Πώς αντιμετωπίζουμε τη γκρίνια του παιδιού;

 Πολλοί γονείς προβληματίζονται διότι το παιδί τους γκρινιάζει πολύ και νιώθουν αβοήθητοι καθώς δεν μπορούν να το ικανοποιήσουν όπως λένε.
 Η αλήθεια είναι ότι η γκρίνια προέρχεται από το παιδί αλλά προκαλείται από τις πράξεις ή καλύτερα τις απραξίες του γονέα.
Το παιδί νιώθει ότι δεν ακούγεται κι έτσι αποφασίζει να γκρινιάξει.
 Πάντα θεωρούμε μικρούς και ανούσιους τους λόγους που γκρινιάζει αλλά βαθύτερα υπάρχουν τα πραγματικά αίτια. Ποτέ το ικανοποιημένο παιδί δεν θα γκρινιάξει. Αναζητούμε λοιπόν τι προσπαθεί να μας πει το παιδί με την γκρίνια του.
 Το παιδί που νιώθει αδικημένο και συναισθηματικά μόνο του θα γκρινιάξει για να τραβήξει την προσοχή. Εάν το μόνο που κάνουμε είναι να διαθέτουμε άπλετα υλικά αγαθά, παιχνίδια και ρούχα στο παιδί μας αλλά στερούμε την αγκαλιά, την συνεχή βλεμματική επαφή και το παιχνίδι μαζί του τότε το παιδί συναισθηματικά αναπτύσσει κενά και νιώθει ανικανοποίητο.
 Είναι απλό να το καταλάβετε...όπως ένας σύντροφος δεν μας ικανοποιεί με συνεχή δώρα αλλά καθόλου ποιοτικό χρόνο μαζί μας, έτσι συμβαίνει και στο παιδί μας πολλαπλάσιες φορές σε ένταση.
 Πάμε να δούμε λοιπόν τι μπορούμε να κάνουμε:
Μιλάμε με το παιδί μας και ρωτάμε πράγματα για εκείνο. Είναι λάθος αυτό που κάνουν οι περισσότεροι γονείς να θεωρούν ότι ξέρουν καλά το παιδί τους κι έτσι δεν ρωτούν. Ποιο είναι το αγαπημένο σου ζώο; φαγητό; χρώμα; ταινία; Mιλήστε! Oχι μόνο με ένα μωρό, αλλά και με ένα μεγαλύτερο παιδί. Δεν είναι παιδιάστικες απορίες, δείχνει ενδιαφέρον και χαροποιεί το παιδί σας.
Κοιτάτε το στα μάτια όταν του μιλάτε. Πολλές μαμάδες πλένουν πιάτα ή μαγειρεύουν και χωρίς να κοιτούν το παιδί τους θα πουν μηχανικά και προσποιητά "αχ τι ωραία..". Νομίζετε ότι το παιδί δεν καταλαβαίνει το αυθεντικό από το ψεύτικο αλλά τα παιδιά είναι επαγγελματίες στο να καταλαβαίνουν την αλήθεια.
 Ρωτήστε το παιδί σας τι χρειάζεται όταν γκρινιάζει. Πέστε στο ύψος του, κοιτάξτε το στα μάτια και ρωτήστε το "τι χρειάζεσαι;". ‘Οχι "γιατί γκρινιάζεις;", όχι "τι θες απο μένα;", όχι "γιατί μου το κάνεις αυτό;" όχι "γιατί δεν είσαι καλό παιδί".
Διαγράψτε αυτές τις φράσεις από το λεξιλόγιο σας και θα δείτε ένα διαφορετικό είδος σχέσης με το παιδί σας.
Παπακυργιάκη Χρύσα
Ψυχολόγος-Ειδική Παιδαγωγός
Email: chrysapapakirgiaki@yahoo.gr
Blog: psuxis-logos@blogspot.gr                   [Πηγή: www.mothersblog.gr]   

Όλο το τώρα

Χάρης Πανόπουλος... Ε Δ Ω 

Ο Άνταμ Σμιθ στην Ελλάδα... σήμερα!

 Πλέον, ο ένας στους τρεις μισθωτούς στην Ελλάδα απασχολείται με μερική απασχόληση και μισθό - βοήθημα κάτω από το όριο της φτώχειας.
 Τα επίσημα στατιστικά στοιχεία δείχνουν ότι έχει επέλθει πλήρης αποσύνθεση στην ελληνική αγορά εργασίας, όπου το 38% των εργαζομένων έχει αποδοχές χαμηλότερες από τον κατώτατο (3,39 ευρώ την ώρα ή 27,12 ευρώ την ημέρα) μισθό. Εκτιμάται ότι τα επόμενα χρόνια το όριο της φτώχειας θα βρεθεί σε υψηλότερα επίπεδα, διότι εκτός από τη μείωση των εισοδημάτων δημιουργείται σταδιακά μια νέα κατηγορία, οι λεγόμενοι εργαζόμενοι – φτωχοί, άνθρωποι δηλαδή οι οποίοι θα εργάζονται με ευέλικτη μορφή απασχόλησης και οι αμοιβές τους θα κυμαίνονται από 200 έως 300 ευρώ τον μήνα, δηλαδή κάτω από 4.150 ευρώ ετησίως, που είναι το όριο της φτώχειας σήμερα.
 Για πολλούς ντόπιους αυτοχαρακτηριζόμενους «φιλελεύθερους» στην Ελλάδα, αυτά τα συγκλονιστικά στοιχεία αντί να προκαλούν τεράστια θλίψη προκαλούν αντιθέτως βαθιά ηδονή. Γι' αυτούς τα στοιχεία δείχνουν ότι «σφίγγουμε το ζωνάρι μας» και ότι «έχουμε μπει στον σωστό δρόμο» που θα μας οδηγήσει στην πολυπόθητη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας.
 Το γεγονός ότι σε λίγο η πλειονότητα των εργαζομένων θα βρίσκεται κάτω από τα όρια της φτώχειας δεν τους ανησυχεί στον βαθμό που αυτό επιβάλλουν οι απρόσωπες δυνάμεις της προσφοράς και της ζήτησης. Οποιαδήποτε κρατική παρέμβαση απλώς θα καταστρέψει την πολυπόθητη «ισορροπία» στην αγορά εργασίας.
 Πόσο διαφορετική θα ήταν η εκτίμηση της ελληνικής κατάστασης από τον πατέρα του σύγχρονου φιλελευθερισμού, τον Σκοτσέζο φιλόσοφο Ανταμ Σμιθ! Για τον μεγάλο φιλελεύθερο διανοητή η κατάσταση στην Ελλάδα θα ήταν ηθικά αποκρουστική. Οπως έγραφε: «Καμία κοινωνία δεν μπορεί να ανθήσει και να είναι ευτυχισμένη, στην οποία η πλειονότητα των κατοίκων είναι φτωχοί και εξαθλιωμένοι».
 Για τον μεγάλο φιλόσοφο, οι μισθοί εξαθλίωσης (δηλαδή η λιτότητα), την οποία έχουν επιβάλει στην Ελλάδα οι Βρυξέλλες και τα «αφεντικά» (όπως αποκαλούσε τους επιχειρηματίες), οδηγούν σταδιακά σε ολοκληρωτική εξαφάνιση του εργαζόμενου πληθυσμού: «Ο άνθρωπος θα πρέπει να μπορεί να ζει από την εργασία του και ο μισθός θα πρέπει τουλάχιστον να βρίσκεται σε ένα επίπεδο που θα τον συντηρεί. Ορισμένες φορές θα πρέπει να είναι μεγαλύτερος, γιατί αλλιώς θα ήταν αδύνατον γι' αυτόν να μεγαλώσει μια οικογένεια και μια τέτοια φυλή εργαζομένων δεν θα μπορούσε να επιβιώσει πέρα από την πρώτη γενιά».
 Θα διαφωνούσε επίσης έντονα ότι οι μισθοί εξαθλίωσης συμβάλλουν στην οικονομική ανάπτυξη. «Ο μισθός του εργαζομένου» γράφει «αντιπροσωπεύει την ενθάρρυνση της προσπάθειας, η οποία, όπως κάθε άλλο ανθρώπινο χαρακτηριστικό, βελτιώνεται σε σχέση με την ενθάρρυνση που δέχεται».
 Ούτε θα εντυπωσιαζόταν ο Ανταμ Σμιθ από τις επικλήσεις των εργοδοτών για χαμηλότερους μισθούς έτσι ώστε να μειωθεί το κόστος παραγωγής και συνεπώς να γίνουν τα προϊόντα πιο ανταγωνιστικά. Αντίθετα, θα τους θύμιζε ότι οι θυσίες δεν μπορεί να είναι μονόπλευρες. Οπως έγραφε:
«Οι έμποροι και τα αφεντικά διαμαρτύρονται πολύ για τις αρνητικές επιπτώσεις των υψηλών μισθών στην αύξηση της τιμής και τη μείωση των πωλήσεων. Δεν μας λένε τίποτα όσον αφορά τις άσχημες επιπτώσεις των υψηλών κερδών. Σιωπούν όσον αφορά τις καταστροφικές επιπτώσεις των δικών τους προσόδων. Διαμαρτύρονται μόνο γι' αυτές των άλλων ατόμων».
 Και το ίδιο ισχύει και για τα παράπονα των αφεντικών ότι οι υψηλοί μισθοί δυσκολεύουν τις εξαγωγές: «Οι έμποροί μας συχνά διαμαρτύρονται για τους υψηλούς μισθούς των Βρετανών εργαζομένων ως το αίτιο που εμποδίζει τις πωλήσεις των προϊόντων τους στο εξωτερικό. Ομως σιωπούν για τα υψηλά τους κέρδη. Παραπονιούνται για τα υπερβολικά κέρδη των άλλων αλλά δεν λένε τίποτα για τα δικά τους»
 Εδώ θα πρέπει να τονιστεί ότι ο Ανταμ Σμίθ πουθενά δεν χρησιμοποιεί τον δημοσιοσχεσίτικο νεολογισμό «επιχειρηματίας» για να χαρακτηρίσει τους εργοδότες. Χρησιμοποιεί τον πολύ πιο προσαρμοσμένο στην πραγματικότητα όρο «αφεντικά» (masters). Τι λοιπόν αντιπροσωπεύουν οι επικλήσεις των αφεντικών για να δείξουν μισθολογική αυτοσυγκράτηση οι εργαζόμενοι;
 H φημισμένη απάντηση του Ανταμ Σμιθ (που ίσως τοποθετεί τον πατέρα του φιλελευθερισμού πολύ πιο αριστερά του Μαρξ) θα πρέπει οπωσδήπoτε να τοποθετηθεί στην πρόσοψη του κτιρίου που στεγάζει τον ΣΕΒ η οποιαδήποτε άλλη εργοδοτική ένωση: «Oλα για την πάρτη μας και τίποτα για τους άλλους φαίνεται ότι είναι σε κάθε περίοδο της ανθρωπότητας το ελεεινό δόγμα των αφεντικών του κόσμου»!           [Πηγή: efsyn]

Τζογάρουν και κερδίζουν και στο τέλος... χάνουμε

 Το μάθημα που πρέπει να πάρουμε από τη χρηματοπιστωτική κρίση του 2008, σύμφωνα με τον νομπελίστα οικονομολόγο Τζόζεφ Στίγκλιτς, είναι ότι η πρόκληση ήταν -και είναι- πολιτική.
 Οι πολιτικές γενικευμένης απορρύθμισης του χρηματοπιστωτικού τομέα στη διάρκεια των θητειών του Μπιλ Κλίντον (1992-2000) άνοιξαν διάπλατα τον δρόμο για την καταστροφή του 2008, η οποία στοίχισε τουλάχιστον δέκα τρισεκατομμύρια δολάρια στην κεφαλαιοποίηση των εισηγμένων εταιρειών σε όλο τον πλανήτη και προκάλεσε μαζική ανεργία, απώλεια εισοδήματος και στυγνή λιτότητα για εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπους της εργατικής και της μεσαίας τάξης.
 Στην ίδια γραμμή του «φιλελεύθερου συνδρόμου» κινήθηκαν και οι «σοσιαλδημοκράτες» με τον Γκόρντον Μπράουν στη Βρετανία, τον Ρομάνο Πρόντι στην Ιταλία, τον Γκέρχαρντ Σρέντερ στη Γερμανία και τον Πιερ Μπερεγκοβουά στη Γαλλία. «Η Δεξιά ορίζει το ιδεολογικό πλαίσιο του νεοφιλελευθερισμού, αλλά, συχνά, η Αριστερά είναι εκείνη που τον εφαρμόζει όταν βρίσκεται στην εξουσία», όπως λέει ο δημοσιογράφος Μαρκ Ρος.
 Οι «τρεις καβαλάρηδες της Αποκάλυψης», που σαρώνουν τα πάντα στο πέρασμά τους, είναι ο Αλαν Γκρίνσπαν, πρόεδρος της Ομοσπονδιακής Τράπεζας των ΗΠΑ, πρώην μέλος του Δ.Σ. της J.P. Morgan και ζηλωτής της ελεύθερης επιχείρησης, ο υπουργός Οικονομικών (1995) και πρώην αντιπρόεδρος της Goldman Sachs, Ρόμπερτ Ρούμπιν, και ο υφυπουργός Οικονομικών και θιασώτης της κατάργησης του φόρου στα κεφαλαιουχικά κέρδη και στις μεγάλες επιχειρήσεις, Λάρι Σάμερς.
 Η συμβολή τους στην κρίση; Σαρώνουν το ρυθμιστικό πλαίσιο των παράγωγων προϊόντων -βασική πηγή κερδοσκοπίας-, ενώ καταργούν τον Νόμο Glass - Steagall του 1933, ο οποίος διαχώριζε τις δραστηριότητες της εμπορικής τράπεζας από εκείνες της επενδυτικής και αποτελούσε το τελευταίο οχυρό στη δημιουργία των «too big to fail» χρηματοπιστωτικών κολοσσών. Παράλληλα, «παγώνουν» τον αγώνα κατά των φορολογικών παραδείσων.
 Οι δύο τελευταίοι πείθουν τον Κλίντον να εξαιρέσει τα παράγωγα προϊόντα από κάθε επιτήρηση, απόφαση που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην κρίση των subprimes.
 Ο Ομπάμα, ο οποίος στην προεκλογική του εκστρατεία είχε πάρει 39 εκατομμύρια δολάρια από τη Γουόλ Στριτ -το ένα εκ των οποίων από την Goldman Sachs-, διόρισε υπουργό Οικονομικών (2006-2008) τον Χένρι Πόλσον, πρώην διευθυντή της συγκεκριμένης εταιρείας, το επιτελείο του οποίου αποτελείτο σχεδόν αποκλειστικά από πρώην συνεργάτες του στην τράπεζα. Αυτό ονομάστηκε στην αργκό της Γουόλ Στριτ «Goldman Connection» - η «διασύνδεση της Goldman».
 Και αφού οι κυβερνήσεις έσωσαν τις τράπεζες με τρισεκατομμύρια από τα χρήματα των φορολογουμένων, αναγκάζοντάς τους να πληρώσουν αναδρομικά με σκληρή λιτότητα, το 2010, και παρά την ψήφιση του Νόμου Dodd - Frank που πήγαινε τον μισό δρόμο για την επαναρύθμιση του χρηματοπιστωτικού τομέα, είχαν αναβιώσει σχεδόν όλες οι παλιές πρακτικές στις δευτερογενείς αγορές.
 Ο Στίγκλιτς σωστά επισημαίνει κάτι που τείνουμε να ξεχνάμε: τις πολιτικές συνέπειες αυτών των οικονομικών επιλογών, οι οποίες, όπως λέει, ήταν προβλέψιμες και όντως είχαν προβλεφθεί.
 Βασικότερη όλων ήταν το προφανές, ότι εκείνοι που αντιμετωπίστηκαν με αυτόν τον τρόπο από το «σύστημα», δηλαδή η μεσαία και η εργατική τάξη, θα στρέφονταν σε δημαγωγούς. «Κανείς όμως δεν μπορούσε να φανταστεί κάτι τόσο κακό όσο ο Τραμπ», καταλήγει ο νομπελίστας οικονομολόγος.
 Σήμερα, οι υπαίτιοι της καταστροφής έχουν επανέλθει στις παλιές τους θέσεις ή προβιβάστηκαν μέσω «μετεγγραφής» σε άλλο πιστωτικό ίδρυμα, ενώ όλο και περισσότεροι αναλυτές πιστεύουν ότι μια νέα, χειρότερη, κρίση είναι κάτι περισσότερο από πιθανή. [Πηγή: efsyn]

 ...Αντί σχολίου "επιδόρπιο":... Αν και δεν ευελπιστώ να πάρουμε, "εμείς" και τα "Κουλάκια" που μανιωδώς εκτρέφουμε με τις ψήφους μας, κάποιο μάθημα απ' το ξεβράκωμα (κρίση το λένε "επιστημονικά") που ξεκίνησε το 2008 και θα συνεχίζεται εις τους αιώνας των αιώνων, εν τούτοις αρνούμαι πεισματικά να υποτάξω την νοημοσύνη μου στην απόλυτη ανοησία και να βελάξω σαν γιδοπρόβατο... Γι' αυτό προσθέτω στο παραπάνω "μενού" του Τζόζεφ Στίγκλιτς δύο "επιδόρπια" για όσους ενδιαφέρονται να καταλάβουν τι εστί "καβαλάρηδες της Αποκάλυψης"...
 1. 10 Απλά Ερωτήματα.... Ε Δ Ω 
 2. Ο "μπαμπάς" των "καβαλάρηδων της Αποκάλυψης"... Ε Δ Ω 

Όσοι επιμένουν ακόμα, ότι η "ανάπτυξη" έρχεται και τα "Κουλάκια" θα τους πάνε άτα στις αγορές δε χρειάζεται να δουν τίποτα απ' τα παραπάνω... Να πάνε κατευθείαν Ε Δ Ω  ...                   [Κ.Φ.]

Δημόσιες ανάγκες - Ιδιωτικά όνειρα

 Σε καιρούς «ειρηνικούς» το λοιδορείς και το απαξιώνεις επαναλαμβάνοντας τις κατηγορίες που εξαπολύουν εναντίον του οι επαγγελματίες συνήγοροι του μικρού ή μεγάλου Ιδιωτικού Συμφέροντος, οι φανεροί ή συγκαλυμμένοι ιεροφάντες της Αγοράς, οι ανήκοντες στα προνομιούχα ιερατικά γένη που υπηρετούν με το αζημίωτο τη Θεά χρησμοδοτώντας σε ημερήσιες και βραδινές τηλεοπτικές τελετές, σε έντυπα, κονκλάβια και πανίσχυρες αμφικτιονίες.
 Σε καιρούς «ειρηνικούς» φωνάζεις σαν μαινόμενος παπαγάλος ότι πρέπει να συρρικνωθεί, να γίνει ελάχιστο, αμελητέο προς όφελος της Ιδιωτικής Πρωτοβουλίας και Προκοπής. Το κατηγορείς για τους όρους και τα όρια που κάποτε θέτει στην Ανάπτυξή της, στο απεριόριστο και ανεμπόδιστο Κέρδος της οποίας κάπου ονειρεύεσαι τον εαυτό σου κι εσύ. Επιχαίρεις για την υπονόμευσή του από κυβερνήσεις που υπόσχονται δημόσια, ενεργούν όμως ιδιωτικά.
 Μα σε καιρούς «ανωτέρας βίας» (σεισμοί, λιμοί, καταποντισμοί) αλλά και ανθρώπινης (κρίσεις, πόλεμοι, δυστυχήματα, εμπρησμοί) θυμάσαι ξανά το Δημόσιο, αυτό δηλαδή που δεν ανήκει στον έναν αλλά στον καθέναν, αυτό που φροντίζει όχι για τους λίγους αλλά για τους πολλούς.
 Σε αυτούς τους βίαιους καιρούς το περιμένεις οργανωμένο και ισχυρό, ικανό να επιβληθεί και να παρέμβει με όλα τα μέσα για να σε σώσει.
 Τότε, όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με τη δύναμη του μικρού ή μεγάλου Ιδιωτικού Συμφέροντος που ξεσπά με ορμή πάνω σου, είναι που περιμένεις το υπονομευμένο Δημόσιο να γκρεμίζει τους μαντρότοιχους της θανατικής καταδίκης και όχι να παραχωρεί άδειες για να υψωθούν, να χαράζει δρόμους και μονοπάτια που να μην ανήκουν μόνο στον Ιδιώτη-Ιδιοκτήτη αλλά στον Πολίτη-Άνθρωπο, να χτίζει και να συντηρεί ανθεκτικές, ασφαλείς γέφυρες κι όχι να παραδίδει την κατασκευή και τη φύλαξή τους σε κερδοσκοπικές εταιρείες, να ελέγχει την ποιότητα της τροφής εμποδίζοντας όσους τη δηλητηριάζουν, να ανοίγει ρέματα που ο Ιδιώτης για το μικροσυμφέρον του έχει μπαζώσει, να εξασφαλίζει γιατρούς που νοιάζονται και έχουν στη διάθεσή τους τα μέσα για να σε φροντίσουν χωρίς φακελάκι, να εγγυάται ποιοτική και δίκαιη μόρφωση για τα παιδιά και τα εγγόνια σου.
 Μα ξανάρχονται οι «ειρηνικοί» καιροί και βουίζουν στ’ αυτιά σου οι φωνές των ιερατείων που διαχειρίζονται τους «μύθους» και τις «αλήθειες» σου.
 Και ο Ιδιώτης παίρνει ξανά κεφάλι σε βάρος του Πολίτη που αποκοιμιέται συρρικνωμένος μέσα σου ακόμα μια φορά. Και η εύθραυστη, βραχύβια μνήμη σου σε προδίδει και πάλι και ξεχνάς ότι μπορεί κάποτε να τρέχεις κι εσύ πάνω σε μια γέφυρα που θα διαλυθεί κάτω απ’ τα πόδια σου, γιατί ένα Ιδιωτικό Συμφέρον θα έχει «ξεχάσει» τη συντήρησή της, αφού το Δημόσιο υπονομευμένο ή εξαγορασμένο δεν θα του έχει επιβληθεί!     [Πηγή: efsyn]

 Σχόλιο: 
 ...Σε καιρούς "ειρηνικούς" ο "Ιδιώτης" παίρνει ξανά κεφάλι σε βάρος του "Πολίτη"...ΕΔΩ 
και ο "σύγχρονος πολιτικός λόγος" μας θυμίζει την "καταγωγή" του είδους μας... ΕΔΩ ....

Σύνθετη ονομασία Μήτσο-Τάκης

 Επειδή ο πρόεδρος της Ν.Δ. πολεμάει τη σύνθετη ονομασία, που επιτεύχθηκε από τις κυβερνήσεις Ελλάδας και FYROM για τη λύση της γνωστής διαφοράς, σκέφτηκα, με την ευκαιρία και της ΔΕΘ, να χαριτολογήσω περί την τοποθέτησή του, που «ρίχνει λάδι στη φωτιά» ή καλύτερα «νερό στον μύλο» των ακραίων εθνικιστών.
 Σύνθετη ονομασία είναι και η δική του, κάτι που τον διαφοροποιεί από τους άλλους πολιτικούς αρχηγούς: Μήτσο-Τάκης. Αγνοώ πώς προέκυψε το επώνυμο αυτό για τη μεγάλη κρητική οικογένεια, ώστε να μπορώ να πω ποιος ήταν ο «Μήτσος» και ποιος ο «Τάκης» ή αν επρόκειτο απλά για τον Τάκη του Μήτσου ή ακόμα αν η σύνθετη αυτή ονομασία γεφύρωσε θανάσιμες διαφορές δύο οικογενειών, τις οποίες χώριζε κάποια βεντέτα.
 Στην περίπτωση του Κυριάκου, το επώνυμο μάλλον διχάζει και βαθαίνει διαφορές, παρά γεφυρώνει, σε αντίθεση με τον πατέρα του Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, που έκανε το μεγάλο βήμα της συγκυβέρνησης με την Αριστερά το 1989, της οποίας πρώτος νόμος ήταν η «Αρση των συνεπειών του Εμφυλίου Πολέμου».
 Συνεχίζοντας στο ίδιο μοτίβο περί Μητσοτάκη και σε αρμονία με τη Συμφωνία των Πρεσπών, οφείλω να αναφερθώ και στον «γεωγραφικό προσδιορισμό», που στην περίπτωση του Κυριάκου είναι «Χώρα δίχως μνήμη» (έτσι μας θέλει). Οσο για τις χρήσεις του ονόματος, θα έλεγα «Διά πάσαν χρήσιν των ακροδεξιών συνοδοιπόρων».
 Τέλος, επειδή ο Κυριάκος δηλώνει και ευλαβής χριστιανός, θα ήθελα να τον παραπέμψω και στη δεύτερη Επιστολή Παύλου προς Κορινθίους, η οποία λέει: «Εάν τας γλώττας των ανθρώπων λαλώ και των αγγέλων, αγάπην δε μη έχω, γέγονα χαλκός ηχών και κύμβαλον αλαλάζον». Αν δεν κάνω λάθος, την αγάπη και ειρήνη κήρυξε ο Χριστός, το ίδιο κάνει και το Ευαγγέλιο.
 Ωστόσο ο Κυριάκος, με επώνυμο που συνθέτουν δύο χριστιανικά ονόματα, τα Δημήτριος και Παναγιώτης, δεν φαίνεται να θέλει ειρηνικά και αλληλέγγυα Βαλκάνια ούτε θέλει να έχει βαλκανική πολιτική η Ελλάδα. Τους τελευταίους μήνες, ούτε μια φορά τον ακούσαμε να αναφέρεται στο βαλκανικό όραμα του Ρήγα Φεραίου, για τον οποίον ουδεμία αναφορά υπήρξε από τους βουλευτές της Ν.Δ. στη διάρκεια της συζήτησης στη Βουλή για τη Συμφωνία των Πρεσπών.
 Φαίνεται ότι οι σύγχρονοι μακεδονομάχοι δεν αναγνωρίζουν τον Ρήγα Φεραίο ως γνήσιο πατριώτη, εν αντιθέσει με τον Βασίλειο Βουλγαροκτόνο. Τι παρατσούκλι και αυτό!

* Συντάκτης: Πάνος Τριγάζης
 Μέλος του Συμβουλίου του Διεθνούς Γραφείου Ειρήνης                                   [Πηγή: efsyn]

Αλίμονό σου λογισμέ

Θοδωρής Κοτονιάς & Κώστας Στάθης... Ε Δ Ω 

Το καφενείο και η χώρα [μας]

 Αλλόκοτη και ξεχασμένη από θεούς και πολιτικούς η ελληνίς επαρχία [επαρχία!]. Η μόνη πληροφόρηση είναι το διαδίκτυο, παρακαλώ. Δεν παίζει η επιστήμη και η ανάπτυξη εδώ. Όλα είναι internet και ας λένε ό,τι θέλουν τα πολιτικά κόμματα και η τεχνολογική λογική. Ποιοι ανασχηματισμοί και κουραφέξαλα, εδώ όλα είναι ίσωμα.
 Έρχονται κάποιοι τζιτζιφιόγκοι, «Αθηναίοι» του χωριού, που βρήκαν κάποτε μια δουλειά [τους έδωσαν εννοείται μια δουλειά] και κάνουν τον καμπόσο -δεν είναι σε θέση να δουν τον θρήνο των αγροτών, την ολική καταστροφή της σοδειάς τους. Ετσι είναι τα πράγματα, λένε οι ίδιοι, τάχα αριστεροί και τάχα μου δεξιοί. Είπαμε: ίσωμα.
 Ξεσκίστηκε στις βροχές ο Ιούλιος και προκάλεσε τρομερές ρωγμές στα σπαρτά και τα φυτά της γης. Πληγωμένοι καρποί, ερεθισμένοι από τις φοβερές στάλες της βροχής· πνίγηκαν όλα, όλοι οι καρποί σιώπησαν, μαράθηκαν, αλλοιώθηκαν -ετελεύτησαν. Όλοι μιλάνε για έναν πολύ δύσκολο χειμώνα.
 Πώς θα τα βγάλουν πέρα χωρίς την παραμικρή είσπραξη από εισοδήματα; Σιγά μη στέρξει να απαντήσει κάποιος από τους νέους υπεύθυνους της αγροτικής πολιτικής. Τραχιές κουβέντες στο καφενείο. Παρόντα εντούτοις το χιούμορ και ο αυτοσαρκασμός, σαν αντίδοτο στη γενική θλίψη που διαχέει αφειδώλευτα η οικονομία της χώρας. Ουδείς νοιάζεται αν βγήκαμε από τα μνημόνια ή αν ανασχηματίστηκε το κυβερνητικό μόρφωμα. Πολλοί άνθρωποι δεν έχουν να φάνε, τι να λέμε τώρα για αριστερές κυβερνήσεις, γελάνε κι οι πέτρες.
 Ένας μήνας είναι υπεραρκετός να συνειδητοποιήσει κάποιος πόσο μικρή είναι η πολιτική ηγεσία του τόπου, πόσο σκλαβωμένη είναι η ελληνική κοινωνία, πόσο εξαρτάται από ξένες οικονομίες, αλλοδαπές. Όπως επίσης είναι ικανός τούτος ο χρόνος να σκεφτεί κάποιος για το τι κάνει στη ζωή του, τι τον έχουν υποχρεώσει να πράττει στη ζωή του, είτε το επέλεξε ο ίδιος είτε όχι [αν και το είτε ταυτολογικό εστί].
 Λοιπόν, εφέτος, οι καρποί είναι άνοστοι, όπως άνοστη και η αριστερή διακυβέρνηση, η ουτοπία των παιδικών χρόνων μερικών αφελών, που, όμως εξακολουθούν να βιώνουν την παιδικότητά τους. Θα περάσουν πολλά χρόνια ώσπου να αντιληφθεί ο μέσος Έλληνας πόσο παραμυθιασμένος ήταν επί πολλές, μα πολλές δεκαετίες. Εάν βέβαια το καταλάβει ποτέ. Όλα είναι λόγος, αλλά άντε να καταλάβει κανείς τι σημαίνει λόγος και τι σημαίνει αίσθημα, που έλεγαν και οι Γερμανοί ρομαντικοί.
 Δύσκολο το καφενείο -και πλέον όχι για όλους. Όσοι το παλεύουν με νύχια και με δόντια να καταστούν ικανοί να κεράσουν ένα ποτό, είναι παρόντες αλλά φαίνονται, στους τζιτζιφιόγκους που είπαμε, σαν εξωγήινοι. Ποτέ δεν καταλαβαίνουν οι φτωχοί, όσο έξυπνοι κι αν είναι, όσο κι αν συνειδητοποιούν τις αδικίες και τις αμετροέπειες συγχωριανών και πολιτικών. Τι να κάνουμε. Οι ασθένειες της κοινωνίας είναι ανίατες. Άλλοι βέβαια έχουν φροντίσει γι’ αυτό [γελοίοι ίσως αλλά έτσι είναι η διάρθρωση -έως τούδε- των κοινωνιών ανά τον κόσμο]. Χαιρετίσματα, λοιπόν, στην κοινωνία [και εις άπασαν την επικοινωνία]. [Πηγή: efsyn]

Σύνδρομο υπνικής άπνοιας σε ΜΜΕ και παράγοντες της Δικαιοσύνης και της πολιτικής

«Η σκανδαλώδης αποφυλάκιση είναι συνέπεια των απόνερων μιας στραβής νομοθέτησης» δήλωσε στο ραδιόφωνο ο πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών, Δ. Βερβεσός. «Δεν μπορεί να μην παραξένεψε τα μέλη του ΚΕΠΑ η διάγνωση ότι έχει ο 39χρονος Αρ. Φλώρος τόσο μεγάλο ποσοστό αναπηρίας» σημείωσε ο ίδιος.
«Καλά και οι δικαστές, ο δικηγόρος του δεν όφειλαν να αντιληφθούν και αυτοί το παράλογο;» ρώτησε ο δημοσιογράφος.
  «Οι δικαστές έκαναν τη δουλειά τους, το ίδιο και ο δικηγόρος του. Μπορεί η αρχική σκέψη του νομοθέτη να ήταν μια πιο σύγχρονη διεύρυνση της υφ' όρον απόλυσης αλλά όταν εφαρμόστηκε ο νόμος έπρεπε να διαπιστώσουν οι υπουργοί ότι υπάρχουν προβλήματα» συμπλήρωσε ο πρόεδρος του ΔΣΑ και συνέχισε: «Στην ουσία με τον νόμο αυτό εξυπηρετούνται τα συμφέροντα του οικονομικού εγκλήματος».
 Στην ίδια γραμμή στοχοποίησης του νόμου κι όχι της σωρείας αβλεψιών και παρανομιών που φαίνεται να εξασφάλισαν στον Αρ. Φλώρο την αποφυλάκιση, ακολούθησαν πρώτο το προεδρείο της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων, η Ν.Δ. και τα φιλικά της ΜΜΕ αλλά και ο πρώην υπουργός Δικαιοσύνης Χ. Αθανασίου.
 Έφριξαν όλοι αυτοί οι νομοταγείς δημοσιογράφοι και πολιτικοί που με πλαστές (;) γνωματεύσεις εξασφαλίστηκε το πιστοποιητικό του ΚΕΠΑ και αμέσως μετά η δικαστική αποδοχή του αιτήματος αποφυλάκισης. Κανένας όμως από όλους αυτούς δεν φαίνεται να φρίττει όταν αμέσως μετά την εκφώνηση βαρύτατων ποινών κάθειρξης δεκάδες εγκληματίες σαν τον Αρ. Φλώρο αλλά και άλλοι ενδεχομένως, πολύ περισσότερο επικίνδυνοι, αντί να οδηγηθούν στη φυλακή παίρνουν απευθείας την αναστολή ποινής από τα δικαστήρια και πάνε σπίτι τους.
 Αρκεί να υπενθυμίσει κανείς ότι, πλην του Ακη Τσοχατζόπουλου που παρέμεινε αρκετό διάστημα στη φυλακή μέχρι να αποφυλακιστεί, ο μόνος οικονομικός εγκληματίας που δεν πήρε απευθείας από το δικαστήριο ή έστω λίγο αργότερα από το Συμβούλιο αναστολή ποινής και οδηγήθηκε στη φυλακή είναι ο Αρ. Φλώρος! Οι υπόλοιποι δεν έχουν ανάγκη ούτε το ΚΕΠΑ, ούτε πλαστά ή νόμιμα πιστοποιητικά, ούτε σφραγίδες νοσοκομείων, ούτε τον νόμο Παρασκευόπουλου. Χάρη στην αποτελεσματική εκπροσώπηση των επώνυμων συνηγόρων τους αλλά και στην αμέριστη επιείκεια των δικαστηρίων εγκληματίες με βαριές κατηγορίες καταδικάζονται σε πολυετείς καθείρξεις και αφήνονται αμέσως ελεύθεροι με αναστολή ποινής.
 Ένα... ολίγον ταξικό ευεργετικό μέτρο
 Αξίζει να σημειωθεί ότι ειδικά η αναστολή ποινής αποδεικνύεται στην πράξη ένα εξαιρετικά ταξικό μέτρο, δεδομένου ότι προϋποθέτει τον πρότερο έντιμο βίο, τη γνωστή διαμονή και τις υψηλές συνήθως οικονομικές εγγυήσεις. Οι προϋποθέσεις αυτές σχεδόν εξ ορισμού είναι απαγορευτικές για τον κάθε φτωχοδιάβολο που ζητάει παρόμοια επιείκεια από τους δικαστές.
 Για παράδειγμα, τόσο ο γνωστός για τις υπερβολικές διασκεδάσεις του συγκατηγορούμενος του Αρ. Φλώρου, κ. Μηλιώνης, όπως και οι υπόλοιποι συγκατηγορούμενοι που καταδικάστηκαν για υπεξαίρεση, ξέπλυμα και λαθρεμπορία βγήκαν αμέσως μετά τη δίκη έξω με αναστολή, με τη ζημία του Δημοσίου από την Energa-Hellas Power να αγγίζει τα 256 εκατ. ευρώ. Στον ίδιο τον Αρ. Φλώρο ξεχνούν όλοι ότι δόθηκε αναστολή ποινής και απαγόρευση εξόδου από τη χώρα ενώ καταδικάστηκε για ηθική αυτουργία σε ανθρωποκτονία από πρόθεση! Κι αυτό, ενώ ήδη συνεχιζόταν και η δίκη για την υπεξαίρεση, στην οποία δεν του δόθηκε όμως αναστολή ούτε φυσικά και το ελαφρυντικό του πρότερου έντιμου βίου.
 Στη συνέχεια αίτημα αποφυλάκισης υπέβαλαν οι συνήγοροί του, Ηλίας Αναγνωστόπουλος και Βασίλης Δημακόπουλος, επικαλούμενοι την ανεπανόρθωτη βλάβη που θα υποστεί η υγεία του από την παραμονή του στις φυλακές. Ο ίδιος ο κατηγορούμενος επικαλέστηκε τη μόνιμη κατοικία του στη Φιλοθέη και την παρουσία του κατά τη διάρκεια της δίκης.
 Ας θυμηθούμε λοιπόν για λίγο και πόσοι άλλοι οικονομικοί (και όχι μόνο) εγκληματίες με γνωστές διαμονές σε βίλες, με πρότερους έντιμους βίους, με... εύθραυστη υγεία και με μεγάλες οικονομικές εγγυήσεις τελικά απέφυγαν ακόμα και να αντικρίσουν τα κάγκελα της φυλακής.
 Η «λίστα» αναστολών
■ Δωροδοκία γιατρών, υπερκοστολογήσεις και ξέπλυμα βρόμικου χρήματος καθείρξεις 11 έως 14 χρόνια. Ολοι ελεύθεροι με αναστολή.
■ Τοκογλυφία και συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση εκβιαστών που χρησιμοποιούσε ακόμα και βία κατά καταστηματαρχών. Είκοσι άτομα (μεταξύ τους αστυνομικοί), ποινές από 5 έως 13 χρόνια. Ολοι ελεύθεροι με αναστολή.
■ Οι τέσσερις ένοχοι της αλυσίδας φούρνων που εκβίαζαν γυναίκες και ανήκαν σε μεγάλο κύκλωμα σωματεμπορίας με ποινές κάθειρξης 10 έως 12,5 χρόνια πήραν όλοι αναστολή.
■ Υπόθεση «Noor One»: 33 κατηγορούμενοι. Με ολική ανατροπή του βουλεύματος και της εισαγγελικής πρότασης καταδικάζονται με τη βαρύτερη των ποινών οι δύο Ελληνες «αποστολέας» και «παραλήπτης» του φορτίου των δύο τόνων ηρωίνης και τρεις αλλοδαποί. Οι υπόλοιποι κατηγορούμενοι Ελληνες επιχειρηματίες καταδικάστηκαν σε καθείρξεις, πήραν αναστολή και αφέθηκαν ελεύθεροι.
■ Αναστολή στην εκτέλεση της ποινής κάθειρξης πήραν οι τέσσερις καταδικασθέντες, υπεύθυνοι της εταιρείας ΗΛΙΟΣ, για το μοιραίο δυστύχημα τον Αύγουστο του 2005, στο οποίο έχασαν τη ζωή τους 123 επιβαίνοντες στο αεροπλάνο.
■ Ολοι οι κατηγορούμενοι, μαζί και ο βασικός ένοχος (16 χρόνια κάθειρξη), για τη δολοφονία του φιλάθλου Κώστα Κατσούλη αφέθηκαν γρήγορα ελεύθεροι με αναστολή.
■ Ο χρυσαυγίτης γυμναστής από την Ιεράπετρα, που καταδικάστηκε σε 12 χρόνια κάθειρξη για τον κατ’ εξακολούθηση βιασμό μιας 14χρονης αθλήτριάς του, πήρε αναστολή ένα χρόνο μετά.
■ Πέντε χρόνια με αναστολή και οι βιαστές μιας κοπέλας στην Κοζάνη λόγω... προτέρου εντίμου βίου.
■ Μανωλάδα: ένοχοι «στα μαλακά» και με αναστολή ποινής οι δύο επιστάτες που πυροβόλησαν εναντίον των εργατών γης. Ο ένας για πρόκληση επικίνδυνων σωματικών βλαβών και του επιβλήθηκε εξαγοράσιμη (!) ποινή φυλάκισης 14 ετών και επτά μηνών και ο άλλος για απλή συνέργεια με εξαγοράσιμη ποινή φυλάκισης οκτώ χρόνια και επτά μήνες.
■ Φονικές πυρκαγιές Ηλείας 2007: το δικαστήριο έκρινε ένοχους τον πρώην νομάρχη Ηλείας Χ. Καφύρα, τον έκπτωτο δήμαρχο Ζαχάρως Π. Χρονόπουλο, τον πυροφύλακα Π. Τσούρα και την 84χρονη Σ. Νικολοπούλου. Η αρχική ποινή ήταν 77 χρόνια για τον καθένα, η οποία συγχωνεύτηκε στα 40 έτη. Ωστόσο, επειδή το αδίκημα είναι πλημμεληματικού χαρακτήρα, επιβλήθηκε η ανώτατη ποινή των 10 ετών για κάθε κατηγορούμενο. Η ποινή ήταν εξαγοράσιμη και οι κατηγορούμενοι αφέθηκαν ελεύθεροι.
■ Ένοχοι για βασανιστήρια, που είχαν ως αποτέλεσμα τη βαριά σωματική βλάβη (!) του Ιλι Καρέλι, σε βαθμό κακουργήματος κρίθηκαν από το Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο Θεσσαλονίκης σωφρονιστικοί υπάλληλοι. Το δικαστήριο αποφάσισε να τους αφήσει ελεύθερους εν όψει του Εφετείου, υπό τον όρο της απαγόρευσης εξόδου από τη χώρα.
■ Σε ποινή κάθειρξης οκτώ ετών με αναστολή και χρηματική εγγύηση καταδικάστηκε ο πρώην υπουργός του ΠΑΣΟΚ, Τάσος Μαντέλης, ενώ μαζί του καταδικάστηκε επίσης με αναστολή και το πρώην στέλεχος στης Siemens Ηλίας Γεωργίου.
■ Ο παραολυμπιονίκης Βασίλη Τσαγκάρης καταδικάστηκε σε κάθειρξη 16 ετών με αναστολή για τη δολοφονία του ξενοδόχου Μάριου Λουκόπουλου, τον Μάρτιο του 2017, στο Μοσχάτο.
■ ΜΚΟ της Εκκλησίας της Ελλάδος «Αλληλεγγύη»: πρότερο έντιμο βίο αλλά και καλή συμπεριφορά μετά την πράξη ήταν τα ελαφρυντικά που οι δικαστές αναγνώρισαν στο πρόσωπο του Δημήτρη Φουρλεμάδη και λειτούργησαν σαν καρυοθραύστης... στο «σπάσιμο» των ισοβίων για τον πρώην στενό συνεργάτη του μακαριστού Χριστόδουλου. Μπορεί να άκουσε 16ετή κάθειρξη λόγω της βαρύτητας των αδικημάτων, αλλά θα την... εκτίσει ελεύθερος με «όχημα» την αναστολή!
■ Ο «διάσημος εθνοφύλακας» Παναγιώτης Μπαντέμης, πρώην πυρηνάρχης της Χρυσής Αυγής στη Δράμα, έχει καταδικαστεί πρωτόδικα σε κάθειρξη 14 ετών και 10 μηνών ως επικεφαλής της επίθεσης σε βάρος δύο γυναικών από τη Βόρεια Ηπειρο στο Μεταξουργείο το 2011. Η υπόθεση εκδικάστηκε στις 16.6.2015 και το Γ’ Μονομελές Εφετείο Κακουργημάτων καταδίκασε τον Μπαντέμη και τους άλλους δύο κατηγορουμένους, τον Alexander Steven James (ερήμην) και τον Γεώργιο Φουρνάρο, για ληστεία και για επικίνδυνη σωματική βλάβη, ενώ αναγνώρισε και το ρατσιστικό κίνητρο των δραστών. Και ενώ το δικαστήριο απέρριψε τον ανασταλτικό χαρακτήρα στην έφεση, οι Μπαντέμης και Φουρνάρος κατάφεραν αργότερα να εξασφαλίσουν την αναστολή της ποινής τους μέχρι να εκδικαστεί η υπόθεση σε δεύτερο βαθμό. Εκτοτε οι δύο κατηγορούμενοι ζητούν αλλεπάλληλες αναβολές και τις πετυχαίνουν.
■ Ενοχοι για επιμέρους πράξεις δωροδοκίας-δωροληψίας και παράνομου στοιχηματισμού κρίθηκαν στην πλειονότητά τους οι κατηγορούμενοι για την υπόθεση των στημένων αγώνων της περιόδου 2008-11, γνωστή και ως υπόθεση «Koriopolis». Ανάμεσά στους ενόχους και οι Αχιλλέας Μπέος, Γιάννης Κομπότης, Γιώργος Τσακογιάννης, Αβράαμ Παπαδόπουλος, Γιώργος Μποροβήλος και Δημήτρης Μπάκος. Ποινές από 5 μήνες έως και 10 χρόνια φυλάκισης αποφάσισε το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων. Ολοι αφέθηκαν ελεύθεροι με αναστολή ποινής.
* Σε οκταετή κάθειρξη και ποινή φυλάκισης τριών μηνών με αναστολή, καθώς και σε χρηματική ποινή 40.300 ευρώ, καταδικάστηκε από το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων ο πρώην πρόεδρος του Νοσοκομείου Παίδων «Αγλαΐα Κυριακού», Χάρης Τομπούλογλου, για την υπόθεση της δωροδοκίας του από διαφημιστική εταιρεία.
■ Ισόβια για τον συνεργάτη του Ακη Τσοχατζόπουλου, Γιάννη Σμπώκο (πρώην διευθυντής εξοπλισμών), και κάθειρξη 25 και 20 έτη για τους Αντώνη Κάντα και Νίκο Λεονταρίτη. Οι δύο τελευταίοι αφέθηκαν ελεύθεροι με αναστολή.
■ Με την καταβολή εγγύησης 700.000 ευρώ αποφυλακίστηκε με απόφαση (κατά πλειοψηφία 3-2) του Πενταμελούς Εφετείου Αναστολών ο πρώην υπουργός Εσωτερικών της Κύπρου, Ντίνος Μιχαηλίδης, καταδικασμένος σε κάθειρξη 15 ετών για την υπόθεση διακίνησης «μαύρου χρήματος» για την αγορά των ρωσικών αντιαεροπορικών συστημάτων TOR M1.
■ Την αίτηση αναστολής εκτέλεσης της ποινής της 20ετούς κάθειρξης που είχε επιβληθεί τόσο στον ηγούμενο όσο και σε μοναχό της παλιάς αδελφότητας της Μονής Εσφιγμένου, για το επεισόδιο με τη ρίψη μολότοφ, τον Ιούλιο του 2013, κατά την προσπάθεια εκκένωσης του αντιπροσωπείου της μονής, στις Καρυές Αγίου Ορους, έκανε δεκτή το Μικτό Ορκωτό Εφετείο Θεσσαλονίκης.
■ Κάθειρξη δέκα ετών και έξι μηνών με αναστολή επιβλήθηκε στον Αλέξανδρο Αγγλούπα, ο οποίος δικάστηκε από το Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο της Αθήνας για τον πυροβολισμό σε βάρος της Γωγώς Φαρμάκη τον Νοέμβριο του 2011. Με την απόφασή του το δικαστήριο αναγνώρισε στον επιχειρηματία -ο οποίος σημειωτέον είχε προφυλακιστεί για την υπόθεση της σπείρας Ρομά που ξάφριζε σπίτια πλουσίων- το ελαφρυντικό της ειλικρινούς μεταμέλειας, αλλά όχι αυτό του προτέρου εντίμου βίου!
Κουνώντας το δάχτυλο
 Να λοιπόν που χωρίς τον νόμο Παρασκευόπουλου (καλώς ή κακώς) της φυλακής τα κάγκελα δεν είναι για τους επώνυμους ή τους «ειδικής» προέλευσης εγκληματίες. Το χειρότερο όμως δεν είναι ούτε οι επιλεκτικές αναστολές ποινών που δίνουν τα δικαστήρια, ούτε οι αποφυλακίσεις με πλαστά ή όχι πιστοποιητικά, ούτε καν οι συνεχείς αναβολές των δικών. Το χειρότερο είναι ότι εκείνοι που υποκριτικά και με πρόσχημα την εγκληματικότητα κουνάνε σήμερα το δάχτυλο και ζητούν κατάργηση ενός νόμου ο οποίος ορίζει αντικειμενικά κριτήρια (ασθένειας, αναπηρίας κ.λπ.) για όλους τους καταδικασμένους προκειμένου να γίνονται δεκτά τα αιτήματα αποφυλάκισης, δεν ανησυχούν καθόλου για την περίπτωση υποτροπής όσων καταδικάζονται σε βαριές καθείρξεις και παραμένουν ελεύθεροι λόγω αναστολής.
 Προφανώς δεν αποτελεί λύση ο περιορισμός των αναστολών, όμως επίσης δεν αποτελεί λύση η ενοχοποίηση ενός νόμου επειδή κάποιος ίσως πλαστογράφησε γνωματεύσεις. Διαφορετικά θα φτάσουμε και πάλι στις ακραία απάνθρωπες λύσεις που θέσπισε ο νόμος Αθανασίου με τις φυλακές απομόνωσης μόνο και μόνο επειδή επί υπουργίας του ο Χ. Ξηρός παραβίασε την άδειά του.
[Πηγή: efsyn]