Υπουργοί και βουλευτές με ή χωρίς offshore;

 Μέρος 1ο
 Όταν βλέπεις μία μακροσκελή κυβερνητική ανακοίνωση με πλήθος τεχνικών όρων κι ένα σωρό παραπομπές, καταλαβαίνεις πως δεν θα... καταλάβεις τίποτε. Αν χρειάζεσαι μεταφραστή για ένα θέμα κατεξοχήν πολιτικό, τότε άστα να πάνε.
 Και επειδή η αντιπολίτευση έχει λερωμένη την... offshore φωλιά της, δεν σημαίνει πως έτσι αθωώνεται η κυβέρνηση. Η διάταξη που ψήφισε σε αυτό το τεράστιο Ν/Σ των χιλιάδων σελίδων είναι ξεκάθαρη: Δίνει το δικαίωμα σε βουλευτές και υπουργούς (αλλά και γενικούς γραμματείς υπουργείων) να φτιάξουν offshore σε συνεργαζόμενες φορολογικά χώρες ακόμη και αν αυτές είναι φορολογικοί παράδεισοι.
 Τώρα το αν ο προηγούμενος νόμος ήταν τρωτός, αν μπορούσαν μέσω παρένθετων προσώπων να φτιάχνουν offshore και μετά να αθωώνονται, αν ο Παπασταύρου είναι Παπασταύρου και αν «ξέρατε τι ψηφίζατε το Σεπτέμβριο οπότε βουλώστε το τώρα» (σε ελεύθερη μετάφραση), όλα τους είναι δευτερευούσης σημασίας.
 Το νομοσχέδιο των 7,5 χιλιάδων σελίδων αποτελεί τη ντροπή των βουλευτών που το ψήφισαν μια και είναι φανερό πως δεν ήξεραν τι ψήφιζαν. Να ελέγξουμε και εκείνους της αντιπολίτευσης που δεν πήραν χαμπάρι τέτοιες διατάξεις ώστε να τις κατακρίνουν στη Βουλή; Όχι βέβαια, καμία επίπληξη, τι να προλάβουν αυτοί, τι να καταφέρουν και οι δημοσιογράφοι.
 Πάντως ήταν αδικία για τους βουλευτές. Να το πούμε αυτό. Δεν φτάνει που δεν έχουν υποστεί τις περικοπές του απλού κόσμου, δεν αρκεί που «κλαίνε» για τους αντισυνταγματικούς νόμους που ψηφίζουν, τι θέλατε δηλαδή τώρα, να μην μπορούν να στήσουν και αυτοί μία offshore όπως κάνει όλος ο κόσμος;   [Πηγή: efsyn.gr - Συντάκτης: Δημήτρης Κανελλόπουλος]

 Μέρος 2ο
 Τροπολογία φέρνει την Τετάρτη στη βουλή η κυβέρνηση για να αλλάξει τη διάταξη για τις offshore υπουργών, βουλευτών,η οποία προκάλεσε αντιδράσεις στις τάξεις της αντιπολίτευσης, αλλά και εντός κυβερνητικού στρατοπέδου. Την ανακοίνωση έκανε η Όλγα Γεροβασίλη και μίλησε για γενική απαγόρευση στη συμμετοχή πολιτικών σε εταιρείες εκτός Ελλάδας.... Ε Δ Ω 

 Μέρος 3ο  
 Σχόλιο: "Η Κυβέρνηση της Όλγας" είχε πράξει σωστά, αλλά τώρα έφερε την ντροπολογία για να πράξει σωστότερα, διότι με το "απλό σωστό" έδινε τη δυνατότητα στον κλέφτη να μη φωνάζει και να περάσει απαρατήρητος...
 Επειδή όμως οι κλέφτες ούρλιαζαν και τους πήραν χαμπάρι, η "κυβέρνηση της Όλγας" έφερε το σωστότερο...  Διότι... "Σε αυτό τον τόπο, δεν μπορεί να γίνει άλλο ανεχτό να φωνάζει ο κλέφτης για να φοβηθεί ο νοικοκύρης."....
 Με άλλα λόγια: Πνεύμα αφορολόγητον και ηθική off shore… Ε Δ Ω 

Υπουργός στη σφαίρα του παραλόγου

 Κι ενώ το αδιανόητο στρογγυλοκάθεται στην κάθε μέρα μας, ουδείς, σχεδόν, αντιδρά. Βγαίνει ο ανεκδιήγητος Καμμένος, εξέχον μέλος της κυβέρνησης, και αποκαλεί εγκληματικό και αντισυνταγματικό ό,τι ψήφισε ο ίδιος! Τι σκοτάδια έχει στον νου του; Τι τρικυμία τον έχει κατακλύσει; Επιπλέον: Δεν έφριξαν όσοι τον άκουσαν; Δεν αντέδρασαν; Και ο πρωθυπουργός της χώρας;
 Αλλά είπαμε, τίποτε πλέον δεν σοκάρει κανέναν. Είναι τόση η απογοήτευση ώστε επιτρέπει στο άλογο στοιχείο να παρελαύνει και μερικοί μάλιστα να το χειροκροτάνε. Τι θα μας βγάλει από τούτη την αφασία, τούτη την (όντως εγκληματική) αδράνεια; Τι ή ποιος ή ποιοι θα μας ταρακουνήσουν λίγο να δραπετεύσουμε από τον λήθαργο;
 Αυτή η εθνική αναισθησία έχει κάνει το δέρμα μας παχύ, έχει αποδιαρθρώσει τη συνείδηση, έχει καταστρέψει τα κύτταρα αντίδρασης και σθένους. Κι εξακολουθούν μερικοί να μιλάνε για Αριστερά και λοιπά χαζά ηρωικά, που και αυτά μόνο στη σφαίρα του παραλόγου μπορούν να περιδινούνται. Βιώνουμε τη δικτατορία της γελοιότητας του κυβερνητικού «στρατοπέδου»· παρ’ όλα αυτά πέρα βρέχει...
 Πώς αντέχεται τόση νοσηρότητα, τόση σχιζοφρένεια θα έλεγα; Ουδείς μπορεί να απαντήσει (είναι και πεπερασμένα τα όρια λογικής, τι να πεις...). Πώς ερμηνεύεις το ανερμήνευτο των δηλώσεων του υπουργού; Αμ, δεν το ερμηνεύεις. Χάσκουμε ακούγοντάς τον, αντί να πάρουμε ένα φραγγέλιο... Ξέχασα, όμως, είναι αντιθεσμική μια τέτοια πράξη. Πάει στο καλό. Οι θεσμοί οι ίδιοι δεν κοκκινίζουν από την ύβριν; Προσωποποιούμε τους θεσμούς γιατί αυτοί που τους υπηρετούν έχουν ονόματα.
 Μη δίνεις σημασία, λένε πολλοί, δεν βαριέσαι, σηκώνουν τους ώμους άλλοι, τι περίμενες από έναν ακροδεξιό, απαντούν οι πιο ιδεολόγοι. Αν εξαιρέσουμε την επίθεση σκοπιμότητας που εξαπέλυσαν εναντίον του τα φερέφωνα των κομμάτων, ουδείς άλλος θεσμός ξεσηκώθηκε, τα πανεπιστήμια λ.χ., τα συνδικάτα, ξέρω ’γώ.
 Δεν βρίσκεται εν υπνώσει άπασα η ελληνική κοινωνία, όχι, έχει όμως τόσο σαστίσει απ’ αυτά που βλέπει και ακούει που νιώθει ηλίθια και, άρα, ανίκανη να αρθρώσει εξεγερτικό λόγο ή να παρέμβει δραστικά κινητοποιώντας τα αντανακλαστικά του λόγου απέναντι στο παράλογο.
 Είναι τόση η παχυδερμικότητα ώστε μερικοί όταν εκστομίζουν το απίθανο παίρνουν και πόζα, κοκορεύονται· τεθλιμμένοι προ παντός. Τι συντυχία και τούτη· μπορούν να σπάσουν τα νεύρα σε έναν ολόκληρο λαό, είναι ικανοί (το έχουν αποδείξει άλλωστε). Ζήτω, λοιπόν, η εξωφρένεια!
 Όσο για το ελληνικό Σύνταγμα, τι να λέμε τώρα. Ποιο Σύνταγμα και ποια Βουλή μπροστά στις βουλές των δανειστών. Θρηνούμε -ανήμποροι όντες- την απώλεια της εθνικής ταυτότητας (και κυριαρχίας). Ηταν κάποτε ένα ανεξάρτητο, κυρίαρχο ελληνικό κράτος... Εδώ που τα λέμε, υπήρξε αλήθεια ποτέ ένα τέτοιο κράτος, μ’ αυτά τα θεμελιώδη συστατικά;
 Πολλοί κουνάνε αρνητικά και θλιμμένα το κεφάλι τους.
 [Πηγή: efsyn.gr - Γιώργος Σταματόπουλος]
Σχόλιο: Το αδιανόητο δεν είναι φαινόμενο των ημερών... Στρογγυλοκάθεται στην καμπούρα μας με την ανοχή μας.. Ο ωχαδερφισμός, το "μη δίνεις σημασία", το "δε βαριέσαι", το "σήκωμα των ώμων" δεν είναι απλά χαρακτηριστικά γνωρίσματα της κοινωνίας μας, είναι "ιδεολογία", τρόπος ζωής... Σε μια κοινωνία κακοφορμισμένη, το αδιανόητο κάνει περίπατο και η λογική λουφάζει..
Και δεν κινείται μόνο ο "Υπουργός" στη σφαίρα του παραλόγου... Προηγήθηκαν "Πρωθυπουργάρες", σωρεία "Υπουργών", "Υφυπουργοί", "Βο(υ)λευτές", "παρατρεχάμενοι", "συνδικαλισταράδες" και πλήθος"χειροκροτητών" που "διόριζαν" όλους τους προηγούμενους...
Έτσι ο "κήπος της παράνοιας" μεγαλούργησε και η σφαίρα του παράλογου (στην οποία είμαστε επιβάτες όλοι μαζί), ταξιδεύει στο άπειρο χωρίς ελπίδα... 

Σε βαθιά νερά

Αργύρης Λούλατζης ... Ε Δ Ω 

Ιπτάμενα ταξί άνευ πιλότου

 Η είδηση
 "Την ονομασία SerVert SV5B θα έχει το πρώτο άνευ πιλότου ιπτάμενο ταξί που σχεδιάζουν οι Ρώσου και σκοπεύουν να θέσουν σε χρήση περί το 2035. Θα λειτουργεί με μικτό τρόπο θυμίζοντας ταυτόχρονα ελικόπτερο και αεροπλάνο.
 Χάρη σε αυτή την σχεδίαση θα έχει την δυνατότητα να προσγειώνεται και να απογειώνεται κατακόρυφα ενώ θα ταξιδεύει κανονικά ως μικρο αεροπλάνο προκειμένου να καλύψει μεγάλες αποστάσεις. Το κόστος του τοποθετείται μεταξύ 700.000 και 1.000.000 δολαρίων."... Ε Δ Ω 

Η πραγματικότητα
 Σχόλιο: Η είδηση όντως είναι εντυπωσιακή, αλλά ... Η σκληρή πραγματικότητα είναι άλλη... Διότι αυτό που σχεδιάζουν οι Ρώσοι τώρα και θα το χρησιμοποιήσουν το 2035 (ζήσε μαύρε μου να φας το Μάη τριφύλλι .... που λέγαμε ...), είναι απλά μια καραμπινάτη "κλοπή", αφού στην Ελλάδα κυκλοφορούν ήδη ιπτάμενα ταξί και μάλιστα με κόστος συμβατικού μεταχειρισμένου αυτοκινήτου... Δυστυχώς κι αυτό το "τεχνολογικό πλεονέκτημα" το αφήσαμε ανεκμετάλλευτο...
Ας όψεται η κρίση...
Δείτε τα ελληνικά "ιπτάμενα ταξί" και βγάλτε τα συμπεράσματά σας ... Ε Δ Ω  

«Ποίον σε έπος φύγεν έρκος οδόντων;»

Ποίον σε έπος φύγεν έρκος οδόντων;
—  Ιλιάδα Δ’ 360
μτφρ: Κυριολεκτικά: Τι λόγος ξέφυγε από την οδοντοστοιχία σου;;
 Μεταφορικά: Τι μαλακία είπες τώρα;
(ο Δίας αντιδρώντας στην κατηγορία της Αθηνάς ότι εγκατέλειψε τον Οδυσσέα)
Πηγή: http://www.gnomikologikon.gr/

Μερικές εισαγωγικές σκέψεις του "ποιητή": Τα "πολιτικά μεγαθήρια" της Χώρας μας συνεργάζονται για το "καλό μας" με αγαστό τρόπο και δεν το κρύβουν... Γιατί να το κρύψουν άλλωστε;;;;
 Μεταφορικά θα λέγαμε ευθαρσώς ότι κάνουν "αλλαξοκωλιές" εντελώς ανερυθρίαστα, παίζουν δηλαδή πασίτσες αναμεταξύ τους για να περνάει η ώρα... Έτσι παρακολουθούμε άναυδοι ένα παιχνίδι τόσο στημένο που θα το ζήλευε ακόμα και ο Ολυμπιακός του Λοβέρδου... Εκεί μας κατάντησαν τα προσκυνημένα...
"Απολαύστε" μεταρρυθμίσεις βγαλμένες απ' ευθείας απ' την εποχή των σπηλαίων και στη συνέχεια κλάψτε από συγκίνηση με το "εκπαιδευτικό όραμα" του κ. Κούλη...

Μέρος πρώτο: Το «πόρισμα Γαβρόγλου» και ο σουρεαλισμός στη Βουλή

 "Στην προγραμματισμένη για χθες συνεδρίαση της Βουλής, που έγινε στο πλαίσιο του Εθνικού Διαλόγου για την Παιδεία (έκθεση-100σέλιδο πόρισμα), η Ν.Δ. δεν προσήλθε. Ο πρόεδρος της Επιτροπής Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής, Κώστας Γαβρόγλου, προσπαθώντας να εξηγήσει την απουσία των βουλευτών της Ν.Δ. από τη συνεδρίαση, δήλωσε τα εξής: «Η Ν.Δ. ή δεν έχει προτάσεις, κάτι που δεν συμβαίνει όμως, ή στην πρόταση των 100 σελίδων έχουν δει πολλές προτάσεις της αξιωματικής αντιπολίτευσης και δεν αντέχουν αυτή την πραγματικότητα».
 Αβίαστα θα μπορούσε να συμφωνήσει κανείς με τον κ. Γαβρόγλου στο πρώτο σκέλος της διαπίστωσής του, ότι δηλαδή η απουσία της Ν.Δ. δεν σχετίζεται με την απουσία προτάσεων από το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Εξάλλου από την υλοποίηση των προτάσεών της την περίοδο που ήταν κυβέρνηση και υπουργός Παιδείας ήταν ο Κ. Αρβανιτόπουλος, εκπαιδευτικοί και μαθητές αναπνέουν ακόμη τα αποκαΐδια.
Διαπιστώσεις
 Υποχρηματοδότηση, διαθεσιμότητες, αύξηση ωραρίου εκπαιδευτικών, αξιολόγηση-τρομοκρατία, αύξηση των μαθητών στα τμήματα, κινητικότητα εκπαιδευτικών, κατάργηση ολόκληρων τομέων στην Επαγγελματική Εκπαίδευση, χιλιάδες κενά στα σχολεία, μηδενικοί μόνιμοι διορισμοί εκπαιδευτικών, περικοπές από το Νηπιαγωγείο μέχρι το Πανεπιστήμιο, μεθοδικά χτυπήματα στον δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα της εκπαίδευσης σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της και άλλα πολλά. Άρα προτάσεις είχε και έχει η Ν.Δ. και τις έχει διατυπώσει χωρίς «καλολογικά στοιχεία» και ο εκπρόσωπός της, ο κ. Φορτσάκης.
 Παράλληλα, το ίδιο αβίαστα θα μπορούσε να συμφωνήσει κανείς στο δεύτερο σκέλος της διαπίστωσης του κ. Γαβρόγλου, δηλαδή στην αναφορά του πως στο πόρισμα των 100 σελίδων υπάρχουν πολλές προτάσεις της αξιωματικής αντιπολίτευσης και δεν αντέχουν αυτή την πραγματικότητα. Αυτό πιστεύει και η εκπαιδευτική κοινότητα για την «πρόταση των 100 σελίδων» του κ. Γαβρόγλου.
 Ότι είναι συνέχεια και επέκταση των «προτάσεων», της πολιτικής δηλαδή της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ στην εκπαίδευση. Και δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά, καθώς τόσο οι «προτάσεις» της Ν.Δ. όσο και το «πόρισμα Γαβρόγλου» πηγάζουν από το ίδιο ακριβώς σημείο: από τα μνημόνια και τις κατευθύνσεις του ΟΟΣΑ. Βεβαίως για λόγους που έχουν να κάνουν με τις διαφορετικές ρητορικές, η εκφορά του λόγου δεν είναι πάντα η ίδια.... " Ολόκληρο το άρθρο Ε Δ Ω 

Μέρος δεύτερο: Οι πελάτες του Κυριάκου

 "Πελάτες ή μαθητές; Ο κ. Μητσοτάκης από το βήμα του 10ου συνεδρίου του κόμματός του ήταν σαφής για το πώς εννοεί τη δική του μεταρρύθμιση στον χώρο της Παιδείας:
«Μια Παιδεία βασισμένη στον υγιή ανταγωνισμό μεταξύ πολλαπλών επιλογών με γνώμονα πάντα την ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών, σκεπτόμενοι πρώτα από όλα τους μαθητές, τους πραγματικούς πελάτες της Παιδείας».
 Θα μπορούσε να πει κανείς το αρχαιοελληνικό: «ποίον σε έπος φύγεν έρκος οδόντων;», κύριε πρόεδρε της Ν.Δ.; (Ιλιάδα Δ’ 360. μτφρ: τι λόγος ξέφυγε από την οδοντοστοιχία σου;).
 Πώς το είπε ο κ. Μητσοτάκης; Τι είναι οι μαθητές; Πελάτες, λέει. Οι μαθητές είναι οι πελάτες των σχολείων.
 Δεν υπάρχει πιο χαρακτηριστική φράση δυσφήμησης της εκπαίδευσης, όταν ο μαθητής μετατρέπεται σε καταναλωτή, σε πελάτη και όταν η μόρφωση υποβαθμίζεται σε αγοραία διαδικασία και εμπόρευμα.
 Και αυτό δεν ειπώθηκε από τον κ. Μητσοτάκη εν τη ρύμη του λόγου του· σε συνέντευξη Τύπου ειπώθηκε, με το βάρος της εισηγητικής ομιλίας του  στο 10ο συνέδριο της Ν.Δ.
 Κάνουμε αυτή την επισήμανση γιατί αν γνωρίζει κανείς, στοιχειωδώς, τις απόψεις της Ν.Δ. και του προέδρου της για την εκπαίδευση, καταλαβαίνει αμέσως ότι όσα είπε ο τελευταίος «για τους μαθητές-πελάτες» κάθε άλλο παρά «ανορθογραφία» αποτελούν στο όραμά του για την Παιδεία."... Ολόκληρο το "αριστούργημα του κ. Κούλη" ... Ε Δ Ω 

Μέρος τρίτο: 1. Ποίον σε έπος φύγεν έρκος οδόντων; (Μεταφορικά) 
                       2. Καληνύχτα Ελλάδα (Κυριολεκτικά) .... 

San Michele

Θανάσης Παπακωνσταντίνου .... Ε Δ Ω 

Το τριφύλλι του Μάη και το "ευτυχισμένο" 2018

 Η Είδηση

 "Η Ελλάδα παίρνει την αξιολόγηση και ένα τσεκ ύψους 10,3 δισ. ευρώ, σπασμένο σε δύο υποδόσεις, αλλά όλα δείχνουν ότι θα πρέπει να περιμένει μία διετία ακόμη για να ελπίζει στον καθορισμό συγκεκριμένων μέτρων για την ελάφρυνση του χρέους.
 Μέχρι το 2018 θα πρέπει να αρκεστεί στις υποσχέσεις των δανειστών και εταίρων. Και φυσικά να έχει συνεχώς το κεφάλι μέσα εν όψει της δεύτερης αξιολόγησης που αρχίζει το φθινόπωρο, η οποία περιλαμβάνει τα εργασιακά.
 Όσοι έσπευσαν να υποτιμήσουν τη γερμανική κυριαρχία στην Ε.Ε. και ιδίως στην ευρωζώνη όπου δεσπόζει η προσωπικότητα του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, ποντάροντας στο θέμα της Ελλάδας στην απρόσωπη τεχνοκρατική δύναμη του ΔΝΤ, έπεσαν τραγικά έξω.
 Ο ξεροκέφαλος Γερμανός πατριάρχης επέβαλε τις απόψεις του στους Ευρωπαίους κατά τη χθεσινή σύνοδο της ευρωζώνης και έδειξε σε αυτούς που βιάστηκαν να τον παρουσιάσουν ξεδοντιασμένο πολιτικά και απομονωμένο ότι παραμένει ακλόνητος. Ο Οργανισμός της Κριστίν Λαγκάρντ δεν μπόρεσε να ανατρέψει το κλίμα που είχε διαμορφωθεί εδώ και καιρό υπέρ του Βερολίνου.
Η μέθοδος
 Ο Β. Σόιμπλε ενήργησε, όπως πάντα, μεθοδικά, μην αφήνοντας τίποτε στην τύχη. Από την αρχή της σύγκρουσης με το ΔΝΤ στο θέμα της ελάφρυνσης του χρέους κινητοποίησε τους συμμάχους της χώρας του στην ευρωζώνη (Ολλανδία, Φινλανδία, Βέλγιο, χώρες της Βαλτικής και της Κεντρικής-Ανατολικής Ευρώπης), που ακολουθούν το οικονομικό άρμα της Γερμανίας.
 Και προώθησε στη σκακιέρα τα πιόνια του: τον Ολλανδό πρόεδρο της ευρωζώνης Γερούν Ντάισελμπλουμ, τον Αυστριακό πρόεδρο της Ομάδας Εργασίας των 19 Τόμας Βίζερ, τον επικεφαλής του ΕΜΣ, Γερμανό Κλάους Ρέγκλινγκ και... και... Πολύς κόσμος έχει διοριστεί ή έχει ευνοηθεί από τον Β. Σόιμπλε ή την καγκελάριο Ανγκελα Μέρκελ... Αυτός ο κόσμος εργάστηκε με ζήλο για τα γερμανικά συμφέροντα.
 Ο Γ. Ντάισελμπλουμ δήλωσε ότι «η κατάσταση στην Ευρώπη είναι υπέροχη!!!», ο Βέλγος υπουργός Βαν Οβερβελντ δεν συμμερίστηκε την άποψη του προέδρου της Κομισιόν Ζ.-Κ. Γούνκερ ότι «από τους Ελληνες πήραμε πολλά και δώσαμε λίγα» και ισχυρίστηκε ότι «έχουν γίνει πολλά για τους Ελληνες», εκφράζοντας φόβους για την «υπονόμευση εκ θεμελίων» του μερκελικού Συμφώνου Σταθερότητας ή λιτότητας που θα αποτελέσει «επικίνδυνο προηγούμενο».
 Ο πάντα προσεκτικός επίτροπος Πιερ Μοσκοβισί τάχθηκε υπέρ μιας συνολικής συμφωνίας με τη συμμετοχή όλων των θεσμών, ενώ άλλοι υπουργοί έκριναν ότι αρκεί μια αόριστη κατ’ αρχήν συμφωνία (γραμμή Σόιμπλε) και βλέπουμε μετά το 2018...
 Ο Β. Σόιμπλε έδειξε αμέσως τις προθέσεις του: «Τα προβλήματα του 2016 τα λύνουμε το 2016, του 2018 το 2018. Τώρα είμαι υπουργός Οικονομικών. Μέχρι το 2018 μεσολαβούν εκλογές και οι ψηφοφόροι θα αποφασίσουν», δήλωσε ο Γερμανός, για τον οποίο «η μείωση του χρέους δεν είναι πιεστικό πρόβλημα για την Ελλάδα». Και όλοι έκριναν ότι η συμμετοχή του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα είναι απαραίτητη και αναγκαία...
 Η κυβέρνηση ήλπιζε από την πλευρά της ότι η διαμάχη μεταξύ της Γερμανίας και του ΔΝΤ θα καταλήξει σε έναν συμβιβασμό που θα της επιτρέψει να υποστηρίξει ότι άνοιξε επιτέλους ο δρόμος για τη διευθέτηση της βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους, επί του οποίου έχει στηρίξει όλη την πολιτική της και δικαιολογήσει τη λήψη σκληρών μέτρων στο πλαίσιο του τρίτου Μνημονίου.
 Το αποτέλεσμα της χθεσινής συνόδου ικανοποιεί εν μέρει τις προσδοκίες της. Πήρε την επικύρωση της αξιολόγησης με πολλούς... επαίνους και την εκταμίευση της δόσης των 10,3 δισ. ευρώ, αλλά το επίμαχο θέμα του χρέους, πάνω στο οποίο έχει επενδύσει πολιτικά, παραμένει ουσιαστικά στον αέρα και πρέπει να περιμένει μέχρι το 2018, μετά τις γερμανικές εκλογές, για τη λήψη αποτελεσματικών μέτρων.
 Προς το παρόν οφείλει να αρκεστεί σε ένα γενικόλογο σχέδιο που προβλέπει τρεις φάσεις (βραχυπρόθεσμη, μεσοπρόθεσμη και μακροπρόθεσμη) και στις καλές προθέσεις και υποσχέσεις των εταίρων δανειστών, που έχουν διατυπωθεί ήδη από το... 2012, περιμένοντας το 2018 για την υιοθέτηση ενός δεσμευτικού χάρτη για την ελάφρυνση του χρέους.
 Η θέση του ΔΝΤ για καθορισμό πριν από το 2018 συγκεκριμένων μέτρων στη βραχυπρόθεσμη φάση, αλλά και γενικά οι προτάσεις της Ουάσινγκτον προσέκρουσαν στη σφοδρή άρνηση του Β. Σόιμπλε και των συμμάχων του. Όταν η τύχη σου εξαρτάται από τα συμφέροντα των ισχυρών...
 [Πηγή: efsyn.gr - Συντάκτης:  Κώστας Μοσχονάς]

Σούμα 
Σχόλιο: Τα Κράτη και οι "Δανειστές" δεν υπόκεινται σε βιολογικούς περιορισμούς... Έτσι ένα Κράτος που δανείζεται σήμερα μπορεί να σχεδιάζει την αποπληρωμή των οφειλών του μετά από 200 χρόνια π.χ.... Την ίδια διαολική αντοχή όμως έχουν και οι απέθαντοι δανειστές (Τράπεζες - ΔΝΤ π.χ.) που μπορούν άνετα να ρουφάνε ακατάπαυστα και με ακόρεστη λαιμαργία "αίμα" επί σειρά αιώνων ως το άπειρο κι ακόμα παραπέρα...
 Όμως αν βγάλουμε απ' το πάνελ (προσωρινά) τους απέθαντους τότε περνάμε στους κοινούς θνητούς...
 Ως γνωστόν οι κοινοί θνητοί χωρίζονται σε 2 κύριες κατηγορίες... Τα λαμόγια και τα υποζύγια.. Τα λαμόγια μπορεί να θεωρηθούν και ως ημίθνητοι αφού μπορούν να κληροδοτήσουν αυτά που "άρπαξαν", απ' τα υποζύγια, στους απογόνους τους... Τα υποζύγια όμως είναι θνητοί αναλώσιμοι και δεν μπορούν να κληροδοτήσουν τίποτα στους απογόνους τους εκτός απ' την εξαθλίωση (τα μόρια και τ' αρχίδι@ δε θεωρούνται περιουσία και δε  μεταβιβάζονται) ...
 Γι' αυτό η μέθοδος των απέθαντων -που χρειάζονται συνεχή ροή "αίματος" για να διαιωνίζονται απρόσκοπτα-  είναι μονότονη μεν, αποτελεσματική δε και ακολουθείται (χωρίς συναισθηματισμούς και ευαισθησίες) επ' άπειρον...
 Οι "απέθαντοι" συνάπτουν "αιώνιες σχέσεις" μεταξύ τους , τα λαμόγια αναλαμβάνουν την ευθύνη της "τήρησης των συμφωνηθέντων" (ΝΑΙ σε ΟΛΑ) και τα μονίμως ευρισκόμενα σε κώμα υποζύγια αρκούνται στην υπόσχεση "Ζήσε μαύρε μου να φας το Μάη τριφύλλι και τον Αύγουστο σταφύλι"... Περισσότερα για το "Τριφύλλι του Μάη" δείτε ... Ε Δ Ω 
 Αυτή είναι η ιστορία που επαναλαμβάνεται και θα επαναλαμβάνεται όσο οι αναλώσιμοι θνητοί θα παραμένουν "αδρανή θύματα" περιμένοντας την "ανάπτυξη" που θα φέρουν τα λαμόγια και τη βόλτα που θα τους πάνε τα απέθαντα στα ανθισμένα βοσκοτόπια για να βοσκήσουν Μαγιάτικο τριφύλλι για κυρίως γεύμα κι Αυγουστιάτικο σταφύλι για επιδόρπιο...                      Κ.Φ. 

Και μερικοί στον κόσμο τους...

 

 Δεν γνωρίζω εάν έχει κάποια σημασία, αλλά οι πολλοί άνθρωποι, όσοι τέλος πάντων εξακολουθούν να επισκέπτονται μεζεδοπωλεία και καφενεία, λαϊκοί άνθρωποι, φαίνονται να αδιαφορούν για το τι πραγματικά έχει συμβεί στην ελληνική κοινωνία. Τσιμπολογάνε, φλυαρούν, διαπληκτίζονται (ελαφρά και τρυφερά), αλλά όταν καλούνται να εκφράσουν τη γνώμη τους για το μέλλον της χώρας, των παιδιών τους, σφυρίζουν κλέφτικα· φαίνεται αρκούνται στη συνταξούλα τους.
 Απορεί κανείς, αλλά ποιος ξέρει, ίσως να είναι και μια μορφή άμυνας απέναντι στην κατάθλιψη που έχει καταλάβει την κοινωνία ως προϊόν της οικονομικής ασφυξίας, που έχει προκληθεί από τα μνημόνια κττ.
 Δεν ξέρω πού ακονίζουν τις λάμες της ανεμελιάς ή της αδιαφορίας τους, είναι πάντως γεγονός ότι καλύπτονται πίσω από την αυθεντία των κομμάτων τους, και από ‘κει και πέρα κομμάτια να γίνουν όλοι. Απλοί άνθρωποι, που όμως έχουν κάνει τα κουμάντα τους. Πόσο, διάβολε, μπορούν να αντέχουν; Καρφάκι δεν τους καίγεται για το τι θα πράξει η κυβέρνηση, για το αν πιέζεται να βρει ρευστό, για το αν υπογράφει την καταδίκη ενός υποτίθεται κυρίαρχου κράτους.
 Δύσκολο να ερμηνευτεί μια τέτοια συμπεριφορά, ειδικά από όσους συγκλονίζονται καθημερινά για το μεροκάματο. Ούτε καν τι λένε τα κόμματά τους δεν ακούν. Βίαιος και αλματώδης εξαμερικανισμός;
 Αλλά όλα αλματωδώς συμβαίνουν σε τούτη τη χώρα: η έξοδος από την πείνα, ο εξαστισμός, ο νεοπλουτισμός, ο καταναλωτισμός, ο πραγματισμός, διεθνισμός και όλοι οι -ισμοί του συρμού, της δυτικής κουλτούρας, δηλαδή, και του αμοραλισμού που αυτή καλλιεργεί ασύστολα, έως συνταγματικά (όπως λ.χ. η επιδίωξη της ευμάρειας - ναι, αλλά με κάθε μέσο; Ε, αυτό δεν ενδιαφέρει τους συντάκτες).
 Εντάξει, είναι οι λίγοι αυτοί που δρουν κατ’ αυτόν τον τρόπο· οι πολλοί είναι κλεισμένοι στο καβούκι τους προσπαθώντας να συνεισφέρουν στην οικογενειακή οικονομία, αλλά και να συγκρατήσουν την οικογένεια, που μετά από αιώνες θεσμικότητας έχει αρχίσει να διαλύεται, αποδιαρθρώνοντας κάθε κοινωνική συνοχή, και κάθε, ως εκ τούτου, αξιοπρέπεια. Μύλος. Από τη μια η αδιαφορία, από την άλλη η απελπισία και τα αδιέξοδα.
 Η κυβέρνηση βέβαια, όπως κάθε συνεπής με την εξουσία κυβέρνηση, αντιμετωπίζει όλους μας αριθμητικά, μας βλέπει τουτέστιν σαν νούμερα - και καλώς πράττει θα λέγαμε, εάν διακατεχόμασταν από τον ίδιο ορθολογισμό.
 Ταυτόχρονα, εκμεταλλεύεται άριστα τις αντιφάσεις μας και κυρίως τον φόβο που καλλιεργείται από όλα τα ισχυρά κέντρα εξουσίας του πλανήτη (και τούτης της χώρας) για επικείμενο κλείσιμο των τραπεζών ή χρεοκοπία ή πέσιμο στα βράχια και λοιπά.
 Δύσκολο να βρεις λόγο να αντιτάξεις σε τέτοιους ανθρώπους που ζουν στον κόσμο τους, είναι όμως λυπηρό και αποθαρρυντικό να έρχεσαι αντιμέτωπος με τον κυνισμό τους και την αδιαφορία τους. Γι’ αυτούς δεν κινδυνεύει η Ελλάδα, ούτε ο πλανήτης. Είναι όλα μια χαρά (δύσκολα μεν, αλλά υποφερτά). [Πηγή: efsyn.gr - Συντάκτης: Γιώργος Σταματόπουλος]
Σχόλιο: Αυτοί οι "μερικοί" δεν είναι και τόσο "μερικοί" τελικά... Διαιωνίζονται (από αρχαιοτάτων χρόνων) έχοντας ενσωματωμένες τις ίδιες "ιδεολογικές ατάκες" του τύπου, "όλα βαίνουν καλώς", "έχει ο Θεός, την υγειά μας να 'χουμε", "μακριά απ' τον κώλο μου κι ας είν' και τ' αδερφού μου"... Μιλάνε δυο γλώσσες μόνο... Τη γλώσσα μπεεε σαν βασική και εναλλακτικά τη γλώσσα μουουου σαν δεύτερη σε επίσημες εμφανίσεις και συγκεντρώσεις υπέρ του Ευρώ ... Μένουν σταθερά Ευρώπη "πάση θυσία"... Αυτοαποκαλούνται και ΕυρωπΕη...
 Μερικοί εκ των "μερικών" υποστηρίζουν ότι ο Κούλης θα φέρει την "ανάπτυξη" με τεχνολογία Siemens, θα καταπολεμήσει τη διαφθορά με offshore Δικαιοσύνη και θα καταπολεμήσει την φτώχεια απολύοντας καθαρίστριες...
 Άλλοι "μερικοί" πιστεύουν ακόμα -έστω και μερικώς-  ότι ο Αλέξης είναι "αριστερός" και ο Πάνος "δεξιός"...
 Συνοπτικά, μερικώς σωθήκαμε.... 

Μια Καληνύχτα

Νίκος Παπάζογλου ... Ε Δ Ω 

Γίνε οι χαμένες ώρες σου

 Αποφθέγματα και αφορισμοί από τον σπουδαίο Ρουμάνο φιλόσοφο Εμίλ Σιοράν...
 «Όποιος δεν έχει δει μπουρδέλο στις 5 η ώρα το πρωί, δεν ξέρει σε τι αποχαύνωση οδηγείται αυτός ο πλανήτης».
 «Για να είναι κάποιος από στόφα ηγέτη, είναι απαραίτητο να έχει κάποια μορφή νοητικής διαταραχής».
 «Όποιος μιλάει εξ ονόματος άλλων είναι πάντα απατεώνας».
 «Όλη η ηθική δεν έχει άλλο σκοπό από το να μετατρέψει αυτή τη ζωή σε ένα σύνολο χαμένων ευκαιριών».
 «Η ζωτική δύναμη του έρωτα: θα ήταν άδικο να κακολογήσουμε ένα συναίσθημα που κατάφερε να επιβιώσει του ρομαντισμού και του μπιντέ».
 «Το σύμπαν μεταμορφωμένο σε κυριακάτικα απογεύματα… είναι ο ορισμός της πλήξης και το τέλος του σύμπαντος».
«Να ζεις χωρίς κανένα σκοπό! Διαισθάνθηκα αυτή την κατάσταση και συχνά την άγγιξα, χωρίς όμως να κατορθώσω να παραμείνω σ’ αυτή: είμαι πολύ αδύναμος για μια τέτοια ευτυχία».
«Ο λόγος που ανεχόμαστε ο ένας τον άλλον είναι ότι είμαστε όλοι απατεώνες».
«Το μυστικό της προσαρμογής μου στη ζωή; Άλλαζα τις απελπισίες σαν πουκάμισα».
«Αν έπρεπε να κάνω απολογισμό, θα έλεγα ότι είμαι το αποτέλεσμα των χαμένων μου ωρών».
 «Ένας πολιτισμός καταστρέφεται όταν οι θεοί του καταστρέφονται».
«Το μέλλον, αυτό το βάραθρο, με τρομάζει σε τέτοιο βαθμό ώστε θα προτιμούσα να το βλέπω να εξαφανίζεται. Και αυτό και την έννοια του μέλλοντος. Γιατί στο βάθος αυτή με τρομάζει και με εμποδίζει να γεύομαι το παρόν...».
«Ας ξεχάσουμε όλα τα χρώματα εκτός από εκείνο που τα αρνείται».
«Να αρνείσαι. Τίποτα καλύτερο για να χειραφετηθεί το πνεύμα».
«Σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, ήρθαμε στον κόσμο αυτόν για να μην κάνουμε απολύτως τίποτα». «Τα σχίσματα και οι αιρέσεις είναι μεταμφιεσμένος εθνικισμός».       [Πηγή: www.doctv.gr]

  Cioran Emile Michel, 1911-1995

Ο λόγος του Σικελιανού, παγκόσμιο εμβατήριο ανατροπής

 Με ένα συνεκτικό φιλοσοφικό υπόβαθρο, σύνθεση κυρίως Ηράκλειτου, Πλάτωνα και νεοπλατωνικών φιλοσόφων, ο μεγάλος λυρικός ποιητής Άγγελος Σικελιανός δημιουργεί ένα οικουμενικό έργο με μοναδική επικαιρότητα, το οποίο λειτουργεί αντιθετικά και απελευθερωτικά από τον θάνατο των οικουμενικών αξιών, που έχει δρομολογήσει συντεταγμένα η ελίτ της παγκοσμιοποίησης.
 Συμπληρώθηκαν εβδομήντα χρόνια από την έκδοση της τραγωδίας του Σικελιανού «Ο Χριστός στη Ρώμη», του μεγάλου οραματικού οικουμενικού έργου, στο οποίο με σύμβολο τη Ρώμη της απληστίας και της σκληρής ιμπεριαλιστικής κυριαρχίας ο ποιητής προτείνει τον ενωμένο κόσμο των λαών.

 Στην εισαγωγή του ποιητικού έργου ο ίδιος ο Σικελιανός σημειώνει: «...Όλα τραβιούνται ανάμεσό τους απ’ τη δίψα της συμπαντικής Ενότητας. Η διάσπαση έρχεται απ’ αλλού. Απ’ την παθολογική υπερτροφία της πόλης, που, έχοντας υψώσει θεούς της και θεσμούς της τη Φιλαργυρία, τη Λαιμαργία, τη Λαγνεία, την Οκνηρία, τα ενσαρκώνει και τα συγκεντρώνει κληρονομικά σ’ έναν άνθρωπο: στο Νέρωνα Αυτοκράτορα».
 Στον οικονομικό, πολιτικό και πολιτισμικό ολοκληρωτισμό της κάθε Ρώμης, του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος, ο ποιητής πιστεύει ότι: «Στους λαούς, ωστόσο, βόσκει υποσυνείδητα, καθολικά, η αντίδραση. Η ανάγκη μιας ανατροπής των πάντων, η πυρετική αναμονή μιας βίαιης επικείμενης καταστροφής του κόσμου, η ασύμμετρα έντονη λαχτάρα αυτός ο κόσμος να καταστραφεί, για ν’ ανατείλει πια ο κόσμος των απέραντων καταπνιγμένων επιθυμιών».
 Ο Σικελιανός, στοχεύοντας στην καθολική ψυχική λύτρωση και την παγκόσμια κοινωνική απελευθέρωση των λαών, γράφει: «Θα 'ρτει η λύτρωση, κ’ εγώ θα 'μαι ο Σωτήρας… Των δούλων λαών θα σπάσω τις αλυσίδες, και στα σκοτάδια τους θα φέξω την ημέρα… Κ’ εγώ την πείνα και τη δίψα Δικαιοσύνης θα ξεπεινάσω που τους καίει, θα ξεδιψάσω… Κι όλοι, από Νότο, Ανατολή, Βοριά, και Δύση, θα φωνάξουνε: “Ουρανοί, βαθιά χαρείτε, και σκίρτα η γη, τραγούδα ακράτητη τον Υμνο!”.

 Στους οδηγούς των λαών το Νόμο μου ξαστράφτω: Παιδιά, πολίτες μου είν’ όλες πια οι πατρίδες. Κ' εγώ στη μέση από την άμετρη γενιά μου». Στη σύνθεση του Σικελιανού που αντιπαραθέτει συμβολικά στη Ρώμη την ιερή και πολυπολιτισμική Ιερουσαλήμ, «Ιουδαίοι, κ’ Ινδοί, κ’ Αιγύπτιοι, κ’ Έλληνες και Πέρσες, κι άλλοι πολλοί στη νέα την Έξοδο που ορμάνε», καλύπτει την έξοδο των μεταναστών, των προσφύγων και όλων των λαών, συνθέτει τη φιλοσοφική σοφία των Ελλήνων με τα Σημεία των Εβραίων, δηλαδή το θαύμα, ξεκαθαρίζει την κληρονομιά του Ελληνικού Λόγου, «Της Λευτεριάς το τέλειο μέτρο!».
 Η οποία προσδιορίζεται στο καθημερινό βίωμα του ανθρώπου: «Αυτή που μου 'λεγε ο διδάχος μου σαν ήμουν παιδάκι ακόμα και γυρνούσα στην πατρίδα… “Σκέψη καμιά, πράξη καμιά, ποτέ μην κάνεις δίχως Ρυθμό, δίχως Χορό, δίχως Τραγούδι!...”», με τα λόγια του Πρόχορου. Για να οδηγηθεί στη βιωματική παγκόσμια ένωση των λαών με το μήνυμα του ανατροπέα Ιησού: «Να βρεις μες στο δικό μου τα αίματα όλων των εθνών, σε μια σταλιά δοσμένα».
 [Πηγή: efsyn.gr  - Συντάκτης: Παναγιώτης Γεωργουδής]

Η Ξενιτιά του Έρωτα

Γιώργος Καλογήρου ... Ε Δ Ω 

Μια όμορφη ερμηνεία είναι κι αυτή... Ε Δ Ω 

Ζούμε όπως παίξαμε

 Φοβόμαστε το παιχνίδι. Τρέμουμε την ελευθερία της αταξίας που δημιουργεί. Και συνεχίζουμε σ΄ένα ανταγωνιστικό πλαίσιο συμμόρφωσης κι εξάρτησης..
  Σύμφωνα με τον ανθρωπολόγο Μαρσέλ Μάους, μέσω του παιχνιδιού καθίσταται δυνατή η ανάγνωση μιας κοινωνίας. Η θέση μας σήμερα ως ενήλικες απέναντι στο παιχνίδι των παιδιών, καθρεφτίζει την κοινωνίας μας, η οποία μοιάζει να το αντιστρατεύεται. Κατά τον Φρόιντ, «Το αντίθετο του παιχνιδιού δεν είναι η σοβαρότητα, αλλά η πραγματικότητα», με τον σημερινό άνθρωπο να προσαρμόζεται εύκολα, πεπεισμένος ότι δεν μπορεί να κάνει και πολλά για να την αλλάξει.
 Ο μεταβατικός χώρος του παιχνιδιού είναι το σημείο όπου το παιδί διερευνά το άγνωστο, βιώνοντας την ελευθερία της ύπαρξής του, αναδημιουργώντας τον εαυτό του και τον κόσμο του. Παίζοντας έτσι ως παιδί, είναι πιο πιθανό ως ενήλικας να είναι σε θέση να βιώνει τις επερχόμενες μεταβολές ως προκλήσεις και όχι ως μείζονα προσωπική αμφισβήτηση και να συμβάλλει στην δημιουργία του κόσμου του αύριο, απαρνούμενος τη θέση του παθητικού υποκειμένου.
 Δυστυχώς σήμερα η διάθεση για παιχνίδι, αν και πρωταρχική ιδιότητα του παιδιού, μοιάζει να μην του επιτρέπεται από τους ενήλικες. Ως εκπρόσωποι του καταναλωτισμού τείνουμε να συγχέουμε τα υλικά παιχνίδια με την πράξη του παιχνιδιού. Παρέχουμε στα παιδιά πληθώρα παιχνιδιών που τελούν στην υπηρεσία ενός μετρήσιμου γνωστικού στόχου, στομώνοντας έτσι την δημιουργικότητά τους. Ξεχνάμε πως «παίζω δεν σημαίνει τείνω προς ένα συγκεκριμένο στόχο αλλά είμαι δεκτικός στο απρόσμενο». Ξεχνάμε πως η λειτουργία του παιχνιδιού δεν αφορά την εξάρτηση του «έχω» μα την ελευθερία του «είναι». Μια χαρτοπετσέτα, ένα κουρελάκι μπορεί να «είναι» καπέλο, πουλί, αέρας, σύννεφο..ένας ολόκληρος κόσμος εν τη γενέσει του. Αυτή η δυνητικότητα συνιστά την συναρπαστικότητα του παιχνιδιού, την περιέργεια για το τι θα συμβεί μετά, την έκπληξη μπρος στο απρόσμενο, την δυναμική -του τι μπορώ να κάνω, την εξερεύνηση- του πώς μπορώ να είμαι.
 Πόσο φοβόμαστε τελικά το παιχνίδι; Πόσο τρέμουμε την ελευθερία της αταξίας που δημιουργεί, των αναπόφευκτων αμφισβητήσεων που προκύπτουν από αυτό, ώστε να αισθανόμαστε την ανάγκη να το υποτάξουμε στους νόμους της αγοράς και της ζήτησης, να το καθηλώσουμε σε ένα ακόμη προϊόν ή και παρεχόμενη υπηρεσία μέσω των εργαστηρίων παιχνιδιού για παιδιά και γονείς που εμφανίζονται τα τελευταία χρόνια.
 Γιατί προωθούνται τα παιχνίδια –games εις βάρος του ελεύθερου παιχνιδιού– play; Με τα games, διασφαλίζεται εκ των προτέρων, το σημείο λήξης του παιχνιδιού: νίκη, ήττα, ισοπαλία, σκορ. Αυτό που ορίζει τα games, δεν είναι η αυτοδιάθεση του παιδιού μα η φύση του αποτελέσματος. Με την αυστηρή δομή τους το ωθούν να δομεί με τη σειρά του, μια άμυνα απέναντι στο μη προβλέψιμο που προσφέρει το συμβολικό ελεύθερο παιχνίδι (play). Κι επειδή, «χωρίς καμία αμφιβολία θα ζήσουμε όπως παίξαμε»[1], μεγαλώνοντας εξακολουθούμε να παίζουμε με αφάνταστη σοβαρότητα παρόμοια παιχνίδια με τον εαυτό μας και τους άλλους. Χρειάζονται και τα games-παιχνίδια. Μα στον καιρό μας μοιάζει να υπερκαλύπτουν το μεταβατικό χώρο του συμβολικού παιχνιδιού. Κι έχει σημασία αυτό να το δούμε. Γιατί, ό,τι μας κρατά ως παιδιά περιορισμένους μέσα σε ένα συγκεκριμένο εύρος αλληλεπιδράσεων, χρησιμοποιώντας ένα επιβεβλημένο σύνολο κανόνων, εξακολουθεί και στη ζωή μας να μας κινεί και να θέτει όρια στο τι μπορούμε να κάνουμε, «φυλακίζοντάς» μας, σε ένα ανταγωνιστικό πλαίσιο συμμόρφωσης κι εξάρτησης. Σίγουρα έτσι νοιώθουμε ασφαλείς. Κάθε ιδέα ενός μεγαλύτερου ή και διαφορετικού εύρους αλληλεπίδρασης μοιάζει τρομακτική ακόμη και για να την φανταστεί κανείς. Εύκολα μπορούμε να κάνουμε τις αναγωγές σε σχέση με την λειτουργία μας στην κοινωνία και τις αντιστάσεις μας στη δημιουργικότητα και την αλλαγή που οδηγούν σε νέους τρόπους ύπαρξης, συνοχής και αλληλεπίδρασης.
 Στο ελεύθερο συμβολικό παιχνίδι, το παιδί ακολουθεί την εσωτερική του παρώθηση. Αφήνεται σε μια περιπέτεια, εξερευνώντας το άγνωστο μέσα κι έξω από τον εαυτό του, εμπιστευόμενο τη διαδικασία του παιχνιδιού. Αν αφιερώναμε λίγο χρόνο να το παρατηρήσουμε χωρίς να επεμβαίνουμε, θα ανακαλούσαμε την φράση του Σίλο: «Σου μιλώ για απελευθέρωση, για κίνηση, για διαδικασία».  Παίζοντας μοιράζονται πράγματα και εμπειρίες, συναισθήματα, νέες αισθήσεις, δημιουργούνται αναφορές. Κι όλα αυτά τα γεννήματα της στιγμής τα υποδέχονται με χαρά και πνεύμα ανοίγματος. Μη προσδοκώντας κανένα όφελος, παρά μόνο ελπίζοντας στην επόμενη στιγμή.
 Ο Λάο Τσε είχε πει: «Του τροχού τον άξονα μοιράζονται τριάντα ακτίνες. Χρήσιμος όμως γίνεται από την κεντρική του τρύπα. Πλάσε κανάτι με πηλό. Χρήσιμο γίνεται από τον εσωτερικό του άδειο χώρο. Το όφελος λοιπόν έρχεται από τούτο που υπάρχει. Το χρήσιμο προκύπτει από εκείνο που λείπει».
 Είναι ανάγκη να αφήνουμε κενό χώρο στα παιδιά να παίζουν ελεύθερα, χωρίς σκοπό. Αυτό μόνο αρκεί! Σήμερα αποτιμάται ως χάσιμο χρόνου το να μην κάνουμε τίποτα άλλο εκτός από το να παίζουμε, το να μην έχουμε άλλο σκοπό εκτός από το να γνωριστούμε. Κι όμως μέσω αυτού που παραχωρούμε οι ενήλικες στον εαυτό μας ως ευκαιρία για απόλαυση και παιχνίδι, μεταβιβάζουμε στα παιδιά το πιο ουσιώδες, την επιθυμία και την χαρά για ζωή.
 *Πατρίς Ιερ - Τόπο στο παιχνίδι, Εκδ. Μεταίχμιο.    [Πηγή: www.doctv.gr]

Σας Ευχαριστώ για τις Ευχές σας

 Ο Άγιος Κωνσταντίνος, η Αγία Ελένη κι εγώ προσωπικά σας ευχαριστούμε θερμά για τις θερμότατες ευχές σας και σας ευχόμαστε με τη σειρά μας, χρόνια σας πολλά, καλά, γεμάτα υγεία και αγάπη....
 Ή όπως λέει και ο μη εικονιζόμενος .... Ε Δ Ω  

Απόψε στ’ όνειρό μου

Χρήστος Ντάγκαλας - Μάκης Σεβίλογλου ... Ε Δ Ω 

Ανδρείκελα

 "Το ποίημα «Ανδρείκελα» περιέχεται στη συλλογή «Ελεγεία και σάτιρες» του Κώστα Καρυωτάκη, η οποία τυπώθηκε το 1927...
 Τα ανδρείκελα δεν είναι παρά οι πολίτες εκείνης της περιόδου, οι οποίοι βιώνοντας τον πρωτοφανή αντίκτυπο της αποτυχημένης εκστρατείας στη Μικρά Ασία, μένουν αδύναμοι παρατηρητές μιας βίαιης αλλαγής στη ζωή τους. Αντιμέτωποι με μια διαρκή πολιτική αστάθεια, με την οικονομική ένδεια της χώρας και με μια απρόσμενη αλλαγή στην ανθρώπινη γεωγραφία του τόπου, αισθάνονται περισσότερο ως πιόνια, ως μαριονέτες παρά ως ενεργά μέλη της πολιτείας τους.
Με όλες τις κρίσιμες αποφάσεις να λαμβάνονται σχεδόν ερήμην τους, με τις συνέπειες των επιλογών αυτών να είναι κατά πολύ ευρύτερες των αναμενόμενων, οι πολίτες εκείνης της περιόδου ζουν μια διαβρωτική ανασφάλεια που κλονίζει συθέμελα κάθε πρότερη βεβαιότητα και τους δημιουργεί την επώδυνη αίσθηση πως δεν έχουν κανένα έλεγχο σε όσα συμβαίνουν γύρω τους, όσο άμεσα κι αν τους αφορούν...."

 Το τραγικό είναι ότι τα "Ανδρείκελα" του Καρυωτάκη επέστρεψαν λιγότερο σοφά, πιο άβουλα και αδύναμα, μένουν Ευρώπη και προσδοκούν "ανάπτυξη" και άτα στις αγορές... Ε Δ Ω 

Σιοράν: Η σημασία του κακού

«Η ανθρωπότητα λάτρεψε μόνο τους εξολοθρευτές της. Ένα έθνος χωρίς τυράννους μένει στην αφάνεια»
 «ΑΠΤΟΗΤΟ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΕ ΜΙΑ ΚΑΘΟΡΙΣΜΕΝΗ ΑΠΟΨΗ ή ένα διαφανές είδωλο, το πλήθος εξάπτεται με το ανεπαλήθευτο και τα ψευδομυστήρια. Ποιος έδωσε ποτέ τη ζωή του για την αυστηρότητα; Κάθε γενιά υψώνει μνημεία στους δήμιους της προηγούμενης. Αληθεύει εξίσου ότι τα θύματα θα δέχονταν πρόθυμα να σφαγιαστούν από τη στιγμή που πίστεψαν στη δόξα, στον θρίαμβο ενός και μόνο, στην ήττα όλων.
  Η ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ ΛΑΤΡΕΨΕ ΜΟΝΟ ΤΟΥΣ ΕΞΟΛΟΡΕΥΤΕΣ ΤΗΣ. Τα βασίλεια όπου οι πολίτες έσβησαν ειρηνικά δεν εμφανίζονται καθόλου μέσα στην ιστορία, ούτε ο συνετός ηγεμόνας, ο οποίος ανέκαθεν περιφρονείται από τους υπηκόους του· το πλήθος αγαπάει το μυθιστόρημα, έστω κι αν του κοστίζει, γιατί το σκάνδαλο των ηθών συνιστά το υφάδι της ανθρώπινης περιέργειας και το υπόγειο ρεύμα κάθε συμβάντος.
 ΑΦΟΥ Η ΤΙΜΙΟΤΗΤΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ ΟΥΤΕ ΧΑΡΗ, από την Ιλιάδα ως το κωμειδύλλιο, μόνο η έκρηξη της ατίμωσης διασκεδάζει και θέλγει. Συνεπώς είναι πολύ φυσικό η ανθρωπότητα να προσφέρεται ως ζύμη στους κατακτητές, να θέλει να την ποδοπατούν, ένα έθνος χωρίς τυράννους να μένει στην αφάνεια, και το σύνολο των παρανομιών που διαπράττει ένας λαός να είναι η μόνη ένδειξη της παρουσίας και της ζωτικότητάς του.
 ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ: ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ. Το να αφαιρέσει κανείς τις καταστροφές από το ανθρώπινο γίγνεσθαι, είναι σαν να εκλαμβάνει τη φύση χωρίς εποχές. Δεν έχετε συνεισφέρει σε μια καταστροφή: θα εξαφανιστείτε χωρίς να αφήσετε ίχνος πίσω σας. Επισύρουμε την προσοχή των άλλων με τη δυστυχία που σκορπάμε γύρω μας.
 ΑΛΛΑ ΑΣ ΠΑΡΗΓΟΡΗΘΟΥΜΕ: οι κοντινοί ή μακρινοί επίγονοί μας θα πάρουν εκδίκηση. Γιατί δεν είναι δύσκολο να φανταστούμε τη στιγμή που οι άνθρωποι θα αλληλοσφάζονται από αηδία για τον εαυτό τους, που η ανία θα κυριαρχεί πάνω στις προκαταλήψεις και τις αποσιωπήσεις τους, που θα βγαίνουν στον δρόμο για να ικανοποιήσουν την αιμοδιψή τους διάθεση και το καταστροφικό όνειρο που πάει από γενιά σε γενιά θα γίνει έργο όλων».
 Απόσπασμα από το βιβλίο του Εμίλ Σιοράν, Εγκόλπιο Ανασκολοπισμού, Η ανία των κατακτητών, μετ. Κωστής Παπαγιώργης, εκδ. Εξάντας. Ο Εμίλ Σιοράν (8 Απριλίου 1911-20 Ιουνίου 1995) ήταν Ρουμάνος φιλόσοφος και δοκιμιογράφος. Σπούδασε φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο του Βουκουρεστίου. Σε νεαρή ηλικία ανακάλυψε τον Νίτσε, τον Ντοστογιέφκι, τον Σοπενχάουερ, τον Φλωμπέρ κ.ά., οι οποίοι επηρέασαν τη σκέψη του. Το πρώτο του έργο που δημοσιεύτηκε στα γαλλικά ήταν το Εγκόλπιο Ανασκολοπισμού. Το 1937, και έχοντας ήδη συγγράψει τέσσερα δοκίμια στη μητρική του γλώσσα, στάλθηκε με υποτροφία του Γαλλικού Ινστιτούτου Βουκουρεστίου στο Παρίσι, όπου και παρέμεινε ως το τέλος της ζωής του. Από τα πιο σημαντικά του έργα θεωρούνται: Ο Κακός Δημιουργός, Εγκόλπιο ανασκολοπισμού και Ο πειρασμός του Υπάρχειν.
 [Πηγή: www.doctv.gr]

Μόνο ξενιτιά

Φωτεινή Βελεσιώτου & Αργύρης Λούλατζης, ... Ε Δ Ω 

Από τις σκοτεινές ρίζες της Ευρώπης στο πτηνό της Αθηνάς

 "Η Ευρώπη επιστρέφει ταχύτατα στις πιο σκοτεινές ρίζες της, με τα ακροδεξιά κινήματα, τον ρατσισμό, το κυνήγι των μεταναστών και των προσφύγων να κυριαρχούν, ενώ ταυτόχρονα συντελείται η βαθμιαία κατάργηση της κοινωνικής και πολιτικής δημοκρατίας, με την εκτελεστική εξουσία και τις δυνάμεις της αγοράς να προωθούν την άκρα λιτότητα μέχρι τον βασανιστικό θάνατο χιλιάδων ανθρώπων μέσα στις ευρωπαϊκές χώρες, με επίκεντρο του δράματος τη χώρα μας.
 Τι σχέση έχει αυτή η Ευρώπη του ολοκληρωτισμού με την Ευρώπη των υψηλών αξιών και του Πολιτικού Ανθρωπισμού που ονειρευτήκαμε; Ο Γάλλος φιλόσοφος εβραϊκής καταγωγής, Εντγκάρ Μορέν, στο δοκίμιό του «Να σκεφτούμε την Ευρώπη» σημειώνει: «Το ορθολογικό πνεύμα ήταν και είναι καθολικό. Η Ελλάδα σφυρηλάτησε τον ορθολογικό λόγο.
 Η Ευρώπη παρήγαγε τη διαλογική του λόγου που είναι ταυτόχρονα κριτική, εποικοδομητική και μυθολογική. Κάτω από τη λέξη “λόγος” βρίσκεται το καλύτερο και το χειρότερο της ευρωπαϊκής παιδείας. Υπό την αιγίδα του λόγου συνέβη να αποχαλινωθούν η ξέφρενη κυριαρχία και η τυφλή καταφρόνια προς τους μη ευρωπαϊκούς πολιτισμούς», εκδ. Εξάντας 21ος αιώνας, μτφρ. Επη Μελοπούλου -Αλέπη.

 Η έννοια του Ορθού Λόγου στην Αρχαία Ελλάδα, στην Αναγέννηση, στον Διαφωτισμό και στις περιόδους των χειραφετικών κινημάτων δεν έχει καμία σχέση με τον λεγόμενο Ορθό Λόγο της σημερινής τεχνοκρατίας. Ας δούμε όμως κοινωνικά τις σκοτεινές ρίζες της Ευρώπης στην τότε μητρόπολη του ανερχόμενου καπιταλισμού, την Αγγλία.
 Ο Καρλ Μαρξ στο εμβληματικό του έργο «Το Κεφάλαιο», στο οποίο με τη φιλοσοφία κάνει τομή στην οικονομία, εκτός από τη δημιουργία των εννοιών της υπεραξίας, της υπερεργασίας κλ.π. χρησιμοποιεί ένα τεράστιο κοινωνικό, νομικό, ιατρικό και εμπειρικό υλικό για να καταδείξει σφαιρικά τον τρόπο της καπιταλιστικής παραγωγής και την απόλυτη βαρβαρότητα που τον χαρακτηρίζει.
 Ήδη από το τέλος του 15ου αιώνα δημιουργήθηκε μία σκληρή νομοθεσία σκλάβων για τους αγρότες που διώχτηκαν με την αποσύνθεση του φεουδαρχικού συστήματος, τη βίαιη απαλλοτρίωση της γης τους και ως άνεργο προλεταριάτο πλέον δεν μπορούσε να απορροφηθεί άμεσα στις νέες μορφές μανιφακτούρας.
 Τι έγιναν αυτοί οι ξεριζωμένοι άνθρωποι από τη γης τους; «Μετατράπηκαν μαζικά σε διακονιάρηδες, ληστές, αλήτες,...
 Γι’ αυτό, στα τέλη του 15ου και στη διάρκεια όλου του 16ου αιώνα σ’ όλες τις χώρες της Δυτικής Ευρώπης εκδίδονται αιματηροί νόμοι ενάντια στην αλητεία. Οι πατέρες της σημερινής εργατικής τάξης ήταν οι πρώτοι που τιμωρήθηκαν, γιατί τους μετέτρεψαν με τη βία σε αλήτες και πάουπερ.
 Η νομοθεσία τούς μεταχειριζόταν σαν “εθελοντές” εγκληματίες», «Το Κεφάλαιο», εκδ. Σύγχρονη Εποχή, τόμος πρώτος.
 Τη ματωμένη νομοθεσία εγκαινίασε ο Ερρίκος Η’ το 1530. Γράφει ο Μαρξ σχετικά: «Στους γέρους και ανίκανους για εργασία ζητιάνους δίνεται άδεια επαιτείας. Αντίθετα, οι σωματικά γεροί αλήτες μαστιγώνονται και φυλακίζονται.
 Σύμφωνα με το νόμο τούς δένουν πίσω από ένα κάρο και τους μαστιγώνουν ώσπου να τρέξει αίμα από το κορμί τους, έπειτα τους βάζουν και ορκίζονται πως θα επιστρέψουν στον τόπο που γεννήθηκαν ή εκεί όπου κατοικούν για να “δουλέψουν”. [….] Οταν συλληφθεί κανείς για δεύτερη φορά ν’ αλητεύει, το μαστίγωμα επαναλαβαίνεται και του κόβουν το μισό αφτί. Σε περίπτωση όμως νέας υποτροπής χαρακτηρίζεται μεγάλος εγκληματίας και εχθρός της κοινωνίας και εκτελείται».
 Οι απαλλοτριωμένοι άνθρωποι από τη γη και τη ζωή τους έγιναν βίαια εσωτερικοί μετανάστες και πρόσφυγες στην αρχή και αμέσως μετά δούλοι. Η σκληρότητα της σημερινής ελίτ στους μετανάστες, στους πρόσφυγες, στους λαούς της Ευρώπης, που ζουν τριτοκοσμικές καταστάσεις μέσα στις πλούσιες πόλεις τους, είναι μία κληρονομημένη σκοτεινή πολιτική και οικονομική σταθερά που επανήλθε δραματικά με την πτώση των κινημάτων και των αξιών.
 Το 1547 ο βασιλιάς Εδουάρδος Στ’, με άλλο νόμο, θέσπισε ότι όποιος αρνείται να δουλέψει, δίνεται σκλάβος στο άτομο που τον κατήγγειλε και ο αφέντης του «έχει το δικαίωμα να τον βάζει να κάνει οποιαδήποτε εργασία, όσο αηδιαστική και αν είναι, μαστιγώνοντας κι αλυσοδένοντάς τον.
 Αν ο σκλάβος λείψει 15 μέρες, πρέπει να καταδικαστεί σε ισόβια σκλαβιά, με πυρακτωμένο σίδερο να χαραχτεί στο μέτωπο ή στο μάγουλό του το γράμμα «s», που είναι το αρχικό της αγγλικής λέξης slave, δηλαδή σκλάβος. «Αν φύγει για τρίτη φορά, εκτελείται σαν ένοχος εσχάτης προδοσίας.
 Ο αφέντης του μπορεί να τον πουλήσει, να τον κληροδοτήσει και να τον εκμισθώσει σαν δούλο, απαράλλαχτα όπως και κάθε κινητό ή αγαθό ζώο. […] Τα παιδιά αυτών των ανθρώπων μπορεί να τα χρησιμοποιεί ο καθένας σαν μαθητευόμενους· τα αγόρια μέχρι 24 ετών, τα κορίτσια έως είκοσι ετών. Αν δραπετεύσουν, υποχρεώνονται ώς αυτή την ηλικία να είναι σκλάβοι των μαστόρων τους που έχουν το δικαίωμα να τους αλυσοδένουν, να τους μαστιγώνουν κ.λπ. κατά βούληση.
 Κάθε μάστορας έχει το δικαίωμα να περνάει ένα σιδερένιο χαλκά στον λαιμό, στα χέρια ή στα πόδια του σκλάβου του, για να μπορεί να τον γνωρίζει πιο εύκολα και για να τον κρατάει πιο σίγουρα. Τέτοιου είδους σκλάβοι των ενοριών διατηρήθηκαν στην Αγγλία ώς τα μέσα του 19ου αιώνα με το όνομα περιφερόμενοι. Παρόμοιοι νόμοι υπήρχαν και στη Γαλλία, όπου στα μέσα του 17ου αιώνα είχε ιδρυθεί στο Παρίσι ένα βασίλειο αλητών».

 Αυτή ήταν η ματωμένη πρωταρχική κεφαλαιοκρατική συσσώρευση. Τον 19ο αιώνα οι εργοστασιάρχες και οι μάστορες έκαναν παιδομάζωμα, παιδιά ηλικίας 7-14 ετών στις βιομηχανικές πόλεις της Αγγλίας, δουλεύοντας νύχτα-μέρα μέχρι θανάτου. «Υποβλήθηκαν στα πιο φριχτά βασανιστήρια…
 Τα ξεθέωναν μέχρι θανάτου από την πολλή δουλειά… τα μαστίγωναν, τ’ αλυσόδεναν, τα βασάνιζαν με την πιο εξεζητημένη και ραφιναρισμένη σκληρότητα. Σε πολλές περιπτώσεις τα καταντούσαν πετσί και κόκαλο από την πείνα, ενώ τα κρατούσαν με το καμουτσί στη δουλειά… Σε μερικές μάλιστα περιπτώσεις τα έσπρωξαν στην αυτοχτονία!».
 Η «μόλυνση» της κοινωνικής συνείδησης από την ιδεολογική καπιταλιστική επίθεση των τελευταίων χρόνων είναι τόσο μεγάλη που, μαζί με την ανάπτυξη των κινημάτων ανατροπής χρειάζεται και αξιακή επιστροφή στην Αρχαία Ελλάδα. «Είναι το πτηνό της Αθηνάς που πετάει στο λυκόφως», Μορέν.   [Συντάκτης: Παναγιώτης Γεωργουδής ... Πηγή: efsyn.gr]

 Σχόλιο: "Η Ευρώπη επιστρέφει ταχύτατα στις πιο σκοτεινές ρίζες της, με τα ακροδεξιά κινήματα, τον ρατσισμό, το κυνήγι των μεταναστών και των προσφύγων να κυριαρχούν, ενώ ταυτόχρονα συντελείται η βαθμιαία κατάργηση της κοινωνικής και πολιτικής δημοκρατίας, με την εκτελεστική εξουσία και τις δυνάμεις της αγοράς να προωθούν την άκρα λιτότητα μέχρι τον βασανιστικό θάνατο χιλιάδων ανθρώπων μέσα στις ευρωπαϊκές χώρες, με επίκεντρο του δράματος τη χώρα μας..."
 Κι όλο αυτό το "εκτρωματικό σκηνικό"τα δουλοπρεπή ανδρείκελα το ονομάζουν "ανάπτυξη" και θυσιάζουν τη Χώρα και το λαό της στο βωμό της αθλιότητας, στο βωμό της Ευρώπης του ολοκληρωτισμού... Και δεν το κρύβουν...  Ε Δ Ω 

Το φαινόμενο McCollough

"Υπάρχει κάποια εικόνα, που μπορεί να “κολλήσει” μόνιμα στο μυαλό σου;;;
 Έτσι ονομάζεται το φαινόμενο McCollough, το οποίο δεν επηρεάζει τα μάτια αλλά τον εγκέφαλο και μπορεί να αποτυπώσει στο μυαλό σου μια εικόνα για τρεις μήνες(!) εφόσον την κοιτάς επίμονα για 15 λεπτά." ... Ε Δ Ω  

 Το φαινόμενο McCollough είναι όντως πολύ σπάνιο και αρκετά τρομακτικό... Όμως ωχριά μπροστά στο φαινόμενο "Προχωρημένη Γιδοπροβατίαση" που προκαλεί μόνιμες εγκεφαλικές βλάβες στα θύματά του...

Αν κάνετε το λάθος και παρατηρήσετε τις παραπάνω εικόνες για 25 δευτερόλεπτα (επίμονα), τότε αποτυπώνονται στο μυαλό σας εκτός απ' τις "χαριτωμένες" εικόνες και επικίνδυνες ιδέες τουλάχιστον για τέσσερα μνημόνια ακόμα... Αρχίζετε να βλέπετε ξαφνικά "δεξιούς" και "αριστερούς", μετά ακούτε περίεργες φωνές που μιλάνε για "ανάπτυξη" μέσω της συρρίκνωσης και στο τέλος πιστεύετε ότι ο Κούλης θα μας σώσει γιατί διαθέτει τεχνολογία Siemens ... Μετά όμως σκέφτεστε να ξαναψηφίσετε Αντρέα Τσίπρα για να δώσετε την ευκαιρία στον αριστερό Καμμένο να σας κάψει ολοσχερώς... Στο τέλος θα νομίζετε ότι ο Άδωνις είναι ο Τσε Γκεβάρα κι εκεί ακριβώς είναι που έρχεται το 166 μαζί με την ανάπτυξη... Επιστροφή δεν υπάρχει...  

Το μινόρε της ταβέρνας

Θεοδοσία Στίγκα ... Ε Δ Ω 

Έχει Σχέση ή Έχει Χέσει;;;

 Πόσα χρήματα πήρε η Νεοεκδοτική από τις τράπεζες μόνο το 2015 και σε ποιον ανήκει; Ο βουλευτής Νίκος Νικολόπουλος ίσως μπορεί να βρει την απάντηση, αν φέρει το θέμα στη Βουλή..
  Η υποχρέωση των τραπεζών να δημοσιεύουν αναλυτική λίστα των διαφημίσεων, χορηγιών και δωρεών τους, προς τα  Μέσα Ενημέρωσης κάθε μορφής , καθώς και στα φυσικά ή νομικά πρόσωπα που επέλεξαν στο πλαίσιο της προβολής τους, αλλά και της εταιρικής κοινωνικής τους ευθύνης, συνεχίζει να δίνει πολύ ενδιαφέρουσες πληροφορίες για τη ροή του χρήματος, αλλά και διάφορους ευνοούμενους του συστήματος, που μάλιστα το παίζουν και εξυγιαντές.

 Ιδιαίτερη εντύπωση προκαλεί η είδηση ότι η εταιρεία Νεοεκδοτική Αχαΐας, έχει εισπράξει 342.770 ευρώ από τις τράπεζες μόνο το 2015.
Σύμφωνα με το radiogamma.gr, η συγκεκριμένη εταιρεία:
α) Έχει έδρα το σπίτι του βουλευτή Νίκου Νικολόπουλου.
β) Εξέδιδε τις εφημερίδες "Νέος Λόγος" και "Αγγελιοφόρος" με εκδότη αρχικά τον ίδιο.
γ) Η θεματολογία των εφημερίδων ήταν κατά 90% ομιλίες του βουλευτή, καταθέσεις ερωτήσεων του στη Βουλή
δ) Εκδίδει βιβλία του Νικολόπουλου κυρίως πολιτικής ιστορίας με χορηγούς τράπεζες
Ο γνωστός κήνσορας κατά της διαπλοκής και υπερασπιστής των χρηστών ηθών, απάντησε ότι δεν έχει καμία σχέση με τη Νεοεκδοτική και δεν υπάρχει λόγος να μην τον πιστέψει κανείς.
Ωστόσο είναι αναμενόμενο, εφόσον ο κ. Νικολόπουλος, δεν έχει καμία σχέση και είναι υπερδραστήριος στη Βουλή σε θέματα που έχουν να κάνουν με κέρδη και ταμεία, να κάνει και μια ερώτηση για τη συγκεκριμένη εταιρεία.
Θα ήταν καλό να ρωτούσε για παράδειγμα, ποιοι είναι οι ιδιοκτήτες αυτής της εταιρείας και πόσα χρήματα εισέπραξαν το 2015 και από τις ΔΕΚΟ.
Θα ήταν επίσης χρήσιμο να μάθουμε πόσα είναι τα χρήματα που έχει εισπράξει η εταιρεία αυτή τα τελευταία 20 χρόνια από κρατική διαφήμιση και τράπεζες και ποιοι και πόσοι εργάζονται σε αυτή.
Τι θα τον κρατούσε άλλωστε από το να ρωτήσει για τη δράση της συγκεκριμένης εταιρείας, εφόσον είναι γνωστή σε όλους η ευαισθησία του για το πού ξοδεύεται το δημόσιο χρήμα;
Είναι βέβαιο, ότι ο βουλευτής δεν θα μας απογοητεύσει και ότι θα ερευνήσει ποιοι κρύβονται πίσω από την εταιρεία και πόσα κρατικά κονδύλια δαπανήθηκαν για χάρη τους.
Ο μόνο λόγος να μην το ερευνήσει, είναι να το ξέρει ήδη, κάτι που θα μας έκανε να πέσουμε από τα σύννεφα, αν σκεφτούμε τον δυναμισμό του στο κοινοβούλιο, αλλά και στην Ευρώπη, όταν μας εξευτέλιζε παγκοσμίως, υβρίζοντας τον πρωθυπουργό του Λουξεμβούργου για τις σεξουαλικές του προτιμήσεις.
Οψόμεθα και αναμένουμε την ερώτηση.    [Πηγή: news247.gr]

Σχόλιο: Τελικά το τεράστιο, πραγματικό πρόβλημα στη Χώρα μας δεν είναι ούτε η κρίση, ούτε η διαπλοκή, ούτε η διαφθορά, ούτε ότι "μαζί τα φάγανε"... Το πραγματικό πρόβλημα είναι ένα γλωσσικό μπέρδεμα, ένας γλωσσοδέτης... Οι έχοντες διακαή πόθο να σώσουν το "Έθνος" πέφτουν θύματα αυτού του "μπερδέματος"... Έτσι αντί να λένε ότι "έχουν χέσει" ισχυρίζονται ότι δεν "έχουν σχέση", με αποτέλεσμα να επικρατεί σύγχυση στο "λαό" που αναρωτιέται (δικαίως)... Αν δεν τα έχετε χέσει εσείς, τότε πώς μαζεύτηκαν τόσα "σκατά" σε μια μεριά;;; Ο Πολέμαρχος του Θεού τα έφερε ή οι Ανδρομέδιοι;;;;
 Ο ποιητής βέβαια μας είχε προειδοποιήσει, αλλά πόσοι τον άκουσαν;;; .... Ε Δ Ω 

Αμφιλεγόμενη κυβέρνηση με «αμαρτωλό» πρόεδρο

 «Εμπιστοσύνη στις αρχές της χώρας» ζήτησε ο Μισέλ Τεμέρ, ο οποίος ανέλαβε τα καθήκοντα του προσωρινού προέδρου της Βραζιλίας, μετά την παραπομπή της Ντίλμα Ρούσεφ σε δίκη. Υποσχέθηκε να βάλει τέλος στο πολιτικό χάος στη χώρα, κάτι που δεν φαίνεται και ιδιαίτερα εφικτό.
 Ο 75χρονος πολιτικός σε μήνυμα μετά την ανάληψη των καθηκόντων του ζήτησε από τους Βραζιλιάνους να τον εμπιστευθούν και να εμπιστευθούν «τις αρχές του λαού μας και τις δυνατότητας της οικονομίας να ανακάμψει».
 Το μήνυμά του ήλθε λίγες ώρες αφού η Ντίλμα Ρούσεφ τον κατηγόρησε για «προδοσία» και «ανοιχτή συνωμοσία».

 Ο νέος πρόεδρος, πάντως, που καλείται να διαχειριστεί μια χώρα με τεράστια οικονομικά προβλήματα, πολιτική αβεβαιότητα και τις μόνιμες εθνικές/εθνοτικές ιδιομορφίες, επέλεξε να σχηματίσει μια κυβέρνηση με συμμετοχή μόνο ανδρών, κυρίως λευκών.
 Σημαίνουσα προσωπικότητα στο εσωτερικό του μεγαλύτερου κόμματος της Βραζιλίας, ο Μισέλ Τεμέρ, δεν είναι ο... αναμάρτητος που θα ηγηθεί της πορείας της χώρας προς την «κάθαρση», καθώς το όνομά του έχει συνδεθεί με το τεράστιο σκάνδαλο διαφθοράς της κρατικής Petrobras. Επίσης, επειδή έχει ο ίδιος υπογράψει ορισμένα από τα αμφιλεγόμενα λογιστικά τρικ, ίσως βρεθεί στη συνέχεια αντιμέτωπος με πρόταση μομφής.

 Όπως ήταν αναμενόμενο, στο επίκεντρο της πρώτης του ομιλίας ήταν η οικονομία με τον Τεμέρ να σημειώνει ότι «Είναι σημαντικό να ανακτήσουμε την αξιοπιστία μας στο εξωτερικό για να λάβουμε νέες επενδύσεις και να επιστρέψει η οικονομία στην ανάπτυξη».
 Παρά το γεγονός ότι υποσχέθηκε να διατηρήσει τα προγράμματα πρόνοιας, ανακοίνωσε πως θα εξισορροπήσει τον προϋπολογισμό και θα ρίξει τον πληθωρισμό κάτω από το 10%.
 Θέλοντας να «πείσει» για τη δέσμευσή του στη λιτότητα,  ο Τεμέρ μείωσε τις θέσεις στο υπουργικό συμβούλιο από 13 σε 22, αλλά ίσως να δυσκολευτεί να μειώσει περαιτέρω τα κόστη, καθώς έρχονται δημοτικές εκλογές στη χώρα και η ανεργία είναι ήδη σε διψήφια νούμερα.
 Ο «σταρ» της νέας κυβέρνησης και ο άνθρωπος στον οποίο στηρίζονται οι ελπίδες του νέου προέδρου είναι ο πρώην επικεφαλής της κεντρικής τράπεζας της Βραζιλίας, Ενρίκε Μεϊρέλες, ο οποίος αναλαμβάνει το υπουργείο Οικονομικών.
 Ωστόσο, ορισμένες επιλογές του Τεμέρ θεωρούνται αμφιλεγόμενες με αποκορύφωμα τις διαμαρτυρίες των οικολόγων για το διορισμό του Μπλάιρο Μάγκι ως νέου υπουργού επί των αγροτικών θεμάτων. Ο επονομαζόμενος και «βασιλιάς της σόγιας» είχε προσπαθήσει πρόσφατα να περάσει μια συνταγματική αναθεώρηση για να αλλάξει την περιβαλλοντική νομοθεσία σε δημόσια έργα.
 Επιπλέον, παρά την επιδημία του ιού Ζίκα, ο νέος υπουργός Υγείας, Ρικάρντο Μπάρος, δεν έχει εμπειρία στην ιατρική και γίνεται ο τέταρτος άνθρωπος που αναλαμβάνει το πολυπόθητο υπουργείο, το οποίο έχει τον μεγαλύτερο προϋπολογισμό.
 Οι αγορές μπορεί να δείχνουν «ευχαριστημένες», αλλά ο Τεμέρ θα πρέπει να κάνει πολλά για να πείσει τους Βραζιλιάνους, καθώς τα ποσοστά αποδοχής του είναι το ίδιο χαμηλά με εκείνα της αποπεμφθείσας προέδρου.
 Tο πιο σημαντικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει, όμως το νέο υπουργικό συμβούλιο (όπως και το μεγαλύτερο κομμάτι του πολιτικού κόσμου της χώρας) είναι οι κατηγορίες για διαφθορά. 
 Εκτός του νέου προέδρου έξι άλλοι υπουργοί αντιμετωπίζουν κατηγορίες από τους εισαγγελείς.
 Ο Τεμέρ, πάντως, δηλώνει ότι έχει απόλυτη εμπιστοσύνη στην ικανότητά του να αναστρέψει την κατάσταση και δήλωσε ότι «Είναι επείγον να επανέλθει η ηρεμία και η ενότητα στη Βραζιλία. Πρέπει να σχηματίσουμε μια κυβέρνηση που θα σώσει το έθνος».  Πηγή: efsyn.gr

 Σχόλιο: Όλοι οι διεφθαρμένοι -μέχρι το μεδούλι- πολιτικοί απατεώνες και τα τσανάκια τους (ανεξαρτήτως απόχρωσης ή ιδεολογικής προβιάς) έχουν τον ίδιο διακαή πόθο, να σώσουν το "Έθνος", το οποιοδήποτε "Έθνος"...
 Δηλώνουν "τυφλή εμπιστοσύνη στις αρχές" (που ελέγχουν ασφυκτικά), υπόσχονται κάθαρση κρατώντας όχι τη γίδα, αλλά ολόκληρο το κοπάδι στις πλάτες τους, "θαυμάζουν" την "τυφλή Δικαιοσύνη" αρκεί να ασχολείται με τους "άλλους", είναι "εραστές των Παρθένων", φιγουράρουν ξεδιάντροπα στις "λίστες των Ληστών" και υπόσχονται "ιλιγγιώδη ανάπτυξη" και "πρωτόγνωρη ευημερία" μέσω της εξαθλίωσης του λαού... Φοβερό!!!!!!!!!! Ίδιο ακριβώς "αναπτυξιακό μείγμα μέτρων" που συνοψίζονται στο εξής ένα... Μείωση μισθών και συντάξεων...
 Ο Μισέλ Τεμέρ  δεν είναι ο μοναδικός διεφθαρμένος πολιτικός απατεώνας, είναι απλά ένας κλώνος, αφού "Μισέλ Τεμέρ" συναντάμε πια καθημερινά σε όλα τα μήκη και πλάτη της Γης, της Ελλάδας μη εξαιρουμένης...
 Ορίστε και το "αναπτυξιακό μείγμα" του Βραζιλιάνου κλώνου: "Ο Τεμέρ έχει δηλώσει ότι θα προβεί σε γενναίες περικοπές των δημοσίων δαπανών και θα βάλει τη Βραζιλία στον δρόμο της λιτότητας προκειμένου να μειώσει το έλλειμμα.
Αρκετοί εικάζουν ότι οι συντάξεις θα είναι από τα πρώτα πράγματα που θα βρεθούν στο στόχαστρό του.".... Ε Δ Ω   .... Σας θυμίζει κάτι αυτό το "μείγμα";;;;;

 Φυσικά υπάρχουν και σοβαρές "ιδεολογικές διαφορές" μεταξύ των διαφόρων Τεμέρ... Έτσι, άλλο πράγμα ο "αυτόματος κόφτης" κι εντελώς άλλο πράγμα το ακαριαίο "κόψιμο"... Η διαφορά είναι τόσο εμφανής όσο και η διαφορά μεταξύ Petrobras και Siemens, μέρα με νύχτα δηλαδή.....      Κ.Φ.

Τι ξέρεις για τα όνειρα

Φωτεινή Βελεσιώτου ... Ε Δ Ω 

Φρόυντ: Υποκατάστατα

 «Αναζητούμε τους αντιπερισπασμούς για να βρούμε ικανοποίηση». Ο Σίγκμουντ Φρόυντ γράφει για τα υποκατάστατα της ικανοποίησης ...
 «ΈΤΣΙ ΟΠΩΣ ΜΑΣ ΕΧΕΙ ΔΟΘΕΙ, η ζωή μας ταλαιπωρεί πολύ, μας προκαλεί πολύ πόνο, απογοητεύσεις και άλυτα προβλήματα. Για να την υποφέρουμε, δεν μπορούμε να αποφύγουμε τα καταπραϋντικά μέσα (δεν γίνεται χωρίς βοηθητικές κατασκευές, μας λέει ο Τέοντορ Φοντάνε).  ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΙΣΩΣ ΤΡΙΑ ΕΙΔΗ ΤΕΤΟΙΩΝ ΜΕΣΩΝ: - Δραστικοί αντιπερισπασμοί που μας κάνουν να υποτιμούμε τη μιζέρια μας. - Υποκατάστατα ικανοποίησης που τη μειώνουν. - Ναρκωτικές ουσίες που μας κάνουν να μην την αισθανόμαστε.
 ΚΑΠΟΙΟ ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΜΑΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ. Αυτόν το αντιπερισπασμό έχει κατά νου ο Βολταίρος, όταν κλείνοντας τον Κάντιντ μας δίνει τη συμβουλή να καλλιεργούμε το κήπο μας. Ένας παρόμοιος αντιπερισπασμός είναι και η επιστημονική δραστηριότητα.
 ΤΑ ΥΠΟΚΑΤΑΣΤΑΤΑ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗΣ, όπως αυτά που προσφέρει η Τέχνη, είναι ψευδαισθήσεις εναντίον της πραγματικότητας, και ως εκ τούτου ψυχικώς εξίσου δραστικά, χάρη στον ρόλο που διεκδικεί η φαντασία στην ψυχική ζωή. Οι ναρκωτικές ουσίες επιδρούν στο σώμα μας, μεταβάλλουν τη χημεία του. Δεν είναι απλό να ορίσουμε τη θέση της θρησκείας εντός αυτής της σειράς. Θέλει λίγη προσπάθεια ακόμα...».
 Απόσπασμα από το βιβλίο Η δυσφορία μέσα στον πολιτισμό, εκδ. Πλέθρον.
 Ο Σίγκμουντ Φρόυντ ήταν Γερμανός Αυστριακός ιατρός, φυσιολόγος, ψυχίατρος και θεμελιωτής της ψυχαναλυτικής σχολής στον τομέα της ψυχολογίας. Αναγνωρίζεται ως ένας από τους πλέον βαθυστόχαστους αναλυτές του 20ου αιώνα που μελέτησε και προσδιόρισε έννοιες όπως το ασυνείδητο, την απώθηση και την παιδική σεξουαλικότητα. Οι επιστημονικές θεωρίες του Φρόυντ και οι τεχνικές θεραπείας που ανέπτυξε θεωρήθηκαν ιδιαίτερα καινοτόμες και αποτέλεσαν αντικείμενα έντονης αμφισβήτησης όταν παρουσιάστηκαν στη Βιέννη του 19ου αιώνα. Ωστόσο και σήμερα συνεχίζουν να εγείρουν έντονο προβληματισμό και αντιπαραθέσεις. Η επίδραση του Φρόυντ δεν περιορίστηκε μόνο στην ψυχολογία και την ψυχιατρική, αλλά ταυτόχρονα απλώθηκε σε πολλούς τομείς της επιστήμης (ανθρωπολογία, κοινωνιολογία, φιλοσοφία) και της τέχνης.
 Διαβάστε επίσης: 10 ΠΡΑΓΜΑΤΑ: Φρόιντ             [Πηγή: www.doctv.gr]

Μένουμε... Παναμά

"Εκατοντάδες πρόσωπα του δημόσιου βίου και του επιχειρηματικού κόσμου της χώρας συνδέονται είτε άμεσα είτε με έμμεσες διαδρομές με τα εντυπωσιακά σε όγκο δεδομένων στοιχεία των Panama Papers, το δεύτερο μέρος των οποίων αποκαλύφθηκε από την προχθεσινή δημοσίευση της Διεθνούς Σύμπραξης Ερευνητών Δημοσιογράφων, ICIJ.
 Η μισή αλήθεια είναι ότι η εμπλοκή ενός φυσικού ή νομικού προσώπου με μια υπεράκτια εταιρεία δεν συνιστά από μόνη της αξιόποινη πράξη, ενώ πάντα ενυπάρχει ο κίνδυνος... παρεξηγήσεων λόγω συνωνυμίας.
 Καθώς όμως είναι αποδεδειγμένα ο αποτελεσματικότερος τρόπος φοροδιαφυγής και ξεπλύματος μαύρου χρήματος, τα 400 ελληνικά ονόματα φυσικών ή νομικών προσώπων και οι συνολικά 223 offshore που ήρθαν στο φως της δημοσιότητας ήδη έχουν μπει στο στόχαστρο της ελληνικής Δικαιοσύνης."....  Ε Δ Ω 

 Σχόλιο: "Έχουν ήδη μπει στο στόχαστρο της ελληνικής Δικαιοσύνης".... Τώρα μάλιστα...!!!
 Κάποιοι "σοβαροί επενδυτές" είχαν ξαναμπεί στο "στόχαστρο" και με τις "λίστες των ληστών" και γεμίσαμε πτώματα...
 Αυτά γίνονται μόνο σε μπανανίες όπως λέει κι ο Ντράγκο Κος που χαρακτήρισε (ευγενικά) τη Χώρα μας «ωραία κοιμωμένη στο θέμα της διαφθοράς, που συνεχίζει να κοιμάται»....
 Μέχρι να "ξυπνήσει" η κοιμισμένη και μέχρι να σταθεροποιηθεί το "στόχαστρο" των "τυφλών σκοπευτών"  θα βολευτούμε με τον "αυτόματο κόφτη" κώλων.... Έτσι εξασφαλίζουμε οριστικά την "ανάπτυξη του Κώλου"....
 Και μετά θα έρθει ο Κος ΚουλοSiemens με τον Κο Παπασταύρου (που διαθέτει την κατάλληλη τεχνογνωσία ) και θα πατάξουν ολοσχερώς τη διαφθορά...
 Πάντως ο Τράγκας είναι αντιμνημονιακός φουλ...                                                           Κ.Φ.

Αμνησία

Τρύπες....  Ε Δ Ω

Οι "κρυφές" στη φόρα

 Μαζί με την "ανάπτυξη" έρχεται και το καλοκαίρι... Γι' αυτό κάθε πληροφορία για "κρυφές" όμορφες παραλίες είναι ευπρόσδεκτη... Για την "ανάπτυξη" δε χρειαζόμαστε πληροφορίες, είναι ολοφάνερη... Θαυμάστε 3 όμορφες "κρυφές" παραλίες που βρίσκονται σε απόσταση μιας ώρας από το κέντρο της Αθήνας....   Ε Δ Ω 

Another brick in the Wall

 "Θεμελιώδης αρχή κατασκευής κοινωνικής δομής:  

 Απαγορεύεται η σκέψη και τα παράγωγά της ..!" ...... Ε Δ Ω