φιλόσοφος,Τζιάκομο Λεοπάρντι (1798 - 1837), με τίτλο «Εγκώμιο των πουλιών», εκδόσεις «Αγρα», δοξάζει θα έλεγα την ύπαρξή τους -μία απολαυστική περιήγηση στην ελευθερία τους και την εσωτερικότητά τους, στην αέναη κίνηση και την πανοπτικότητά τους.
 Συμπεραίνει λοιπόν ότι η φύση των πουλιών είναι τελειότερη έναντι της φύσης των υπολοίπων πλασμάτων (των ανθρώπων συμπεριλαμβανομένων φυσικά). Ισχυρίζεται ακόμη, και αυτό νομίζω έχει τεράστιο ενδιαφέρον, όχι βέβαια κατηγορηματικά αλλά υποθετικά, ότι «κατά κάποιο τρόπο τα πουλιά μοιράζονται με τους ανθρώπους το προνόμιο του γέλιου». Δεν συνεχίζει την εικασία του αλλά κάνει μία θαυμάσια παρέκκλιση για να αναφερθεί στη μοναδική ιδιότητα των ανθρωπίνων πλασμάτων να γελάμε, ιδιότητα ξένη σε κάθε άλλο ζωντανό τούτου του πλανήτη.
 Όχι πως δεν έχουν γραφεί πραγματείες για το γέλιο (Λουκιανός π.χ., Μπερξόν, ο δικός μας Παπαγιώργης) αλλά ξεχωρίζει η κοινωνικότητα την οποία του προσδίδει, η οποία ταιριάζει γάντι με την τελευταία δεκαετία στη χώρα μας. Λέει περίπου ότι σε δύσκολες, στενάχωρες καταστάσεις, σε τρομερά γεγονότα ή όταν οι άνθρωποι βρίσκονται σε τεράστια θλίψη ή όταν χάνουν κάθε ενδιαφέρον για τη ζωή, βεβαιωμένοι για τη ματαιότητά της, ανίκανοι για οποιαδήποτε χαρά, χωρίς καμιά ελπίδα δεν παύουν εντούτοις να γελούν.
 Και σχολιάζει: «Στα πολιτισμένα έθνη το γέλιο διατηρεί μία θέση και ασκεί ένα έργο αναπληρώνοντας κατά κάποιο τρόπο ό,τι σε αλλοτινούς καιρούς κάλυπταν η αρετή, η δικαιοσύνη, η τιμή και τα παρόμοια· σε πολλές περιπτώσεις μάλιστα τιθασεύει και απομακρύνει τους ανθρώπους από κακές πράξεις».
 Όπως η μέθη (την οποία θεωρεί ως πρώτη αφορμή και αιτία για το γέλιο), διακόπτει για λίγο ή μειώνει την αίσθηση και τη συνείδηση των βασάνων των ανθρώπων -αναμφισβήτητα αυτό είναι ένα όφελος, μία ανάσα. Παίρνει δηλαδή ως δεδομένο (και μάλλον έχει δίκιο) ότι οι άνθρωποι είμαστε οι πλέον δυστυχείς μεταξύ όλων των υπολοίπων πλασμάτων· με το ξέσπασμα του γέλιου εισερχόμαστε στη λήθη του εαυτού μας, αναστέλλουμε κατά κάποιον τρόπο τη θλιβερή ζωούλα μας, δεν μας παίρνει εντελώς από κάτω, βρε αδερφέ.
 Σαν τα πουλιά που δεν προλαβαίνουν να πλήξουν (δεν γνωρίζουν τι θα πει παρατεταμένη από πόνο και απελπισία ανία) έτσι και οι γελαστοί άνθρωποι: ξεφεύγουν από τα οχληρά κάτω στρώματα της σωματοψυχής και πετάνε έστω για λίγο στα υψηλά, εκεί όπου υπάρχει κρύος, δροσερός, αναζωογονητικός άνεμος. Προς θεού, το γέλιο δεν υποκαθιστά τη ζωή και δεν λειτουργεί δίκην κάποιου ναρκωτικού. Δεν είναι εύκολο να εμφανιστεί έτσι κι αλλιώς με τόσες σκοτούρες, αλλά να, αν εμφανιστεί, μόνο καλό προσφέρει στους ανθρώπους -το ξέρουμε κι εμείς αλλά στα σκοτεινά σημεία της συνείδησης και όχι στους στόχους ζωής που ο καθείς βάζει (όταν και αν μπορεί...).
 Με το γέλιο κόντρα στα μνημόνια λοιπόν -αυτό βεβαίως απαιτεί καλή παρέα, γνώση της απαισιόδοξης πλευράς των πραγμάτων και, ως εκ τούτου, προσπάθεια να ξεπεραστούν τα θλιβερά που μας περικυκλώνουν. Όχι χάσκακες, γελαστά ζώα, απλώς.    [Πηγή: efsyn]

Σχόλιο: ...Άλλο χάχασκες (κοινώς γιδοπρόβατα) κι άλλο γελαστά ζωάκια... Από αρχαιοτάτων χρόνων η διαφορά ήταν εμφανής δια γυμνού οφθαλμού.. Την είχε επισημάνει με απόλυτη σαφήνεια και ο σοφός Σωκράτης στην "απολογία" του... Ε Δ Ω 

Με τόσα ψέματα

Αλκίνοος Ιωαννίδης ... Ε Δ Ω 

Δεν υπάρχουν φυσικές καταστροφές. Ποτέ δεν υπήρξαν

 Εδώ και μισό αιώνα επιστήμονες υποστηρίζουν ότι η χρήση του όρου «φυσική καταστροφή» έχει στόχο να αποκρύψει τις ευθύνες του ανθρώπου και το γεγονός ότι κάθε καταστροφή αποτελεί ένα πολιτικό γεγονός. Κανένας όμως δεν φαίνεται να τους ακούει.

"Εάν δεν με σκοτώσει η καταιγίδα, θα το κάνει η κυβέρνηση"     R.E.M. - Houston

 Tι θα συνέβαινε εάν η μεγαλύτερη καταιγίδα όλων των εποχών έπληττε μια ερημική, ακατοίκητη περιοχή του πλανήτη; Απολύτως τίποτα. Εάν όμως η ίδια καταιγίδα χτυπούσε το κέντρο του Μανχάταν αρκετοί θα μιλούσαν για «φυσική καταστροφή», ενώ εάν έπληττε μια φτωχογειτονιά στο Πουέρτο Ρίκο ή στις φαβέλες της Βραζιλίας, το ίδιο ακριβώς φυσικό φαινόμενο θα ονομαζόταν «θεομηνία».
 Η φαινομενικά απλουστευτική αυτή παρατήρηση επέτρεψε σε επιστήμονες, ήδη από τη δεκαετία του ’70, να ισχυριστούν ότι δεν υπάρχει τίποτα «φυσικό» σε μια καταστροφή. Η χρήση του συγκεκριμένου όρου, εξηγούν, έχει έναν και μοναδικό στόχο: να συγκαλύψει τα πολιτικά χαρακτηριστικά των καταστροφών και τις ευθύνες του ανθρώπου γι' αυτές. Η φράση «δεν υπάρχουν φυσικές καταστροφές» αποτέλεσε το σύνθημα της λεγόμενης Κριτικής Μελέτης των Καταστροφών (Critical Disaster Studies), ενός διεπιστημονικού πεδίου ερευνών που συγκεντρώνει από ιστορικούς και κοινωνιολόγους μέχρι μετεωρολόγους και γεωλόγους.
 Αν και όλα αυτά θυμίζουν ένα απλό παιχνίδι λέξεων, στην πραγματικότητα βρίσκονται στην καρδιά μιας διαμάχης από την έκβαση της οποίας θα μπορούσαν να σωθούν ή να χαθούν εκατομμύρια ζωές τα επόμενα χρόνια.
 Η καταστροφή, σύμφωνα με αυτή την άποψη, επέρχεται όταν ένα φυσικό φαινόμενο συναντά έναν ανθρώπινο πληθυσμό, ενώ το μέγεθός της εξαρτάται από τρεις παράγοντες: τις υποδομές που θα επιτρέψουν στους ανθρώπους να αντεπεξέλθουν στο φυσικό φαινόμενο, την πρόσβαση των ασθενέστερων στους μηχανισμούς διάσωσης και την ικανότητά τους να ανοικοδομήσουν τις περιοχές που επλήγησαν.
 Η περίπτωση του τυφώνα «Κατρίνα» τo 2005 έδωσε νέα πνοή σε αυτή τη θεώρηση των φυσικών φαινομένων καθώς έφερε στο προσκήνιο τα ταξικά χαρακτηριστικά καταστροφών που σημειώνονταν στην καρδιά του καπιταλιστικού κόσμου.
 Τα φτωχότερα στρώματα της Νέας Ορλεάνης έχτισαν τα σπίτια τους σε ζώνες υψηλού κινδύνου, όπου τους οδήγησε η ανέχεια και το «αόρατο χέρι» του Real Estate, και τελικά πνίγηκαν όταν υποχώρησαν τα φράγματα, τα οποία δεν είχαν συντηρηθεί ακριβώς επειδή βρίσκονταν σε περιοχές όπου κατοικούσαν φτωχοί.
 Ακόμη και εκεί, όμως, τα μεσαία στρώματα διέθεταν την οικονομική άνεση να εγκαταλείψουν έγκαιρα την πόλη, ενώ οι απόλυτα φτωχοί βρέθηκαν στις ταράτσες των σπιτιών τους να περιμένουν εναέρια μέσα διάσωσης – τα οποία δεν έρχονταν γιατί εκτός από φτωχοί είχαν την ατυχία να είναι και μαύροι.
 Όσο για την ανοικοδόμηση, είτε καθυστέρησε για χρόνια είτε ήρθε με τη μορφή εργολάβων που ιδιωτικοποίησαν βασικές κοινωνικές υπηρεσίες (νοσοκομεία, σχολεία κτλ) και προχώρησαν σε gentrification μεγάλων περιοχών απομακρύνοντας και τους τελευταίους κατοίκους που είχαν επιβιώσει από τον τυφώνα.
 Παρακολουθώντας τη συνολική εικόνα μιας τέτοιας καταστροφής συνειδητοποιούμε πόσο απλουστευτική είναι η προσέγγιση που αποδίδει όλη την ευθύνη στους «ασυνείδητους» κατοίκους που χτίζουν τα σπίτια τους σε επικίνδυνες περιοχές.
 Κανένας δεν θέλει να ζει σε ένα μπαζωμένο ρέμα εάν έχει την οικονομική δυνατότητα να το αποφύγει και αν το κράτος τον έχει προειδοποιήσει για τους κινδύνους, εξασφαλίζοντάς του παράλληλα το θεμελιώδες δικαίωμα της στέγασης. «Οι φτωχοί που ζουν σε πιο επικίνδυνα σπίτια», εξηγούσε ο ιστορικός Τζέικομπ Ριμς, «θυμίζουν μια γυναίκα που αναγκάζεται, για οικονομικούς και πολιτισμικούς λόγους, να συγκατοικεί με κάποιον που την κακοποιεί».
 Ένα φυσικό φαινόμενο, υποστηρίζει ο ίδιος στο βιβλίο του «Disaster Citizenship» («Πολίτης της Καταστροφής»), δεν είναι ρατσιστικό ή ταξικό, αλλά όταν συναντά μια ανθρώπινη κοινωνία και μετατρέπεται σε καταστροφή συνήθως αναπαράγει και ενισχύει τις κοινωνικές ανισότητες.
 Ο κανόνας λοιπόν «όπου φτωχός και η μοίρα του» είναι συνήθως επαρκής για να προβλέψει το μέγεθος της καταστροφής που θα επιφέρει ένα φυσικό φαινόμενο. Σε τελική ανάλυση, όμως, όλα εξαρτώνται από το οικονομικό σύστημα που κυριαρχεί σε κάθε περιοχή και πώς αυτό διανέμει στους πολίτες τους πόρους που έχει στη διάθεσή του. Πρόσφατη έκθεση του Κέντρου Διεθνούς Πολιτικής (Center for International Policy) στις ΗΠΑ ανέφερε ότι ένας πολίτης έχει 15 φορές περισσότερες πιθανότητες να πεθάνει από τυφώνα ίδιου μεγέθους στις ΗΠΑ σε σχέση με την Κούβα.
 Η Κούβα κατέχει μία από τις πρώτες θέσεις στον πλανήτη στην εκπαίδευση και προετοιμασία του πληθυσμού αλλά και στις ταχύτερες μαζικές εκκενώσεις ολόκληρων περιοχών. Οι Αρχές είναι εφοδιασμένες με ειδικούς καταλόγους πολιτών με κινητικά προβλήματα και εγκύους, τους οποίους ενημερώνουν αρκετές ημέρες πριν από την έλευση του τυφώνα.
 Ακόμη και εκεί, βέβαια, η ανοικοδόμηση των πληγεισών περιοχών ξεκινά από τα θέρετρα, καθώς αποτελούν τη βασική πηγή συναλλάγματος από την οποία εξαρτάται η οικονομία της χώρας – και τελικά η ικανότητά της να επιβιώσει από το επόμενο φυσικό φαινόμενο.
 Κάθε καταστροφή είναι λοιπόν ένα πολιτικό γεγονός.

                       Διαβάστε
 
      Disaster Citizenship (University of Illinois Press, 2016)
Ο ιστορικός Τζέικομπ Ριμς εξηγεί τους μηχανισμούς με τους οποίους ένα φυσικό φαινόμενο αναπαράγει τα ταξικά χαρακτηριστικά μιας κοινωνίας.
  info-war.gr                  [Πηγή: efsyn]

 Σχόλιο: ... Ακριβώς έτσι: "Κάθε καταστροφή είναι ένα πολιτικό γεγονός"... Όπως π.χ. και η "οικονομική κρίση"... Μια καθαρά τεχνική αφύσικη καταστροφή που "προκαλείται" κατά τακτά χρονικά διαστήματα με αποκλειστικό σκοπό την περαιτέρω εξαθλίωση των εξαθλιωμένων...
 Μετά από κάθε "φυσική" ή "αφύσικη" καταστροφή (εντελώς συμπτωματικά) εμφανίζονται οι "καταστροφείς" ως εθνοσωτήρες, προσφέροντας "λύσεις" και "θεραπείες" του τύπου: Να σε κάψω Γιάννη μ', να σ' αλείψω λάδι ή μέλι αν προτιμάτε... 
 Και η ζωή συνεχίζεται, με πρωτογενή πλεονάσματα ηλιθιότητας, αντικοινωνικά μερίσματα ξεφτίλας και ιλιγγιώδη ανάπτυξη καθυστερημένων..... Ε Δ Ω

Ποια ζωή, ρε καρντάσια;

ΠΟΙΑ ΖΩΗ, ΡΕ ΚΑΡΝΤΑΣΙΑ;:
 Η ΖΩΗ ΜΑΣ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΜΑΣ ΔΙΝΕΤΑΙ, ΑΠΑΞ, ΠΟΥ ΛΕΝΕ, σα μια μοναδική ευκαιρία. Τουλάχιστον μ’ αυτή την αυτόνομη μορφή της δεν πρόκειται να ξανα-υπάρξουμε ποτέ.
 ΚΑΙ ΜΕΙΣ ΤΙ ΤΗΝ ΚΑΝΟΥΜΕ ΡΕ, ΑΝΤΙ ΝΑ ΤΗ ΖΗΣΟΥΜΕ; Τι την κάνουμε; Τη σέρνουμε από δω κι από κει δολοφονώντας την…
 ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ, ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΕΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ. Μα αφού είναι οργανωμένες, πώς είναι σχέσεις; Σχέση σημαίνει συνάντηση, σημαίνει έκπληξη, σημαίνει γέννα συναισθήματος, πώς να οργανώσεις τα συναισθήματα...
 ΕΤΣΙ, Μ' ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΚΩΛΟΕΦΕΥΡΕΣΗ ΠΟΥ ΤΗ ΛΕΝΕ ΡΟΛΟΪ, σπρώχνουμε τις ώρες και τις μέρες σα να μας είναι βάρος, και μας είναι βάρος, γιατί δε ζούμε, κατάλαβες; Όλο κοιτάμε το ρολόι, να φύγει κι αυτή η ώρα, να φύγει κι αυτή η μέρα, να έρθει το αύριο, και πάλι φτου κι απ’ την αρχή. ΧΩΡΙΣΑΜΕ ΤΗ ΜΕΡΑ ΣΕ ΠΤΩΜΑΤΑ ΣΤΙΓΜΩΝ, σε σκοτωμένες ώρες που θα τις θάβουμε μέσα μας, μέσα στις σπηλιές του είναι μας, στις σπηλιές όπου γεννιέται η ελευθερία της επιθυμίας, και τις μπαζώνουμε με όλων των ειδών τα σκατά και τα σκουπίδια που μας πασάρουν σαν «αξίες», σαν «ηθική», σαν «πολιτισμό».
 ΚΑΝΑΜΕ ΤΟ ΣΩΜΑ ΜΑΣ ΕΝΑ ΑΠΕΡΑΝΤΟ ΝΕΚΡΟΤΑΦΕΙΟ δολοφονημένων επιθυμιών και προσδοκιών, αφήνουμε τα πιο σημαντικά, τα πιο ουσιαστικά πράγματα, όπως να παίξουμε και να χαρούμε μεταξύ μας, να παίξουμε και να χαρούμε με τα παιδιά και τα ζώα, με τα λουλούδια και τα δέντρα, να κάνουμε έρωτα, να απολαύσουμε τη φύση, τις ομορφιές του ανθρώπινου χεριού και του πνεύματος, να κατεβούμε τρυφερά μέσα μας, να γνωρίσουμε τον εαυτό μας και τον διπλανό μας...  ΟΛΑ, ΟΛΑ ΤΑ ΑΦΗΝΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΟ ΑΥΡΙΟ που δε θα 'ρθει ποτέ...
ΑΦΟΥ ΑΝΑΤΕΛΛΕΙ, ΔΥΕΙ Ο ΗΛΙΟΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΑΜΕ πουθενά αλλού, παρά μόνο στο θάνατο, και εμείς οι μαλάκες, αντί να κλαίμε το δειλινό που χάθηκε άλλη μια μέρα απ’ τη ζωή μας, χαιρόμαστε.
 ΞΕΡΕΙΣ ΓΙΑΤΙ; ΓΙΑΤΙ Η ΜΕΡΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ αντί να είναι μια περιπέτεια, μια σύγκρουση με τα όρια της ελευθερίας μας.
 ΤΗΝ ΚΑΤΑΝΤΗΣΑΜΕ ΕΝΑΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟ, ΧΩΡΙΣ ΚΑΜΙΑ ΕΛΠΙΔΑ ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ, θάνατο, διότι αυτός είναι ο θάνατος. Ο άλλος, όταν γεράσουμε σε αρμονία και ελευθερία με τον εαυτό μας, όταν δηλαδή παραμείνουμε εμείς, δεν είναι θάνατος, είναι μετάβαση, είναι διάσπαση σε μύριες άλλες ζωές, στις οποίες, αν εδώ, σε τούτη τη μορφή ζωής είσαι ζωντανός, αν δε δολοφονήσεις την ουσία σου, εκεί θα δώσεις χάρη και ομορφιά, όπως η Μαρία που φούνταρε προχτές από την ταράτσα για να μην πεθάνει. Του χρόνου, όλα τα στοιχεία της, που τα κράτησε ζωντανά σε τούτη τη μορφή ζωής, θα γίνουν πανσέδες, δέντρα, πουλιά, ποτάμια… 

 ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΙ ΝΑ ΜΕΙΝΩ ΑΝΘΡΩΠΟΣ:
 ΞΕΡΩ ΠΙΑ ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ. ΔΕ ΓΙΝΕΤΑΙ. Καταρχήν στην Ελλάδα δεν έχουμε το στοιχειώδες. Δεν έχουμε έναν στοιχειώδη πολιτικό πολιτισμό, γιατί αυτά τα καθίκια δε μπορούν να τα βρουν μεταξύ τους.
 Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΚΙΝΔΥΝΕΥΕΙ, Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΒΟΥΛΙΑΖΕΙ, και πολεμάν σαν κατίνες ο ένας τον άλλον, εσύ έκανες εκείνο στο αυτό κι εσύ έκανες το άλλο. Δεν έχουν την παλικαριά, την εντιμότητα να κάτσουν σε ένα τραπέζι και να αφήσουν τις κατινιές στην άκρη και να κουβεντιάσουν. Είναι τυχαίο; Μα ένας δεν αυτοκτόνησε απ’ αυτούς εδώ τριανταπέντε χρόνια; Ένας δε ζήτησε συγγνώμη, ένας δεν παραιτήθηκε;
 ΟΤΑΝ ΣΤΑΜΑΤΗΣΑ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΑΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗΣ, είπα να γίνω κι εγώ μέλος αυτής της κοινωνίας. Να αντιληφθώ τι γίνεται και τι είναι αυτό που θέλω να ανατρέψω.
 ΟΤΑΝ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΑ ΟΤΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ να αλλάξω το σύστημα, άρχισα να αγωνίζομαι να μη με αλλάξει αυτό.
 ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΙ ΝΑ ΜΕΙΝΩ ΑΝΘΡΩΠΟΣ. Και αυτό είναι η κορυφαία πολιτική μάχη. Να μπορείς να αποφύγεις τη βαρβαρότητα αυτής της εποχής. Να μπορείς να παραμείνεις άνθρωπος με τρυφερότητα. Με το δικό σου βλέμμα.
 Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΔΩΡΟ ΠΟΥ ΜΑΣ ΔΙΝΕΤΑΙ ΜΙΑ ΦΟΡΑ. Οι περισσότεροι άνθρωποι όταν ξημερώνει λένε «άντε να τελειώσει κι αυτή η κωλομέρα». Και δεν καταλαβαίνουν ότι κάνουν άλλο ένα βήμα προς το θάνατο. 
 Ο Χρόνης Μίσσιος (1930-20 Νοεμβρίου 2012) γεννήθηκε στην Καβάλα από γονείς καπνεργάτες και έζησε τα πρώτα παιδικά του χρόνια στα Ποταμούδια, μια γειτονιά γεμάτη πρόσφυγες, καπνεργάτες από τη Θάσο και παράνομους κομμουνιστές κυνηγημένους από τη δικτατορία του Μεταξά. Αυτή την περίοδο, η οικογένειά του καταφεύγει στη Θεσσαλονίκη και ο Μίσσιος δουλεύει μικροπωλητής, με κασελάκι, στο λιμάνι. Το σχολείο το σταμάτησε στη δεύτερη τάξη του δημοτικού. Από τα Γιαννιτσά, όπου τον στέλνει ο Ερυθρός Σταυρός μαζί με άλλα παιδιά για να γλιτώσουν από την πείνα της Κατοχής, περνάει στους αντάρτες. Με την απελευθέρωση επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη και οργανώνεται στο Δημοκρατικό Στρατό Πόλεων. Το 1947 συλλαμβάνεται, βασανίζεται και καταδικάζεται σε θάνατο. Έζησε εννιά μήνες περιμένοντας κάθε πρωί να τον εκτελέσουν και γλίτωσε το θάνατο χάρη σ’ ένα τυχαίο γεγονός. Έκτοτε, μέχρι και τον Αύγουστο του 1973 (αμνηστία του Παπαδόπουλου) περνάει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του σε φυλακές και εξορίες, ως πολιτικός κρατούμενος. Εκεί μαθαίνει ανάγνωση και γραφή. Ένα «διάλειμμα» ελευθερίας, μεταξύ 1962 και 1967, τον βρίσκει στέλεχος της νεολαίας της ΕΔΑ, μέλος της πενταμελούς γραμματείας της Δ.Ν. Λαμπράκη και, στη συνέχεια, ιδρυτικό μέλος του ΠΑΜ. Το πρώτο του βιβλίο «Καλά, εσύ σκοτώθηκες νωρίς…» (Γράμματα, 1985) τον καθιέρωσε από τους πρώτους μήνες της κυκλοφορίας του ως συγγραφέα στη συνείδηση κριτικής και κοινού. Την ίδια ανταπόκριση βρήκε και το δεύτερο βιβλίο του «Χαμογέλα ρε, τι σου ζητάνε;» (Γράμματα, 1988).                    [Πηγή: www.doctv.gr]

Απ' την αρχή του κόσμου

LARGO... Ε Δ Ω 

Σσσσ! Τα Paradise Papers κοιμούνται

 Όλη η ελληνική αφρόκρεμα των γνωστών οικογενειών του φυγαδευμένου πλούτου φιγουράρει στη λίστα με τα ονόματα των Paradise Papers. Πλούτος αφορολόγητος ίσως και σε πολλές περιπτώσεις μαύρο χρήμα άγνωστης «επιχειρηματικής» προέλευσης.
 Πολλοί από τους σύγχρονους Μίδες του υπέρογκου και ανεξέλεγκτου αυτού πλουτισμού είναι οι ίδιοι που κουνάνε σήμερα το δάχτυλο σε πολίτες και πολιτικούς, είναι οι ίδιοι που μιλούν για την κατάντια της ελληνικής οικονομίας, είναι οι ίδιοι που έχουν αναθέσει στα φερέφωνά τους το καθήκον να υπερασπίζονται -στο όνομα της ανάπτυξης και του... υγιούς καπιταλισμού- τις σκοτεινές διαδρομές των συναλλαγών τους.
 Οι πρόσφατες αποφάσεις του ΣτΕ που παύουν τους αναδρομικούς οικονομικούς ελέγχους και η σκληρή διαρκής μάχη του λαϊκού κόμματος στην Ε.Ε. προκειμένου να μην παρθούν μέτρα στη διαφυγή του πλούτου και στην αποφυγή της φορολόγησης αντικειμενικά διευκολύνουν όλους αυτούς τους τιμητές της επιχειρηματικότητας να... κοιμούνται ήσυχοι!
 Οι οffshore των παραδείσων θα συνεχίσουν να κρύβουν τον πλούτο των συμπατριωτών μας, ενώ οι ίδιοι θα συνεχίσουν ανενόχλητοι να ψέγουν τις κυβερνήσεις που διαλύουν με τη φορολογία τον καημένο το λαό!
 Τελικά όλοι μαζί μπορούνε...      [Πηγή: efsyn]

Σχόλιο:  ..Απαγορεύονται οι αναδρομικοί έλεγχοι στα πάσης φύσεως και προελεύσεως λαμόγια, καθώς και στα πάσης φύσεως και προελεύσεως "αυτοδιοίκητα" που ως γνωστόν αυτοαπακαλούνται "θεσμοί" ή "λειτουργοί" ανάλογα με το κατά πώς τους συμφέρει... Κι όλα αυτά είναι απολύτως "Συνταγματικά" και "νόμιμα", αφού έχουμε ένα "εξαιρετικό Σύνταγμα", που "πηγάζει" απ' ευθείας απ' τον λαό, για τον λαό....!!!
 Έτσι (σύμφωνα με το Σύνταγμα πάντα..), απαγορεύεται η "αναδρομική εφαρμογή" κάθε ελέγχου ή νόμου σε όλους ανεξαιρέτως τους πλιατσικολόγους, αλλά επιτρέπεται η αναδρομική εφαρμογή όλων των μέτρων και μεταγενέστερων "νόμων" εναντίον των "λαϊκών μαζών"....
 Φυσικά το "Σύνταγμα" βάζει "φραγμούς" στην αυθαιρεσία των "αυθαιρέτων", αφού με απόλυτη σαφήνεια θέτει "αυστηρά όρια", όπως (π.χ.): Η κατάργηση κάθε εργασιακής σύμβασης και δικαιώματος θα συνοδεύεται (αυστηρά και κατηγορηματικά) και από τη φράση "Δημόσιο συμφέρον"...!!!
 Το πετσόκομμα μισθών και συντάξεων θα συνοδεύεται υποχρεωτικά, αυστηρά και κατηγορηματικά  (με έντονα γράμματα) από τη φράση "για τελευταία φορά"...!!!
 Ειδικά, ο "επανυπολογισμός" των συντάξεων απαγορεύεται (αυστηρά και κατηγορηματικά) να αρχίζει πριν από το 2000 π.Χ....  ( Αυτό το όριο όμως θεωρείται ιδιαίτερα μικρό, γι' αυτό στην επικείμενη αναθεώρηση σκέφτονται να το κάνουν 3.000 π.Χ. όπως προτείνουν και οι άλλοι "θεσμοί" των "ΕυρωΠέων"..)...

 Να λοιπόν που οφείλονται, η "ιλιγγιώδης ανάπτυξη", η "πάταξη της φοροκλοπής", ο ¨θρίαμβος της Δημοκρατίας ΤΟΥΣ"....
 Σσσσσσσσσσσσσσσσσ........., όλα "βαίνουν καλώς"......                                              [Κ.Φ.]

Καιρός να δεις

Αντώνης Καλογιάννης, Μαρία Φαραντούρη... Ε Δ Ω 

Το «πώς» και το «γιατί» της αφύσικης καταστροφής

 Το "πώς" και το "γιατί" τα γνωρίζουμε σχεδόν όλοι εκτός απ' αυτούς που έχουν "ιδιαίτερους λόγους" να μην τα γνωρίζουν... Εξαιρούνται επίσης και οι έχοντες στη θέση του εγκεφάλου τους "φερτάς ύλας" μετ' "αγκυλωτού μαιάνδρου"...
 Αυτά τα "πώς" και τα "γιατί"  είναι ίδια για όλη τη χώρα (κατά σύμπτωση μάλλον...)... Έτσι με αφορμή κάποια "ακραία φυσικά φαινόμενα" (στην Ήπειρο, στον Έβρο κ.λ.π) πέρυσι, έκανα μια αναφορά (με απλά λόγια) στους "λόγους" για τους οποίους επαναλαμβάνεται διαρκώς το "ίδιο έργο"... Ε Δ Ω  

 Φέτος, με αφορμή τα κροκοδείλια δάκρυα των "ανευθυνοϋπεύθυνων" για τα θύματα των "ακραίων φυσικών φαινομένων", έχω να προσθέσω μόνο τη λέξη "αηδία"...
 Τα "τεχνικά θέματα", αλλά και τους "κύριους λόγους" τα αναλύουν θαυμάσια οι ειδικοί... Ε Δ Ω  

Τους... κλέβουν κατά λάθος

 Ένα «λάθος» που στερεί έως και 250 ευρώ μηνιαίως από τους συνταξιούχους που λαμβάνουν επικουρική σύνταξη.
 Μία λογιστική «αρρυθμία» που λειτουργεί ώστε να «αβγατίζουν» τα χρήματα του Ενιαίου Ταμείου Επικουρικής Ασφάλισης & Εφάπαξ Παροχών (ΕΤΕΑΕΠ) και να καταπραΰνονται οι αδηφάγες ορέξεις των δανειστών μας…
 Ένα «λάθος» που προστίθεται στα «λάθη» των προηγούμενων μνημονιακών κυβερνήσεων που με αυτόν το τρόπο περνούσαν τον σκόπελο των αξιολογήσεων. Ομως τα βάρη προστίθενται όχι μόνο στα συνήθη υποζύγια αλλά και στην πραγματική οικονομία.
 Είναι δεδομένο ότι όλα τα χρήματα των συνταξιούχων ξοδεύονται για βασικές καταναλωτικές τους ανάγκες και ως εκ τούτου δημιουργούν τζίρο στα ανοιχτά καταστήματα.
 Ένα τέτοιο «λάθος» επί υπουργίας Κουτρουμάνη (που το συνέχισε ο κ. Βρούτσης) εξαναγκάζει τώρα την κυβέρνηση να δώσει πίσω σε περίπου 1 εκατ. συνταξιούχους όσα παρατύπως παρακρατούσε ως εισφορές υγειονομικής περίθαλψης…
 Τώρα τα θύματα των βολικών κυβερνητικών «λαθών» υπολογίζονται σε περίπου 650.000. Τι είναι όμως αυτό;
 Ουσιαστικά ο επανυπολογισμός που ορίζει ο νόμος Κατρούγκαλου στις επικουρικές συντάξεις (0,45% για κάθε έτος ασφάλισης) έγινε μεν, αλλά προστέθηκε χωρίς να υπάρχει καμία διάταξη νόμου και μόνο στους συνταξιούχους του πρώην ΙΚΑ-ΤΕΑΜ, ένα «παράνομο χαράτσι» της τάξης του +50%.
 Έτσι οι συντάξεις:
Των 600 ευρώ (έπρεπε να φτάσουν στα 350 ευρώ), μειώθηκαν στα 150 ευρώ.
Των 400 ευρώ (έπρεπε να φτάσουν στα 200 ευρώ), μειώθηκαν στα 100 ευρώ.
Των 200 ευρώ (έπρεπε να φτάσουν στα 100 ευρώ), μειώθηκαν στα 50 ευρώ.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Μετά τη θέση σε ισχύ, τον Μάιο του 2016, του νόμου Κατρούγκαλου (Ν. 4387/16), τα επικουρικά Ταμεία εντάχθηκαν στο Ενιαίο Ταμείο Επικουρικής Ασφάλισης & Εφάπαξ Παροχών (ΕΤΕΑΕΠ).
 Με τον ίδιο νόμο εξισώθηκαν οι διατάξεις για τις ασφαλιστικές εισφορές, ενώ το ποσοστό αναπλήρωσης για όλα τα επικουρικά Ταμεία μειώνεται στο 0,45% ανά έτος ασφάλισης. Με τον ίδιο νόμο αναπροσαρμόστηκαν και οι ήδη καταβαλλόμενες συντάξεις.
 Τον Οκτώβριο του 2016 ολοκληρώθηκε ο επανυπολογισμός όλων (1.249.471) των επικουρικών συντάξεων. Κατά τον επανυπολογισμό αυτόν, προέκυψαν διαφορές αρνητικές και ορισμένες θετικές.
 Για τις συντάξεις πάνω από τα 1.300 ευρώ (άθροισμα κύριας και επικουρικής), όπου υπήρξαν αρνητικές διαφορές, αυτές μειώθηκαν, ενώ όταν οι διαφορές ήταν θετικές, οι συντάξεις αυτές προσαυξήθηκαν.
 Για τις συντάξεις κάτω των 1.300 ευρώ (άθροισμα κύριας και επικουρικής) οι διαφορές που προέκυψαν παρέμεναν (προσωρινά έως το 2018) ως προσωπικές διαφορές.
 Εκεί που υφίσταται το πρόβλημα είναι στις επικουρικές συντάξεις του ΕΤΕΑΜ (πρώην ΙΚΑ-ΤΕΑΜ). Ολως τυχαίως πρόκειται για το 52% των συνταξιούχων.
 Το ΕΤΕΑΜ είναι από τα πιο εύρωστα οικονομικά Ταμεία. Η ασφαλιστική σχέση είναι: 1.800.000 ασφαλισμένοι προς 650.000 συνταξιούχους, όταν σε άλλα επικουρικά Ταμεία η σχέση αυτή πλησιάζει το 1 προς 1 ή οι συνταξιούχοι υπερβαίνουν τους ασφαλισμένους.
Προφανείς οι λόγοι

Πάνω: Το εκκαθαριστικό του κ. Κώστα Νικολάου. Κάτω: Το φυλλάδιο του υπουργείου Εργασίας

 Όπως καταγγέλλει ο Κώστας Νικολάου (συνταξιούχος ΙΚΑ-ΕΤΑΜ και μέλος της διοικούσας επιτροπής του ΚΕΠΕΑ/ΓΣΕΕ), δεν έγινε καν επανυπολογισμός, ούτε ο νόμος εφαρμόστηκε.
«Οι περικοπές που προέκυψαν είναι οριζόντιες, αυθαίρετες και κατά το δοκούν. Άσχετες με τα προβλεπόμενα του νόμου, και ακόμα σήμερα δεν γνωρίζουμε πώς και από πού προέκυψαν αυτές οι μειώσεις», θα δηλώσει σχετικά στην «Εφ.Συν.».
 Σύμφωνα με τον ίδιο, οι λόγοι είναι προφανείς. «Με τον τρόπο αυτόν αποτράπηκε η ρήτρα μηδενικού ελλείμματος και δεν έγιναν νέες οριζόντιες περικοπές, όπως καυχώνται οι του υπουργείου Εργασίας. Δηλαδή, σώζουν τις μισές συντάξεις σε βάρος των άλλων μισών. Χάριν της εικόνας, δηλαδή, και για σώσουν το δικό τους προφίλ, αυθαιρετούν, παρανομούν σε βάρος 648.220 συνταξιούχων», αναφέρει χαρακτηριστικά.
 Ο κ. Νικολάου με επιστολή του έχει ήδη ενημερώσει τόσο τον πρωθυπουργό Αλ. Τσίπρα όσο και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Π. Παυλόπουλο. Μέχρι τώρα άπαντες κωφεύουν (αφού μάλλον βολεύει τους προϋπολογισμούς).
 Ωστόσο το «λάθος» είναι προφανές. Μάλιστα το ίδιο το ενημερωτικό φυλλάδιο του υπουργείου Εργασίας για τον νόμο Κατρούγκαλου επιβεβαιώνει τα καταγγελλόμενα…
 Ο κ. Νικολάου μάς έδωσε το δικό του εκκαθαριστικό και επιβεβαιώνεται αυτό το οποίο έχει συμβεί.   Ουδείς εκ των υπευθύνων έχει αντιδράσει... [Πηγή: efsyn]

Σχόλιο: 1. Είναι προφανές ότι δεν κλέβουν κατά λάθος, αλλά επίτηδες... 2. Θα συνεχίσουν να κλέβουν γιατί αυτό προβλέπεται από το "Σύνταγμα"... Στο "Σύνταγμα" αναφέρεται ρητά και κατηγορηματικά (από αρχαιοτάτων χρόνων) ότι δικαιώματα έχουν μόνο τα ¨αυτοδιοίκητα"... ΕΔΩ 
και ..3. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ......... Ε Δ Ω 
και... 4. Καληνύχτα Ελλάδα... Ε Δ Ω 

Το Ριζικό μου

Ζαχαρίας Καρούνης ... Ε Δ Ω 

"Ησχολούμην ελάχιστα"...

 Καταιγιστικές είναι οι εξελίξεις από τις αποκαλύψεις των Paradise Papers που «ακουμπούν» και το ελληνικό πολιτικό σύστημα. Το όνομα της συζύγου του Κυριάκου Μητσοτάκη εμφανίζεται στη λίστα των Paradise Papers ως μέτοχος κατά 50% offshore εταιρίας. Τι απαντά η Μαρέβα Γκραμπόφσκι-Μητσοτάκη.
Στα αρχεία της Aplleby
 Σύμφωνα με το «Έθνος», η Μαρέβα Γκραμπόφσκι-Μητσοτάκη εμφανίζεται ως μέτοχος κατά 50% offshore εταιρίας με έδρα τα νησιά Κέιμαν στην Καραϊβική.
 Η δραστηριότητα της εταιρίας ξεκινά τον Μάρτιο του 2010, όταν στις νήσους Κέιμαν η δικηγορική εταιρεία Appleby φροντίζει για την ίδρυση της Eternia Capital Management, η οποία καταγράφεται εν τέλει στα μητρώα των Κέιμαν στις 30 Μαρτίου 2010.
 Μέτοχοι της Eternia Capital Management ήταν η Μαρέβα Γκραμπόφσκι- Μητσοτάκη και ένας παλιός συνεργάτης της από την εποχή που εργαζόταν στην Deutsche Bank. Την περίοδο εκείνη η Μαρέβα Γκραμπόφσκι ήταν σε διάσταση με τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
 Στα αρχεία της Aplleby εμφανίζεται ως πρόσωπο επικοινωνίας της Eternia Capital Management ο Κ. Κυρκίνης, ο οποίος φέρεται να είναι ο άνθρωπος που ανέλαβε να κάνει τις απαραίτητες ενέργειες για τη λύση της εταιρείας τον Μάιο του 2012. Η κ. Γκραμπόφσκι εξηγεί ότι με τα διαδικαστικά δεν ασχολήθηκε, ενώ δεν είχε συμμετοχή στο διοικητικό συμβούλιο, ούτε δικαίωμα υπογραφής.
 Στο σημείο αυτό θα πρέπει να σημειώσουμε πως, σύμφωνα με τη Σύμβαση  των Ηνωμένων Εθνών κατά της διαφθοράς, ως Πολιτικώς Εκτεθειμένα Πρόσωπα (ΠΕΠ) νοούνται τα φυσικά πρόσωπα στα οποία έχει ή είχε ανατεθεί σημαντικό δημόσιο λειτούργημα, οι άμεσοι στενοί συγγενείς τους και τα πρόσωπα που είναι γνωστά ως στενοί συνεργάτες τους.
Η απάντηση της Μαρέβα Μητσοτάκη
 Η κ. Μητσοτάκη μιλώντας στο «Έθνος» τόνισε μεταξύ άλλων ότι «Ουδέποτε έκρυψα την απολύτως νόμιμη επαγγελματική δραστηριότητά μου στον χρηματοοικονομικό τομέα» και πρόσθεσε πως «με τα διαδικαστικά της εταιρείας ησχολούμην ελάχιστα, καθώς ούτε δικαίωμα υπογραφής είχα, ούτε συμμετείχα στο διοικητικό συμβούλιο».
 Η σύζυγος του Κυριάκου Μητσοτάκη υποστηρίζει ότι «το διάστημα εκείνο βρισκόμουν σε διάσταση με τον σύζυγό μου, γεγονός που δεν αμφισβητείται και έχει κριθεί εξάλλου και από τους αρμόδιους φορείς, άρα οποιοσδήποτε υπαινιγμός στερείται αντικειμένου». [Πηγή: efsyn]
Σχόλιο: Ποία η "ουσιώδης" διαφορά μεταξύ των:... "ολίγον έγκυος"  και "ησχολούμην ελάχιστα";;; Η απάντηση δίδεται από μια ηπειρώτικη παροιμία... Και λίγο σκατό να βάλεις στην πίτα, σκατίλας μυρίζει... Ακόμα κι αν βρίσκεσαι σε "διάσταση" .....
 "Ησχολούμην ελάχιστα" η "μία", "Δεν τρέφει αυταπάτες για μια δίκαιη κοινωνία..." ο "άλλος", ο τέως σε "διάσταση" και νυν σε σύσφιξη.... Ε Δ Ω  
 Και η "ανάπτυξη" πάει σύννεφο..... Ε Δ Ω 

Paradise Papers: Ο μυστικός κόσμος των offshore

Διαρροή στοιχείων offshore εταιρειών εκθέτει τις διασυνδέσεις Trump - Ρωσίας και τους κουμπαράδες του πλουσιότερου 1%.
 Ένας «θησαυρός» 13,4 εκατομμυρίων εγγράφων αναδεικνύει τους δεσμούς μεταξύ της Ρωσίας και του δισεκατομμυριούχου υπουργού Εμπορίου της κυβέρνησης Trump, των μυστικών συναλλαγών του επικεφαλής των χρηματικών ενισχύσεων του Καναδού πρωθυπουργού Justin Trudeau, των υπεράκτιων συμφερόντων της βασίλισσας της Αγγλίας και περισσότερων από 120 πολιτικών σε όλο τον κόσμο.

  

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΗ ΕΡΕΥΝΑ: ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΟΙ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΙ, ΣΚΑΝΔΑΛΑ ΚΑΙ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ

 Τα νέα αρχεία προέρχονται από δύο εταιρείες παροχής offshore υπηρεσιών καθώς και από 19 εταιρικά μητρώα που διατηρούνται από κυβερνήσεις σε χώρες-σταθμούς της παγκόσμιας σκιώδους οικονομίας. Οι διαρροές αυτές ελήφθησαν από τη γερμανική εφημερίδα Süddeutsche Zeitung, η οποία μοιράστηκε τα στοιχεία με τη Διεθνή Σύμπραξη Ερευνητών Δημοσιογράφων (ICIJ) και ένα δίκτυο περισσότερων από 380 δημοσιογράφων σε 67 χώρες.

Η ΦΟΡΟΑΠΟΦΥΓΗ ΜΕ ΑΠΛΑ ΛΟΓΙΑ

 Τα 13,4 εκατομμύρια εμπιστευτικά έγγραφα αποκαλύπτουν τις μυστικές «υπεράκτιες ζωές» 127 πολιτικών από 47 χώρες, συμπεριλαμβανομένων 14 πρώην ή νυν ηγετών κρατών. Μεταξύ των πολιτικών που εντοπίστηκαν στα αρχεία της διαρροής είναι και ο Willbor Ross, υπουργός Εμπορίου των ΗΠΑ. Στα στοιχεία εντοπίζονται επίσης βασιλείς, όπως η Βασίλισσα Ελισάβετ Β’ της Μεγάλης Βρετανίας ή και pop star όπως η Μαντόνα και ο Μπόνο. Επίσης σκιαγραφούνται οι στρατηγικές φοροαποφυγής που ακολουθούν πολυεθνικές όπως η Apple, η Nike και άλλες.

 Τα έγγραφα της Appleby καλύπτουν διάστημα περίπου 70 ετών, από το 1950 έως το 2016. Τα κράτη με τα οποία συνδέονται οι πελάτες της Appleby περιλαμβάνουν τις ΗΠΑ, το Ηνωμένο Βασίλειο, τις Βερμούδες, τις Νήσους Κέιμαν, το Χόνκγ Κόνγκ, την Κίνα, τον Καναδά, τη Νήσο του Μαν....
 Βοηθώντας τους πλούσιους να γίνουν πλουσιότεροι μέσω «υπεράκτιων ελιγμών» δεν «ευνοεί την ευημερία» δήλωσε η Harrington, καθηγήτρια της Σχολής Επιχειρήσεων της Κοπεγχάγης. «Όταν οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι, οι φτωχοί γίνονται φτωχότεροι, επειδή κάποιοι πλούσιοι άνθρωποι δεν πληρώνουν το δίκαιο μερίδιο των φόρων τους» ανέφερε.
«Δεν θα πρέπει να διαφεύγει από τους διαχειριστές πλούτου και τους εμπλεκόμενους στην υπεράκτια βιομηχανία ότι φτάνουμε στα επίπεδα ανισότητας και αδικίας της Γαλλικής Επανάστασης» κατέληξε η Harrington. ... 

 Δείτε ολόκληρη την έρευνα ... Ε Δ Ω  
 Για τους "Έλληνες Ιδιώτες Επενδυτές" δείτε ... Ε Δ Ω  
 Για την "ιλιγγιώδη ανάπτυξη" που ΘΑ έρθει από στιγμή σε στιγμή, δείτε .... Ε Δ Ω 

Οι... «χρήσιμες χορηγίες» της Siemens

 Αποκαλυπτική για την τακτική του γερμανικού κολοσσού ήταν στην κατάθεσή της, η πρώην γραμματέας του Μιχάλη Χριστοφοράκου. Η ΑικατερίνηΤσακάλου, στην δίκη ενώπιον του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων για την «σύμβαση 8002» μεταξύ της γερμανικής εταιρίας και του ΟΤΕ, αναφέρθηκε εκ νέου σε χορηγίες σε πολιτικά κόμματα και δώρα σε πολιτικά πρόσωπα.
 Η μάρτυρας, επανέλαβε στην κατάθεση της όσα έχει ήδη υποστηρίξει τόσο στο στάδιο της ανάκρισης όσο και ενώπιον της Επιτροπής της Βουλής, τονίζοντας στους δικαστές ότι το «πρόγραμμα χορηγιών» σε πολιτικά κόμματα αντιστοιχούσε στο 2% του τζίρου του τμήματος τηλεπικοινωνιών και επίσης ότι θεωρεί πως για αυτό είχαν γνώση τα αρμόδια στελέχη της μητρικής Siemens.
 Ανέφερε μάλιστα η μάρτυρας ότι οι επίμαχες χορηγίες κρίνονταν χρήσιμες και επικαλέστηκε τη φράση που της είχε πει ο άλλοτε προϊστάμενος της, ότι τα χρήματα στα κόμματα αλλά και τα δώρα σε πολιτικούς δίνονταν «προκειμένου να ανοίγουν οι δουλειές».
 Η Αικ. Τσακάλου αναφέρθηκε στο ένα εκατομμύριο μάρκα που είχε πάρει ο κ. Τσουκάτος και υποστήριξε πως η νεολαία του ΠΑΣΟΚ είχε λάβει χορηγία 15.000 ευρώ, ενώ χορηγία είχε λάβει και η «Πολιτική Άνοιξη» του Αντώνη Σαμαρά.
 Σύμφωνα με την μάρτυρα, η εταιρία είχε ιδιαίτερες σχέσεις με πολιτικούς όπως οι κ.κ. Γείτονας και Μαντέλης, ενώ δώρα της εταιρίας, οικιακός εξοπλισμός, τηλεφωνικά κέντρα και άλλα, είχαν πάρει πολιτικά πρόσωπα μεταξύ των οποίων ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η σύζυγός του, η Ντόρα Μπακογιάννη και ο Άκης Τσοχατζόπουλος.
 Κατόπιν ερωτήσεων της Έδρας, η μάρτυρας κατέθεσε για τις σχέσεις που διατηρούσε ο Μιχάλης Χριστοφοράκος με την οικογένεια Μητσοτάκη, λέγοντας μεταξύ άλλων για τον εξοπλισμό δυο πολιτικών γραφείων του Κυριάκου Μητσοτάκη η κάλυψη της δαπάνης των οποίων ξεπερνούσε το επιτρεπόμενο όριο.
 Όπως είπε η κ. Τσακάλου μετά το 2006, οπότε η υπόθεση της Siemens άρχισε να ερευνάται εκτενώς από την γερμανική Δικαιοσύνη, ο Μιχάλης Χριστοφοράκος της είχε ζητήσει να καταστρέψει όλα τα στοιχεία που είχε στη διάθεση της, μεταξύ των οποίων και τον φάκελο με τις δωρεές σε πολιτικούς και τις χορηγίες σε πολιτικά κόμματα, κάτι που η ίδια δεν έπραξε. [Πηγή: efsyn]

 Σχόλιο:...Το ένα "αυτοδιοίκητο" έφτιαξε μια "σκεπαστική επιτροπή" και μετά παρέπεμψε την υπόθεση στο άλλο "αυτοδιοίκητο", που αποτελείται από "λειτουργούς", για να λάμψει η "Δικαιοσύνη"... Πέρασαν μόλις και μετά βίας 9 χρόνια περίπου από τότε κι ακόμα λάμψη δεν είδαμε... Είδαμε όμως τα "αυτοδιοίκητα" να υπερασπίζονται τα "Συνταγματικά" τους "δικαιώματα" και να αυτοδικαιώνονται ακαταπαύστως με αναδρομικά επί αναδρομικών... Ταυτόχρονα όμως έκριναν (βάση Συντάγματος πάντα) ότι η χλεμπουριά δεν έχει κανένα "Συνταγματικό δικαίωμα" κι έτσι στα πλαίσια της "κοινωνικής τους πολιτικής" μερίμνησαν να πετσοκόψουν μισθούς και συντάξεις για 16 τελευταίες φορές μέχρι να καταφτάσει και η 17η τελευταία κ.ο.κ....
 Εν τω μεταξύ, ο Κούλης βρήκε την ευκαιρία να αξιοποιήσει στο έπακρον τα δυο (πλήρως εξοπλισμένα) πολιτικά του γραφεία και να ετοιμάσει το νέο "μείγμα" μέτρων που ΘΑ εφαρμόσει ΟΤΑΝ γίνει ...γάρα (Γαργάρα - Πρωθυπουργάρα )... Ήδη εφάρμοσε (ως Υπουργός) δοκιμαστικά ένα μικρό δείγμα (απ, τα εθνοσωτήρια μέτρα) στις καθαρίστριες ...!!! Αυτή η τεράστια "μεταρρύθμιση" έσωσε το Δημόσιο από τις σπατάλες και αποτελεί "λαμπρή" στιγμή της πολιτικής του σταδιοδρομίας... Από τότε άρχισε να συσσωρεύεται το πρωτογενές πλεόνασμα ηλιθιότητας που μας οδήγησε στη σημερινή "ιλιγγιώδη ανάπτυξη"...
 Τώρα ο Κούλης "ωρίμασε", κατάλαβε ότι η  «η κοινωνική ισότητα είναι αντίθετη στην ανθρώπινη φύση!» και ετοιμάζεται να την "ισοπεδώσει" (την ανθρώπινη φύση)... Ε Δ Ω  ...
 Κι όλα αυτά τα χρωστάμε στη mizens....
 Εκτός απ' τον αναπόφευκτο θάνατο, υπάρχουν και τρία άλλα σιγουράκια: 1. Η Δημοκρατία νίκησε ... 2. Η Δικαιοσύνη ΘΑ λάμψει.... και 3. Βγαίνουμε απ' τα Μνημόνια.... Καληνύχτα.....          [Κ.Φ.]
   

Τα τρομερά δίχρονα: Η πρώτη εφηβεία αρχίζει στην ηλικία των 2 ετών

  Η μετάβαση του παιδιού από την μωρουδιακή ηλικία στην νηπιακή, μπορεί να αποδειχθεί προβληματική και να οδηγήσει στα λεγόμενα «τρομερά δίχρονα».
 Για να μετατραπεί το πρόβλημα σε ευκαιρία, προϋπόθεση είναι η κατανόηση των μειζόνων αλλαγών (αύξηση της κινητικότητας, έναρξη χρήση της γλώσσας, αυτογνωσία).
 Στόχος δεν είναι να αποτρέψουμε αυτή την πρώτη εφηβεία, ως μία αναπτυξιακή φάση, αλλά να βοηθήσουμε τα παιδιά να περάσουν μέσα από αυτή καθώς αξίζει να θυμόμαστε ότι τα «ιδανικά» παιδιά δεν συμφωνούν πάντα με τους γονείς τους.
 Μετά την κατάκτηση του περπατήματος, το παιδί σταδιακά εμφανίζει μια έντονη τάση να κάνει τις δικές του επιλογές. Σε αυτή τη γνωστή ως «τρομερά δίχρονα» περίοδο (1 ½ -3 χρονών), το χαρακτηριστικό γνώρισμα είναι η αντιδραστική συμπεριφορά. Τώρα λοιπόν, όταν του ζητάς να κάνει κάτι, αρνείται. Προφανώς και είναι δυσάρεστο να έχεις κάποιον που διαφωνεί με πάθος μαζί σου.   Όταν αυτή η αντίδραση έρχεται από τον μικρό σου θησαυρό, η κατάσταση είναι ακόμα πιο δυσφορική και ενδεχομένως να γίνεται αντιληπτή και ως αντιφατική. Τα λατρεμένα μας παιδιά ενστικτωδώς θέλουν να κάνουν ακριβώς το αντίθετο από αυτό που θέλουμε. Έχουμε τις καλύτερες και λογικότερες προσδοκίες και λένε ΌΧΙ ή απλά ξεσπούν σε κλάματα. Ας πούμε ότι πρέπει να πάτε κάπου πολύ γρήγορα. Ο γιός σας έχει καταπληκτική διάθεση όλη μέρα, μέχρι την στιγμή που λέτε «Πρέπει να φύγουμε. Μπείτε αμέσως στο αυτοκίνητο». Και φυσικά θα θελήσει να κάνει οτιδήποτε άλλο από το να μπει στο αυτοκίνητο. Σε αυτή την φάση της ανάπτυξής τους έχουν μεγάλη δυσκολία να επιλέξουν αυτό που τόσο πολύ θέλουν να κάνουν. Το ρωτάς τι θέλει γα φαγητό και λέει μακαρόνια. Του φτιάχνεις μακαρόνια και πολύ γρήγορα σου λέει ότι δεν θέλει να φάει. Είναι απολύτως φυσιολογικό για εκείνον να αλλάξει την απόφασή του αμέσως μόλις την έχει πάρει, γιατί σε αυτή του την φάση διαφωνεί ακόμα και με τον εαυτό του. Η επιθυμία του είναι να κάνει κατάλληλες επιλογές.

 Είναι η περίοδος της ανάπτυξης του παιδιού κατά την οποία αρχίζει να κάνει τις δικές του επιλογές. Αρχίζει να συνειδητοποιεί ότι δεν χρειάζεται πάντα να θέλει αυτό που θέλει ο κηδεμόνας του αλλά μπορεί να έχει την δική του άποψη και επιθυμία. Είναι η περίοδος που συχνά διεκδικούν αυτή την ικανότητά τους απλά διαφωνώντας με τους κηδεμόνες τους. Αυτό το συμπεριφοριστικό πρόβλημα το βλέπουμε συχνά στους εφήβους αλλά είναι και ένα ορόσημο των τρομερών δίχρονων. Εξού και ο χαρακτηρισμός της περιόδου των τρομερών δίχρονων ως «πρώτη εφηβεία». Όμως κατά την περίοδο αυτή τα παιδιά μπορεί να μην γνωρίζουν πραγματικά την σκέψη τους. Μπορεί να αντιδρούν μόνο και μόνο επειδή κατανοούν ότι δεν χρειάζεται να συμφωνούν με κάποιον άλλον.
 Κι αν αυτή η περίοδος είναι δύσκολη για τους γονείς, είναι επίσης δύσκολη και για τα παιδιά. Όταν τα παιδιά παίρνουν μια θέση κόντρα στην άποψη των γονέων τους, έχουν έντονα συναισθήματα. Παρ` όλο που οδηγούνται προς την μοναδικότητά τους, θέλουν να ευχαριστούν και τους γονείς τους. Ακόμα και τώρα που είμαστε ενήλικες, όταν κάνουμε κάτι με το οποίο διαφωνούν οι γονείς μας, νοιώθουμε την σύγκρουση μέσα μας κι ας ζούμε μακριά τους, κι ας έχουμε κάνει τις ώριμες επιλογές μας, κι ας έχουμε σκεφτεί αρκετά πριν πάρουμε την απόφαση – και παρόλα` αυτά παραμένει δύσκολο. Για ένα παιδί που μαθαίνει να κάνει επιλογές, ενώ εξαρτάται από τους γονείς του για το φαγητό, την στέγη και την συναισθηματική στήριξη, είναι ακόμα πιο έντονο. Τα δάκρυα είναι μια αναμενόμενη εκδήλωση της εσωτερικής σύγχυσης που είναι τόσο αληθινή για τα παιδιά.
 Υπάρχουν πολλά που αξίζει να μάθουν τόσο οι ενήλικες όσο και τα παιδιά από την πρώτη εφηβεία. Για να επιβιώσουν λοιπόν οι γονείς αυτή την περίοδο, πρέπει να θυμούνται ότι τα παιδιά σε αυτή την ηλικία δεν είναι ούτε σκεπτόμενα ούτε ορθολογιστές. Είναι πολύ μικρά και συχνά έχουν κίνητρο μόνο να δείξουν ότι είναι ανεξάρτητα. Αυτό σημαίνει ότι μπορεί να πάρουν μια απόφαση απλά για να δείξουν ότι μπορούν , κι όχι επειδή πραγματικά θέλουν το αποτέλεσμα ή επειδή προσπαθούν να θυμώσουν κάποιον άλλον.
  Επιτρέποντάς τους να κάνουν μικρές επιλογές θα τους βοηθήσουμε να αποκτήσουν δεξιότητες λήψης αποφάσεων τις οποίες θα χρειαστούν για το υπόλοιπο της ζωής τους και επίσης θα τους διδάξει πώς να ζουν με αποφάσεις που μπορεί να μην έχουν πάρει με ευχάριστη διάθεση ή που δεν εξελίχθηκαν όπως θα ήθελαν. Εκτός από τις δεξιότητες λήψης αποφάσεων και πώς να ζουν με τις αποφάσεις τους, θα μάθουν και τί να κάνουν όταν δεν τους αρέσουν οι επιλογές τους και πώς να διαφωνούν χωρίς να εκρήγνυνται.

 Οι ενήλικες θα μάθουν πώς να διαχειρίζονται την αντιδραστικότητα και πώς να διατηρούν τον έλεγχο ενώ υποχωρούν στην μάχη λήψης αποφάσεων. Παρ` όλο που οι γονείς δεν είναι δεδομένο ότι θα θελήσουν να σκεφθούν το μεθαύριο, τα τρομερά δίχρονα μπορούν να τους διδάξουν περισσότερα σχετικά με τί να περιμένουν όταν τα παιδιά τους γίνουν έφηβοι. Παρ` όλο που είναι μια περίοδος που χαρακτηρίζεται από αντιδραστική συμπεριφορά, δεν χρειάζεται απαραιτήτως να είναι μια περίοδος που προκαλεί θυμό, δάκρυα, ξεσπάσματα ή φθορά στις στενές σχέσεις.
 Δώστε τους επιλογές – σε κάθε ευκαιρία - οι οποίες είναι στο πλαίσιο των ορίων σας. Το παιδί έχει ανάγκη ακόμα την ασφάλεια για να γνωρίζει ότι δεν έχει ξεφύγει. Όταν είναι η ώρα να φάει, προτείνετέ του 2 εναλλακτικές. Έτσι θα νοιώθει τόσο σίγουρος ότι δεν έχει ξεφύγει από τα όρια που θέτετε και την ίδια στιγμή νοιώθει ελεύθερος να προβάλει την δύναμή του εντός αυτών των ορίων. Αν υπάρχουν 2 πράγματα που πρέπει να κάνει, εφόσον γίνεται, αφήστε τον να αποφασίσει ποιο θα κάνει πρώτα. Αν του δίνετε κοφτές εντολές χωρίς επιλογές θα θυμώνει και θα το δείχνει, κι απ' την άλλη αν έχει πολλές εναλλακτικές, θα χαθεί και πάλι θα θυμώσει.
 Συχνά παρομοιάζω αυτή τη διαδικασία με την γέννα. Ο  τοκετός είναι μια πολύ έντονη εμπειρία. Πόνος, και ξανά πόνος που εν τέλει δημιουργεί κάτι πανέμορφο – ένα μωρό γεννιέται. Τα επεισόδια της αντιδραστικής συμπεριφοράς στην πρώτη εφηβεία είναι ψυχολογικοί πόνοι γέννας – μια δύσκολη κατάσταση, μετά μια άλλη, κι άλλη μία και σαν αποτέλεσμα η προσωπικότητα του παιδιού σας γεννιέται ψυχικά.
 Μια πολύ όμορφη (αλλά δύσκολη) στιγμή με ένα πραγματικά αξιοσημείωτο αποτέλεσμα. Ενώ έχετε μεγάλη επιρροή ως γονείς στην διαδικασία αυτή, να θυμάστε ότι δεν προκαλείται από κάτι που κάνατε λάθος και φυσικά δεν θα διαρκέσει για πάντα.
  Ιωάννα Θεοδωρακόπουλου, PsyD, MSc
 Συμβουλευτικός ψυχολόγος - ψυχοθεραπεύτρια
 Σύμβουλος υπογονιμότητας
 Επικεφαλής επιστημονικών υπηρεσιών του www.feelwelltoday.com
 e-mail: ioanna.thps@gmail.com  / itheodorakopoulou@feelwelltoday.com
 [Πηγή: www.mothersblog.gr]

Δικαστές... υπεράνω νόμου με συνοπτικές διαδικασίες

Κάθε φορά το τελευταίο διάστημα -και μάλιστα συχνότατα- που οι δικαστικές ενώσεις παρεμβαίνουν σε νόμους που αφορούν τις δικές τους οικονομικές απολαβές και τις φορολογικές υποχρεώσεις (και όχι μόνο), επικαλούνται το Σύνταγμα και την ανεξαρτησία τους.
 Ταυτόχρονα, μεγάλη μερίδα των όψιμων υπερασπιστών της ανεξαρτησίας της Δικαιοσύνης, με «σημαιοφόρους» τους ιδιοκτήτες των ΜΜΕ, αναφέρονται σε κυβερνητικές παρεμβάσεις και σε πόλεμο κατά των δικαστών. Τελευταία αφορμή, το ηλεκτρονικό και υποχρεωτικό «πόθεν έσχες» και η κριτική που ασκήθηκε και από υπουργικά χείλη για τις συνεχείς αντιρρήσεις των δικαστών στην αποδοχή αυτής της υποχρέωσης όπως ο νόμος ορίζει.
  Θα πρέπει ίσως εδώ να καταστεί σαφές στον κάθε πολίτη -και στο σημείο αυτό είναι αλήθεια ότι δεν βοηθάει η ίδια η Δικαιοσύνη- τι θεωρείται αθέμιτη παρέμβαση στο έργο της και τι όχι. Παρέμβαση της εκτελεστικής, ακόμα και της νομοθετικής εξουσίας θα ήταν για παράδειγμα πίεση στους δικαστές για συγκεκριμένες δικαστικές αποφάσεις. Αλλο όμως η παρέμβαση, άλλο η νόμιμη κριτική και εντελώς άλλο η απαίτηση να εξαιρούνται οι δικαστές από τους νόμους που ισχύουν για όλους τους άλλους δημόσιους υπαλλήλους και λειτουργούς, είτε αυτοί είναι αιρετοί είτε διορισμένοι.
 Οι δικαστές πληρώνονται (και αυτοί) από το δημόσιο ταμείο και επομένως σε τίποτα δεν έχει να κάνει η ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης με τους νόμους που ορίζουν μισθολόγια, συντάξεις, φοροαπαλλαγές και «πόθεν έσχες». Ειδικά όταν τις τελευταίες δεκαετίες, υποθέσεις με υπέρογκο πλουτισμό ανώτατων δικαστικών, συμμετοχή τους σε offshore, σε εταιρείες και σε ιδρύματα έγιναν πρωτοσέλιδα με ονοματεπώνυμα. Ειδικά όταν όλοι στηλιτεύουν -και πολύ σωστά- τους βουλευτές που ζήτησαν αναδρομικά, ενώ κανείς δεν μίλησε για τα αναδρομικά που διεκδίκησαν και με αποφάσεις τους κατοχύρωσαν οι δικαστικοί.
 Η εξαιρετική σπουδή του ΣτΕ να δοθεί στη δημοσιότητα μέσα σε μόλις δύο ημέρες μετά τη συνεδρίαση της Ολομέλειας η απόφαση για αντισυνταγματικότητα της αρχικής ΚΥΑ που διευκρινίζει τους όρους κατάθεσης και ελέγχου του «πόθεν έσχες» των δικαστών αφήνει ελάχιστα περιθώρια... συναινετικών λύσεων. Οπως αναγράφεται στην απόφαση (των 80 σελίδων), το ΣτΕ έκανε δεκτή την προσφυγή όλων των δικαστικών ενώσεων και αμφισβητεί πλέον την ΚΥΑ που ορίζει τις προϋποθέσεις εφαρμογής του Νόμου του 2016. Εμμεσα δε, αμφισβητεί τελικά ακόμα και τον αντίστοιχο Νόμο του 1996 περί δειγματοληπτικών ελέγχων στο «πόθεν έσχες» των δικαστών, μια και όλα αυτά τα μέτρα τα θεωρεί «απρόσφορα».
Η απόφαση καταλήγει: «Διά ταύτα δέχεται την αίτηση.
Ακυρώνει την 1846οικ./13.10.2016 κοινή απόφαση των Υπουργών Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και Οικονομικών «Τύπος και περιεχόμενο της Δήλωσης Περιουσιακής Κατάστασης (Δ.Π.Κ.) και της Δήλωσης Οικονομικών Συμφερόντων (Δ.Ο.Σ.) - Ηλεκτρονική υποβολή των δηλώσεων αυτών» (Β΄ 3300/13.10.2016).
Διατάσσει την απόδοση του παραβόλου.
Επιβάλλει στο Δημόσιο τη δικαστική δαπάνη των αιτουσών ενώσεων, ανερχόμενη σε εννιακόσια είκοσι (920) ευρώ».
 Προηγήθηκε η πρωτοφανής στα δικαστικά χρονικά απόφαση των δικαστικών λειτουργών όλων των κλάδων της Δικαιοσύνης, που επί της ουσίας προέτρεπε τους δικαστικούς να μην καταθέσουν «πόθεν έσχες» μέσα στις προβλεπόμενες προθεσμίες: «Δεν δεσμευόμαστε, αναφορικά με την υποχρέωση υποβολής δήλωσης περιουσιακής κατάστασης και δήλωσης οικονομικών συμφερόντων για τα έτη 2016 και 2017, από την προθεσμία η οποία θα έληγε αύριο (21/10/2017)».
 Οι λόγοι που επικαλούνται είναι αφενός ότι δεν εφαρμόστηκε η απόφασή τους να ελέγχεται το δικό τους «πόθεν έσχες» από όργανο που θα συγκροτείται από τους ίδιους και αφετέρου διότι εφόσον «καλούμαστε να υποβάλλουμε δηλώσεις στη βάση ενός νέου πλαισίου [...] είναι υποχρεωτική η χορήγηση εύλογης προθεσμίας όχι μόνο στους δικαστικούς λειτουργούς αλλά σε όλους τους υπόχρεους».
Το ίδιο επιχείρημα
Η πολυσέλιδη απόφαση επικαλείται διαρκώς το άρθρο 26 του Συντάγματος για την ανεξαρτησία (και όχι για το ανεξέλεγκτο) της Δικαιοσύνης.
 Το Σύνταγμα όμως διασφαλίζει ότι η δικαστική λειτουργία ασκείται από τα δικαστήρια και οι αποφάσεις εκτελούνται στο όνομα του λαού. Η ανεξαρτησία του δικαστή είναι προσωπική και διασφαλίζεται, σε πρώτη φάση, με τον διορισμό των δικαστών ύστερα από επιτυχία σε διαγωνισμό ο οποίος και διατηρείται ισοβίως εκτός αν τα δικαστικά όργανα κρίνουν διαφορετικά σε κάποιες περιπτώσεις.
 Η προσωπική ανεξαρτησία θα πρέπει να στηρίζεται σε αντίστοιχη στοιχειώδη οικονομική ανεξαρτησία. Το Σύνταγμα δεσμεύει το υπουργείο των Οικονομικών, οι αποδοχές των δικαστικών λειτουργών να είναι ανάλογες με το λειτούργημά τους. Είναι δε και λειτουργική, δηλαδή η ανεξαρτησία των δικαστών εκδηλώνεται κυρίως στην αρχή ότι κατά την άσκηση των υπηρεσιακών τους καθηκόντων υπόκεινται μόνο στον νόμο και στο Σύνταγμα.
 Για τον λόγο αυτό εξάλλου η Ολομέλεια του Ελεγκτικού Συνεδρίου συνεδρίασε (κεκλεισμένων των θυρών) και έκρινε αντισυνταγματικές και αντίθετες στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ) τις αναδρομικές, από 1ης Αυγούστου 2012, μειώσεις των συντάξεων των δικαστών (Φεβρουάριος 2015). Οι δικαστές διεκδίκησαν το 2015 όλα τα αναδρομικά τους και τις αναλογικές εξομοιώσεις των μισθών τους με εκείνους του ΠτΔ, των υπουργών, των βουλευτών κ.λπ.
 Μια σειρά ανάλογων αποφάσεων των ανώτατων δικαστηρίων δυστυχώς δίνει στον κάθε πολίτη την εικόνα ότι οι δικαστές ζητούν συνεχώς εξαιρέσεις από τους κανόνες που ισχύουν για όλους τους άλλους πολίτες αυτής της χώρας. Όμως αυτό αντίκειται στην ισονομία που απαιτεί πάνω απ’ όλα το Σύνταγμα, προκαλεί διακρίσεις και περιορίζει την ασφάλεια δικαίου.
 Αυτή τη φορά με «ακροβατικό» τρόπο, στην πολυσέλιδη απόφαση αλλά και σε όλες τις πρόσφατες τοποθετήσεις των ανώτατων δικαστών, αμφισβητείται πλέον ανοιχτά μέσω της ΚΥΑ ο Νόμος του 2016. Πρόκειται για τον Νόμο που ενώ περιέχει δεκάδες υποχρεώσεις και περιορισμούς για όλους όσοι υποχρεώνονται να καταθέτουν «πόθεν έσχες», ειδικά για τους δικαστές προβλέπει μόνο το να μη συμμετέχουν σε offshore, δειγματοληπτικούς ελέγχους και μόνο στους ανώτατους δικαστικούς πλήρη έλεγχο.
 Με μία κρίση μη πειστική αλλά και εξαιρετικά αόριστη, η απόφαση λέει ότι «η ιδιότητα του δικαστικού λειτουργού ως υπηρετούντος σε Ανώτατο Δικαστήριο ως κριτήριο για τον υποχρεωτικό έλεγχο της δήλωσής του είναι απρόσφορο προς επίτευξη του επιδιωκόμενου σκοπού». Η δε εξήγηση που δίδεται είναι ότι δεν προκύπτει από κανένα στοιχείο ότι υπάρχει ανάγκη κατά προτεραιότητα ελέγχου των δικαστικών λειτουργών των ανώτατων δικαστηρίων και ότι αν υπάρχει κίνδυνος παράνομου πλουτισμού, δεν αντιμετωπίζεται με την υποχρεωτική εξέταση των περιουσιακών στοιχείων των δικαστών. Δεν μας εξηγεί όμως η απόφαση γιατί ο έλεγχος αυτός ισχύει και είναι αποδεκτός για τους αιρετούς αντιπροσώπους του λαού -για παράδειγμα- ενώ για τους δικαστές, που μάλιστα είναι ισόβιοι στο λειτούργημά τους, δεν βοηθάει και δεν είναι αποδεκτό.

Μετρητά και τιμαλφή
Όμοια αποφαίνεται το ΣτΕ και για την υποχρέωση να περιλαμβάνονται στα περιουσιακά στοιχεία τα μετρητά και τα τιμαλφή πάνω από 15.000 ευρώ, «διότι προσβάλλουν κατά τρόπο υπέρμετρο και απρόσφορο το δικαίωμα προστασίας των προσωπικών δεδομένων, του ιδιωτικού βίου και της ασφάλειας των υπόχρεων και των οικογενειών τους».
 Το αν δηλαδή υπάρχει μαύρο χρήμα και πλουτισμός αγνώστου προελεύσεως στα σπίτια και στις θυρίδες των υπόχρεων δικαστών, είναι θέμα που άπτεται της ασφάλειάς τους. Πώς όμως θα μπορεί να ελεγχθεί στοιχειωδώς το όποιο παράνομο ή μαύρο χρήμα;
 Προφανώς και ισχύει ότι ο καθένας μπορεί να δηλώσει ψευδώς ότι δεν έχει τίποτα κρυμμένο, αλλά οι δικαστές φαίνεται να μην κατανοούν ότι αν υπάρχει η υποχρεωτική διάταξη, τότε θα υπάρχει και η διαφορετική ποινική αντιμετώπιση των ψευδών δηλώσεων και διαφορετική απαξία στο πεδίο της ηθικής.
Οι ελεγχόμενοι ελέγχουν
 Το τρίτο σημείο της απόφασης του ΣτΕ πολύ εκτενώς αναφέρεται στο όργανο το οποίο σύμφωνα με την ΚΥΑ θα αναλάβει τον έλεγχο των «πόθεν έσχες». Ο ισχυρισμός του ΣτΕ είναι ότι παραβιάζεται το Σύνταγμα και η διάκριση των εξουσιών «διότι αναθέτουν τον έλεγχο των δηλώσεων αυτών σε όργανο μη συγκροτούμενο, κατά πλειοψηφία τουλάχιστον, από δικαστικούς λειτουργούς, οι οποίοι απολαμβάνουν των συνταγματικών εγγυήσεων προσωπικής και λειτουργικής ανεξαρτησίας».
 Μάλιστα συγκρίνουν τα πειθαρχικά παραπτώματα των δικαστών, επικαλούμενοι το άρ. 91 του Συντάγματος, που προφανώς κρίνονται από τους ίδιους και τα δικαστικά τους όργανα με τον έλεγχο των οικονομικών τους δηλώσεων. Επιπλέον, για την άρνησή τους να ελέγχονται από τη Γ’ Μονάδα της Αρχής Καταπολέμησης της Νομιμοποίησης Εσόδων από Εγκληματικές Δραστηριότητες και Χρηματοδότησης της Τρομοκρατίας και Ελέγχου των Δηλώσεων Περιουσιακής Κατάστασης, επικαλούνται το ότι η ίδια Αρχή ελέγχει και 36 άλλες ετερόκλητες κατηγορίες υπόχρεων.
 Όμως ακριβώς αυτός είναι ο ρόλος της συγκεκριμένης Αρχής: να ελέγχει τους υπόχρεους. Τέλος, σημειώνεται στην απόφαση ότι ακόμα κι αν η Αρχή αυτή διαπιστώσει πλασματικά στοιχεία ή ακόμα και ποινικά αδικήματα, δεν θα έχει τη δυνατότητα να επιβάλει ποινές, δεδομένου ότι σε αυτήν τακτικός δικαστής είναι μόνο ο πρόεδρος.
 Προφανώς όμως ούτως ή άλλως για κάθε υπόχρεο που θα βρεθεί παράνομος θα ακολουθηθεί η δικαστική οδός. Η απόφαση του ΣτΕ καταλήγει στο συγκεκριμένο ζήτημα ότι «το όργανο που είναι επιφορτισμένο με τον έλεγχο αυτόν πρέπει να έχει όχι μόνο το ανάλογο, ενόψει της ιδιαίτερης κατά το Σύνταγμα θέσης των δικαστικών λειτουργών, θεσμικό κύρος, ως προς τα πρόσωπα από τα οποία αποτελείται, αλλά πρέπει και να συγκροτείται, τουλάχιστον κατά πλειοψηφία (!), συμπεριλαμβανομένου του Προέδρου του, από ανώτατους τακτικούς δικαστές, μέλη των τριών Ανωτάτων Δικαστηρίων».
 Για ποιον άραγε λόγο ένας πολίτης να αποδεχθεί ότι έχει περισσότερες υποχρεώσεις απ’ όσες οι δικαστές, όταν μάλιστα όπως οι αιρετοί έχει και το τεκμήριο δημοκρατικής νομιμοποίησης και ελέγχεται υποχρεωτικά; Για ποιον λόγο άραγε ένας εργαζόμενος που έχει δει τη σύνταξή του ή τον μισθό του να συρρικνώνεται δεκαπέντε φορές μέσα στην κρίση θα πρέπει να πληρώνει με τους φόρους του τα αναδρομικά των δικαστών;
 Για ποιον λόγο από όλους εκείνους τους δημόσιους λειτουργούς που είναι υποχρεωμένοι να καταθέτουν στοιχεία και να ελέγχονται όλοι για το πώς και αν ξαφνικά πλούτισαν θα πρέπει να εξαιρούνται οι ανώτατοι δικαστές; Πώς άραγε εξασφαλίζεται η ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης αν γίνεται μόνο δειγματοληπτικός και όχι ενδελεχής υποχρεωτικός έλεγχος στα εισοδήματα των ανώτατων δικαστών και εισαγγελέων; Η Δικαιοσύνη είναι μία από τις τρεις βασικές συνιστώσες της δημοκρατίας, δεν είναι «καπετανάτο». Όλοι οφείλουν να ελέγχονται.
ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΣΑΚΥΡΑΚΗΣ, καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου

 "Η απόφαση του ΣτΕ είναι έωλη. Το “πόθεν έσχες”, αν χρειάζεται κάπου, είναι για τους δικαστές, ώστε να εμπεδώνεται η ασφάλεια δικαίου στον κάθε πολίτη. Επιπλέον, η άρνηση ελέγχου δεν δικαιολογείται από καμία συνταγματική αρχή."
Το σκεπτικό της μειοψηφίας
 Τρεις σύμβουλοι Επικρατείας μειοψήφησαν στο θέμα του ελέγχου των Δηλώσεων Περιουσιακής Κατάστασης υποστηρίζοντας, μεταξύ άλλων, ότι η ασκούσα τον έλεγχο αυτόν επιτροπή δεν αποτελείται στο σύνολό της ή έστω κατά πλειοψηφία από δικαστικούς λειτουργούς, δεν παραβιάζει τις σχετικές συνταγματικές διατάξεις.
 Σύμφωνα με το σκεπτικό της μειοψηφίας, το θέμα του ελέγχου των ΔΠΚ των δικαστικών και εισαγγελικών λειτουργών, το οποίο αποτελεί, μεταξύ άλλων, το αντικείμενο των ρυθμίσεων του Ν. 3213/2003 (όπως ισχύει), δεν θίγει την ανεξαρτησία της δικαστικής λειτουργίας έναντι των λοιπών λειτουργιών, που κατοχυρώνεται στο άρθρο 26 του Συντάγματος, ούτε παραβιάζει τη λειτουργική και προσωπική ανεξαρτησία των δικαστικών λειτουργών.
 Κι αυτό γιατί «ο έλεγχος αυτός δεν παρεμβαίνει καθόλου στην άσκηση των δικαστικών καθηκόντων, αφού, ως εκ του αντικειμένου του, δεν συνεπάγεται καμία επέμβαση στην ανεξαρτησία γνώμης την οποία οφείλουν να έχουν οι δικαστικοί λειτουργοί κατά την άσκηση των καθηκόντων τους...»    Μαρ. Δ.     [Πηγή: efsyn]
 Σχόλιο: ...Επικαλούνται την "ανεξαρτησία" και αποθεώνουν την ασυδοσία... Και μετά θα έρθει η "δίκαιη ανάπτυξη" αφού πρώτα μειωθούν οι μισθοί και οι συντάξεις για τελευταία 16η φορά... Απλή λογική....